Lądowisko Blachdom Plus Rybarzowice

Parafia pod wezwaniem Świętego Michała Archanioła w Wilkowicach – parafia rzymskokatolicka znajdująca się w Wilkowicach. Należy do dekanatu Łodygowice diecezji bielsko-żywieckiej. Erygowana w 1797.

Huciska – dawniej niezależna wieś, obecnie przysiółek wsi Wilkowice w Polsce, położony w województwie śląskim, w powiecie bielskim, gminie Wilkowice, we wschodniej jej części.

Wilkowice (niem. Abtsdorf lub Wolfsdorf) – wieś w Polsce, położona na terenie Małopolski, w obecnym województwie śląskim, w powiecie bielskim, siedziba władz gminy Wilkowice. Dawniej wieś była siedzibą gminy Bystra-Wilkowice. Powierzchnia sołectwa w 2019 wynosiła 1750 ha, a liczba ludności 6650 osób, co daje gęstość zaludnienia równą 380 os./km². Wilkowice są siódmą największą wsią w województwie śląskim wg liczby ludności (2012).

Wilkowice – gmina wiejska w województwie śląskim, w powiecie bielskim. W latach 1975–1998 gmina położona była w województwie bielskim. Według danych z 31 grudnia 2012 gminę zamieszkiwały 13 092 osoby, z kolei w roku 2016 populacja gminy wynosiła 13 327 osób. Powierzchnia gminy wynosi 33,9 km². W skład gminy wchodzą trzy sołectwa: Wilkowice – siedziba gminy oraz Bystra (obejmujące dawne wsie Bystra Krakowska i Bystra Śląska) i Meszna. Gmina Wilkowice jest częścią aglomeracji Bielskiej, Bielskiego Okręgu Przemysłowego i gminą wchodzącą w skład Nadleśnictwa Bielskiego.

Potoczek – część wsi Wilkowice w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie bielskim, gminie Wilkowice. W latach 1975–1998 Potoczek administracyjnie należał do województwa bielskiego. Potoczek obejmuje swym zasięgiem obszar pomiędzy ulicą Falistą, ulicą Długą oraz ulicą Żywiecką, o łącznej powierzchni około 28 ha, z prawie stoma domostwami.

Wilkowice – stacja kolejowa w Wilkowicach, w województwie śląskim, w Polsce.

Skała Wilkowicka – skała na południowo-zachodnim stoku Magurki Wilkowickiej w Beskidzie Małym. Znajduje się przy zielonym szlaku turystycznym z Wilkowic na Magurkę Wilkowicką. Czas dojścia od początku szlaku do skał wynosi 20 minut, ale można go skrócić startując spod lasu, z górnej części ulicy Turystycznej. Zbudowane z piaskowca skały znajdują się w niewielkim i nieczynnym kamieniołomie w jarze po wschodniej stronie szlaku i są z niego niewidoczne, ale prowadzi do nich ścieżka. Najwyższa ze skał ma wysokość 4 m i uprawiany jest na niej bouldering. Jest 6 hajboli o trudności od 4 do 6B w skali francuskiej. Lewa część; 6B Trawers okapu; 5+ Lewica; 5 Prawica; 5+ Środek okapu; 5+ Prawe zacięcie; 4.

Bór Łodygowski – część wsi Meszna w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie bielskim, w gminie Wilkowice. Leży na wschód od centrum wsi, w okolicy ulicy Bór. Dawniej samodzielna wieś i gmina jednostkowa w powiecie bialskim, od 1920 w województwie krakowskim. W 1921 roku liczył 148 mieszkańców. Następnie połączony z Borem Wilkowskim w gminę jednostkową o nazwie Bory, którą 23 grudnia 1924 włączono do gminy jednostkowej Meszna

Bór Wielki, dawniej Bór Wilkowski – część wsi Meszna w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie bielskim, w gminie Wilkowice. Leży na wschód od centrum wsi, w okolicy ulicy Borowej. Dawniej samodzielna wieś i gmina jednostkowa w powiecie bialskim, od 1920 w województwie krakowskim. W 1921 roku liczył 188 mieszkańców. Następnie połączony z Borem Łodygowskim w gminę jednostkową o nazwie Bory, którą 23 grudnia 1924 włączono do gminy jednostkowej Meszna

Skleniec – przysiółek wsi Wilkowice w Polsce, położony w województwie śląskim, w powiecie bielskim, gminie Wilkowice. W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa bielskiego.

Bory – dawna, krótkotrwała gmina jednostkowa w powiecie bialskim, w województwie krakowskim. Utworzona około 1922 roku z gmin Bór Wilkowski (188 mieszkańców w 1921 roku) i Bór Łodygowski (148 mieszkańców w 1921 roku). Zniesiona 23 grudnia 1924 i włączona do gminy jednostkowej Meszna

Skała Czarownic – skała na północno-zachodnim stoku Groniczka w Beskidzie Małym. Znajduje się przy czarnym szlaku turystycznym z Wilkowic na Magurkę Wilkowicką. Ma wysokość około 6 m i zbudowana jest z istebniańskich piaskowcowców i zlepieńców. Na jej północnej ścianie jest niewielkie schronisko skalne. Jan Halama z Bystrej w 1709 r. podał, że podobno mieszkał w nim Wojciech Bulok z dwoma kobietami. Był zbójnikiem i napadał na kupców jadących traktem przez Bramę Morawska, kobiety zaś były znachorkami. Lecząc ludzi i zwierzęta przeprowadzały też wywiady, zbierając informacje o bogatych ludziach, którzy potencjalnie mogli stać się ofiarą napadu zbójnika. Podobno okradli nawet kościółek św. Michała w Wilkowicach. Zbójnik został jednak koło skały wypatrzony przez młodego chłopaka, który poinformował o tym mieszkańców Wilkowic, ci schwytali go podczas snu. 7 października w Żywcu poddano go okrutnym torturom, wskutek których zmarł. Nie wydał jednak swoich wspólniczek, te wróciły pod skałę, wykopały schowane tam skarby i uciekły w inne okolice. Skała Czarownic znajduje się po zachodniej stronie szlaku turystycznego, jest z niego trudno dostrzegalna, ale wskazówką mogą być zamontowane w pobliżu ławki i stół dla turystów.