Łódź Marysin

Pomnik Ofiar Łódzkiego Getta i Obozów Koncentracyjnych, także Pomnik Ofiar Łódzkiego Getta – pomnik powstały w 1956 na nowym cmentarzu żydowskim w Łodzi, upamiętniający ofiary Litzmanstadt Ghetto oraz obozów koncentracyjnych, zaprojektowany przez Adama Muszkę. Muszka zlecenie realizacji pomnika uzyskał w 1954 roku. Pomnik został zrealizowany w 1956 roku, sytuując go przed bramą nowego cmentarza żydowskiego w Łodzi. Rzeźba została wykonana z białego kamienia oraz czarnego marmuru. Pomnik przedstawia strzelisty obelisk stanowiący nawiązanie do komina krematorium. Przylegający bezpośrednio do niego cokół zawiera płaskorzeźbę przedstawiającą złamany i bezlistny dąb, który symbolizuje śmierć i Zagładę. Jeden z konarów przedstawionych na płaskorzeźbie zawiera młody pęd, pnący się ku górze, będący metaforą odrodzenia. Według innej interpretacji autorstwa Moniki Krajewskiej złamane drzewo i wyrastające z niego liście symbolizują śmierć, szczególnie śmierć w młodym wieku. Po przeciwległej stronie cokołu względem komina, znajduje się rzeźba przedstawiająca menorę stanowiącą jeden z symboli narodu żydowskiego. Na pomniku znajduje się tablica wykonana z czarnego marmuru, na której został wykuty napis w językach hebrajskim, jidysz i polskim:

Grobowiec Rodziny Jarocińskich – grobowiec znajdujący się na nowym cmentarzu żydowskim w Łodzi, wykonany w 1900 roku. Grobowiec Zygmunta i Berty Jarocińskich sąsiaduje z mauzoleum Poznańskich. Swą formą przypomina antyczną budowlę. Wykonany jest z białego marmuru: jońskie kolumny wspierają ogzymsowane belki. Na polu grobowym znajduje się pięć skromnych sarkofagów dzieci.

Dom przedpogrzebowy w Łodzi – budynek domu przedpogrzebowego, który znajduje się we wschodniej części nowego cmentarza żydowskiego w Łodzi. Obecnie jest największym tego typu budynkiem w Polsce oraz jednym z największych na świecie. Budynek jest wpisany do wojewódzkiej ewidencji zabytków pod numerem A/276. Budynek został zbudowany w 1898 roku z inicjatywy i funduszy Miny Konsztat  – wdowy po Hermanie – która podarowała na ten cel 18 tysięcy rubli. Autorem projektu był architekt Adolf Zeligson. Część męska zajmowała stronę północną domu, a część żeńska – południową . Podczas II wojny światowej budynek został doszczętnie zdewastowany. Po zakończeniu wojny budynek prowizorycznie zabezpieczono. Przez wiele lat stał opuszczony i popadał w ruinę. W 1987 roku Fundacja Rodziny Nissenbaumów rozpoczęła kapitalny remont domu przedpogrzebowego, który przywrócił mu dawną świetność. Centralna część budynku spełnia swoją pierwotną funkcję, a boczne pomieszczenia mieszczą galerię zdjęć z cmentarza oraz pomieszczenia gospodarcze . We wnętrzu budynku znajduje się oryginalny XIX-wieczny karawan.

Mauzoleum Izraela Poznańskiego – secesyjne mauzoleum na nowym cmentarzu żydowskim w Łodzi.

Radegast – właściwie „stacja Marysin” (trasa Łódź Widzew – Zgierz). W okresie II wojny światowej łódzki Umschlagplatz. Od ok. 2006 roku oddział „Stacja Radegast” Muzeum Tradycji Niepodległościowych w Łodzi, przy al. Pamięci Ofiar Litzmannstadt Getto 12 (zespół memoriałowy i niewielkie muzeum poświęcone miejscu i dziejom łódzkiego getta w oryginalnym byłym budynku magazynowym).

Cmentarz żydowski w Łodzi – cmentarz w Łodzi założony w 1892 roku, położony w południowej części Bałut, na niewielkim wzniesieniu pomiędzy ulicami Bracką, Zagajnikową, Zmienną i Inflancką; największa w Polsce pod względem powierzchni nekropolia żydowska (42 ha, ponad 230 tys. pochowanych, w tym ok. 45 tys. stanowią mogiły zmarłych i zamordowanych w okresie funkcjonowania Ghetto Litzmannstadt).

Łódź Radogoszcz – zlikwidowany przystanek kolejowy Radegast przy ulicy Stalowej (obecnie Alei Pamięci Ofiar Litzmannstadt Getto). W okresie II wojny światowej służył jako przystanek kolejowy łódzkiej zamkniętej dzielnicy żydowskiej, z której Niemcy hitlerowskie wywoziły do obozu Auschwitz-Birkenau obywateli narodowości żydowskiej. Przystanek kolejowy był położony na północno-wschodnim krańcu getta, już poza jego granicami. Z terenem getta łączyła go ogrodzona z obu stron kręta droga. Po wojnie, pod polską nazwą, przystanek pełnił swoją funkcję aż do połowy lat 70., kiedy to nastąpiło jego ostateczne zamknięcie. Dawny przystanek podniesiony został do miana pomnika Ofiar Litzmannstadt Ghetto po generalnym remoncie w 2004 roku, kiedy to odnowiono rozpadające się drewniane budynki przystanku, postawiono nowe mury odgradzające, oraz wybudowano obecny pomnik. Wydzielono wtedy również oddzielny tor, na którym stanęła lokomotywa Ty2-702 wraz z wagonami służącymi niegdyś do przewozu Żydów, i wybudowano tam peron.

Parafia Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Łodzi – mariawicka parafia kustodii płockiej, Kościoła Katolickiego Mariawitów w RP. Siedzibą parafii jest kaplica domowa, znajdująca się w Łodzi, na osiedlu Stoki, przy ul. Jarowej 20. Obowiązki proboszcza pełni kapłan ludowy Aleksander Karasiewicz. Poprzednim proboszczem była siostra kapłanka Krystyna Maria Bogumiła Przyłucka (1927–1990). Parafia w Łodzi od początku swojego istnienia (1935) była i nadal jest jedną z największych placówek Kościoła Katolickiego Mariawitów w Polsce. Liczy ponad 250 wiernych i sympatyków. Swoim zasięgiem terytorialnym obejmuje Łódź i najbliższą okolicę. Nabożeństwa: Msze Święte w niedziele i święta o godzinie 11.00 Adoracja ubłagania 5. dnia każdego miesiąca.

Kościół Opatrzności Bożej w Łodzi – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat Łódź-Stoki archidiecezji łódzkiej).

Parafia pw. Opatrzności Bożej w Łodzi – rzymskokatolicka parafia położona w dekanacie Łódź-Stoki archidiecezji łódzkiej. Leży w północnej części miasta (na obszarze dawnej wsi Marysin II). Siedziba znajduje się przy ulicy Kolińskiego 26. Parafia erygowana 9 października 1932 przez biskupa Wincentego Tymienieckiego.

Ulica Bracka – ulica w Łodzi, charakteryzująca się tym, że sąsiaduje z pomnikiem historii – nowym cmentarzem żydowskim, założonym pod koniec XIX wieku oraz z modernistycznym osiedlem Doły. Ulica Bracka częściowo stanowiła granicę Ghetto Litzmannstadt, a częściowo należała do terenu tego getta. Ulica ta stanowiła granicę obozu prewencyjnego dla młodych Polaków. Ulica Bracka jeszcze w trakcie drugiej wojny światowej stanowiła nieutwardzony trakt, łączący ulicę Marysińską (wówczas 40 Str. vel S Str.) z cmentarzem żydowskim, przebiegający przez teren żwirowni. Po wojnie została znacznie skrócona, wskutek czego najniższy numer budynku przy tej ulicy to 23. Historycznie ulica przybierała następujące nazwy:

Akademia Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego – publiczna uczelnia artystyczna w Łodzi, założona w 1945. Jedna z siedmiu akademii sztuk pięknych w Polsce. Wielowydziałowa uczelnia posiada mieszany charakter artystyczno-projektowy, wyróżniając się rozbudowaną ofertą edukacyjną w zakresie projektowania mody (w tym biżuterii) oraz tkaniny artystycznej.