Dawny Dom Handlowy Stefan Esders

Quantum Oławska – biurowiec położony we Wrocławiu w obrębie Starego Miasta przy ulicy Oławskiej 11 oraz przy ulicy Łaciarskiej 60 i 61. W budynku oprócz funkcji biurowej przewidziano także działalność handlową i usługową. Został zbudowany w 1931 r. jako dom handlowy marki C&A. Po II wojnie światowej mieściły się tu Wrocławskie Zakłady Graficzne. W lata 2011–2012 przeszedł przebudowę i gruntowny remont. Jest to budynek utrzymany w duchu modernizmu. Pozytywny odbiór obiektu wynika przede wszystkim z dobrego wpisania się w istniejący kontekst zabudowy oraz prostej i ciekawej elewacji ukształtowanej w oparciu o poziome pasy okien biegnących przez całą jej długość i dużych przeszkleniach parteru oraz charakterystycznemu wysunięciu i nadwieszeniu nad ulicą Oławską w narożu budynku. Obiekt został ujęty w gminnej ewidencji zabytków.

Parafia katedralna Świętej Marii Magdaleny we Wrocławiu – parafia Kościoła Polskokatolickiego w RP, położona w dekanacie dolnośląskim diecezji wrocławskiej. Pełniącym obowiązki administratora parafii jest ks. mgr Piotr Mikołajczak. Msze Św. odprawiane są w niedzielę i święta o godz 9:30, 11:00, 17:00. W dni powszednie codziennie o godz 17:00. Spowiedź ogólna na wszystkich Mszach Św. w 1. niedzielę miesiąca.

Biurowiec Hansa Poelziga – budynek handlowo biurowy znajdujący się w narożniku ulic Łaciarskiej i Ofiar Oświęcimskich 38/40 we Wrocławiu, jedno z najlepszych dzieł architekta Hansa Poelziga.

Ulica Oławska – jedna z ulic średniowiecznego Wrocławia, początek traktu komunikacyjnego łączącego Rynek z Oławą. Zaczyna się w południowo-wschodnim narożniku Rynku (przy początku skierowanej na południe ulicy Świdnickiej), biegnie na wschód i kończy się po 600 metrach w miejscu, gdzie przecina Fosę Miejską i ulicę Podwale. Tu znajdowała się niegdyś tzw. Zewnętrzna Brama Oławska (Brama Wewnętrzna znajdowała się na wysokości kościoła św. Krzysztofa, przy NBP, kilkadziesiąt metrów na zachód od dzisiejszego placu Dominikańskiego, tj. miejsca, gdzie ulica Oławska krzyżuje się dziś z ulicą ks. Piotra Skargi i z trasą W-Z). Za fosą dalszym przedłużeniem ulicy Oławskiej w stronę Oławy jest ulica gen. Romulada Traugutta. Od 1798 roku pod adresem 36–37 mieścił się na niej pierwszy wrocławski teatr „Kalte Asche”. Zaraz obok pod numerem 42 mieścił się dom i warsztat wynalazcy Karla Heinricha Klingerta. Na przełomie XIX i XX wieku pod numerami 10 i 11 zbudowano hotel „Weisser Adler” (Biały Orzeł), później rozebrany. W jego miejscu zbudowano w latach 1930–1931 dom towarowy C&A Brenninkmeyer, obecnie przebudowany na biurowiec – Quantum Oławska. Do lat 70. XX wieku ulicą Oławską jeździły pojazdy, w tym także tramwaje. Po otwarciu trasy W-Z linie tramwajowe w rejonie Rynku (w tym przy ulicy Oławskiej) likwidowano od maja 1978. Obecnie odcinek pomiędzy Rynkiem a placem Dominikańskim jest deptakiem tylko dla pieszych, przecinany przez uliczki dostępne dla ruchu, pozostały odcinek jest dostępny dla samochodów i tramwajów. Ulica Oławska krzyżuje się z ulicą Szewską; na rogu stoi wybudowany w 1929 według projektu Ericha Mendelsohna ekspresjonistyczny budynek domu towarowego Rudolfa Petersdorffa, dziś Dom Handlowy Kameleon. Południową pierzeję od Rynku do ulicy Szewskiej tworzy tzw. Zespół zabudowy mieszkalno-usługowej.

Budynek Narodowego Banku Polskiego – budynek handlowo-biurowy znajdujący się w kwartale ulic Łaciarskiej, Zaułka Pokutniczego (od 1975 roku ul. Kazimierza Wielkiego) i Ofiar Oświęcimskich 41/43 we Wrocławiu.

Dom Handlowy Kameleon, dawniej: Dom towarowy Rudolfa Petersdorffa (niem.: Kaufhaus Rudolf Petersdorff) – zabytkowy dom towarowy we Wrocławiu, położony przy ulicy Szewskiej 6/7.

Szewska Centrum – budynek położony we Wrocławiu na obszarze Starego Miasta przy głównej arterii jaką jest Trasa W-Z, którego podstawowym przeznaczeniem jest parking wielopoziomowy, a uzupełniającym część biurowa i handlowo-usługowa. Jego adres to ulica Kazimierza Wielkiego 60 oraz ulica Szewska 3A. Był to pierwszy taki obiekt w ścisłym centrum Wrocławia. Powstawał w latach 1993-2000. Autorem projektu jest Stefan Müller oraz Paweł Jaszczuk. W założeniach projektowych budynek subtelnie nawiązując do wartościowego otoczenia równocześnie łamie schematy. Charakterystycznym elementem obiektu jest narożna wieża o bardzo ekspresyjnej formie. Wśród mieszkańców i osób przyjezdnych między innymi z jej powodów wzbudził pewne kontrowersje.

Ulica Świętej Marii Magdaleny – ulica położona we Wrocławiu na Starym Mieście. Łączy ulicę Szewską z ulicą Łaciarską. Ma 87 m długości. Północną pierzeję ulicy stanowi katedra kościoła polsko-katolickiego pod wezwaniem Świętej Marii Magdaleny.

Ulica Kaznodziejska – jedna z najkrótszych ulic we Wrocławiu, niegdyś stanowiła element ciągu komunikacyjnego łączącego Rynek z Przedmieściem Oławskim. Na najstarszym planie Wrocławia z roku 1562 oznaczona jest jako najwyżej położona ulica Starego Miasta - stąd pierwotna nazwa ulicy Die höchste Gasse. Jako Prediger Gasse ("zaułek Kaznodziejski") po raz pierwszy wzmiankowana w roku 1733 w opisie Wrocławia autorstwa Daniela Gomolcke, nazwa związana z plebanią katedry św. Marii Magdaleny, która znajdowała się właśnie na tej ulicy. Zabudowa ulicy została całkowicie zniszczona w roku 1945, w latach 60. XX wieku ulicę Kaznodziejską przedłużono o dalsze 50 m w kierunku ulicy Krawieckiej, jednak w latach 90. wskutek wybudowania nowego domu przy ulicy Biskupiej przedłużenie to zostało zlikwidowane.

Diecezja wrocławska – jedna z trzech diecezji Kościoła Polskokatolickiego w RP, ze stolicą we Wrocławiu (tymczasowa siedziba administratora znajduje się w Szczecinie). Od 2004 diecezją administruje ks. Stanisław Bosy (do 2023 jako infułat – administrator, od 2023 biskup ordynariusz).

Kapliczka Dompniga (niem. Dompnig Säule) – gotycka, kamienna kapliczka słupowa, znajdująca się w katedrze polskokatolickiej we Wrocławiu. Uważana jest za najstarszy zabytek mieszczańskiej rzeźby pomnikowej we Wrocławiu. To dzieło nieznanego twórcy powstało prawdopodobnie w 1491 r. według tradycji jako upamiętnienie Heinza Dompniga, seniora rady miejskiej i starosty Księstwa wrocławskiego, ściętego w 1490 r. Kapliczka zalicza się do typu kamiennych kapliczek słupowych, które w późnym średniowieczu licznie wznoszono na Dolnym Śląsku jako upamiętnienie, podziękowanie lub pokutę. Kapliczka o wysokości ok. 2,20 m, wykuta z piaskowca, składa się z trzonu z wykutą na górze datą 1491, pod którą znajduje się gmerk mieszczański. Na trzonie osadzona jest głowica z dwuspadowym daszkiem. Głowicę zdobią cztery płaskorzeźby: z przodu Ukrzyżowanie, z tyłu Zmartwychwstanie, św. Barbara (z lewej) i św. Katarzyna (z prawej). Nie wiadomo, gdzie pierwotnie znajdowała się ta kapliczka. W XIX w. przeniesiono ją na narożnik plebanii kościoła św. Marii Magdaleny u zbiegu ulic św. Marii Magdaleny i Łaciarskiej. Znajdowała się tam do 1970 r., kiedy w związku z wyburzeniem plebanii przeniesiono ją do kościoła św. Marii Magdaleny (obecnie katedry polskokatolickiej). W drugiej połowie lat 1990 kapliczkę odrestaurowano.

Katedra św. Marii Magdaleny we Wrocławiu – gotycki kościół we Wrocławiu, między ulicami Szewską i Łaciarską w pobliżu Rynku, dawniej jedna z dwóch far miejskich (obok kościoła św. Elżbiety), obecnie katedra diecezji wrocławskiej Kościoła Polskokatolickiego w RP, należąca do parafii pod tym samym wezwaniem. Proboszczem katedry jest ks. Piotr Mikołajczak. Od 1523 pierwsza świątynia protestancka we Wrocławiu.