place

Zespół mieszkaniowy „Gajowice we Wrocławiu

Architektura modernizmu we WrocławiuBloki we WrocławiuBudynki mieszkalne we WrocławiuDobra kultury współczesnej we WrocławiuGajowice
Szablon cytowania używa pól opisowychSzablon odn bez numeru stronySzablony cytowania – problemy – cytuj – strona główna
Gajowice
Gajowice

Zespół mieszkaniowy „Gajowice” – zespół mieszkaniowy położony we Wrocławiu na osiedlu Gajowice, w dawnej dzielnicy Fabryczna, zbudowany w ramach osiedla mieszkaniowego „Gajowice” realizowanego w latach 1960-1970. Położony jest w obrębie ulic: Grabiszyńskiej, Stalowej, Oporowskiej i placu Srebrnego oraz ulicy Cynowej i Niklowej. Zespół ten składa się z liniowych budynków mieszkalnych pięciokondygnacyjnych, położonych w układzie grzebieniowym w stosunku do ulicy Grabiszyńskiej i Oporowskiej oraz jedenastokondygnacyjnych punktowców. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Wrocławia z 2010 r. oraz z 2018 r. został on uznany za dobro kultury współczesnej.

Fragment artykułu z Wikipedii Zespół mieszkaniowy „Gajowice we Wrocławiu (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Zespół mieszkaniowy „Gajowice we Wrocławiu
Grabiszyńska, Wrocław Gajowice

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Zespół mieszkaniowy „Gajowice we WrocławiuCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 51.098429 ° E 16.998939 °
placePokaż na mapie

Adres

Grabiszyńska 156
53-437 Wrocław, Gajowice
województwo dolnośląskie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Gajowice
Gajowice
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Dom mieszkalno-usługowy przy ulicy Grabiszyńskiej 133-135 we Wrocławiu
Dom mieszkalno-usługowy przy ulicy Grabiszyńskiej 133-135 we Wrocławiu

Dom mieszkalno-usługowy przy ulicy Grabiszyńskiej 133-135 we Wrocławiu – budynek mieszkalno-usługowy typu galeriowiec położony na osiedlu Gajowice we Wrocławiu przy ulicy Grabiszyńskiej 133-135 oraz przy ulicy Stalowej 63 i Spiżowej 2. Projekt budynku powstawał od 1962 r. do 1963 r. w Miastoprojekcie – Wrocław. Głównym architektem obiektu był Stefan Müller. Budowa budynku została zrealizowana w latach 1966-1967. Całość wymienionych prac wykonano w ramach prowadzonej na szeroką skalę budowie osiedla mieszkaniowego Gajowice realizowanej w latach 1960-1970, przy czym w przeciwieństwie innych budynków ten otrzymał zgodę na wykonanie projektu indywidualnego, niepowtarzalnego i tak został zrealizowany. Jest to obiekt zaprojektowany w stylu modernistycznym z abstrakcyjnym detalem. Jako szczególnie interesujące i warte ochrony wskazuje się elewacje, zarówno fasadę o oryginalnym układzie przypominającym szachownicę z wyróżnionym parterem w ramach którego wykonano duże przeszklenia lokali usługowych oraz podcienia, jak i elewację tylną z galeriami oraz wyodrębnionymi z zasadniczej były budynku pionami klatek schodowych. Cały obiekt określa się jako jeden z najciekawszych i nowatorskich budynków jakie powstały we Wrocławiu w latach 60. XX wieku. W Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego z 2010 i z 2018 r. budynek został uznany za dobro kultury współczesnej. Ponadto budynek ujęty został w gminnej ewidencji zabytków.

Wzgórze Gajowickie
Wzgórze Gajowickie

Wzgórze Gajowickie (niem. Hardenberg-Hügel, „Kopiec Hardenberga”, wys. 139,7 m n.p.m.) – sztucznie utworzone wzniesienie na osiedlu Gajowice we Wrocławiu. Ukształtowane w latach 1928–1932 jako rekultywacja miejskiego wysypiska śmieci. Znajduje się wzdłuż kolejowej Towarowej Obwodnicy Wrocławia. Jest częścią Promenady Hugo Richtera, będącej istotnym elementem ukształtowania w mieście sieci tras pieszo-rowerowych. Wzgórze Gajowickie nazywane jest przez mieszkańców miasta potocznie Górką Pafawag od pobliskiego już nieistniejącego stadionu klubu Pafawag Wrocław, którego patronem była Państwowa Fabryka Wagonów. Niemiecka nazwa wywodzi się od patrona (Karla Augusta von Hardenberga) ulicy, która przy wzgórzu kończyła swój bieg: Hardenbergstrasse (obecna jej nazwa to ul. Bernarda Pretficza). Początkowo – w pierwszych latach XX wieku – zlokalizowano w tym miejscu, na ówczesnych przedmieściach Wrocławia, wysypisko śmieci. Wysypisko to było czynne w tym miejscu przez piętnaście lat, każdego roku zwożono tu z dwudziestu rewirów miasta około 40 tysięcy metrów sześciennych odpadów komunalnych. Łączna ilość nagromadzonych tu odpadów wynosi ponad 600 tysięcy metrów sześciennych. Plany budowy osiedli domów wielorodzinnych w rejonie Gajowic spowodowały w latach 20. XX wieku zamknięcie wysypiska i poddanie go procesowi rekultywacji. Po przeprowadzonej rekultywacji wzgórze stało się obiektem rekreacyjnym dla mieszkańców południowych osiedli miasta. Zimą wykorzystywane było i jest jako górka saneczkowa. Założenie tego terenu zieleni było związane z kształtowaniem kompozycji urbanistycznych pobliskich zespołów zabudowy: Grabiszyn (1919-1926) i osiedla nad Kwaśnym Źródłem (1922-1925) oraz Parku Sportowego Grabiszyn (obecnie teren stadionu WKS Śląsk przy ulicy Oporowskiej). Tereny sportowe wraz ze wzgórzem miały stanowić kompleks sportowo-rekreacyjny, uzupełniając program wypoczynkowy dla tej części Wrocławia. Dzięki wysiłkom okolicznych mieszkańców wraz z Radą Osiedla Gajowice w latach 2016-2020 zrealizowano prace w ramach wrocławskiego budżetu obywatelskiego których celem było przywrócenie miejscu dawnej świetności. Zostały wyremontowane wszystkie alejki spacerowo-rowerowe, teren został oświetlony, jest siłownia terenowa i mały zestaw street workout, ustawiono urządzenia małej architektury - ławki i kosze na śmieci. Zarząd Zieleni Miejskiej posadził na całym obszarze młode drzewa i krzewy. Wzgórze Gajowickie ma pełnić funkcję rekreacyjną i służyć do odpoczynku mieszkańcom. Stanowi dobry punkt widokowy, roztacza się stąd panorama Przedgórza Sudeckiego, ale przede wszystkim sąsiednich od Gajowic osiedli Wrocławia. Dalsze plany związane z tym miejscem to: budowa górskiego podejścia oraz schodów terenowych z siedziskami od strony ulicy Kruczej, dalsze prace związane z rewitalizacją trawników, przebudowa głównego toru saneczkowego na kształt lekko zaokrąglonej rynny.