place

Muzeum Regionalne w Iwanowicach

Iwanowice WłościańskieMuzea Polskiego Towarzystwa Turystyczno-KrajoznawczegoMuzea gminne i miejskieMuzea regionalne w PolsceMuzea w województwie małopolskim
615812 małopolskie gm Iwanowice Iwanowice Włościańskie karczma 1
615812 małopolskie gm Iwanowice Iwanowice Włościańskie karczma 1

Muzeum Regionalne PTTK i Urzędu Gminy w Iwanowicach – muzeum położone w Iwanowicach Włościańskich (powiat krakowski). Placówka mieści się w budynku dawnej karczmy, pochodzącym prawdopodobnie z początku XVIII wieku i jest współprowadzona przez Oddział PTTK Kraków Nowa Huta oraz gminę Iwanowice. Muzeum powstało 1977 roku i przez pierwsze 10 lat działalności funkcjonowało jako Izba Regionalna i Pamięci Narodowej. Z uwagi na brak miejsca na powiększające się zbiory, w 1988 roku PTTK odkupiło zdewastowany budynek dawnej karczmy z przeznaczeniem na muzeum. Remont obiektu przeprowadzono w latach 1988-1992. W 1992 roku dokonano oficjalnego otwarcia placówki. Funkcje kierownika muzeum pełni kierownik Gminnego Ośrodka Kultury w Iwanowicach. Aktualnie na zbiory muzeum składają się ekspozycje związane z historią Iwanowic i okolic (zbiory historyczne, archeologiczne, geologiczne) oraz pamiątki po sławnych osobach bywających w Iwanowicach (książę Józef Poniatowski, Tadeusz Kościuszko, Marian Langiewicz, Józef Piłsudski). W ramach ekspozycji etnograficznej odtworzono izbę chłopską z XIX wieku.

Fragment artykułu z Wikipedii Muzeum Regionalne w Iwanowicach (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Muzeum Regionalne w Iwanowicach
Ojcowska, gmina Iwanowice

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Muzeum Regionalne w IwanowicachCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 50.227222 ° E 19.956944 °
placePokaż na mapie

Adres

Ojcowska 130
32-095 gmina Iwanowice
województwo małopolskie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

615812 małopolskie gm Iwanowice Iwanowice Włościańskie karczma 1
615812 małopolskie gm Iwanowice Iwanowice Włościańskie karczma 1
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Kościół św. Trójcy w Iwanowicach
Kościół św. Trójcy w Iwanowicach

Kościół św. Trójcy w Iwanowicach – drewniana świątynia w Iwanowicach Włościańskich (Iwanowicach) w województwie małopolskim, w diecezji kieleckiej. Jest jednym z zabytków na szlaku architektury drewnianej województwa małopolskiego. Usytuowany jest w samym środku wsi, na niewielkim wzniesieniu. Powstał w 1745 na bazie gotyckiej świątyni z 1408, w której w XVI w. działali bracia polscy. W 1557 odbył się Synod piotrkowski. Rekatolicyzacja wsi nastąpiła po przejściu rodziny Dłuskich, właścicieli Iwanowic na katolicyzm. Wówczas kościół wcześniej zamieniony na zbór, po odrestaurowaniu ponownie został konsekrowany w 1624. Obecny kościół ufundował dziedzic Iwanowic August Aleksander Czartoryski. Kościół św. Trójcy zbudowany jest w konstrukcji zrębowej o ścianach pionowo oszalowanych z listowaniem i ze stromym dachem pokrytym blachą. Posiada dwie wieże o konstrukcji słupowo-ramowej. Szczyty zwieńczone są hełmami kopulastymi z pozornymi latarniami, a pomiędzy nimi znajduje się kruchta. Do prezbiterium została dobudowana murowana zakrystia, dawniej spełniająca rolę skarbczyka, i kaplica św. Anny Samotrzeć, która pierwotnie była zakrystią. Wewnątrz zastosowane są sklepienia pozorne. Nad wejściem do zakrystii znajduje się ostrołukowy portal gotycki będący częścią innego kościoła. W świątyni znajdują się trzy zabytkowe rzeźby gotyckie: Świętego Krzysztofa z lat 1480–1490 z warsztatu Wita Stwosza, Chrystusa Zmartwychwstałego z pierwszej połowy XVI w. oraz rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem z XVI w., a także trzy ołtarze z obrazami z okresu późnego renesansu w stylu manieryzmu z pierwszej połowy XVII w. Na ołtarzu bocznym widoczny jest gotycki obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem odsłonięty w 1973 podczas przeprowadzanych prac renowacyjnych oraz na głównym ołtarzu dzieło Adoracja Świętej Trójcy. W ołtarzu głównym znajduje się późnogotycki krucyfiks z pierwszej połowy XVI w. Świątynia była wielokrotnie odnawiana m.in. w XIX w. i w latach 70. XX w. Obiekt został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego.