Syrenie Stawy

Stadion Arkonii Szczecin – stadion sportowy w Szczecinie.

Szczecińska Fabryka Motocykli – nazwa nadana oficjalnie pod koniec 1957 r. (według niektórych źródeł na pocz. 1958 r.) „Szczecińskiej Wytwórni Sprzętów Metalowych” w związku z uruchomieniem w tym zakładzie produkcji motocykli Junak.

Zajezdnia Pogodno (1938–1945 niem. Straßenbahnhof West lub Depot Neuwestend) – zajezdnia tramwajowa w Szczecinie, zlokalizowana przy alei Wojska Polskiego 200, na osiedlu Zawadzkiego-Klonowica, w dzielnicy Zachód.

Miejski Stadion Lekkoatletyczny im. Wiesława Maniaka w Szczecinie. Mieści się przy ul. Litewskiej 20, na osiedlu Zawadzkiego-Klonowica (dojazd: autobusami linii nr 53, 60, 75, 80, tramwajami linii nr 1 i 9). Od marca 1998 właścicielem obiektu jest gmina Miasto Szczecin a administruje nim Miejski Ośrodek Sportu, Rekreacji i Rehabilitacji w Szczecinie. Powstał na początku XX wieku na ówczesnym Westendzie w ramach tworzonego w tej dzielnicy szczecińskiego kompleksu sportowego. Wykorzystywany był przez klub sportowy SC Preußen Stettin i do 1933 roku nosił nazwę Hans-Peltzer-Kampfbahn (także Hans-Peltzer-Kampfstätte); później zmieniono jego nazwę na Preußen-Sportplatz. Po II wojnie światowej służył Wojskowemu Klubowi Sportowemu Wiarus, od lat 70. XX wieku – klubowi sportowemu Budowlani Szczecin. Rada Miasta Szczecina w grudniu 2001 roku podjęła uchwałę o nadaniu stadionowi imienia Wiesława Maniaka, co stało się 20 kwietnia 2002 roku, podczas uroczystego otwarcia obiektu po gruntownej modernizacji. Stadion posiada certyfikat PZLA uprawniający do rozgrywania międzynarodowych zawodów lekkoatletycznych zgodnie z kryteriami IAAF. Trzykrotnie odbywały się na stadionie Mistrzostwa Polski w lekkoatletyce: w roku 2002, 2008 i 2014 oraz mityngi lekkoatletyczne Pedro's Cup z wieloma wybitnymi i utytułowanymi lekkoatletami w latach 2008 i 2009. Od 2011 do 2017 roku na stadionie rozgrywany był lekkoatletyczny memoriał Janusza Kusocińskiego. Od 2018 roku na stadionie rozgrywany jest memoriał Wiesława Maniaka. Na obiekt składają się: otwarty stadion lekkoatletyczny: 8 torowa bieżnia tartanowa o dł. 400 m z rowem z wodą rzutnie do rzutu oszczepem (2), do rzutu dyskiem i młotem (1), do pchnięcia kulą (2) skocznie do skoku o tyczce (2), skocznie do skoku w dal i trójskoku (2) zadaszone trybuny o pojemności 1638 miejsc sztuczne oświetlenie, nagłośnienie, monitoring hala sportowa z nawierzchnią tartanową o powierzchni 1345 m²: 4 torowa bieżnia tartanowa z prostą o długości 100 m skocznia do skoku w dal, trójskoku, zeskok do skoku o tyczce i skoku wzwyż siłownie: lekkoatletyczna i fitnessowa Pokoje mieszkalne, szatnie, gabinety odnowy biologicznej i masażu. Stadion jest także siedzibą: Klubu Sportowego Inwalidów Start Szczecin Klubu Sportowego Ironman Szczecin (triatlon) Miejskiego Klubu Lekkoatletycznego Szczecin Stowarzyszenie Fizjosport "Fizjobiegacze Szczecin" Klubu Sportowego Olimpic Szczecin szczecińskiego Centrum Sportu, Turystyki i Rekreacji Osób Niepełnosprawnych

Niemierzyn – dawne osiedle administracyjne Szczecina, należące do dzielnicy Pogodno. Istniało w latach 1955–1976. Według danych z 6 grudnia 1960 r. osiedle zamieszkiwało 5644 osób. W 1990 r. przywrócono zlikwidowany w 1976 r. podział miasta na cztery dzielnice. Powołano wówczas nowe osiedle o nazwie Arkońskie-Niemierzyn, które weszło w skład dzielnicy Zachód jako jedno z 9 osiedli.

Wzgórze Napoleona (1814–1945 niem: Deutscher Berg) – sztuczny kopiec ziemny usypany na cześć cesarza Napoleona I w Szczecinie, znajdujący się na osiedlu Zawadzkiego-Klonowica na granicy z Pogodnem, przy skrzyżowaniu ulic Unii Lubelskiej i Klonowica. Ma wysokość ok. 8 m, a jego średnica u podstawy wynosi ok. 50 m.

Pomnik Miłosiernego Samarytanina – rzeźba znajdująca się przed budynkiem dyrekcji szpitala przy ul. Unii Lubelskiej w Szczecinie. Wykonany z piaskowca, pomnik o wysokości prawie 3 metrów został odsłonięty pod koniec lat 30. XX wieku (dokładna data nieznana), przed oddanym wówczas do użytku szpitalem, ówcześnie wojskowym szpitalem Luftwaffe. Został zaprojektowany przez niemieckiego rzeźbiarza Georga Morina i sygnowany jest na postumencie jego nazwiskiem. Utrzymany w klasycyzujących formach typowych dla sztuki okresu nazizmu monument przedstawia dwie nagie, atletycznie zbudowane postaci mężczyzn, z których jeden podtrzymuje rannego towarzysza, jadącego na koniu.

Arkonka (daw. Świtezianka, do 1945 niem. Martin See) – dawne jezioro w Szczecinie, obecnie kąpielisko, położone w północno-zachodniej części miasta (Park Leśny Arkoński), w dzielnicy Zachód. W pobliżu przebiega szlak Parku Leśnego „Arkoński” oraz ścieżka rowerowa.

Aleja Wojska Polskiego w Szczecinie (przed 1945 r. niem. Falkenwalder Straße, tj. ulica Tanowska) – jedna z głównych ulic Szczecina (długość 6,9 km) przebiegająca od centrum miasta w kierunku północno-zachodnim. Położona na terenie ośmiu miejskich osiedli: Centrum, Śródmieście-Zachód, Śródmieście-Północ, Łękno, Pogodno, Arkońskie-Niemierzyn, Zawadzkiego-Klonowica i Głębokie-Pilchowo. Stanowi fragment drogi wojewódzkiej nr 115. Według artykułów prasowych, folderów turystycznych, stron internetowych, a także oficjalnej strony Urzędu Miejskiego w Szczecinie aleja Wojska Polskiego jest najdłuższą ulicą w Szczecinie. Formalnie najdłuższą ulicą w Szczecinie od 2015 stała się ul. Floriana Krygiera o długości ok. 8,5 km, jednak nie ma ona charakteru ulicy miejskiej, gdyż znajduje się na terenie niezabudowanym na terenie tzw. Autostrady Poznańskiej.

Lądowisko Szczecin-Szpital Kliniczny Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego – lądowisko sanitarne w Szczecinie, w województwie zachodniopomorskim, położone przy ul. Unii Lubelskiej 1. Przeznaczone jest do wykonywania startów i lądowań śmigłowców sanitarnych i ratowniczych w dzień i w nocy o dopuszczalnej masie startowej do 5700 kg. Zarządzającym lądowiskiem jest Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny Nr 1 im. prof. Tadeusza Sokołowskiego Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie. W obecnej lokalizacji lądowisko znajduje się od 2010 r. - poprzednio znajdowało się kilkadziesiąt metrów dalej, po drugiej stronie Wzgórza Napoleona. W roku 2012 zostało wpisane do ewidencji lądowisk Urzędu Lotnictwa Cywilnego pod numerem 160 Koszt jego budowy wyniósł ok. 3,6 mln zł.

Wzgórze Arkony (niem. Qusitorp-Hügel, Eckerberg-Hügel; 70,3 m n.p.m.) – wzniesienie we Wzgórzach Warszewskich na obszarze Lasu Arkońskiego w Szczecinie. Administracyjnie leży na Osowie. W latach 1900-04 wybudowana została tu wieża Quistorpa zniszczona 25 kwietnia 1945 roku, obecnie w formie trwałej ruiny. Przez Wzgórze Arkony prowadzi Szlak „Przez Las Arkoński i Wzgórza Warszewskie”.

Willa Lindnera – zabytkowa willa znajdująca się przy alei Wojska Polskiego 211 w Szczecinie. Budynek, zaprojektowany przez szczecińskiego architekta Pawela, został wzniesiony w 1925 roku dla kupca Ottona Lindnera, posiadającego w mieście hurtownię i sklep z obuwiem. Rok później w willi zamieszkał syn Lindnera, Fritz, wraz z rodziną i kierowcą. W 1935 roku dom nabył hurtownik czekolady Erich Kilian, który mieszkał w nim do końca II wojny światowej. Budynek został wzniesiony w stylu modernizmu o uproszczonych formach, z elementami baroku i klasycyzmu. Zbudowano go na planie krótkiego prostokąta. Posesję oddziela od ulicy drewniany parkan o betonowych słupkach. Od frontu willę przesłania bujna zieleń, na jej tyłach znajduje się natomiast ogród. W elewacji frontowej, od strony ulicy, znajduje się półkolisty ryzalit z wejściem, do którego prowadzą niewielkie schody. Nad wejściem, na poziomie pierwszego piętra, znajdują się trzy okna. Z tyłu budynku, na obydwu bokach elewacji, znajdują się dwa półkoliste ryzality z trzema oknami, stanowiące podporę dla mieszczących się u góry tarasów ogrodzonych tralkowaną balustradą. Wewnątrz willi zachowało się w dużej mierze oryginalne wyposażenie, nawiązujące do stylu art déco: drewniana boazeria na ścianach, faseta, obudowy grzejników, kamienny kominek i fontanna w holu, zdobione drzwi i szafy oraz prowadzące na piętro okazałe schody z balustradą. Po 1945 roku willa pełniła funkcję reprezentacyjnego budynku Urzędu Wojewódzkiego, w latach 1956-1964 siedziba Konsulatu Finlandii. W latach 70. na elewacji tylnej dobudowano przeszklony pawilon, który częściowo popsuł oryginalne walory estetyczne willi. W 1981 roku budynek przekazano na potrzeby Przedszkola Publicznego nr 2.