Strand (Londyn)

Duchess Theatre – teatr w Londynie, położony przy Catherine Street w gminie City of Westminster, zaliczany do scen West Endu. Należy do tzw. receiving houses, tzn. nie posiada własnego zespołu artystycznego, a jedynie zapewnia przestrzeń i obsługę techniczną dla produkcji zewnętrznych.

Pałac Savoy (ang. Savoy Palace) – rezydencja królewska istniejąca w Londynie w XIII i XIV wieku. Ziemia pod przyszły pałac, położona przy ulicy Strand, uważanej wówczas za najbardziej prestiżową w mieście, została nadana przez Henryka III jego szwagrowi, Piotrowi, księciu Savoy (który później został władcą Sabaudii jako Piotr II) w 1246 roku. Nieco później w gotowym już pałacu zamieszkał książę Edmund, młodszy z synów Henryka. W drugiej połowie XIV wieku rezydował tam m.in. Jan, książę Lancaster, sprawujący wówczas władzę regencką w imieniu swego nieletniego bratanka, króla Ryszarda II. Jego decyzja z 1381 roku, aby po raz trzeci w ciągu zaledwie czterech lat nałożyć podatek pogłówny, wywołała chłopską rebelię. W toku walk pałac uległ doszczętnemu zniszczeniu. Wszystko, czego nie dało się spalić, chłopi rozbili na drobne części i wrzucili do pobliskiej Tamizy. Pałac zniknął, ale przetrwała jego nazwa, którą nadawano kolejnym budynkom stawianym w tym miejscu. W 1512 roku Henryk VII ufundował Szpital Savoy, mający służyć najuboższym. Choć sam gmach szpitala rozebrano, do dziś zachowała się jego kaplica. Obecnie w tym miejscu stoją dwa budynki z lat 80. XIX wieku: jeden z najbardziej prestiżowych hoteli Londynu oraz teatr. Oba noszą nazwę Savoy.

Courtauld Gallery – londyńska galeria sztuki europejskiej od renesansu po impresjonizm i post-impresjonizm.

Hotel Savoy – nazwa hoteli, z których pierwszym uruchomionym był Savoy Hotel przy Strand (Savoy Court) w City of Westminster w Londynie w roku 1889. Savoy Group, zarządzająca hotelami i restauracjami, była założona przez rodzinę zmarłego w 1901 impresario teatralnego Richarda D’Oyly’ego Carte’a. Pozostałe londyńskie hotele w tej sieci nosiły nazwy: The Berkeley, The Connaught i Claridge’s. Wysoka renoma londyńskiego hotelu Savoy spowodowała, że również w innych miastach na całym świecie zaczęły powstawać hotele o tej samej nazwie, co zapewniać miało podróżnym wysoki poziom świadczonych w nich usług. Obecnie hotele Savoy są własnością różnych grup inwestorskich, ale nazwa hoteli pozostała zachowana.

Theatre Royal przy Drury Lane – teatr położony w Londynie, w Covent Garden, zwrócony frontem do Catherine Street (wcześniej nazywanej Bridges lub Brydges Street), tyłem do Drury Lane. Obecnie znajdujący się tam budynek jest następcą trzech innych, z których pierwszy został wzniesiony w 1663. Przez pierwsze dwa wieki swojej działalności był przodującą tego typu instytucją w mieście, jednym z najważniejszych teatrów anglojęzycznego świata. Pierwotny budynek został wzniesiony w 1663 na polecenie Thomasa Killigrew (członka dworu Karola II Stuarta, znanego z zamiłowania do zabawy). Występowało w nim wielu znanych ówczesnych aktorów, spłonął w 1672. Killigrew odbudował go w tym samym miejscu w 1674, nowa nazwa brzmiała „Theatre Royal in Bridges Street”. Przetrwał prawie 120 lat. Został wyburzony w 1791, aby zrobić miejsce dla większego teatru, ukończonego w 1794. Nowy obiekt służył widzom tylko przez 15 lat, strawiony pożarem w 1809. Obecnie istniejący budynek został oddany do użytku w 1812. Wystawiano w nim pełną gamę sztuk, od utworów Szekspira, przez komedie, po utwory związane z muzyką. Obecnie jego właścicielem jest Andrew Lloyd Webber, inscenizowane są tam głównie musicale.

Savoy Court – ulica w centralnym Londynie na terenie gminy City of Westminster. Jest to krótka ulica bez przejazdu, na której wprowadzono ruch prawostronny, w odróżnieniu od przepisów obowiązujących w Wielkiej Brytanii. Ulica znajduje się na terenie prywatnym, prowadzi od Strand do m.in. północnego wejścia Hotelu Savoy i do teatru Savoy. W pobliżu leży Waterloo Bridge, a najbliższą stacją metra jest Charing Cross. Savoy Court jest terenem prywatnym i nie muszą na nim obowiązywać przepisy dotyczące dróg i ulic publicznych. Tradycyjnie, od ponad stu lat londyńskie taksówki (London cabs) podjeżdżają pod Hotel Savoy po prawej stronie. Spowodowane jest to tym, aby szofer siedzący po prawej stronie mógł otwierać drzwi siedzącemu z tyłu pasażerowi bez obchodzenia dookoła pojazdu, a pasażer mógł udać się wprost do hotelu. Również powodem jest to, że po prawej stronie Savoy Court, wjeżdżając od Strand, znajduje się teatr, więc widzowie mogą przechodzić wprost z taksówki do wejścia teatralnego. Na ulicy znajdują się odpowiednie znaki poziome informujące o odmiennej organizacji ruchu w stosunku do ruchu lewostronnego.

The Courtauld Insitute of Art (pol. Instytut Courtaulda, Courtauld) – brytyjska szkoła wyższa specjalizująca się w historii i konserwacji dzieł sztuki, wchodząca w skład Uniwersytetu Londyńskiego. W jej posiadaniu znajduje się bogata kolekcja obrazów, grafiki, rzeźby i wyrobów rzemiosła artystycznego, częściowo eksponowana w Courtauld Gallery.

ZEN.COM– Firma z sektora technologii finansowej (fintech), z siedzibą w Londynie, Wielka Brytania. Założona w 2018 roku przez Dawida Rożka. Biura spółki znajdują się w Londynie, Hongkongu, Singapurze, Warszawie, Arnhem oraz Wilnie.

Somerset House – charakterystyczna budowla w Londynie, położona po południowej stronie ulicy Strand w dzielnicy City of Westminster, po prawej stronie Waterloo Bridge. Centralna część, utrzymana w stylu neoklasycystycznym, powstała w latach 1776-1796. Została zaprojektowana przez angielskiego architekta Williama Chambersa. Rozwinięciem tej koncepcji są dobudowane skrzydła w stylu wiktoriańskim, które wychodzą w kierunku północnym i południowym. Obecnie, w Somerset House East Wing znajduje się wydział prawa King’s College London. Budowla o tej samej nazwie została wybudowana w tym miejscu ponad 200 lat wcześniej. Mniej więcej od połowy XVIII wieku zauważono, że urzędy publiczne są rozrzucone po całym mieście i rezydują najczęściej w starych, zaniedbanych budynkach. Głosy krytyki wymogły na władzach działania dla podniesienia komfortu pracy najwyższych urzędników w państwie oraz zapewnienia prestiżu oficjalnym siedzibom najważniejszych instytucji. Głównym inicjatorem powstania „narodowego gmachu” był Edmund Burke. W 1775 Parlament Angielski przyjął ustawę, zakładającą przeniesienie urzędów publicznych do mającego powstać specjalnie w tym celu – Somerset House. Przez około 200 lat gmach był siedzibą najważniejszych urzędów w państwie – służb skarbowych, morskich, podatkowych, Ministerstwa Księstwa Lancaster oraz Kornwalii, Urzędu Generalnego Kontrolera Ziem Królewskich i innych. Przez około 100 lat miała tu swoją główną siedzibę Royal Academy, prestiżowa królewska instytucja artystyczna. Do ważnych instytucji, których biura mieściły się w tym miejscu, należy również Royal Society (będące odpowiednikiem akademii nauk) oraz Society of Antiquaries of London (zajmujące się m.in. badaniami historycznymi, archeologią, historią sztuki, architektury, konserwacją zabytków). Od powstania w 1837 rezydowała tu Government School of Design, przemianowana następnie na Royal College of Art (pl. Królewską Akademię Sztuki). W 1853 została zmuszona do opuszczenia budynku z uwagi na rozrost Centralnego Rejestru Urodzeń Ślubów i Zgonów (ang. Registrar General of Births, Marriages and Deaths). Część pomieszczeń zajmował także Uniwersytet Londyński. Przez krótki czas mieściły się tu biura Admiralicji. W 1604 roku w Sommerset House podpisano traktat pokojowy (tzw. pokój londyński 1604) pomiędzy Hiszpanią Filipa III a Anglią Jakuba I, który zakończył trwającą od 1588 wojnę pomiędzy tymi państwami. W 1973 miejsce urzędów zajął Courtauld Institute of Art, który w Courtauld Gallery wystawia kolekcję sztuki europejskiej. Galeria posiada ponad 500 płócien, 7000 rysunków (m.in. dzieła Petera Rubensa, Paula Cézanne'a, Claude Moneta, Vincenta van Gogha i Paula Gauguina), a także rzeźby, ceramikę, meble i tkaniny. Na dziedzińcu, który do późnych godzin wieczornych jest otwarty do publicznego użytku, odbywają się koncerty muzyczne i pokazy filmowe. Zimą pełni funkcję lodowiska.

Aldwych Theatre – teatr w Londynie położony na West Endzie. Został założony w roku 1905 (oficjalne otwarcie 23 grudnia 1905), m.in. przez Seymour Hicks i Amerykanina Charlesa Frohmana z 1092 miejscami siedzącymi. W latach 1923–33 dokonywano w nim inscenizacji fars. W latach 1960–82 teatr ten był sceną współczesną Royal Shakespeare Company. Z kolei od 1964 do 1975 roku instytucja ta była gospodarzem międzynarodowego festiwalu teatralnego World Theatre Season, którego inspiratorem był P. Daubeny. Obecnie w teatrze znajduje się 1200 miejsc siedzących. Można w nim zobaczyć głównie komedie i przedstawienia muzyczne. Jego właścicielem jest Amerykanin James Nederlander.

St Mary le Strand (ang. St Mary le Strand) – kościół anglikański znajdujący się przy ulicy Strand w gminie Westminster w centrum Londynu. Oficjalny kościół Women’s Royal Naval Service.

Fortune Theatre – teatr w Londynie, położony przy ulicy Russell Street w gminie City of Westminster i zaliczany do scen West Endu. Należy do teatrów określanych w Wielkiej Brytanii jako receiving houses, tzn. nie posiadających własnego zespołu artystycznego, a jedynie zapewniających przestrzeń i obsługę techniczną dla produkcji zewnętrznych.