Kościół św. Jana Nepomucena w Bytomiu-Łagiewnikach

Łagiewniki (niem. do 1904 Ober-, Mittel-, Nieder- Lagiewnik; 1904–1922, 1939–1945 Hohenlinde) – dzielnica Bytomia, sąsiadująca z Chorzowem i Świętochłowicami oraz bytomskimi dzielnicami Rozbark, Szombierki i Śródmieściem. Do 1951 roku siedziba gminy Łagiewniki, należącej do powiatu bytomskiego.

Parafia św. Jana Nepomucena w Łagiewnikach – parafia rzymskokatolicka w Bytomiu-Łagiewnikach, w archidiecezji katowickiej, erygowana w 1894 roku.

Remiza strażacka w Bytomiu – murowana remiza strażacka z 1911 roku, w Bytomiu-Łagiewnikach, wpisana do rejestru zabytków nieruchomych województwa śląskiego. Budynek został wybudowany w 1911 roku z czerwonej cegły  w stylu historyzmu . Został wyposażony w sześciokondygnacyjną drewnianą wieżę obserwacyjno-ćwiczebną, zbudowaną na planie kwadratu, nakrytą dachem namiotowym . 17 lipca 1912 roku w budynku remizy otwarto publiczną łaźnię . Właścicielem budynku jest podmiot prywatny, do którego należy pobliski serwis samochodowy Fiata . W pobliżu remizy znajduje się zbliżony stylistycznie budynek dawnego ratusza gminy Łagiewniki z 1910 roku, którego elewacja również jest wykonana z czerwonej cegły . 30 czerwca 1992 roku budynek został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa śląskiego.

Kamienny w Bytomiu – kamienna średniowieczna  rzeźba w Bytomiu-Łagiewnikach, wpisana do rejestru zabytków ruchomych województwa śląskiego . Ma 57 centymetrów wysokości, zdaniem dra Edwarda Głuchowskiego obiekt powstał z piaskowca z okolic Kłodzka (według innych źródeł materiałem miał być granit ), w formie litery T , przypominającej kowadło. Prawdopodobnie jest to jego pierwotna forma, jednak na jego powierzchni widnieją ukośne znaki krzyżyków (można je uznać zdaniem dra Janowskiego za znaki solarne, które bywały umieszczane na brzuchach rzeźb zwierząt, a nie na ich grzbietach), mogące sugerować pogańską proweniencję rzeźby i świadczyć o jej fragmentaryczności. Rzeźba, nazywana jest w niektórych publikacjach krzyżem pokutnym  czyli postawionym jako jeden z elementów ugody zabójcy z rodziną zabitego. Nazwa taka stosowana jest często do wszystkich istniejących kamiennych krzyży i stała się wręcz nieuprawnionym ich synonimem. W przypadku łagiewnickiego krzyża nieznana jest przyczyna jego postawienia. Niezależnie od przyczyny powstania to prawdopodobnie najstarszy zabytek Bytomia. Rzeźba jest umieszczona na murowanym postumencie, w 1997 roku umieszczono na nim tablicę z napisem: KAMIENNY KRZYŻ POKUTNY Z WCZESNEGO ŚREDNIOWIECZA, / ZNAK WIARY POKOLEŃ, W TRADYCJI LUDU, / PAMIĄTKA APOSTOŁÓW SŁOWIAN / CYRYLA I METODEGO . Treść napisu odwołuje się do tradycyjnych przekonań ludowych, gdyż rzeźba powstała prawdopodobnie później (chociaż dr Janowski sugeruje nawet IV wiek jako datę jej powstania). Legenda ludowa wiąże rzeźbę z osobami świętych Cyryla i Metodego. Nie ma jednakże żadnych informacji o obecności tychże świętych w Łagiewnikach . W lipcu 2011 roku dokonano dewastacji obiektu poprzez oblanie go żółtą farbą , w tym samym roku krzyż został oczyszczony .

Lasek Chropaczowski – las liściasty o statusie użytku ekologicznego w Świętochłowicach-Chropaczowie przy ulicy Bytomskiej. Powierzchnia użytku wynosi 13,38 ha, a ochronie podlegają siedliska zwierząt i stanowiska roślin objęte ochroną prawną. W obrębie użytku znajduje się jeden staw będący glinianką.

Pniaki (śl. Pnioki) − oficjalna część miasta, dawna kolonia robotnicza, założona w 1. połowie XIX wieku na północ od Królewskiej Huty, wydzielona ze Świętochłowic. Stanowi dziś część dzielnicy Chorzów II (rejon ul. Opolskiej i Mariańskiej).

Kolonia Brzezina - dawna kolonia znajdująca się w Świętochłowicach. Obecnie nie istnieje, a znajdowała się na terenie dzisiejszego Chropaczowa. Kolonia usytuowana była na północ od dzisiejszego stawu Wąwóz (skrzyżowanie ul. Bytomskiej i Stawowej) i w okolicach dzisiejszego przystanku tramwajowego Chropaczów Osiedle Na Wzgórzu. Znajdowała się w niej jedna z trzech chropaczowskich karczm. Na terenie Brzeziny powstała w 1795 roku pierwsza na terenie dzisiejszego miasta szkoła, do której uczęszczały dzieci z Świętochłowic, Chropaczowa i Łagiewnik. Budynek szkoły w 1866 sprzedano karczmarzowi Goldmannowi. Kolonia Brzezina zniknęła na skutek szkód górniczych w 1909 roku. Od nazwy kolonii pochodzi oficjalna nazwa pobliskiego osiedla, wybudowanego w latach 80. XX wieku, aczkolwiek wśród mieszkańców nie przetrwała pamięć o dawnej kolonii. Brzezina, w czasach świetności, wielkością dorównywała sąsiednim koloniom, tj. Piaśnikom, czy Szarlocińcowi. Niemniej zabudowa była bardziej chaotyczna i przypadkowa, co ma uzasadnienie w nieprzemysłowym pochodzeniu kolonii. W pobliżu kolonii znajdowały się dwie cegielnie.

Parafia św. Józefa w Chorzowie – rzymskokatolicka parafia pod wezwaniem św. Józefa w Chorzowie.

Kościół św. Józefa w Chorzowie – rzymskokatolicki kościół parafialny w Chorzowie, należący do dekanatu Chorzów archidiecezji katowickiej, wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa śląskiego.

Kopalnia Śląsk – dawna wąskotorowa kolejowa stacja towarowa w Świętochłowicach, w dzielnicy Chropaczów, w województwie śląskim, w Polsce. Stacja była zlokalizowana w przybliżeniu na kilometrze 4,9 linii z Pola Północnego do Pawła.

Chorzów II (pot. Cwajka) − dzielnica Chorzowa (niebędąca jednostką pomocniczą miasta), obejmująca północno-zachodnią część miasta. Nazwę Chorzów II tę podtrzymano w uchwale Rady miasta z 1991 r. (zmieniono nazwy pozostałych trzech dzielnic). Jest to północna część dawnego miasta Królewska Huta, gdzie znajduje się jego pierwotne centrum (okolice ul. 3 Maja i ul. Kalidego). Spośród dawnych osad Chorzów II obejmuje właściwą Królewską Hutę, Pnioki, Szarlociniec, Kolonię Górnołagiewnicką i Południowe Łagiewniki. Znajduje się tu także Osiedle Rodziny Oswaldów i Osiedle Pod Arkadami.

Chropaczów (niem. Chropaczow; 1909−1922, 1939−1945 Schlesiengrube) − dzielnica Świętochłowic. Od północy graniczy z Łagiewnikami, od zachodu z Lipinami, od południa z Piaśnikami i od wschodu Pniokami. Zachodnia część dzielnicy leży w Dolnie Górnej Bytomki, a pozostała na Wzgórzach Chropaczowskich, które na terenie Chropaczowa mają wzniesienia sięgające 309 m n.p.m. Leży na dziale wodnym dorzecza Odry − Bytomka i dorzecza Wisły − Rawa. Pierwotnie wieś, wzmiankowana w 1295 roku, od 1950 do 1951 roku samodzielne miasto, 1 kwietnia 1951 roku włączone do Świętochłowic.