Gilów (Żelazny Most)

Kościół filialny p.w. św. Barbary w Żelaznym Moście, należy do parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Mlecznie.

Parafia św. Barbary w Żelaznym Moście – parafia rzymskokatolicka w dekanacie Polkowice w diecezji legnickiej. Obsługiwana przez księży archidiecezjalnych.

Lubków (nazwa oboczna: Lubiński Las) – kolonia wsi Szklary Górne w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubińskim, w gminie Lubin. W latach 1975–1998 kolonia administracyjnie należała do województwa legnickiego. Kolonia należała do sołectwa Szklary Górne. Ostatnie zabudowania zostały wyburzone w 2015 roku pod budowę drogi S3.

Dwór w Żelaznym Moście – zabytkowy dwór w miejscowości Żelazny Most. Piętrowy dwór barokowy z drugiej połowy XVIII w., własność m.in. potomków Andrzeja Kłobuczyńskiego, zbudowany na planie prostokąta, kryty wysokim dachem mansardowym, wejście główne znajduje się centralnie w ścianie frontowej, w pseudoryzalicie nad nim skromny balkon z zabudowaną balustradą, a wyżej fronton. W ruinie, do czasów współczesnych pozostały ściany zewnętrzne.

Żelazny Most (niem. Eisemost) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie polkowickim, w gminie Polkowice. Wieś leży na Wzgórzach Polkowickich (południowa część Wzgórz Dalkowskich). Najstarsza wzmianka o wsi pochodzi z 1315 roku.

Zakłady Górnicze Lubin – podziemna kopalnia miedzi położona na północy Lubina, oddział KGHM Polska Miedź. Jej budowę rozpoczęto 1 stycznia 1960. Pierwszą tonę rudy miedzi wydobyto 20 marca 1963 r. Podstawowe informacje: Roczne wydobycie: ok. 7 mln t polimetalicznej rudy (miedź, srebro, nikiel, kobalt, molibden), o średniej zawartości 0,9% Cu i 45 g Ag/t. Obszar górniczy: 158 km² System eksploatacji: komorowo-filarowy z ugięciem samoczynnym stropu, komorowo filarowy z podsadzką hydrauliczną. Zasoby przemysłowe: 194,8 mln t (szacunek na 31 grudnia 1999). Szyby: 7 szybów, z czego 4 wdechowe (L-I, L-II, L-VI, L-VII), 3 wentylacyjne (L-III, L-IV, L-V), 4 materiałowe (L-I, L-III, L-IV, L-V), 4 zjazdowe (L-I, L-III, L-IV, L-V) i 2 podsadzkowe (L-III, L-IV).

Owczary – osada wsi Szklary Górne w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubińskim, w gminie Lubin, na obszarze sołectwa Szklary Górne. W osadzie znajduje się tartak. W latach 1975–1998 osada administracyjnie należała do województwa legnickiego.

Małe Rynarcice (Rynarciczki, niem. Klein Rinnersdorf) – niestandaryzowana kolonia wsi Żelazny Most w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubińskim, w gminie Polkowice. Nazwa miejscowości pochodzi od imienia Reinhard (prawdopodobnie jej fundatora). Udokumentowana historia wsi sięga średniowiecza. Jako Reynhartsdorf wspomniana była już w 1359 r. W późniejszych czasach nosiła nazwę Rinnersdorf Klein (do 1789 r.) i Klein Rinnersdorf (do 1945 r.). W 1948 roku nadano miejscowości oficjalną nazwę Rynarciczki z dopiskiem (ad Żelazny Most). W XVII w. właścicielem tej wsi był Andrzej Kłobuczyński. W XVIII w. należała ona do rodziny von Speer, następnie pani von Roy, Martiny, major von Zieten, Alwin Lange, Elias Alexander Katz i Wilhelm Zenker. Około 1894 r. dobra nabył Georg Dittrich i w rękach jego rodu wieś pozostała aż do wybuchu II wojny światowej. Jemu to najprawdopodobniej przypisać można rozwój zabudowy okołodworskiej, ponieważ od 1905 r. w dokumentach pojawia się informacja o należących do folwarku ogrodzie i parku, w którym na wzgórzu stało mauzoleum grobowe rodziny Dittrich i Gebhardt. W 1900 gminę wiejską Rynarczicki (wraz z wybudowaniem Neumühl) zamieszkiwało 58 osób, a obszar dworski 15 osób. Rynarciczki nigdy nie rozwinęły się, pozostając niewielką osadą o rozproszonej zabudowie. Po wojnie budynki dworu użytkowane były do 1975 r. Władze nie zrealizowały planów założenia tu szkoły rolniczej i większość obiektów dworu rozebrano. Z posiadłości dworskiej pozostały zabudowania na sąsiedniej działce, które mają obecnie adres Żelazny Most 45. W miejscu gdzie był dwór pozostały fragmenty muru, bramy wjazdowej oraz schody wejściowe do dworu. Po mauzoleum pozostały ślady komór grobowych oraz płyta nagrobna.

Głaz narzutowy "Piotrek" – głaz przyniesiony przez lądolód ze Skandynawii w epoce plejstocenu. Obecnie jest to największy spośród znalezionych i opisanych głazów narzutowych na Dolnym Śląsku, jeden z większych w pasie Nizin Środkowopolskich oraz w południowej części Polski. Głaz ten jest podobny gabarytowo do kilku innych okazów znajdujących się w pasie nizin polskich: Głazu Romera w rezerwacie przyrody Jodłowice, Diabelskiego Kamienia w Dąbrowach Krotoszyńskich oraz głazu narzutowego na pl. Wolności w Raciborzu.

Obora – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubińskim, w gminie Lubin. Jest to druga miejscowość w gminie pod względem liczby mieszkańców. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa legnickiego.

Obora Średnia – zlikwidowany przystanek osobowy i ładownia publiczna w Oborze, w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie lubińskim, w gminie Lubin. Przystanek został otwarty w dniu 1 października 1917 roku razem z linią kolejową z Lubina Górniczego do Chocianowa. Do 1985 roku był na niej prowadzony ruch osobowy i towarowy. W 1992 roku linia została zlikwidowana.

Obora Górna − zlikwidowany przystanek osobowy i ładownia publiczna w Oborze, w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie lubińskim, w gminie Lubin. Przystanek został otwarty w dniu 1 października 1917 roku razem z linią kolejową z Lubina Górniczego do Chocianowa. Do 1985 roku był na niej prowadzony ruch osobowy i towarowy. W 1992 roku linia została zlikwidowana.