place

Pomnik Willy’ego Brandta w Warszawie

Muranów (Śródmieście)Pomniki w Polsce odsłonięte w 2000Pomniki w WarszawieWilly Brandt
2022 Warszawa pomnik Willy'ego Brandta, 6
2022 Warszawa pomnik Willy'ego Brandta, 6

Pomnik Willy’ego Brandta – monument znajdujący się na skwerze Willy’ego Brandta, u zbiegu ulic Edelmana i Karmelickiej, na warszawskim Muranowie.

Fragment artykułu z Wikipedii Pomnik Willy’ego Brandta w Warszawie (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Pomnik Willy’ego Brandta w Warszawie
Falls Road, Belfast Upper Falls

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Numer telefonu Strona internetowa Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Pomnik Willy’ego Brandta w WarszawieCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 52.2495 ° E 20.991389 °
placePokaż na mapie

Adres

St. Dominic’s Grammar School

Falls Road 135
BT12 6AE Belfast, Upper Falls
Northern Ireland, United Kingdom
mapOtwórz w Mapach Google

Numer telefonu

call+442890320081

Strona internetowa
stdominics.org.uk

linkOdwiedź stronę

2022 Warszawa pomnik Willy'ego Brandta, 6
2022 Warszawa pomnik Willy'ego Brandta, 6
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Muzeum Historii Żydów Polskich Polin
Muzeum Historii Żydów Polskich Polin

Muzeum Historii Żydów Polskich Polin (zwyczajowy zapis: Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN) – muzeum historyczne zlokalizowane w Śródmieściu Warszawy, na Muranowie, dokumentujące wielowiekową historię Żydów w Polsce. Muzeum mieści się w budynku przy ul. Anielewicza 6 wzniesionym w latach 2009–2013 według projektu zespołu fińskich architektów pod kierownictwem Rainera Mahlamäkiego. Gmach został otwarty w kwietniu 2013 roku, a wystawa stała w październiku 2014 roku. Muzeum Historii Żydów Polskich powstało z inicjatywy Stowarzyszenia Żydowski Instytut Historyczny w Polsce (SŻIH) jako jedna z pierwszych w Polsce instytucji kultury utworzonych w oparciu o partnerstwo publiczno-prywatne. Prowadzi działalność dzięki środkom przekazywanym przez rząd (Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego), samorząd terytorialny (miasto stołeczne Warszawa) i organizację pozarządową, która zgromadziła środki od darczyńców z Polski i zagranicy. Muzeum pełni dwie funkcje: tradycyjnego muzeum i centrum kulturalno-edukacyjnego. W odróżnieniu od Jad Waszem w Jerozolimie czy United States Holocaust Memorial Museum w Waszyngtonie jego przekaz nie koncentruje się na II wojnie światowej i Holokauście, ale opisuje wkład Żydów w rozwój polskiej kultury, nauki i gospodarki. Muzeum przedstawia historię Żydów od ok. 960 roku – momentu przybycia na ziemie polskie pierwszych żydowskich kupców i początków żydowskiego osadnictwa na obszarze dawnej I Rzeczypospolitej (tj. także na obecnych terytoriach Litwy, Białorusi, Ukrainy i zachodniej części Rosji) aż po historię najnowszą społeczności żydowskiej w III RP. We wrześniu 2014 roku Muzeum dodało do swojej nazwy słowo „Polin” („Polska” w języku hebrajskim), nawiązujące do legendy o pojawieniu się na ziemiach polskich pierwszych Żydów.

Warschau (KL)
Warschau (KL)

Waffen-SS Konzentrationslager Warschau, Arbeitslager Warschau, potocznie „Gęsiówka” – niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny utworzony na rozkaz Reichsführera-SS Heinricha Himmlera na terenie byłego getta warszawskiego, funkcjonujący od lipca 1943 do sierpnia 1944. KL Warschau zajmował obszar pomiędzy ówczesnymi ulicami Gęsią, Zamenhofa, Okopową, Glinianą, Ostrowską i Wołyńską. Początkowo funkcjonował jako samodzielny obóz, później został przekształcony w filię obozu na Majdanku. Przeszło przezeń co najmniej 7250 więźniów. Byli to Żydzi z różnych krajów Europy, których zmuszano do pracy przy rozbiórce ruin getta oraz przy pozyskiwaniu i segregowaniu wszelkiego wartościowego mienia znajdującego się jeszcze na jego terenie. Obóz oraz przylegające do niego ruiny były także wykorzystywane przez Niemców jako miejsce egzekucji. Masowo rozstrzeliwano tam polskich więźniów politycznych, ofiary łapanek oraz Żydów ujętych „po aryjskiej stronie”. Liczba ofiar KL Warschau jest szacowana na ok. 20 tys., w tym ok. 10 tys. Polaków. Pod koniec lipca 1944 Niemcy przystąpili do ewakuacji obozu. Blisko 4 tys. więźniów pognano pieszo do Kutna, a tych, którzy przeżyli ów „marsz śmierci”, wywieziono do KL Dachau. 5 sierpnia 1944 obóz został zdobyty przez żołnierzy batalionu „Zośka”, którzy wyzwolili 348 przebywających w nim jeszcze Żydów. Zdaniem Marii Trzcińskiej KL Warschau miał o wiele większe rozmiary, niż przyjmuje to oficjalna historiografia, oraz stanowił obóz zagłady, w którym przy użyciu komór gazowych Niemcy masowo eksterminowali mieszkańców Warszawy. W obozie miało zginąć 200 tys. osób, w większości etnicznych Polaków. Teoria Trzcińskiej jest odrzucana przez Instytut Pamięci Narodowej oraz przez większość historyków.