Mojęcice

Kościół filialny pw. Najświętszej Maryi Panny Różańcowej w Mojęcicach, należy do parafii w Stobnie.

Dwór obronny w Mojęcicach (niem. Schloss Mondschütz) – zabytkowy obiekt wybudowany w miejscowości Mojęcice. Dwór obronny (zamek na wodzie) zbudowany w stylu renesansowym w latach 1616-1624, zmodyfikowany wskutek przebudowy w 1824 r. na miejscu gródka rycerskiego z XIII w. Merbota von Haugwitza oraz wieży mieszkalno-obronnej z XIV w. Piętrowy dwór wybudowany na planie prostokąta, kryty czterospadowym dachem mansardowym z wolimi oczami. Częściowo zachował się renesansowy portal (1620) z dworu Friedricha von Stosch, który wykonał Johann Pol z Głogowa. Dwie kolumny korynckie po bokach portalu podtrzymują gzyms, na którym znajdowała się sentencja w jęz. niem. Gott segne dieses Haus und Alle die gehn ein und aus /Niech Bóg błogosławi ten dom i wszystkich, którzy wchodzą i wychodzą. Nad portalem płycina z kartuszem, z herbami. Nad nimi szarfa z nazwiskami: Heleny von Kreckwitz, pierwszej żony, Friedricha von Stosch, drugiej żony Sabiny von Glaubitz. Obiekt jest częścią zespołu dworskiego wspólnie z parkiem, z XIX w.

Mojęcice – zamknięta w 1961 roku i zlikwidowana w 1970 roku stacja kolejowa w Mojęcicach, w gminie Wołów, w powiecie wołowskim, w województwie dolnośląskim, w Polsce. Została otwarta w dniu 1 maja 1916 roku.

Stobno (niem. Stuben) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wołowskim, w gminie Wołów, nad Mojęcicką Strugą, dopływem Jezierzycy. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie wrocławskim.

Parafia św. Mikołaja i Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Stobnie – znajduje się w dekanacie Brzeg Dolny w archidiecezji wrocławskiej. Erygowana w XIII wieku. Proboszczem jest ks. mgr Zbigniew Bielewicz Kan. hon. ex. num. Kap. Koleg.

Kościół parafialny pw. św. Mikołaja i Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Stobnie, od 2004 r. mieści się tu pierwsza na Dolnym Śląsku kaplica saletyńska.

Biskupice – kolonia w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wołowskim, w gminie Wołów. Do 2023 r. miejscowość była przysiółkiem wsi Stobno. Kolonia wchodzi w skład sołectwa Stobno. W latach 1975–1998 przysiółek należał administracyjnie do województwa wrocławskiego.

Wołów – stacja kolejowa w Wołowie, w województwie dolnośląskim na linii kolejowej nr 273 Wrocław Główny – Szczecin Główny. Stacja jest stacją graniczną tzw. dużej aglomeracji wrocławskiej, Dolnośląskiej Kolei Aglomeracyjnej.

Cerkiew Opieki Najświętszej Maryi Panny w Wołowie – cerkiew greckokatolicka w Wołowie, w województwie dolnośląskim; mieści się w dawnej kaplicy cmentarnej pw. św. Krzyża z 1678 r., przebudowanej i powiększonej na początku XX w. Znajduje się przy ulicy Józefa Piłsudskiego. Parafia greckokatolicka w Wołowie istnieje od 1957 roku. Należy do eparchii wrocławsko-koszalińskiej.

Parafia greckokatolicka Opieki Najświętszej Maryi Panny w Wołowie – parafia greckokatolicka w Wołowie. Parafia należy do eparchii wrocławsko-koszalińskiej i znajduje się na terenie dekanatu legnickiego.

Wołów (łac. Wolavia, niem. Wohlau, cz. Volov) – miasto w południowo-zachodniej Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie wołowskim, leżące na Wale Trzebnickim na Dolnym Śląsku. Miasto jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej Wołów, a także powiatu. W krajobrazie dominują pola uprawne, łąki i lasy. Na północny zachód od miasta rozciąga się Park Krajobrazowy Doliny Jezierzycy (7953 ha), do której wpływa rzeczka Juszka oddzielająca Wołów od Krzywego Wołowa. W obrębie PK Doliny Jezierzycy znajduje się ścisły rezerwat przyrody Uroczysko Wrzosy (576 ha). Według danych GUS z 1 stycznia 2023 r. miasto liczyło 12 054 mieszkańców (345. miejsce w kraju). Jego powierzchnia wynosi 18,54 km² (325. miejsce w kraju), a gęstość zaludnienia 650,2 osób/1 km². Obecnie jest jednym z miast aglomeracji wrocławskiej.

Klasztor ss. benedyktynek w Wołowie, położony przy ul. Poznańskiej 13, składa się z domu zakonnego i kaplicy klasztornej. W 1884 r. przy ówczesnej Winziger Strasse powstał murowany z cegły budynek fundacji katolickiej St. Joseph-Stift prowadzony prawdopodobnie przez siostry elżbietanki. Od 1898 do 1945 r. swoją siedzibę miały tu siostry boromeuszki z Trzebnicy. Na początku lat 30. XX w. dobudowano kaplicę. W 1958 r. w opuszczonym klasztorze zamieszkały benedyktynki ormiańskie (pochodzące ze Lwowa), które po 1945 r. przeniosły się do wielkopolskiego Lubinia. Siostry, z powodu braku rodzimych powołań i faktycznego zaniku społeczności ormiańskiej w Polsce, zdecydowały się w 1961 r., za czasów ksieni Jadwigi Jóżak, na konwersję na obrządek łaciński. Jej następczynią została siostra Romana (zm. 2006), a obecnie jest nią siostra Agnieszka.