place

Zespół dworski w Sieciechowicach

Dwory w powiecie krakowskimSieciechowice (powiat krakowski)Zabytki w powiecie krakowskim
615820 małopolskie gm Iwanowice Sieciechowice dwór 1
615820 małopolskie gm Iwanowice Sieciechowice dwór 1

Zespół dworski w Sieciechowicach – zespół dworski znajdujący się w Sieciechowicach, w gminie Iwanowice, w powiecie krakowskim. Dwór wraz z parkiem, został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego. Obok nieistniejącego już drewnianego, pochodzącego z XVIII w. dworu, wybudowano w ostatnim dwudziestoleciu XIX w. piętrowy budynek nakryty dachem polskim. Pod koniec XVIII w. wieś należała do wojskiego krakowskiego Antoniego Bobrownickiego. W XIX w. i na początku XX w. była własnością rodu Kęszyckich. Od końca lat 20. XX w. mniejsza część majątku (339 ha) należała do sukcesorów Heleny Kęszyckiej (1838–1907), a większa (900 ha) do Stanisława Reya (1894–1971). W czasie II wojny światowej, administratorem większej części był Leon Krzeczunowicz (1901–1945), uczestnik walk o Lwów w 1918 roku, współzałożyciel paramilitarnej organizacji Uprawa, aresztowany przez gestapo, zamordowany w obozie Dora w Turyngii 19 marca 1945 roku. Po wojnie majątek znacjonalizowano. Pomieszczenia dworskie wykorzystywano kolejno jako szkoła podstawowa, lecznica dla zwierząt oraz przedszkole. Okalający dwór park krajobrazowy składał się z części przeznaczonej do nauki jazdy konnej, warzywnika oraz części ze stawami.

Fragment artykułu z Wikipedii Zespół dworski w Sieciechowicach (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Zespół dworski w Sieciechowicach
Rynek, gmina Iwanowice

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Zespół dworski w SieciechowicachCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 50.243389 ° E 19.973333 °
placePokaż na mapie

Adres

Rynek 17
32-095 gmina Iwanowice
województwo małopolskie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

615820 małopolskie gm Iwanowice Sieciechowice dwór 1
615820 małopolskie gm Iwanowice Sieciechowice dwór 1
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Kościół św. Trójcy w Iwanowicach
Kościół św. Trójcy w Iwanowicach

Kościół św. Trójcy w Iwanowicach – drewniana świątynia w Iwanowicach Włościańskich (Iwanowicach) w województwie małopolskim, w diecezji kieleckiej. Jest jednym z zabytków na szlaku architektury drewnianej województwa małopolskiego. Usytuowany jest w samym środku wsi, na niewielkim wzniesieniu. Powstał w 1745 na bazie gotyckiej świątyni z 1408, w której w XVI w. działali bracia polscy. W 1557 odbył się Synod piotrkowski. Rekatolicyzacja wsi nastąpiła po przejściu rodziny Dłuskich, właścicieli Iwanowic na katolicyzm. Wówczas kościół wcześniej zamieniony na zbór, po odrestaurowaniu ponownie został konsekrowany w 1624. Obecny kościół ufundował dziedzic Iwanowic August Aleksander Czartoryski. Kościół św. Trójcy zbudowany jest w konstrukcji zrębowej o ścianach pionowo oszalowanych z listowaniem i ze stromym dachem pokrytym blachą. Posiada dwie wieże o konstrukcji słupowo-ramowej. Szczyty zwieńczone są hełmami kopulastymi z pozornymi latarniami, a pomiędzy nimi znajduje się kruchta. Do prezbiterium została dobudowana murowana zakrystia, dawniej spełniająca rolę skarbczyka, i kaplica św. Anny Samotrzeć, która pierwotnie była zakrystią. Wewnątrz zastosowane są sklepienia pozorne. Nad wejściem do zakrystii znajduje się ostrołukowy portal gotycki będący częścią innego kościoła. W świątyni znajdują się trzy zabytkowe rzeźby gotyckie: Świętego Krzysztofa z lat 1480–1490 z warsztatu Wita Stwosza, Chrystusa Zmartwychwstałego z pierwszej połowy XVI w. oraz rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem z XVI w., a także trzy ołtarze z obrazami z okresu późnego renesansu w stylu manieryzmu z pierwszej połowy XVII w. Na ołtarzu bocznym widoczny jest gotycki obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem odsłonięty w 1973 podczas przeprowadzanych prac renowacyjnych oraz na głównym ołtarzu dzieło Adoracja Świętej Trójcy. W ołtarzu głównym znajduje się późnogotycki krucyfiks z pierwszej połowy XVI w. Świątynia była wielokrotnie odnawiana m.in. w XIX w. i w latach 70. XX w. Obiekt został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego.