Ratusz w Schönebergu

Rathaus Schöneberg – stacja metra w Berlinie, w dzielnicy Schöneberg, w okręgu administracyjnym Tempelhof-Schöneberg na linii U4. Stacja została otwarta w 1910 r.

Bayerischer Platz – stacja metra w Berlinie, w dzielnicy Schöneberg, w okręgu administracyjnym Tempelhof-Schöneberg na linii U4 i U7. Stacja została otwarta w 1910 r.

Martin-Luther-Straße (pol. Ulica Marcina Lutra) – ulica w berlińskiej dzielnicy Schöneberg. Jest główną arterią komunikacyjną w poddzielnicy, ma długość 2300 m. W latach 1884-1893 ulica nosiła nazwę Rostocker Straße, a przez kolejne sześć lat Heinrich-Kiepert-Straße. W 1899 roku została jej nadana obecna nazwa na cześć reformatora religijnego Marcina Lutra. Swój początek ma w północnej części dzielnicy, przy skrzyżowaniu ulic Kleiststraße oraz An der Urania, a koniec przy Innsbrucker Platz, gdzie łączy się z Hauptstraße. W 1963 roku przyłączono do Martin-Luther-Straße północny odcinek od ulicy Motzstraße do Kleiststraße noszący nazwę Lutherstraße, który do 1938 roku należał do Charlottenburga.

Innsbrucker Platz – plac na granicy berlińskich dzielnic Schöneberg oraz Friedenau. Usytuowany jest u zbiegu ulic Hauptstraße, Innsbrucker Straße, Ebersstraße oraz Wexstraße. Plac powstał w 1910 roku i od samego początku istnieje pod nim podziemna stacja metra Berlin Innsbrucker Platz, dzisiejszej linii U4, która tutaj kończy bieg. W 1927 roku została nadana obecna nazwa. Na południowej stronie placu znajduje się wejście do stacji okrężnej linii S-Bahn. Od 1979 r. plac jest dominowany przez węzeł autostrady Stadtring (dziś A100), która prowadzona jest pod placem w tunelu.

Nollendorfplatz, Nolle – plac w Berlinie, w Niemczech, w dzielnicy Schöneberg, okręgu administracyjnym Tempelhof-Schöneberg. Został wytyczony w latach 1862–1864. Na placu znajduje się stacja metra linii U1 Nollendorfplatz.

Berlin Innsbrucker Platz – przystanek kolejowy na liniach S41, S42 i S46 S-Bahn w Berlinie oraz stacja końcowa metra berlińskiego na linii U4. Stacja została otwarta w 1910.

RIAS (czyt. /'ri:as/, niem. Rundfunk im amerikanischen Sektor, „Radio w amerykańskim sektorze”) – rozgłośnia radiowa z siedzibą w Berlinie Zachodnim w dzielnicy Schöneberg, działająca w latach 1946–1993 pod kontrolą rządu amerykańskiego. Nadawała dwa programy radiowe oraz program telewizyjny (w latach 1988–1992). Powstała rok po zakończeniu II wojny światowej, początkowo jako radiowęzeł nadający w systemie kablowym. Program rozgłośni przeznaczony był dla mieszkańców Berlina, jak również pozostałych miast Niemieckiej Republiki Demokratycznej, będąc elementem rywalizacji propagandowej z blokiem komunistycznym, prowadzonej podczas zimnej wojny. Rozgłośnia była zagłuszana przez władze NRD do 1976 r. Po zjednoczeniu Niemiec została sprywatyzowana; część przeszło do struktur Deutschlandradio, a tzw. drugi program RIAS (RIAS 2) działa jako rozgłośnia komercyjna.

Eisenacher Straße – stacja metra w Berlinie, na linii U7, w dzielnicy Schöneberg, w okręgu administracyjnym Tempelhof-Schöneberg. Stacja została otwarta w 1971.

Viktoria-Luise-Platz – plac w Berlinie, w Niemczech, w dzielnicy Schöneberg, okręgu administracyjnym Tempelhof-Schöneberg. Został wytyczony w 1899. Przy placu znajduje się stacja metra linii U4 Viktoria-Luise-Platz.

Bayerischer Platz (pol. plac Bawarski) – plac w Berlinie, w Niemczech, w dzielnicy Schöneberg, okręgu administracyjnym Tempelhof-Schöneberg. Został wytyczony w 1908. Przy placu znajduje się stacja metra linii U4 Bayerischer Platz.

Viktoria-Luise-Platz – stacja metra w Berlinie, w dzielnicy Schöneberg, w okręgu administracyjnym Tempelhof-Schöneberg na linii U4. Stacja została otwarta w 1910.

Berlin-Schöneberg – stacja przesiadkowa kolei miejskiej S-Bahn, położona w dzielnicy Schöneberg. Znajduje się na skrzyżowaniu Ringbahn i Wannseebahn. Stacja nosi oznaczenie kolejowe BSGR. Już od 1896 istniała w tej okolicy stacja kolei obwodowej pod nazwą Ebersstraße. Mimo położonego w pobliżu skrzyżowania z Koleją Wannsee nie było możliwości bezpośredniej przesiadki między liniami. W celu przesiadki należało jechać odnogą linii obwodowej aż do dworca Kolonnenstraße (który wówczas nazywał się Schöneberg), a tam przejść na peron Wannseebahn. Stacja Ebersstraße stanowiła dość typowy przykład dworca kolei obwodowej z przełomu wieków z budynkiem wejściowym z cegły klinkierowej. Historyzujący malowniczy dwukondygnacyjny budynek stylizowany był na bramę miejską – nakryty był wysokim, czterospadowym dachem, zwieńczonym pokrytą miedzią wieżyczką zegarową, boczne minimalnie zryzalitowane partie zwieńczone były krenelażem, co nadawało im pozór baszt, zaś wejście prowadziło przez parę drzwi umieszczoną w półkolistym przeszklonym łuku. Wraz z elektryfikacją Wannseebahn, która jako ostatnia nie posiadała możliwości przesiadki na kolej obwodową, dokonano w latach 1932–1933 przebudowy dworca. Dotychczasowy dworzec został zburzony i wzniesiono zamiast niego położony 145 m dalej na wschód dworzec w układzie wieżowym. Stację zaprojektowali wybrani w konkursie architekci Carl Heinrich Schwennecke i Erich Zimmermann. Linie krzyżują się pod kątem 37° i posiadają połączone klatką schodową perony wyspowe o szerokości 13,5 m (górny peron) i 16 m (dolny peron). Położona na górnym poziomie kolej obwodowa uzyskała kubiczną przeszkloną halę peronową o długości 160 m, szerokości 24 m i wysokości niemal 8 m, dolny peron posiada pogrążony dach oparty w części południowej na jednym rzędzie słupów, zaś w północnej na dwóch. Wejścia na dworzec prowadzą na oba końce dolnego peronu. 1 marca 1933 otwarto peron kolei obwodowej, zaś 15 maja Wannseebahn. W czasie II wojny światowej dworzec nie uległ większym uszkodzeniom i już wkrótce po ustaniu walk wznowiono ruch. Po strajku kolejarzy S-Bahn w 1980 obie przebiegające przez stację linie zostały zamknięte. Dopiero po przejęciu S-Bahn w Berlinie Zachodnim przez Berliner Verkehrsbetriebe wznowiono 1 lutego 1985 ruch na Wannseebahn. Południowy odcinek kolei obwodowej uruchomiono ponownie 17 grudnia 1993. Obecnie przez stację przejeżdżają linie kolei obwodowej S41, S42, S45, S46 i S47 oraz linia Wannseebahn S1.