Skrzeszowice

Zespół dworski w Skrzeszowicach – zespół dworski znajdujący się w Skrzeszowicach, w gminie Kocmyrzów-Luborzyca, w powiecie krakowskim, w Polsce. Budynek parterowy z mezzaninem i wgłębnym portykiem. Dwór pochodzi prawdopodobnie z 1890, w latach 1939–1944 został przebudowany i rozbudowany przez Bogusława Kleszczyńskiego juniora. W skład zespołu dworskiego wchodzi dwór, gorzelnia z 1910, przebudowana w latach 1978–1979, kuźnia z 1890 i spichlerz z 1891. Budynek ucierpiał w wyniku pożaru po wkroczeniu 18 stycznia 1945 r. wojsk radzieckich. W latach dziewięćdziesiątych miała tu siedzibę Małopolska Hodowla Roślin" Sp. z o.o. w Krakowie.. Aktualnie budynek należy do Skarbu Państwa i zarządzany jest przez Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa, następcę prawnego Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa.

Goszyce – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Kocmyrzów-Luborzyca, w północno-wschodniej części województwa małopolskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.

Łososkowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Kocmyrzów-Luborzyca. Wieś dóbr prestymonialnych kapituły katedralnej krakowskiej w powiecie proszowickim województwa krakowskiego w końcu XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego. Integralna część miejscowości: Zalipie. Do Łososkowic kursuje linia aglomeracyjna 202 na trasie Czyżyny Dworzec - Łososkowice Remiza. Miejscowość znajduje się na odnowionej trasie Małopolskiej Drogi św. Jakuba z Sandomierza do Tyńca, która to jest odzwierciedleniem dawnej średniowiecznej drogi do Santiago de Compostela.

Rawałowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Kocmyrzów-Luborzyca. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.

Niegardów-Kolonia – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie proszowickim, w gminie Koniusza. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego. Integralne części miejscowości: Kmiecie, Kolawy, Piaski. Zobacz też: Niegardów

Trątnowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Słomniki. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.Integralne części miejscowości: Kolonie Trątnowskie, Nadział, Stara Wieś.

Legionówka Goszycka – kolonia w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Kocmyrzów-Luborzyca. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.

Czechy – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Słomniki. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.

Gnatowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie proszowickim, w gminie Koniusza. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego. Integralne części miejscowości: Łopaty, Niwy, Pagórek, Zastodole.

Wilków – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Kocmyrzów-Luborzyca. Wieś opactwa benedyktynów tynieckich w powiecie proszowickim województwa krakowskiego w końcu XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa krakowskiego. Integralna część miejscowości: Kolonia.

Szczepanowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Słomniki. W 1595 roku wieś położona w powiecie proszowskim województwa krakowskiego była własnością wojewody kijowskiego Konstantego Wasyla Ostrogskiego. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa krakowskiego. Integralna część miejscowości: Kolonia. Miejscowość znajduje się na odnowionej trasie Małopolskiej Drogi św. Jakuba z Sandomierza do Tyńca, która to jest odzwierciedleniem dawnej średniowiecznej drogi do Santiago de Compostela.

Kaplica św. Otylii i św. Łucji w Wilkowie – zabytkowa drewniana świątynia rzymskokatolicka. Kaplica znajduje się na małopolskim Szlaku Architektury Drewnianej. Kaplica została zbudowana w XVII wieku, kiedy to Wilków znajdował się w dobrach klasztornych zakonu benedyktynów z Tyńca. W latach 1977-1980 kaplica przeszła remont kapitalny. Jest to drewniana świątynia orientowana, wzniesiona z drewna na podmurówce z kamieni polnych, oszalowana i przykryta stromym gontowym dachem nad którym góruje sześcioboczna wieżyczka na sygnaturkę. We wnętrzu zwraca uwagę bogata dekoracja chóru muzycznego, z elementami snycerki chrząstkowej oraz rzeźbami puttów. Zachował się również portal o wykroju "oślego grzbietu" w przejściu prowadzącym do zakrystii. Ołtarz wykonany jest z drewna i pozłocony. Posiada cechy barokowe. W jego centralnej części umieszczony jest obraz przedstawiający św. Otylię i klęczącego przed nią zakonnika. Obraz ten został namalowany temperą na desce. Na wyposażeniu kościoła znajdują się również dwustronne skrzydła XVI-wiecznego tryptyku z wizerunkami świętych: św. Jana Chrzciciela, św. Doroty, św. Stanisława i św. Katarzyny oraz skrzydła niezachowanego manierystycznego ołtarza z wizerunkami św. Jana i św. Kolomana z przełomu XVI i XVII wieku. Można tu również zobaczyć dwa późnobarokowe posągi świętych.