place

Niemierzyn (Szczecin, 1955–1976)

Osiedla w Szczecinie (1955–1976)Pogodno (Szczecin, 1955–1976)
Szczecin Zajezdnia Tramwajowa Niemierzyn
Szczecin Zajezdnia Tramwajowa Niemierzyn

Niemierzyn – dawne osiedle administracyjne Szczecina, należące do dzielnicy Pogodno. Istniało w latach 1955–1976. Według danych z 6 grudnia 1960 r. osiedle zamieszkiwało 5644 osób. W 1990 r. przywrócono zlikwidowany w 1976 r. podział miasta na cztery dzielnice. Powołano wówczas nowe osiedle o nazwie Arkońskie-Niemierzyn, które weszło w skład dzielnicy Zachód jako jedno z 9 osiedli.

Fragment artykułu z Wikipedii Niemierzyn (Szczecin, 1955–1976) (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Niemierzyn (Szczecin, 1955–1976)
Arkońska, Szczecin Osów

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Niemierzyn (Szczecin, 1955–1976)Czytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 53.460349 ° E 14.516363 °
placePokaż na mapie

Adres

2. Mięśnie Brzucha

Arkońska
71-470 Szczecin, Osów
województwo zachodniopomorskie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Szczecin Zajezdnia Tramwajowa Niemierzyn
Szczecin Zajezdnia Tramwajowa Niemierzyn
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Willa Ottona Lindnera w Szczecinie
Willa Ottona Lindnera w Szczecinie

Willa Lindnera – zabytkowa willa znajdująca się przy alei Wojska Polskiego 211 w Szczecinie. Budynek, zaprojektowany przez szczecińskiego architekta Pawela, został wzniesiony w 1925 roku dla kupca Ottona Lindnera, posiadającego w mieście hurtownię i sklep z obuwiem. Rok później w willi zamieszkał syn Lindnera, Fritz, wraz z rodziną i kierowcą. W 1935 roku dom nabył hurtownik czekolady Erich Kilian, który mieszkał w nim do końca II wojny światowej. Budynek został wzniesiony w stylu modernizmu o uproszczonych formach, z elementami baroku i klasycyzmu. Zbudowano go na planie krótkiego prostokąta. Posesję oddziela od ulicy drewniany parkan o betonowych słupkach. Od frontu willę przesłania bujna zieleń, na jej tyłach znajduje się natomiast ogród. W elewacji frontowej, od strony ulicy, znajduje się półkolisty ryzalit z wejściem, do którego prowadzą niewielkie schody. Nad wejściem, na poziomie pierwszego piętra, znajdują się trzy okna. Z tyłu budynku, na obydwu bokach elewacji, znajdują się dwa półkoliste ryzality z trzema oknami, stanowiące podporę dla mieszczących się u góry tarasów ogrodzonych tralkowaną balustradą. Wewnątrz willi zachowało się w dużej mierze oryginalne wyposażenie, nawiązujące do stylu art déco: drewniana boazeria na ścianach, faseta, obudowy grzejników, kamienny kominek i fontanna w holu, zdobione drzwi i szafy oraz prowadzące na piętro okazałe schody z balustradą. Po 1945 roku willa pełniła funkcję reprezentacyjnego budynku Urzędu Wojewódzkiego, w latach 1956-1964 siedziba Konsulatu Finlandii. W latach 70. na elewacji tylnej dobudowano przeszklony pawilon, który częściowo popsuł oryginalne walory estetyczne willi. W 1981 roku budynek przekazano na potrzeby Przedszkola Publicznego nr 2.