Monument to the Great Fire of London

Lombard Street – ulica w centralnym Londynie, w City of London, niegdyś główne centrum finansowe brytyjskiej stolicy. Ulica prowadzi od skrzyżowania Bank na zachodzie do skrzyżowania z Gracechurch Street na wschodzie. Ulica od średniowiecza związana była z bankowością. Jej nazwa pochodzi od lombardzkich kupców, którzy osiedli tu w XII lub XIII wieku, podejmując się działalności bankowej. W formie Lumbardstret nazwa odnotowana została w 1318 roku. Przy ulicy mieściły się dawniej siedziby wielu brytyjskich banków, w tym Barclays oraz Lloyds. Wzdłuż ulicy dominuje zabudowa biurowa, najbliższe okolice do dziś są obszarem koncentracji sektora finansowego; nieopodal znajduje się m.in. siedziba Banku Anglii. W domu przy tej ulicy w 1688 roku urodził się poeta Alexander Pope.

20 Fenchurch Street – wieżowiec w londyńskim City, zlokalizowany przy Fenchurch Street. Budynek ma charakterystyczną rozszerzającą się ku górze sylwetkę, której zawdzięcza swoją potoczną nazwę – Walkie-Talkie. Parter budynku, o powierzchni około 1600 m², przeznaczony jest pod działalność handlową. Na wyższych kondygnacjach znajduje się przestrzeń biurowa. Na trzech najwyżej położonych piętrach znajduje się publicznie dostępny ogród i obiekty gastronomiczne. Zbudowany w latach 2009–2014 biurowiec liczy 160 m wysokości i 38 kondygnacji – 36 nad poziomem terenu i dwie podziemne. W 2019 roku był to 13. pod względem wysokości budynek w Londynie, a 14. w Wielkiej Brytanii. Jego projektantem był urugwajski architekt Rafael Viñoly. Stylistyka wieżowca spotkała się z mieszanymi reakcjami londyńczyków i specjalistów branżowych. W 2015 roku biurowiec został laureatem nagrody Carbuncle Cup, przyznawanej corocznie przez czasopismo architektoniczne Building Design „najbrzydszemu budynkowi w Wielkiej Brytanii”. W 2013 roku nieukończony jeszcze wieżowiec stał się przedmiotem nagłośnionego medialnie incydentu. Południowa fasada przeszklonego budynku odbijała światło słoneczne, kierując je skoncentrowane na okoliczne ulice, topiąc elementy karoserii zaparkowanych samochodów, przypalając asortyment na wystawach sklepowych i wyrządzając innego rodzaju szkody. By temu zapobiec na oknach wieżowca wkrótce zainstalowano łamacze świateł. Od 2017 roku właścicielem wieżowca jest hongkoński konglomerat Lee Kum Kee, który zakupił go od poprzedniego właściciela za kwotę £1,3 mld.

Most Londyński (ang. London Bridge) – most nad Tamizą, w centralnym Londynie, łączący City of London na północnym brzegu rzeki z dzielnicą Southwark na południu. Obecna stalowo-betonowa konstrukcja wzniesiona została w 1973 roku i zastąpiła XIX-wieczny kamienny most łukowy, który z kolei zbudowano w miejscu średniowiecznego mostu, stojącego w tym miejscu przez ponad sześćset lat. Wcześniej istniało tu kilka innych konstrukcji, najwcześniejsza wzniesiona w I wieku przez Rzymian. Do otwarcia Westminster Bridge w 1738 roku była to jedyna stała przeprawa przez rzekę na terenie Londynu.

Zamach w Londynie – akt terrorystyczny, który miał miejsce 3 czerwca 2017 na terenie mostu London Bridge w Londynie, a następnie był kontynuowany w pobliżu targu Borough Market. W ataku zginęło 11 osób, w tym trzech zamachowców.

Bank i Monument – podziemne stacje metra w Londynie położone w dzielnicy City of London, bezpośrednio ze sobą sąsiadujące, połączone w wielu miejscach i de facto stanowiące jedną stację. Stacje figurują osobno na schematach linii i rozkładach jazdy. W tym ujęciu Bank obsługuje linie metra Central Line, Northern Line, Waterloo & City line, a także jedną z odnóg Docklands Light Railway. Z kolei na Monument zatrzymują się pociągi Circle Line i District Line. W dokumentach m.in. Transport for London, ciała londyńskiego samorządu terytorialnego zarządzającego komunikacją miejską, obie stacje ujmowane są wspólnie i traktowane jako jedna. Według tych danych, korzysta z nich ok. 41,9 mln pasażerów rocznie. Należą do pierwszej strefy biletowej.

Royal Exchange (z ang. „Giełda Królewska”) – XIX-wieczny klasycystyczny budynek w londyńskim City, dawniej mieszczący giełdę towarowo-finansową, która stanowiła komercyjne centrum Londynu. Współcześnie w budynku znajduje się luksusowa galeria handlowa. Budynek położony jest u zbiegu ulic Cornhill i Threadneedle Street, z głównym wejściem wychodzącym na skrzyżowanie Bank. W bezpośrednim sąsiedztwie znajduje się gmach Banku Anglii.

Lloyd’s Building (potocznie nazywany również Inside-Out Building) – siedziba firmy ubezpieczeniowej Lloyd’s w Londynie, znajdująca się przy Lime Street, w głównej dzielnicy biznesowej City of London. Budynek, zaprojektowany przez brytyjskiego architekta Richarda Rogersa, słynie ze swojej konstrukcji – dla zwiększenia powierzchni użytkowej wszystkie instalacje i windy zostały wyprowadzone na zewnątrz.

Muzeum Banku Anglii jest placówką ekspozycyjno-edukacyjną Banku Anglii w City of London. Muzeum przedstawia historię Banku Anglii i sławnych osób z nim związanych. W kolekcji muzeum znajdują się m.in. monety, banknoty, sztabki złota i obrazy.

Bank Anglii (ang. Bank of England) – bank centralny Wielkiej Brytanii. Bank Anglii pełni rolę doradcy rządowego w sprawach polityki pieniężnej i, na ile to możliwe, stabilizuje walutę, ustalając odpowiednie stopy procentowe. Do jego klientów należą też banki komercyjne oraz banki centralne innych państw. W podziemnych skarbcach przechowywane są narodowe rezerwy złota. W innym bezpiecznym miejscu poza Londynem bank ten nadzoruje drukowanie banknotów. Bank został utworzony w 1689 roku. Na początku był podmiotem prywatnym. W 1946 roku został upaństwowiony przez rząd Clementa Attleego.

Lloyd’s (do 1997 roku Lloyd’s of London) – brytyjska instytucja finansowa, zajmująca się szeroko pojętym pośrednictwem w zawieraniu umów ubezpieczeniowych, działająca na rynku międzynarodowym. Jej siedziba mieści się na terenie londyńskiego City, od 1986 roku w wieżowcu Lloyd’s Building. Lloyd’s zarządza i prowadzi nadzór nad rynkiem ubezpieczeń, na którym niezależni ubezpieczyciele, którymi mogą być zarówno przedsiębiorstwa jak i osoby fizyczne, zrzeszeni w syndykaty liczące od kilku do kilkuset członków, zawierają transakcje z klientami, zwykle przy udziale brokerów. Na rynku Lloyd’sa prowadzona jest sprzedaż ubezpieczeń różnorakiego rodzaju, w szczególności zaś ubezpieczeń wysokiego ryzyka, specjalistycznych, związanych z transportem morskim i lotniczym oraz reasekuracyjnych. Lloyd’s nie jest przedsiębiorstwem w rozumieniu brytyjskiego prawa handlowego. Jego działalność uregulowana jest przez szereg ustaw parlamentu, zbiorczo zwanych Lloyd’s Acts. Początki instytucji sięgają otwartej pod koniec XVII wieku kawiarni Edwarda Lloyda przy Lombard Street. Była ona miejscem spotkań kupców i armatorów, którzy zawierali tam umowy ubezpieczeniowe, przedmiotem których były należące do nich statki. Z czasem ubezpieczyciele założyli stowarzyszenie, którego działalność w 1774 roku przeniesiona została do budynku Royal Exchange, który pozostawał jego siedzibą do 1928 roku. Działalność stowarzyszenia została uregulowana przez parlament ustawą z 1871 roku, która nadała mu osobowość prawną. Początkowo działalność stowarzyszenia ograniczona była do ubezpieczeń w transporcie morskim; ustawa z 1911 roku pozwoliła jego członkom na sprzedaż ubezpieczeń wszelkiego rodzaju. Struktura Lloyd’sa poddana została reformie po serii skandali finansowych z udziałem tej instytucji w latach 70. i 80. XX wieku. Od 1998 roku instytucja znajduje się pod nadzorem urzędu Financial Services Authority.

Cannon Street Station – stacja kolejowa i jednocześnie stacja metra w Londynie, w City of London, w Anglii.

London Dungeon (dosł. Loch londyński) – atrakcja turystyczna Londynu, otwarta w 1976 r. przy Tooley Street, w pobliżu stacji metra Waterloo Station. Odtwarza niektóre brutalne i krwawe wydarzenia historyczne w realistyczny sposób, który ma przyciągać zwłaszcza młodą widownię. Obiekt pomyślany pierwotnie jako rodzaj „muzeum horroru”, z czasem przekształcił się w miejsce interaktywnych pokazów dla publiczności, z wykorzystaniem rozbudowanej scenografii, żywych aktorów i efektów specjalnych. Od marca 2013, nakładem ogromnych środków finansowych, atrakcja otwarta w nowej lokalizacji, tuż przy London Eye. Podobne multimedialne „lochy” funkcjonują też – w ramach wspólnego przedsięwzięcia turystycznego – jako atrakcje w innych miastach Wielkiej Brytanii (York, Edynburg) i Europy (Hamburg, Amsterdam).