Plac Społeczny we Wrocławiu

Teatr Lobego (niem. Lobe-Theater) – teatr działający w latach 1869–1945 we Wrocławiu przy Lessingstraße 8 (późniejszej ul. Dobrzyńskiej 21/23).

Dekanat Wrocław Śródmieście – jeden z 33 dekanatów w rzymskokatolickiej archidiecezji wrocławskiej. W skład dekanatu wchodzi 10 parafii: Parafia Bożego Ciała → Wrocław Parafia Chrystusa Króla → Wrocław Parafia św. Elżbiety → Wrocław Parafia św. Ignacego Loyoli → Wrocław Parafia św. Karola Boromeusza → Wrocław parafia św. Klemensa Dworzaka → Wrocław Parafia św. Maurycego → Wrocław Parafia św. Mikołaja → Wrocław Parafia św. Stanisława, św. Doroty i św. Wacława → Wrocław Parafia św. Augustyna → Wrocław

Parafia Świętego Maurycego we Wrocławiu znajduje się w dekanacie Wrocław-Śródmieście w archidiecezji wrocławskiej. Jej proboszczem jest ks. Janusz Gorczyca. Obsługiwana przez księży archidiecezjalnych. Erygowana w XIII wieku. Mieści się przy ulicy Traugutta. W roku 1999 po zniesieniu parafii św. Wojciecha ojców Dominikanów do parafii przyłączono teren obejmujący ulice Dworcową, Kościuszki, Dąbrowskiego i Podwale.

Kościół św. Maurycego przy ul. gen. Romualda Traugutta 36 we Wrocławiu – pierwotnie gotycki jednonawowy kościół z piętnastowieczną kaplicą chrzcielną i przebudowaną w XVIII wieku na styl barokowy wieżą według projektu arch. J. Peintnera.

Plac Generała Walerego Wróblewskiego (Mauritius Platz, Wołoski) – plac położony we Wrocławiu na osiedlu Przedmieście Oławskie (Ohlauer Vorstadt), w obrębie dzielnicy Krzyki . Współcześnie zachowany został jedynie układ komunikacyjny placu oraz po jego zachodniej stronie okalana murem zabudowa kościoła Świętego Maurycego, pozostała, istniejąca niegdyś, zabudowa Placu obecnie nie istnieje.

Park Juliusza Słowackiego we Wrocławiu, to park położony w rejonie Starego Miasta – w pobliżu tzw. Nowego Miasta. Częściowo leży także w miejscu zasypanego odcinka fosy miejskiej, którego fragment przez pewien okres stanowił ujściowy odcinek rzeki Oława (do rzeki Odry). Park obejmuje obszar o powierzchni 5,74 ha. Nazwa parku została nadana uchwałą Rady Miejskiej Wrocławia nr LXXI/454/93 z dnia 9 października 1993 roku w sprawie nazw parków i terenów leśnych istniejących we Wrocławiu (odpowiedni zapis dotyczący Parku Juliusza Słowackiego znajduje się w paragrafie 1 punkcie 16 tej uchwały). Park położony jest pomiędzy ulicami: Ulica Andrzeja Frycza Modrzewskiego, Ulica Jana Ewangelisty Purkyniego, Aleja Juliusza Słowackiego oraz ulicy biegnącej od Mostu Pokoju do Placu Społecznego, przy Placu Powstańców Warszawy. Przez park przebiega Promenada Staromiejska. W obrębie kwartału ulic, w którym położony jest park, znajdują się także w otoczeniu zieleni parkowej dwa kompleksy budynków: Muzeum Architektury oraz Panorama Racławicka. W samym parku znajduje się szereg obiektów architektury i małej architektury: Park położony w centrum miasta – otoczony jest licznymi obiektami historii, kultury, architektury oraz siedzibami instytucji. I tak: na wschodzie, za ulicą rozpościera się Plac Powstańców Warszawy przed gmachem Urzędu Wojewódzkiego, na południu (począwszy od wschodu), za Aleją Juliusza Słowackiego, znajdują się: budynek poczty (w budynku mieści się między innymi Muzeum Poczty i Telekomunikacji), Hotel Hilton (w budowie), Galeria Dominikańska na zachodzie, za Ulicą Bernardyńską: budynek TP SA na północy (począwszy od zachodu), za Ulicą Jana Ewangelisty Purkyniego: szkoła (obecnie gimnazjum nr 29), Akademii Sztuk Pięknych i hotel Radisson, a dalej Plac Polski oraz Bulwar Xawerego Dunikowskiego (nad rzeką Odrą), Bastion Ceglarski, Zatoka Gondoli, Muzeum Narodowe. Na drzewostan parku składają się: drzewa: klony, kasztanowce, lipy, dęby, graby, buki, jesiony i wierzby. krzewy: forsycje, jaśminowce, czarne bzy, różaneczniki, mahonie, cisy i jałowce. W parku stwierdzono występowanie między innymi puszczyka i kuny domowej. Spotkać tu można ponad 30 gatunków ptaków.

Pomnik Carla von Clausewitza (niem. Carl von Clausewitz Denkmal) – pomnik ku czci pruskiego teoretyka wojny, generała i pisarza Carla von Clausewitza, który znajdował się we Wrocławiu w Parku Słowackiego. Zburzony po 1945 roku.

Pomnik Johanna Friedricha Knorra (niem. Johann Friedrich Knorr Denkmal) – częściowo zachowany pomnik wzniesiony w Parku Juliusza Słowackiego we Wrocławiu. Pomnik ku czci architekta Johanna Friedricha Knorra, zaprojektowany przez Karla Lüdecke w formie neogotyckiej kapliczki na postumencie, otoczonym niewielkim basenem. W postumencie osadzona była metalowa głowa lwa, z której do basenu spływała woda. Górna część pomnika ozdobiona była płaskorzeźbą głowy Knorra autorstwa rzeźbiarza Alberta Rachnera. Pomnik był odsłonięty w 1878 r. W 1945 r. usunięto górną część pomnika, a postument z basenem stopniowo niszczał aż do roku 2017, kiedy wyremontowano go (odtworzono też głowę lwa), przywracając mu funkcję fontanny.

Pomnik Juliusza Słowackiego we Wrocławiu – pomnik upamiętniający polskiego wieszcza narodowego – Juliusza Słowackiego. Położony jest w Parku Juliusza Słowackiego przy alei Juliusza Słowackiego. Tędy również przebiega Promenada Staromiejska. Pomnik został wykonany według wzorca, którym była rzeźba autorstwa Wacława Szymanowskiego. Rzeźba ta została wykonana w 1909 roku. Następnie trafiła do Wrocławia, gdzie została zakupiona we wrocławskiej Desie. Ponieważ prawa autorskie do dzieła wygasły z powodu upływu czasu, można było dokonać jego adaptacji na potrzeby budowy pomnika. Początkowo autorem i pierwszym inicjatorem idei budowy we Wrocławiu pomnika poświęconego Juliuszowi Słowackiemu był „obywatel” Tadeusz Wojciechowski (w 1967 roku), lecz jego wystąpienie do ówczesnych władz Wrocławia, zostało zignorowane. Do tego pomysłu powrócono w 1971 roku w Towarzystwie Miłośników Wrocławia. Następnie zorganizowano zbiórkę pieniędzy i sprawa ucichała. Pomysł trwał w „zawieszeniu” do 1981 roku, w którym powołano (z inicjatywy TWM) Społeczny Komitet Budowy Pomnika Juliusza Słowackiego. W 1982 próbowano wyłonić projekt pomnika poprzez ogłoszenie konkursu, jednak ten sposób działania zawiódł i ostatecznie wybrano na pierwowzór pomnika rzeźbę Wacława Szymanowskiego, którego adaptację przeprowadził Andrzej Łętowski. W 1983 został wykonany gipsowy wzorzec w skali 1:1, a w 1984 zakończono realizację w wytwórni właściwego postumentu i przetransportowano gotowy posąg do Wrocławia. Uroczystego odsłonięcia pomnika dokonał profesor Jan Dobraczyński. W uroczystościach brali udział przedstawiciele władz miasta i mieszkańcy miasta. Interesujący jest również sposób transportu gotowego posągu. Przewiezienie pomnika z wytwórni do miejsca wbudowania, w 1984 roku, miało następujący przebieg: najpierw ciężarówką nastąpiło przewiezienie gotowego posągu z zakładu do Portu Gliwice barką pomnik został przewieziony Odrzańską Drogą Wodną do Portu Miejskiego we Wrocławiu we Wrocławiu dokonano objazdu pomnika po mieście: między innymi pomnik znalazł się na Rynku obok Pomnika Aleksandra Fredry, na placu Solnym, na placu Feliksa Dzierżyńskiego nastąpiło przywitanie pomnika przez uczniów z IX Liceum Ogólnokształcącego imienia Juliusza Słowackiego i inne, pomnik następnie został dowieziony ciężarówką na miejsce wbudowania i ustawiony na gotowym postumencie. Cokół wykonany został z dolnośląskiego sjenitu, a posąg o wysokości około 2,5 m i wadze 1400 kg – z brązu. We Wrocławiu istnieje IX Liceum Ogólnokształcącego imienia Juliusza Słowackiego. Organizowane są uroczystości związane z wieszczem: np. zlot rodziny szkół Juliusza Słowackiego, juliuszada; obejmują one także uroczystości związane z Pomnikiem Juliusza Słowackiego.

Kościół św. Łazarza we Wrocławiu – gotycki murowany kościół zbudowany przez Zakon Rycerzy i Szpitalników świętego Łazarza z Jerozolimy w II połowie XIV wieku (na miejscu budowli wymienianej już w 1260 jako kościół szpitalny) przy drodze prowadzącej ze średniowiecznego Wrocławia na południowy wschód – do Oławy. W chwili powstania szpital i kościół św. Łazarza znajdowały się za Bramą Oławską, w pobliżu osiedla walońskich tkaczy; obecnie kościół i poszpitalny budynek znajdują się w granicach miasta, przy ulicy gen. Romualda Traugutta 54–58, naprzeciwko kościoła, klasztoru i współczesnego szpitala Bonifratrów.

Urząd Pocztowy (niem. Postscheckamt (pełna nazwa Urząd Czeków Pocztowych) – budynek biurowy we Wrocławiu, najstarszy wieżowiec we Wrocławiu.

Muzeum Poczty i Telekomunikacji we Wrocławiu – jedyne w Polsce muzeum obok Muzeum Poczty Polskiej w Gdańsku gromadzące eksponaty dokumentujące historię poczty, telekomunikacji i telegrafii na ziemiach polskich. Mieści się we Wrocławiu, w zabytkowym budynku Poczty Głównej przy ul. Zygmunta Krasińskiego 1. Od 1988 r. jest członkiem ICOM (International Council of Museums) oraz IATM (International Associacion of Transport Museums).