Pomnik 63. Pułku Piechoty w Toruniu

Plac Pokoju Toruńskiego w Toruniu (również rondo Pokoju Toruńskiego) – rondo znajdujące się na w centrum Torunia. Na terenie placu Pokoju Toruńskiego znajdowały się obiekty wchodzące w skład wewnętrznego pierścienia Twierdzy Toruń. Część obiektów zachowała się do czasów współczesnych. Były to: Brama Lubicka – zbudowana w latach 1880–1885, rozebrana w latach 1921–1922; Brama Kolejowa – zbudowana po 1880, położona w południowo-zachodniej części ronda. Jest to jedyna zachowana XIX-wieczna brama Twierdzy Toruń. Pozwalała na bezpieczny wjazd pociągów do środka twierdzy po linii kolejowej ułożonej na poziomie dna fosy; most – zbudowany w latach 1882–1884, wykorzystywany do wyprowadzania ruchu z miasta przez Bramę Lubicką w stronę przedmieść. Obiekt był w użyciu do lat 20. XX wieku. Został odnaleziony 19 lutego 2018 roku w czasie budowy kolektora kanalizacji deszczowej w ramach remontu placu bp. Jana Chrapka. Po pracach budowlanych most ponownie zasypano. Dawniej na placu Pokoju Toruńskiego mieścił się Pomnik 63. Pułku Piechoty w Toruniu. Został zaprojektowany przez Kazimierza Ulatowskiego. Rzeźby do pomnika wykonał Ignacy Zelek. Pomnik wyburzyła armia niemiecka w 1939 roku. 31 sierpnia 2009 roku odsłonięto głaz z tablicą upamiętniającą żołnierzy 63. Toruńskiego Pułku Piechoty poległych w obronie Polski podczas II wojny światowej. W 2019 roku na placu przeprowadzono prace drogowe, mające na celu ograniczenie prędkości samochodów i zmniejszenie liczby miejsc grożących kolizją drogową. Około 1898 roku na placu zbudowano wiadukt kolejowy. Pod wiaduktem przebiega tunel. Pierwotnie znajdowały się w nim dwa tory kolejowe. Drugi tor rozebrano w 1987 roku w ramach elektryfikacji odcinka Toruń Główny–Toruń Wschodni.

Brama Lubicka – wschodnia brama miejska znajdująca się w pobliżu ul. Dobrzyńskiej, element Twierdzy Toruń. Została oddana do użytku w październiku 1894 roku. W jej pobliżu znajdowały koszary wybudowane w tym samym roku. Brama Lubicka istniała co najmniej do 1925 roku. Do bramy prowadził XIX-wieczny most, zasypany w latach 20. XX wieku, odnaleziony w 2018 roku podczas budowy ronda Pokoju Toruńskiego.

Most z 1884 roku w Toruniu – dawny most mieszczący się na placu Pokoju Toruńskiego w Toruniu, zbudowany w latach 1882–1884, odnaleziony podczas prac remontowanych 19 lutego 2018 roku. Stalowy most wybudowano na fosie zewnętrznej dawnej kurtyny północnej wybudowanej w latach 1883–1887 i należącej do wewnętrznego pierścienia Twierdzy Toruń. Łączył obecne ulice Dobrzyńską i Skrzyńskiego z drogą prowadzącą do Fortu II (ob. Fort IV). Most był podparty na pięciu kolumnach, tworzących półkoliste ażurowe arkady. Przyczółki wykonano z cegły licowej, a zwieńczenia muru z bloków granitowych.

Koszary artylerii w Toruniu – zespół koszarowy znajdujący się na Przedmieściu św. Katarzyny w Toruniu, w kwartale między ulicami: Dobrzyńska-Piastowska-Skrzyńskiego. Został zbudowany w latach 1880–1882. W skład kompleksu wchodzi kilkanaście budynków: dwa budynki koszarowe wzdłuż ul. Skrzyńskiego i Dobrzyńskiej, budynek podoficerski, budynek sztabu i dowódcy, dyżurka, wartownia, kasyno, kuchnia, stołówka, budynek warsztatowy z kuźnią.

Oblężenie Torunia – oblężenie, które miało miejsce w dniach 26 maja – 14 października 1703 podczas III wojny północnej. Wojska szwedzkie pod dowództwem Karola XII zdobyły wówczas ufortyfikowane miasto Toruń, bronione przez saskie wojska Augusta II. Po zdobyciu miasta Szwedzi zniszczyli jego umocnienia i nałożyli na mieszkańców wysoką kontrybucję.

Archiwum Wojskowe w Toruniu – archiwum wojskowe założone po 1950 roku, od 1957 roku mieszczące się przy ul. Józefa Chłopickiego 1-7 w Toruniu.

Dawna wozownia artyleryjska przy ul. Józefa Chłopickiego 4 w Toruniu – dawna wozownia artyleryjska zbudowana w latach 1880–1884, element Twierdzy Toruń stanowiący jeden z kilku obiektów zaplecza Fortu św. Jakuba. Obecnie siedziba hotelu Przystanek Toruń. Obiekt wpisany jest do gminnej ewidencji zabytków (nr 1349).

Kamienica przy ul. Piastowskiej 7 w Toruniu – dawny Hotel Dworcowy (niem. Bahnhofs Hotel), następnie dom studencki, znajdujący się na Przedmieściu św. Katarzyny w Toruniu. Budynek został zbudowany w 1909 roku. Pierwotnie mieścił się tutaj Hotel Dworcowy liczący 30 pokoi i restaurację. W 1952 roku obiekt przejął i zagospodarował na swoje potrzeby Uniwersytet Mikołaja Kopernika, lokując w nim dom studencki. W 1956 roku budynek wyremontowano i przekształcono w koedukacyjny Dom Studencki nr 4, przeznaczony dla małżeństw studenckich. W 1970 roku w kamienicy władze uczelni zorganizowały Katedrę Archeologii Polski i Powszechnej oraz Katedrę Etnografii. W 1974 roku akademik zlikwidowano, a w 1981 roku Instytut przeniesiono do budynku przy ul. Szosa Okrężna 56. Kamienica figuruje w gminnej ewidencji zabytków (nr 2101)

Koszary piechoty w Toruniu (również koszary Wilhelmowskie, koszary Wilhelma) – dawny kompleks koszarowy zbudowany w latach 1880–1882 na placu Wilhelma w Toruniu (dziś pl. św. Katarzyny). Znajduje się on w kwartale między ul. Dobrzyńską, placem św. Katarzyny, ul. Gregorkiewicza i ul. Wały gen. Sikorskiego. W czasie pokoju odbywały się tu szkolenia rekrutów. W skład kompleksu wchodziły: dwa dwukondygnacyjne bloku koszarowe (położone wzdłuż ul. Dobrzyńskiej i Gregorkiewicza), blok podoficerski, budynek sztabu, budynek dowódcy, kuchnia, stołówki, izba chorych, wartownie, dyżurki, ujeżdżalnie, hala sportowa (wzdłuż ul. Wały gen. Sikorskiego), stajnie dla koni, szatnie, zbrojownie. Budynki były otoczone płotem. Mogły pomieścić około jednego pułku piechoty. Zapewniał rekrutom podstawowe warunki do szkolenia i odpoczynku. Stacjonował tutaj 21 pułk piechoty von Borckiego. Podczas zagrożenia wojennego w koszarach koncentrowały się siły zbrojne do uderzenia na przeciwnika. Po powrocie Torunia do Polski, w 1920 roku w koszarach ulokowano polskie Kierownictwo Rejonu Inżynierów i Saperów (od 1925 roku jako Nadzór Forteczny Twierdzy Toruń, rok później Zarząd Forteczny). Od 1929 roku mieściło się tutaj Szefostwo Fortyfikacji, Łączności, Intendentury, Sanitarne VIII Okręgu Korpusu. W latach 1985–1992 mieściło się tutaj Ogólnokształcące Liceum Wojskowe. Obecnie jest to siedziba X Liceum Ogólnokształcącego im. prof. Stefana Banacha.

Hufiec ZHP Toruń im. Mikołaja Kopernika – terytorialna wspólnota Związku Harcerstwa Polskiego w Toruniu, założona w 1917 roku. Od 2018 roku jej siedziba mieści się przy placu św. Katarzyny 9 w Toruniu. Patronem hufca jest polski astronom Mikołaj Kopernik. Z okazji urodzin astronoma hufiec co roku krótko po 19 lutego hufiec organizuje Rajd Kopernikański. W 2015 roku do hufca przynależało 863 harcerzy i zuchów, do 2019 roku ich liczba wzrosła do 1230. Komendantem hufca jest hm. Adam Wiznerowicz.

Toruń Miasto – trzeci co do wielkości dworzec kolejowy na terenie Torunia. Według klasyfikacji PKP ma kategorię dworca aglomeracyjnego.

Fort św. Jakuba w Toruniu (również Fort Jakuba, niem. Jakobsfort) – fort znajdujący się przy ul. gen. Sowińskiego 9 w Toruniu. Został zbudowany w latach 1828–1833, jako jeden z pierwszych elementów obrony Twierdzy Toruń. Jego zadaniem była obrona Torunia od wschodu. Stracił swoje militarne znaczenie po włączenia Torunia do Polski w 1920 roku. Obecnie po Forcie zachowała się wyłącznie redita. W 1818 roku przygotowano plany pod budowę twierdzy. Fort Jakuba był budowany równocześnie z Przyczółkiem Mostowym. Plan budowy fortu zatwierdzono prawdopodobnie 20 grudnia 1827 roku. Pracę budowlane rozpoczęto ok. 1828 roku. Jako datę zakończenia budowy podaje się rok 1833, jednak według relacji Udo von Bonina, prace wykończeniowe trwały do 1840 roku. Został zbudowany jako samodzielna cytadela, otwarta od strony miasta, o rozpiętości 300 m. W centrum znajdowała się 3-kondygnacyjna, 3-skrzydłowa redita koszarowa, mająca zaokrąglone końce bocznych skrzydeł. Redita od wschodu była zasłonięta wałem o grubości ponad 30 m. Po 1920 roku zniwelowano większość obwodów wałów wokół Fortu, zasypano fosy oraz rozebrano budowle na placu broni i inne elementy murowane. Umocnienia ziemne przekształcono w poł. lat 30. XX wieku, podczas budowy ul. Traugutta. Na pocz. lat 50. XX wieku teren Fortu opuściło wojsko. Reditę przeznaczono do celów mieszkaniowych. W 2010 roku rozpoczęto program wykwaterowań z mieszkań ulokowanych w dawnej redicie.