place

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Lubinie

Architektura neogotycka w województwie dolnośląskimArtykuły wymagające uzupełnienia źródeł od 2009-03Budynki w Polsce oddane do użytku w 1906Kościoły i klasztory salezjanów w PolsceKościoły rzymskokatolickie w Lubinie
Zabytkowe kościoły w LubinieŚwiątynie pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa
Lubin02
Lubin02

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Lubinie - usytuowany u zbiegu ulic Piastowskiej i Bolesława Chrobrego, w południowo - wschodniej części rynku.

Fragment artykułu z Wikipedii Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Lubinie (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Lubinie
Bolesława Chrobrego,

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Numer telefonu Strona internetowa Linki zewnętrzne Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w LubinieCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 51.395444 ° E 16.206514 °
placePokaż na mapie

Adres

Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa

Bolesława Chrobrego 9
59-300
województwo dolnośląskie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Numer telefonu
Salezjanie (SDB)

call+48768441460

Strona internetowa
nspjlubin.salezjanie.pl

linkOdwiedź stronę

linkWikiData (Q11745374)
linkOpenStreetMap (99483250)

Lubin02
Lubin02
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Kaplica zamkowa w Lubinie
Kaplica zamkowa w Lubinie

Kaplica zamkowa św. Jadwigi w Lubinie – zabytkowa kaplica w Lubinie. Kaplica usytuowana jest przy ul. Mikołaja Pruzi na Wzgórzu Zamkowym. Kaplica to jedyny element pozostały po średniowiecznej zabudowie zamkowej (pierwotnie stała obok bramy wjazdowej na dziedzińcu zamkowym). Data w tympanonie - 1349 - określa czas budowy. W XIV w. miała 3 ołtarze. Podczas wojny 30-letniej zniszczona, odbudowana w XVIII w., ponownie popadła w ruinę. Po odbudowie w połowie XIX w. służyła katolikom do 1908 r. następnie mieściła się w niej biblioteka diecezjalna. W 1945 r. obiekt został podpalony. Przez wiele lat po wojnie pozbawiony dachu budynek niszczał. Pod koniec lat siedemdziesiątych XX wieku obiekt doczekał się remontu. Początkowo kaplicą zarządzało Biuro Wystaw Artystycznych w Legnicy. Po remoncie budowlę adaptowano w 1990 r. na Galerię Zamkową. W latach 2005-2009 przeprowadzano następne prace renowacyjne. Świątynia (na rzucie 13,5 x 8,1 m, grubość murów 1,2 m) mogła nie mieć wyodrębnionego prezbiterium. Budowla z płaskim dachem i wejściem głównym od strony północnej. Barokowa przebudowa wydłużyła kaplicę a prezbiterium, od południa o dwie przybudówki. W całym obiekcie wykrojono duże okna, pokryto tynkiem i wysokim, dwuspadowym dachem. Najcenniejszy jest tympanon nad portalem północnym z 1349 r., na którym ukazani zostali: w środku Chrystus Boleściwy, św. Jadwiga i św. Magdalena z prawej. W plastycznej płaskorzeźbie komponuje się w ostrołukowym polu tympanonu scena adoracji, rozdzielona na trzy ostrołuczne arkady. Pośrodku stoi pochylony nieco w lewo Chrystus Boleściwy; zgodnie ze średniowiecznym obrazowaniem hierarchii – figury św. Jadwigi (po lewej stronie) i św. Marii Magdaleny, jako mniej ważne, artysta przedstawił w mniejszych proporcjach. U stóp tych świętych klęczą w jeszcze mniejszym przedstawieniu książę Ludwik (patronuje mu jego praprababka święta Jadwiga), po przeciwnej stronie jego żona księżna Agnieszka żagańska. W łuku archiwolty zamykającej pole tympanonu, w którego szczycie widnieje symbol Ducha Świętego biegnie napis fundacyjny: łac. „Anno Domini MCCCXLIX fundata est haec capella a duce Ludowic domino legnicensi in honorem corporis et sangwinis Domini nostri Jhesus Xristi et Hedwigis et Marie Magdalenae, pol. Roku pańskiego 1349 została ufundowana ta kaplica przez księcia Ludwika, pana legnickiego, ku czci Ciała i Krwi Pana Jezusa Chrystusa i Jadwigi i Marii Magdaleny. Zewnętrzną archiwoltę, wspartą na wydatnych wspominkach, zdobią bardzo zniszczone pełzanki. Spina ją klucz z głową Chrystusa. Pięknie opracowana rzeźba tympanonu; dekoracyjnie i naturalnie układające się fałdy szat, wytworne przegięcia postaci pozwalają uznać go za przykład stylu miękkiego śląskiej rzeźby gotyckiej.

Muzeum Historyczne w Lubinie
Muzeum Historyczne w Lubinie