London Bridge Station

London Bridge – podziemna stacja metra w Londynie, położona w dzielnicy Southwark, obok dworca kolejowego London Bridge Station. Została otwarta w 1900 r. jako część Northern Line. W latach 90. XX w. poddano ją rozbudowie w ramach prac nad przedłużeniem Jubilee Line, której pociągi po raz pierwszy zatrzymały się na niej 17 października 1999. W czasie prac budowlanych odkryto zakopane w ziemi fragmenty starożytnej rzymskiej ceramiki. Część znalezisk można oglądać w budynku stacji. Ze stacji korzysta ponad 56,6 mln pasażerów rocznie. Należy do pierwszej strefy biletowej.

The Shard (z ang. shard „odłamek”, znany także jako Shard London Bridge, London Bridge Tower, Shard of Glass) – wieżowiec w Londynie, w dzielnicy Southwark (gmina Southwark), na południowym brzegu Tamizy. Ukończony w 2012 roku, jest najwyższym budynkiem w Wielkiej Brytanii (stan na 2023 r.); przez kilka miesięcy po ukończeniu był najwyższym budynkiem w Europie.

London Dungeon (dosł. Loch londyński) – atrakcja turystyczna Londynu, otwarta w 1976 r. przy Tooley Street, w pobliżu stacji metra Waterloo Station. Odtwarza niektóre brutalne i krwawe wydarzenia historyczne w realistyczny sposób, który ma przyciągać zwłaszcza młodą widownię. Obiekt pomyślany pierwotnie jako rodzaj „muzeum horroru”, z czasem przekształcił się w miejsce interaktywnych pokazów dla publiczności, z wykorzystaniem rozbudowanej scenografii, żywych aktorów i efektów specjalnych. Od marca 2013, nakładem ogromnych środków finansowych, atrakcja otwarta w nowej lokalizacji, tuż przy London Eye. Podobne multimedialne „lochy” funkcjonują też – w ramach wspólnego przedsięwzięcia turystycznego – jako atrakcje w innych miastach Wielkiej Brytanii (York, Edynburg) i Europy (Hamburg, Amsterdam).

EY (dawniej Ernst & Young) – międzynarodowy koncern świadczący profesjonalne usługi doradcze i audytorskie z główną siedzibą w Londynie. Należy do tzw. wielkiej czwórki.

Most Londyński (ang. London Bridge) – most nad Tamizą, w centralnym Londynie, łączący City of London na północnym brzegu rzeki z dzielnicą Southwark na południu. Obecna stalowo-betonowa konstrukcja wzniesiona została w 1973 roku i zastąpiła XIX-wieczny kamienny most łukowy, który z kolei zbudowano w miejscu średniowiecznego mostu, stojącego w tym miejscu przez ponad sześćset lat. Wcześniej istniało tu kilka innych konstrukcji, najwcześniejsza wzniesiona w I wieku przez Rzymian. Do otwarcia Westminster Bridge w 1738 roku była to jedyna stała przeprawa przez rzekę na terenie Londynu.

Zamach w Londynie – akt terrorystyczny, który miał miejsce 3 czerwca 2017 na terenie mostu London Bridge w Londynie, a następnie był kontynuowany w pobliżu targu Borough Market. W ataku zginęło 11 osób, w tym trzech zamachowców.

Katedra w Southwark (ang. Southwark Cathedral, lub The Cathedral and Collegiate Church of St Saviour and St Mary Overie) – katedra Kościoła Anglii znajdująca się w Londynie, w dzielnicy Southwark. Mieści się na południowym brzegu rzeki Tamizy, blisko mostu London Bridge. Jest kościołem matką dla diecezji Southwark. Od przeszło 1000 lat jest miejscem kultu chrześcijańskiego, ale godność katedry posiada dopiero od 1905 roku, gdy utworzono wspomnianą wyżej diecezję. W latach 1106–1538 katedra była kościołem klasztornym augustianów, zwanym Southwark Priory, poświęconym Najświętszej Maryi Pannie. Po rozwiązaniu klasztorów świątynia otrzymała godność kościoła parafialnego i nowe wezwanie świętego Zbawiciela. Kościół należał do diecezji Winchesteru do 1877 roku, kiedy to parafia świętego Zbawiciela razem z innymi parafiami południowego Londynu została włączona do diecezji Rochester. Obecna budowla zachowała podstawową formę gotyckiej konstrukcji, wzniesionej w latach 1220–1420, chociaż nawa główna jest efektem przebudowy wykonanej w XIX wieku.

Diecezja Southwark (ang. Diocese of Southwark) – diecezja Kościoła Anglii w metropolii Canterbury. Obejmuje część Londynu na południe od Tamizy (z wyjątkiem gmin Bexley i Bromley), a także północną i wschodnią część hrabstwa Surrey. Została erygowana 1 maja 1905 roku. Diecezja dzieli się na trzy obszary episkopalne, na czele każdego z nich stoi jeden z biskupów pomocniczych. Każdy z obszarów składa się z dwóch archidiakonatów, one dzielą się na dekanaty, te zaś na parafie. Łącznie w skład diecezji wchodzi 300 parafii, których wierni uczęszczają do 370 świątyń. Najważniejszym kościołem diecezji jest katedra Świętego Zbawiciela i św. Marii, potocznie nazywana katedrą w Southwark (przy należy pamiętać, że w Southwark znajduje się także prawosławna katedra św. Jerzego).

Borough Market – targ spożywczy w londyńskiej gminie Southwark znajdujący się na południowym końcu London Bridge tuż obok słynnego wieżowca The Shard. Jest to jeden z największych i najstarszych targów żywności w Londynie. Pierwsze wzmianki na temat Borough Market pochodzą z 1276 roku, choć sami zarządcy twierdzą, że istnieje od 1014 roku. Targowisko składa się obecnie z ponad 100 stoisk, na których producenci z całego kraju sprzedają szereg świeżych produktów, w tym ryby, mięsa, warzywa, cydry, sery, pieczywo, kawę, ciasta i wyroby cukiernicze. Niektóre stoiska specjalizują się w produktach importowanych z zagranicy. Rynek detaliczny działa w środy i czwartki od 10 do 17, w piątki od 10 do 16, a soboty od 8 do 17. Rynek hurtowy działa we wszystkie poranki w dni powszednie od 2:00 do 8:00. Borough Market i okoliczne ulice zostały wykorzystane jako miejsce akcji takich filmów jak: Dziennik Bridget Jones (2001), Porachunki (1998) oraz Harry Potter i więzień Azkabanu (2004). 3 czerwca 2017 roku miał tam miejsce zamach terrorystyczny, w którym zginęło 11 osób, w tym 3 zamachowców, a 48 zostało rannych.

Monument to the Great Fire of London zwany prościej The Monument. Jest to najwyższa wolnostojąca kamienna kolumna na świecie. Upamiętnia ona Wielki pożar Londynu, który miał miejsce w 1666 roku. Znajduje się w City na skrzyżowaniu Monument Street i Fish Street Hill.

20 Fenchurch Street – wieżowiec w londyńskim City, zlokalizowany przy Fenchurch Street. Budynek ma charakterystyczną rozszerzającą się ku górze sylwetkę, której zawdzięcza swoją potoczną nazwę – Walkie-Talkie. Parter budynku, o powierzchni około 1600 m², przeznaczony jest pod działalność handlową. Na wyższych kondygnacjach znajduje się przestrzeń biurowa. Na trzech najwyżej położonych piętrach znajduje się publicznie dostępny ogród i obiekty gastronomiczne. Zbudowany w latach 2009–2014 biurowiec liczy 160 m wysokości i 38 kondygnacji – 36 nad poziomem terenu i dwie podziemne. W 2019 roku był to 13. pod względem wysokości budynek w Londynie, a 14. w Wielkiej Brytanii. Jego projektantem był urugwajski architekt Rafael Viñoly. Stylistyka wieżowca spotkała się z mieszanymi reakcjami londyńczyków i specjalistów branżowych. W 2015 roku biurowiec został laureatem nagrody Carbuncle Cup, przyznawanej corocznie przez czasopismo architektoniczne Building Design „najbrzydszemu budynkowi w Wielkiej Brytanii”. W 2013 roku nieukończony jeszcze wieżowiec stał się przedmiotem nagłośnionego medialnie incydentu. Południowa fasada przeszklonego budynku odbijała światło słoneczne, kierując je skoncentrowane na okoliczne ulice, topiąc elementy karoserii zaparkowanych samochodów, przypalając asortyment na wystawach sklepowych i wyrządzając innego rodzaju szkody. By temu zapobiec na oknach wieżowca wkrótce zainstalowano łamacze świateł. Od 2017 roku właścicielem wieżowca jest hongkoński konglomerat Lee Kum Kee, który zakupił go od poprzedniego właściciela za kwotę £1,3 mld.

Cannon Street Railway Bridge – most kolejowy w centrum Londynu, między Southwark Bridge i London Bridge. Jest przeznaczony dla transportu kolejowego do Cannon Street Station, znajdującej się po jego północnej stronie. Pierwotnie most nosił nazwę Alexandra Bridge, na cześć córki króla Danii Christiana IX Duńskiego oraz żony króla Edwarda VII. Cannon Street Railway Bridge zaprojektowany został przez Johna Hankshawa i Johna Wolfe-Barry'ego na potrzeby kolei brytyjskich – South Eastern Railway. Prace budowlane trwały trzy lata a w 1866 nastąpiło oficjalne otwarcie mostu, który pierwotnie posiadał pięć łuków i zbudowany był z żelazowych kolumn w stylu doryckim. Wkrótce po otwarciu w latach 1886 – 1893, został przedłużony do Francis Brady a w latach 1979 – 1982 został odnowiony i usunięte zostały z niego elementy zdobiące.