place

Klasztor Benedyktynek w Wołowie

Artykuły z wyrażeniami zwodniczymiKościoły i klasztory benedyktynek w PolsceObiekty sakralne w WołowieSzablon cytuj stronę – autorzy do sprawdzenia

Klasztor ss. benedyktynek w Wołowie, położony przy ul. Poznańskiej 13, składa się z domu zakonnego i kaplicy klasztornej. W 1884 r. przy ówczesnej Winziger Strasse powstał murowany z cegły budynek fundacji katolickiej St. Joseph-Stift prowadzony prawdopodobnie przez siostry elżbietanki. Od 1898 do 1945 r. swoją siedzibę miały tu siostry boromeuszki z Trzebnicy. Na początku lat 30. XX w. dobudowano kaplicę. W 1958 r. w opuszczonym klasztorze zamieszkały benedyktynki ormiańskie (pochodzące ze Lwowa), które po 1945 r. przeniosły się do wielkopolskiego Lubinia. Siostry, z powodu braku rodzimych powołań i faktycznego zaniku społeczności ormiańskiej w Polsce, zdecydowały się w 1961 r., za czasów ksieni Jadwigi Jóżak, na konwersję na obrządek łaciński. Jej następczynią została siostra Romana (zm. 2006), a obecnie jest nią siostra Agnieszka.

Fragment artykułu z Wikipedii Klasztor Benedyktynek w Wołowie (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy).

Klasztor Benedyktynek w Wołowie
Księdza Franciszka Bosaka, gmina Wołów

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Klasztor Benedyktynek w WołowieCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 51.335322 ° E 16.646158 °
placePokaż na mapie

Adres

Księdza Franciszka Bosaka
56-100 gmina Wołów
województwo dolnośląskie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Kościół św. Wawrzyńca w Wołowie
Kościół św. Wawrzyńca w Wołowie

Kościół św. Wawrzyńca w Wołowie – kościół parafialny w archidiecezji wrocławskiej. Pierwotnie kościół drewniany. Budowę kościoła murowanego z cegły rozpoczęto w 1391 z fundacji księcia Henryka III głogowskiego, nakryto sklepieniami w latach 1406–1408. Odbudowywany po pożarach w 1465 i 1689, został poddany restauracji w 1711. Przebudowany w latach 1471–1483 uzyskuje charakter późnogotycki. Od ok. połowy XVI wieku stał się głównym kościołem luterańskim miasta (tylko w latach 1682–1701 był na krótko zwrócony katolikom). Kościół rozbudowano w 1908 – dobudowano kruchtę od strony zachodniej. Kościół ma czteroprzęsłową prostokątną nawę i wydłużone prezbiterium, zakończone poligonalnie. Kościół jest w całości oskarpowany. Wnętrze trzynawowe, halowe, nakryte jest sklepieniem klasztornym z początków XVIII w., wspartym na kwadratowych filarach, z wyjątkiem prezbiterium nakrytego sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Na murach kościoła znajdują się liczne renesansowe i barokowe epitafia mieszczan wołowskich z okresu od XVI do XVIII w. Od północy między nawą a prezbiterium znajduje się kwadratowa wieża, a obok niej zakrystia. W kościele znajdują się organy Adama Horato Caspariniego z 1715–1717 (częściowo oryginalne) – zachował się bogato zdobiony prospekt, wiele oryginalnych piszczałek oraz elementów wewnątrz organów. Po 1945 kościół został opuszczony i niszczał aż do 1973, kiedy przejęty został przez Kościół katolicki, poświęcony 9 sierpnia 1981 roku, był kościołem pomocniczym aż do 1998, kiedy powstała przy nim druga w mieście parafia rzymskokatolicka. Od 2001 w kościele organizowany jest Międzynarodowy Festiwal Muzyki Organowej Cantus Organi. Jak wskazują źródła historyczne, we wrześniu 1504 w świątyni tej został pochowany książę Jan II Szalony.