place

Łososkowice

Kocmyrzów-LuborzycaSzablony cytowania – problemy – cytuj – strona głównaWsie kapituły katedralnej krakowskiej (województwo krakowskie)Wsie w powiecie krakowskim

Łososkowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Kocmyrzów-Luborzyca. Wieś dóbr prestymonialnych kapituły katedralnej krakowskiej w powiecie proszowickim województwa krakowskiego w końcu XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego. Integralna część miejscowości: Zalipie. Do Łososkowic kursuje linia aglomeracyjna 202 na trasie Czyżyny Dworzec - Łososkowice Remiza. Miejscowość znajduje się na odnowionej trasie Małopolskiej Drogi św. Jakuba z Sandomierza do Tyńca, która to jest odzwierciedleniem dawnej średniowiecznej drogi do Santiago de Compostela.

Fragment artykułu z Wikipedii Łososkowice (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy).

Łososkowice
gmina Kocmyrzów-Luborzyca

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: ŁososkowiceCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 50.189167 ° E 20.165556 °
placePokaż na mapie

Adres


32-104 gmina Kocmyrzów-Luborzyca
województwo małopolskie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Biórkowie Wielkim
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Biórkowie Wielkim

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Biórkowie Wielkim – zabytkowa drewniana świątynia rzymskokatolicka znajdująca się we wsi Biórków Wielki, będąca kościołem parafialnym tutejszej parafii. Kościół wraz z dzwonnicą został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego. Kościół w Biórkowie wybudowany został w latach 1623–1633. Jego budowniczym był ksiądz Marcin Brzeski. Konsekrowany został dopiero w 1664 roku. Wcześniej, od erygowania parafii w XIV wieku, we wsi istniały co najmniej dwie drewniane świątynie – obie spłonęły. Kościół wzniesiono w konstrukcji zrębowej i oszalowano deskami - pionowo, z listwowaniem. Nakrywa go dach gontowy, osobny nad nawą i nad prezbiterium. Na nim wznosi się wieżyczka na sygnaturkę. Jest to świątynia jednonawowa z węższym, zamkniętym trójbocznie prezbiterium i dobudowaną zakrystią oraz niewielką kruchtą. Do głównej bryły przylega wzniesiona pod koniec XVIII wieku barokowa wieża. W pobliżu kościoła stoi również zabytkowa drewniana dzwonnica, wzniesiona w konstrukcji szkieletowej i oszalowana pionowo deskami. Wystrój wnętrza świątyni ma charakter barokowy, ściany i płaski strop zdobi polichromia geometryczna, a jego wyposażenie pochodzi głównie z końca XVIII wieku. W rokokowym ołtarzu głównym znajduje się obraz z 1779 roku, przedstawiający scenę Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w srebrnej sukience. W kościele znajdują się dwa również rokokowe ołtarze boczne: ołtarz św. Józefa i ołtarz Serca Pana Jezusa. Z wyposażenia kościoła warto zwrócić szczególną uwagę na: XVIII-wieczną ambonę, XVIII-wieczną chrzcielnicę, z wiekiem ozdobionym sceną chrztu Jezusa w Jordanie, dwa posągi Chrystusa Zmartwychwstałego: gotycki z XV wieku i późnobarokowy z XVIII, barokowy krucyfiks z II połowy XVII wieku, rokokową monstrancję z ok. 1780 roku.