Dwór szachulcowy we Wrocławiu

Kąpielisko Oporów (Badesportpark Opperau, Volksbad Opperau – Kąpielisko Ludowe na Oporowie) – kąpielisko położone w południowej części Wrocławia, na osiedlu Oporów, w południowo-wschodniej części dawnej dzielnicy Fabryczna. Znajduje się przy ulicy Harcerskiej 25, która wcześniej nosiła nazwę Am Sportbad, czyli Przy basenie sportowym. Cały ośrodek obejmował oprócz budynków i budowli związanych z rekreacją wodną i pływaniem także inne obiekty sportowe związane z uprawianiem sportu i różnych form rekreacji. Projektantem był Richard Konwiarz

Oporów (niem. Opperau) – osiedle Wrocławia położone w południowo-zachodniej części miasta. W granicach miasta od 1951.

Adax – marka komputerów, tabletów i powiązanych z tymi urządzeniami akcesoriów. Istnieje na polskim rynku od 1993 roku. Jej aktualnym właścicielem i producentem urządzeń IT sprzedawanych pod tą marką jest spółka INCOM Group S.A. Początkowo marka Adax należała do spółki Centrum Komputerowe Adax, która to z kolei była własnością przedsiębiorstwa JTT. Z powodu kłopotów, w jakie popadła firma JTT, w lutym 2005 r. CK Adax zostało sprzedane prywatnemu inwestorowi. 8 września 2006 roku Incom, nowy właściciel marki zapowiedział jej powrót na rynek. W 2011 roku pod marką ADAX wprowadzono na polski rynek tablety lokalnego producenta z systemem Android. W ofercie produktów informatycznych pod marką ADAX znajdują się komputery osobiste, komputery gamingowe, tablety i serwery. Największym użytkownikiem komputerów ADAX w Polsce jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych, który korzysta z ponad 35 000 komputerów desktop ADAX dostarczonych w latach 2009–2014.

Most Oporowski – most łączący wrocławskie osiedla Oporów i Grabiszyn. Most znajduje się nad rzeką Ślęzą we Wrocławiu. Przy nim znajduje się pętla tramwajowa "Oporów" (linie 4, 11 i 20) Konstrukcja mostu jest dwuprzęsłowa, elementami nośnymi są belki wolnopodparte współpracujące z płytą żelbetową. Jest to most drogowy, położony w ciągu ulic: Grabiszyńskiej - Solskiego.

Parafia Świętej Anny we Wrocławiu – rzymskokatolicka parafia znajdująca się w dekanacie Wrocław Krzyki w archidiecezji wrocławskiej. Prowadzona przez Zgromadzenie Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo. Została erygowana w 1952. Mieści się przy ulicy Sobótki. Od 2020 funkcję proboszcza pełni ks. Jarosław Lawrenz CM.

Cmentarz Żołnierzy Polskich we Wrocławiu – wojenna nekropolia utworzona w latach 1968–1970 i rozbudowana w latach 1972–1979 jako miejsce spoczynku 604 osób, głównie żołnierzy polskich – uczestników Kampanii wrześniowej zmarłych w niewoli niemieckiej oraz poległych na froncie żołnierzy 2 Armii Wojska Polskiego, a także żołnierzy walki podziemnej i przymusowych robotników cywilnych oraz ofiar terroru hitlerowskiego.

Pomnik Żołnierzy Wojska Polskiego we Wrocławiu – pomnik, wzniesiony na Cmentarzu Żołnierzy Polskich w 1979 r., 9 lat po otwarciu cmentarza. Dla upamiętnienia żołnierzy polskich, poległych w walkach z hitlerowskim agresorem w latach 1939-1945, odsłonięto 11 października 1979 r. na Cmentarzu Żołnierzy Polskich pomnik według projektu Łucji Skomorowskiej-Wilimowskiej. Pomnik wysokości 23 m, z żelbetu, ma kształt stylizowanych dwóch skrzydeł husarskich. W dolnej części skrzydeł znajdują się płaskorzeźby przedstawiające szarżujących ułanów z kampanii wrześniowej i żołnierzy II Armii Wojska Polskiego z karabinami oraz daty 1939 i 1945. Przed pomnikiem znajduje się tablica dedykacyjna oraz trzy znicze. Pomnik jest wyeksponowany na sztucznym wzgórzu, na szczyt którego prowadzą monumentalne schody.

Lasek Oporowski (Las Oporowski) – niewielki kompleks leśny położony w południowo-zachodniej części Wrocławia. Powierzchnia lasu wynosi 8,3 ha (8 ha). Na drzewostan lasu składają się głównie dęby, lipy, graby. W poszyciu występuje dziki bez. Ze względu na pewne oddalenie od osiedli, las uznawany jest za cenny ekologicznie. Tworzy większy ekosystem wraz z rzeką, Cmentarzem Grabiszyńskim, Parkiem Grabiszyńskim, cmentarzem żołnierzy wraz ze wzgórzem – Cmentarzem Żołnierzy Polskich, ogródkami działkowymi. Las położony jest pomiędzy osiedlami i rzeką: Oporów – na południe od lasu Muchobór Mały – na północny zachód od lasu rzeka Ślęza, a za nią osiedle Grabiszyn – na wschód od lasu Jest to las komunalny, tzn. w zarządzie Urzędu Miejskiego Wrocławia, Zarządu Zieleni Miejskiej. Położony jest na lewym brzegu rzeki Ślęza. Na północy przebiega ulica Ostrowskiego i zlokalizowany jest w jej ciągu Most Muchoborski. Odcina ona niewielki drzewostan, zawarty pomiędzy ulicą, torami kolejowymi i rzeką. Główny obszar lasu leży na południe od tej ulicy. Przez las przebiega ulica Turystyczna, która w swej zasadniczej części ma charakter leśnej drogi gruntowej, częściowo na końcu w zasadzie ścieżki leśnej. Od zachodu rozciągają się niewielkie ogródki działkowe i pola uprawne, aż do ulicy Awicenny. Obowiązująca nazwa – Lasek Oporowski – została nadana temu lasowi w § 1 pkt 38 uchwały nr LXXI/454/93 Rady Miejskiej Wrocławia z 9 października 1993.

Park Mamuta – obszar na wrocławskim osiedlu Oporów, położony wzdłuż przeciwpowodziowego wału na lewym (południowym) brzegu rzeki Ślęzy oraz wzdłuż ul. Bukowskiego. Plan zagospodarowania, w ramach Wrocławskiego Budżetu Obywatelskiego, 7-hektarowego pasa nieużytków pomiędzy ul. Bukowskiego a wałem przeciwpowodziowym zgłosili mieszkańcy osiedla Oporów po raz pierwszy w roku 2013 (wówczas plan ten zakładał m.in. budowę koła wodnego na znajdującym się tam na rzece Ślęzie jazie), ale wówczas przedsięwzięcie to nie zostało przyjęte ze względów formalnych. Rok później, w 2014, zmieniony w stosunku do poprzedniego roku projekt (bez koła wodnego, ale z atrakcjami o charakterze rekreacyjnym) pod nazwą „Park Wspólnotowy «Ślężański Mamut» – przyjazna przestrzeń dla aktywnego wypoczynku, kultury i edukacji uczestniczącej, współtworzona przez użytkowników” uzyskał ponad 5,2 tys. głosów i został przyjęty do realizacji. Dopracowanie projektu oraz wyłonienie w przetargu wykonawców zajęło następne cztery lata (przetargi ogłaszano czterokrotnie), prace rozpoczęły się wiosną 2018, a zakończono je jesienią tego samego roku. Park Mamuta został oddany do użytku w sobotę 10 listopada 2018. Najbardziej charakterystycznym obiektem w Parku Mamuta jest wysoka na 8 metrów konstrukcja stylizowanego mamuta, przeznaczona dla dzieci do wspinania się w jej wnętrzu; wystające z dwóch stron „głowy” tej konstrukcji rury (mające być „ciosami” zwierzęcia) służą dzieciom jako zjeżdżalnie. Oprócz „mamuta” są też inne atrakcje dla dzieci, głównie w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, a także ławki i siedziska służące rekreacji. Przewidziano też nasadzenie sporej liczby roślinności (451 drzew liściastych, 6,2 tys. krzewów ozdobnych, 18,5 tys. traw ozdobnych i skrzypów), a Zarząd Zieleni Miejskiej w kolejnych latach zobowiązany został do ich uzupełniania. Istniejące nad Ślęzą już wcześniej rzeźby („Zadumana Ślężanka” i „Rodzina”, wykonane w 1975 z głazów narzutowych, autorstwa Tadeusza Tellera) zostały również wkomponowane w Park Mamuta („Rodzina” wymagała przeniesienia o kilkadziesiąt metrów).

Cmentarz Grabiszyński – obok cmentarza Osobowickiego, cmentarza Świętej Rodziny, cmentarza św. Wawrzyńca jeden z największych cmentarzy we Wrocławiu. Cmentarz w swoich obecnych granicach to jedna z trzech części stanowiących w pierwszej połowie XX w. większy kompleks cmentarny. Początkowo był to cmentarz na którym chowano zmarłych z południowych parafii Wrocławia, ewangelickich: św. Elżbiety i św. Trójcy, katolickich: św. Karola Boromeusza i św. Elżbiety Węgierskiej oraz zakonników z klasztoru Bonifratrów. Później stał się cmentarzem komunalnym – Kommunal Friedhof in Graebschen.

Cmentarz Żołnierzy Włoskich – nekropolia we Wrocławiu, na której pochowani są obywatele włoscy, przede wszystkim żołnierze – jeńcy wzięci do niewoli niemieckiej po przegranej przez Włochy bitwie pod Caporetto dnia 24 października 1917 roku.

Most Muchoborski – most przez Ślęzę wybudowany we Wrocławiu po II wojnie światowej na miejscu poprzedniego zniszczonego podczas działań wojennych. Od średniowiecza na drodze łączącej Muchobór Wielki z Wrocławiem (zwanej również Polackenweg), wzdłuż obecnej ul. Ostrowskiego znajdował się bród, który został zastąpiony niedługo potem drewnianym mostem. Był on wielokrotnie niszczony i odbudowywany. W 1933 r. zastąpiono go mostem żelbetonowym o konstrukcji belkowej, jednoprzęsłowej, wolno podpartej z płytą pomostu wylewaną na mokro. Uległ on zniszczeniu podczas oblężenia miasta. Po zakończeniu II wojny światowej funkcjonował prowizoryczny most drewniany. W 1967 roku został on zastąpiony przez most belkowy, wolno podparty, składający się z 8 dźwigarów stalowych, usztywnionych poprzecznicami, współpracującymi z żelbetową płytą pomostu. Od końca czerwca 2016 do końca września 2016 roku most przechodził generalny remont. Kilka miesięcy przed remontem, po południowej stronie mostu została wybudowana kładka dla pieszych i rowerzystów. Przez most przebiegają trzy linie autobusowe komunikacji miejskiej: 107, 119, 319 i 241.