Bloomsbury Square

Holborn – stacja londyńskiego metra położona na trasach Central Line (między Tottenham Court Road a Chancery Lane) i Piccadilly line (między Covent Garden a Russell Square). Znajduje się przy skrzyżowaniu ulic High Holborn i Kingsway, w pierwszej strefie biletowej.

High Holborn – ulica w centralnym Londynie (Anglia) w dzielnicy Holborn. Rozpoczyna się w pobliżu skrzyżowania St Giles Circus i biegnie na wschód mijając Kingsway i Southampton Row. Na skrzyżowaniu z Gray's Inn Road nazwa ulicy zmienia się na Holborn. Najbliższymi stacjami metra są: Tottenham Court Road, Holborn i Chancery Lane. Wszystkie obsługują Central Line znajdującą się pod High Holborn.

The British Museum, także Muzeum Brytyjskie  – muzeum narodowe z siedzibą w Londynie, największe muzeum Wielkiej Brytanii i jedno z największych na świecie – ma ok. 8 milionów eksponatów, szczególnie bogate są zbiory archeologiczne i etnograficzne.

British Museum Reading Room – dawniej główna czytelnia Biblioteki Brytyjskiej, znajdująca się wewnątrz Muzeum Brytyjskiego, mieszczącego się w Londynie. Czytelnia została zaprojektowana przez Sydneya Smirke’a i otworzono ją w 1857 roku. Czytelnia funkcjonowała nieprzerwanie do 1997 roku, kiedy to zamknięto ją na czas remontu. W latach 2000–2007 kontynuowała swoją funkcję jako czytelnia, a w latach 2007–2014 gościła wystawy czasowe Muzeum Brytyjskiego. W 2014 została zamknięta, a władze Muzeum nie zdecydowały o jej przyszłości.

Czarny obelisk Salmanasara III – kamienny, czworoboczny obelisk odnaleziony w 1846 roku przez Austena H. Layarda w czasie wykopalisk w Kalchu (obecne Nimrud w północnym Iraku). Upamiętnione na nim zostały militarne dokonania asyryjskiego króla Salmanasara III (858-825 p.n.e.). Zabytek ten znany jest przede wszystkim z umieszczonego na nim przedstawienia Jehu, postaci biblijnej, króla Izraela. Obecnie obelisk znajduje się w zbiorach British Museum. Władcy asyryjscy stawiali obeliski w określonych celach. Umieszczano na nich swego rodzaju polityczną propagandę. Pomniki miały za zadanie świadczyć o doniosłych dokonaniach panujących. W odróżnieniu od sumeryjskich, akadyjskich i egipskich płaskorzeźb, na których przedstawione sceny miały charakter symboliczny, płaskorzeźby asyryjskie charakteryzowały się realizmem. Dlatego Czarny obelisk jest ważnym źródłem dla odtworzenia realiów historycznych czasów Salmanasara III. Obelisk powstał pod koniec panowania Salmanasara III. W roku 825 p.n.e. wystawiony został w mieście Kalchu. W Asyrii trwała wówczas wojna domowa o władzę pomiędzy synami Salmanasara III.

Kingsway – jedna z głównych ulic w centrum Londynu w Wielkiej Brytanii, oznaczona jako część A4200. Rozpoczyna się przy High Holborn w północnej części Camden, a kończy przy Aldwych. Zbudowana została na początku XX wieku i wraz z Aldwych stanowi jedną z głównych tras biegnących przez centrum Londynu. Droga została zaprojektowana jako część planu przebudowy obszaru z początku XX wieku. Plany zostały opublikowane przez London County Council w 1898 roku. Zgodnie z nimi w części Holborn usunięto labirynty małych uliczek i okoliczne slumsy. Jedną z niewielu zachowanych budowli jest Kościół Świętej Trójcy (Holy Trinity Church) znajdujący się przy Little Queen Street. Oficjalnie ulica została otwarta w 1905 roku i jest jedną z najszerszych ulic w Londynie (30 metrów). Pod Kingsway znajdują się nieużywane tunele Piccadilly line, łączące Holborn i Aldwych. Podziemny peron wykorzystywany jest do scen filmowych. Podczas II wojny światowej przechowywano tam dzieła sztuki z British Museum (m.in. Marmury Elgina). Najbliższymi stacjami metra są Holborn i Temple.

Bow Street – ulica w centralnym Londynie, na terenie gminy City of Westminster, w dzielnicy Covent Garden. Przy ulicy mieści się gmach Royal Opera House. Dawniej ulica była silnie związana z policją i sądownictwem.

Royal Opera House – jeden z najważniejszych (obok English National Opera) gmachów operowych w Londynie, znajdujący się w centralnej części miasta – w dzielnicy Covent Garden. Siedziba Opery Królewskiej (The Royal Opera) i Królewskiego Baletu (The Royal Ballet). Główne wejście znajduje się przy ulicy Bow Street.

Covent Garden – stacja metra londyńskiego na terenie City of Westminster, a dokładniej w jego części znanej jako Covent Garden, od której pochodzi nazwa stacji. Leży na trasie Piccadilly line, zaś dniem jej otwarcia był 11 kwietnia 1907 roku. W roku 2008 skorzystało z niej ok. 17,51 mln pasażerów. Należy do pierwszej strefy biletowej.

Fortune Theatre – teatr w Londynie, położony przy ulicy Russell Street w gminie City of Westminster i zaliczany do scen West Endu. Należy do teatrów określanych w Wielkiej Brytanii jako receiving houses, tzn. nie posiadających własnego zespołu artystycznego, a jedynie zapewniających przestrzeń i obsługę techniczną dla produkcji zewnętrznych.

Long Acre – ulica w centralnym Londynie (Anglia) w dzielnicy Covent Garden. Jej początek znajduje się przy skrzyżowaniu z St. Martin’s Lane, a koniec przy Drury Lane. Powstała na początku XVII wieku. Przy 10-12 Long Acre znajduje się Stanfords jeden z najstarszych i najdroższych sklepów z mapami w Wielkiej Brytanii. Został otwarty w 1901 roku. W latach 1890–1970 cała północna część Long Acre, od Neal Street do Arne Street, zajmowana była przez Odhams Press. Wydawnictwo publikowało John Bull, najpopularniejszy magazyn w Wielkiej Brytanii w latach 1916-1934. Wcześniej w tym miejscu znajdował się Queen’s Theatre (1867-1878), drugi co do wielkości teatr w Londynie w tamtym okresie, po Theatre Royal przy Drury Lane. Tam też powstał wysoko ceniony duet aktorski Ellen Terry-Henry Irving, znany z ról szekspirowskich. Rezydentami Long Acre byli m.in.: polityk Oliver Cromwell, pisarz John Dryden, rzeźbiarz Nicholas Stone i Thomas Chippendale. Przy Long Acre znajduje się stacja metra Covent Garden, obsługiwana przez Piccadilly Line.

Theatre Royal przy Drury Lane – teatr położony w Londynie, w Covent Garden, zwrócony frontem do Catherine Street (wcześniej nazywanej Bridges lub Brydges Street), tyłem do Drury Lane. Obecnie znajdujący się tam budynek jest następcą trzech innych, z których pierwszy został wzniesiony w 1663. Przez pierwsze dwa wieki swojej działalności był przodującą tego typu instytucją w mieście, jednym z najważniejszych teatrów anglojęzycznego świata. Pierwotny budynek został wzniesiony w 1663 na polecenie Thomasa Killigrew (członka dworu Karola II Stuarta, znanego z zamiłowania do zabawy). Występowało w nim wielu znanych ówczesnych aktorów, spłonął w 1672. Killigrew odbudował go w tym samym miejscu w 1674, nowa nazwa brzmiała „Theatre Royal in Bridges Street”. Przetrwał prawie 120 lat. Został wyburzony w 1791, aby zrobić miejsce dla większego teatru, ukończonego w 1794. Nowy obiekt służył widzom tylko przez 15 lat, strawiony pożarem w 1809. Obecnie istniejący budynek został oddany do użytku w 1812. Wystawiano w nim pełną gamę sztuk, od utworów Szekspira, przez komedie, po utwory związane z muzyką. Obecnie jego właścicielem jest Andrew Lloyd Webber, inscenizowane są tam głównie musicale.