Wilkowice (powiat bielski)

Wilkowice – gmina wiejska w województwie śląskim, w powiecie bielskim. W latach 1975–1998 gmina położona była w województwie bielskim. Według danych z 31 grudnia 2012 gminę zamieszkiwały 13 092 osoby, z kolei w roku 2016 populacja gminy wynosiła 13 327 osób. Powierzchnia gminy wynosi 33,9 km². W skład gminy wchodzą trzy sołectwa: Wilkowice – siedziba gminy oraz Bystra (obejmujące dawne wsie Bystra Krakowska i Bystra Śląska) i Meszna. Gmina Wilkowice jest częścią aglomeracji Bielskiej, Bielskiego Okręgu Przemysłowego i gminą wchodzącą w skład Nadleśnictwa Bielskiego.

Potoczek – część wsi Wilkowice w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie bielskim, gminie Wilkowice. W latach 1975–1998 Potoczek administracyjnie należał do województwa bielskiego. Potoczek obejmuje swym zasięgiem obszar pomiędzy ulicą Falistą, ulicą Długą oraz ulicą Żywiecką, o łącznej powierzchni około 28 ha, z prawie stoma domostwami.

Wilkowice – stacja kolejowa w Wilkowicach, w województwie śląskim, w Polsce.

Parafia pod wezwaniem Świętego Michała Archanioła w Wilkowicach – parafia rzymskokatolicka znajdująca się w Wilkowicach. Należy do dekanatu Łodygowice diecezji bielsko-żywieckiej. Erygowana w 1797.

Skleniec – przysiółek wsi Wilkowice w Polsce, położony w województwie śląskim, w powiecie bielskim, gminie Wilkowice. W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa bielskiego.

Brama Wilkowicka (ok. 415 m n.p.m.) – szerokie na ok. 5 km obniżenie między Beskidem Śląskim na zachodzie a Beskidem Małym na wschodzie, będące swego rodzaju rozległą przełęczą w wododziale górnej Wisły i Soły. Powstało w miejscu zmniejszonej odporności skał pomiędzy dwoma uskokami tektonicznymi, z których jeden ogranicza od wschodu Beskid Śląski, a drugi pokrywa się z zachodnią granicą Beskidu Małego (ściślej: grupy Magurki Wilkowickiej). W części południowej obniżenie to budują głównie morskie osady mioceńskie, wkraczające tu z Kotliny Żywieckiej, zaś w części północnej górnokredowe utwory serii śląskiej. Rozległa i niska Brama Wilkowicka od najdawniejszych czasów była ważnym przejściem przez pierwsze od północy pasmo Beskidów. Przez nią napływali pierwsi osadnicy do Kotliny Żywieckiej, później wiódł tędy szlak handlowy, łączący Śląsk z Węgrami. W latach 1818–1820 władze austriackie wybudowały nową drogę z Białej do Żywca, zaś w 1878 r. przez Bramę Wilkowicką przejechał pierwszy pociąg z Bielska do Żywca. Obecnie przez zachodnią część Bramy biegnie również droga, łącząca Bielsko-Białą przez Bystrą i Buczkowice ze Szczyrkiem. 24 lipca 2015 roku oddano do ruchu odcinek drogi ekspresowej S69 od węzła Buczkowice do Żywca. Tym samym uruchomiono ruch na odcinku Bielsko-Biała - Żywiec, biegnący między innymi przez Bramę Wilkowicką. Obecnie jest to odcinek drogi ekspresowej S1 Bielsko-Biała-Żywiec, o łącznej długości 15,56 km.

Polana pod Rogaczem – polana pod szczytem Rogacza (828 m) w Beskidzie Małym, przez miejscowych nazywana polaną Do Piotra, taką też ma nazwę na mapie Geoportalu. Ciągnie się od wysokości około 660–730 m na południowym stoku Rogacza. Dolna część polany jest niezabudowana, w części górnej jest schronisko turystyczne „Chatka na Rogaczu” i inne budynki. Administracyjnie polana znajduje się w granicach wsi Wilkowice w województwie śląskim, w powiecie bielskim, gminie Wilkowice. Jest dobrym punktem widokowym w kierunku południowym na dolinę Białej i Beskid Śląski. Po lewej widoczny jest szczyt Skrzycznego z masztem nadajników, na prawo od niego szczyty Magury, Klimczok i jego ramię biegnące poprzez Szyndzielnię na Kołowrót i Kozią Górę. Według autora przewodnika turystycznego najpiękniejsze są widoki z polany nocą, gdy nad światłami Białej wznoszą się mroczne masywy gór. Przez polanę przebiegają dwa szlaki turystyczne: Mikuszowice Krakowskie – Polana pod Rogaczem – Rogacz – Magurka Straceńska – Schronisko PTTK na Magurce Wilkowickiej. Suma podejść 517 m, odległość 3,8 km, czas przejścia 1:45 godz. Wilkowice – Polana pod Rogaczem – Rogacz – Magurka Straceńska – Schronisko PTTK na Magurce Wilkowickiej. Suma podejść 498 m, odległość 3,6 km, czas przejścia 1:43 godz.

Chatka na Rogaczu (dawniej studenckie schronisko turystyczne „Rogacz”) – prywatne górskie schronisko turystyczne (dawnej chatka studencka) w Beskidzie Małym, u stóp Rogacza, na Polanie pod Rogaczem, na wysokości około 685 m n.p.m.

Lądowisko Blachdom Plus Rybarzowice (kod ICAO: EPRY) – lądowisko śmigłowcowe w Rybarzowicach w województwie śląskim, położone przy ul. Żywieckiej 873. Przeznaczone jest do wykonywania startów i lądowań śmigłowców o dopuszczalnej masie startowej do 5700 kg. Lądowiskiem zarządza przedsiębiorstwo „Blachdom Plus” (podobnie jak lądowiskiem w Makowie Podhalańskim). Firma ta posiada w Rybarzowicach swoją główną fabrykę zlokalizowaną w pobliżu drogi ekspresowej S1. Lądowisko zostało wpisane do ewidencji Urzędu Lotnictwa Cywilnego w roku 2015 (według stanu na marzec 2020 znajdowało się pod numerem 335).

Parafia pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Bystrej – parafia rzymskokatolicka znajdująca się w Bystrej (Śląskiej). Należy do dekanatu Bielsko-Biała II – Stare Bielsko diecezji bielsko-żywieckiej. Erygowana w 1981. Duszpasterstwo w niej prowadzą księża Salwatorianie (SDS).

Bór Wielki, dawniej Bór Wilkowski – część wsi Meszna w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie bielskim, w gminie Wilkowice. Leży na wschód od centrum wsi, w okolicy ulicy Borowej. Dawniej samodzielna wieś i gmina jednostkowa w powiecie bialskim, od 1920 w województwie krakowskim. W 1921 roku liczył 188 mieszkańców. Następnie połączony z Borem Łodygowskim w gminę jednostkową o nazwie Bory, którą 23 grudnia 1924 włączono do gminy jednostkowej Meszna

Skała Wilkowicka – skała na południowo-zachodnim stoku Magurki Wilkowickiej w Beskidzie Małym. Znajduje się przy zielonym szlaku turystycznym z Wilkowic na Magurkę Wilkowicką. Czas dojścia od początku szlaku do skał wynosi 20 minut, ale można go skrócić startując spod lasu, z górnej części ulicy Turystycznej. Zbudowane z piaskowca skały znajdują się w niewielkim i nieczynnym kamieniołomie w jarze po wschodniej stronie szlaku i są z niego niewidoczne, ale prowadzi do nich ścieżka. Najwyższa ze skał ma wysokość 4 m i uprawiany jest na niej bouldering. Jest 6 hajboli o trudności od 4 do 6B w skali francuskiej. Lewa część; 6B Trawers okapu; 5+ Lewica; 5 Prawica; 5+ Środek okapu; 5+ Prawe zacięcie; 4.