St. James’s Park (stacja metra)

Westminster – dzielnica środkowego Londynu, położona na terenie gminy City of Westminster, w przeszłości samodzielne miasto. Przybliżone granice dzielnicy stanowią ulice Vauxhall Bridge Road na południowym zachodzie, Birdcage Walk, Horse Guards Road i Northumberland Avenue na północy oraz rzeka Tamiza na wschodzie. Na terenie dzielnicy znajduje się m.in. Pałac Westminsterski, będący siedzibą brytyjskiego parlamentu i Opactwo Westminsterskie, a także siedziby brytyjskiego premiera (10 Downing Street), biura spraw zagranicznych (Foreign and Commonwealth Office), ministerstwa skarbu (HM Treasury), admiralicji, londyńskiej policji (Scotland Yard) oraz kontrwywiadu (MI5). Nieopodal znajduje się także Pałac Buckingham. Najstarsze ślady osadnictwa na terenie Westminsteru pochodzą z czasów rzymskich. Od 785 roku obszar ten należał do mnichów (nazwa dzielnicy oznacza w języku angielskim „zachodni klasztor”). W XI wieku Edward Wyznawca wzniósł tutaj pałac królewski oraz Opactwo Westminsterskie, które stało miejscem koronacji i pochówku większości angielskich a następnie brytyjskich monarchów. W Domesday Book (1086) Westminster jest wspomniany jako Aecclesia Sancti Petri Westmonasterii. W 1540 roku Westminster otrzymał status city. W 1547 roku pałac stał się siedzibą parlamentu. W 1834 roku niemal doszczętnie spłonął, jego odbudowa trwała do 1860 roku. W 1889 roku Westminster znalazł się w granicach nowo utworzonego hrabstwa County of London, wcześniej znajdując się na terenie hrabstwa Middlesex. Od 1965 roku jest częścią gminy City of Westminster, wchodzącej w skład Wielkiego Londynu. Na terenie dzielnicy oraz w jej sąsiedztwie znajduje się sześć stacji metra – Charing Cross, Embankment, Pimlico, St. James’s Park, Victoria oraz Westminster. Na południowy zachód od Westminsteru znajduje się dzielnica Pimlico, na zachód Victoria a na północ St. James’s Park oraz St. James’s.

Crown Prosecution Service (Koronna Służba Prokuratorska, CPS) - instytucja państwowa działająca w Anglii i Walii, pełniąca rolę oskarżyciela publicznego w sprawach karnych. Jest odpowiednikiem polskiej prokuratury, choć działa na nieco innych zasadach i ma odmienny zakres obowiązków. CPS wypełnia wyłącznie zadania o charakterze prawnym, np. przygotowywanie aktów oskarżenia. Nie prowadzi natomiast działań śledczych - jest to wyłączna domena policji, choć prokuratorzy CPS mają obowiązek wspierać policjantów w zakresie takich czynności jak określanie kwalifikacji prawnej czynu czy przygotowywanie na podstawie wyników śledztwa gotowego materiału dowodowego do wykorzystania przed sądem. Ponadto prokuratorzy CPS występują bezpośrednio tylko przed sądami magistrackimi. W sądach wyższego szczebla (tzw. koronnych) czynią to za nich wynajmowani przez CPS niezależni prawnicy z tytułem barrister, którym prokuratorzy udzielają na bieżąco instrukcji. Na czele CPS stoi Dyrektor Oskarżeń Publicznych, podlegający bezpośrednio mianowanemu przez premiera (ale nie wchodzącemu w skład Gabinetu) Prokuratorowi Generalnemu Anglii i Walii.

Królestwo Wielkiej Brytanii (ang. Kingdom of Great Britain) – państwo położone w Europie Zachodniej. Istniało w latach 1707–1800. Powstało na mocy aktu unii w wyniku połączenia Królestwa Anglii i Królestwa Szkocji w jedno państwo, obejmujące całość wyspy Wielkiej Brytanii. Połączenie Anglii i Szkocji było dopełnieniem istniejącej już od 1603 roku unii personalnej, gdy Jakub VI Szkocki został koronowany jako Jakub I Stuart na króla Anglii. Następcą Królestwa Wielkiej Brytanii zostało Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii, utworzone mocą kolejnego aktu unii w 1801 roku po stłumieniu rewolty w Irlandii w 1798.

City of Westminster – gmina Wielkiego Londynu położona w środkowej części miasta, nad Tamizą, w sąsiedztwie City of London. Wraz z 11 innymi gminami wchodzi w skład tzw. Londynu Wewnętrznego. Władzę stanowi Rada Gminy Westminster (ang. Westminster City Council). W City of Westminster znajduje się, oprócz Buckingham Palace – oficjalnej siedziby króla, także większość centralnych instytucji rządowo-politycznych, ambasady, liczne teatry, kina, muzea, sklepy i główne siedziby wielu firm o zasięgu globalnym.

St. James’s Park (tłum. „park św. Jakuba”) – najstarszy z królewskich parków w Londynie, położony w dzielnicy City of Westminster, pomiędzy Pałacem Buckingham, Pałacem Westminsterskim i St. James’s Palace. St. James’s Park jest wpisany na listę angielskiego dziedzictwa narodowego (ang. National Heritage List for England) pod numerem 1000483.

The Mall – reprezentacyjna aleja w centralnym Londynie (Wielka Brytania) łącząca Buckingham Palace z Trafalgar Square. Jest ona zamknięta dla ruchu drogowego w niedziele i święta, oraz podczas oficjalnych uroczystości. Powierzchnia The Mall ma kolor czerwony, przez co przypomina wielki czerwony dywan prowadzący do Pałacu Buckingham. Na południe od The Mall znajduje się St. James’s Park, a na północ Green Park i St. James’s Palace The Mall powstała na początku 1911 roku według projektu angielskiego architekta Astona Webba, na wzór podobnych znajdujących się w Berlinie, Meksyku, Oslo, Paryżu, Petersburgu, Wiedniu i Waszyngtonie. W ramach budowy zaprojektowano również nową fasadę Buckingham Palace i wzniesiono Victoria Memorial. Podczas oficjalnych wizyt, monarcha i głowy innych państw eskortowane są wzdłuż The Mall. W tym czasie ulica ozdobiona jest flagami Wielkiej Brytanii i kraju, którego przedstawiciel znajduje się w uroczystej kolumnie. W 2002 roku, podczas uroczystości z okazji 50 lat panowania królowej Elżbiety II, na The Mall zebrało się ponad milion ludzi, obserwujących publiczne ukazanie się rodziny królewskiej na balkonie Pałacu.

Marlborough House – zabytkowy gmach w centrum Londynu, była rezydencja królewska, obecnie siedziba Sekretariatu Wspólnoty Narodów. Budynek został wzniesiony na polecenie księżnej Marlborough, żony słynnego dowódcy wojskowego, 1. księcia Malborough, i zarazem najbliższej przyjaciółki królowej Anny. Budowę ukończono w 1711. Przez kolejne 100 lat był stołeczną rezydencją książąt Marlborough. W 1817 został przejęty przez rodzinę panującą i uzyskał status rezydencji królewskiej. W 1863 stał się siedzibą księcia Walii, używaną przez niego aż do 1901, kiedy to po śmierci matki wstąpił na tron jako Edward VII. Książę znany był z zamiłowania do życia towarzyskiego, dzięki czemu Marlborough House stał się w tym okresie jednym z najważniejszych miejsc spotkań londyńskich elit. W 1936 gmach został przekazany wdowie po zmarłym królu Jerzym V, królowej Marii. Mieszkała w nim ona aż do śmierci w 1953. W 1965 Elżbieta II podarowała budynek powstającemu właśnie Sekretariatowi Wspólnoty Narodów. Do dziś stanowi on główną siedzibę tej organizacji.

Metropolia westmisterska – metropolia Kościoła rzymskokatolickiego w Wielkiej Brytanii. Obejmuje jedną archidiecezję i cztery diecezje we wschodniej Anglii. Siedzibą metropolity jest Londyn, a najważniejszą świątynią Katedra Westminsterska. Metropolia została ustanowiona 29 września 1850, kiedy weszła w życie reforma podziału administracyjnego brytyjskiego Kościoła katolickiego. Od 21 maja 2009 urząd metropolity pełni kard. Vincent Nichols.

Katedra Westminsterska (ang. Cathedral Church of Westminster), pełna nazwa katedra metropolitalna Najdroższej Krwi Pana Jezusa Chrystusa, (ang. Metropolitan Cathedral of the Precious Blood of Our Lord Jesus Christ), najczęściej Westminster Cathedral) – rzymskokatolicka bazylika wzniesiona na przełomie XIX i XX wieku w Londynie w stylu neobizantyńskim, główna świątynia katolicka Anglii i Walii, katedra arcybiskupów Westminsteru. Mylona bywa z Opactwem Westminsterskim, miejscem m.in. koronacji królów, odległym o kilkaset metrów w tej samej dzielnicy Londynu, będącym kościołem anglikańskim.

St. James’s Palace (Pałac św. Jakuba) – jeden z najstarszych pałaców w Londynie. Znajduje się przy ulicy Pall Mall, w pobliżu Parku św. Jakuba, w dzielnicy City of Westminster. Stanowi najstarszą część kompleksu budynków dworu królewskiego położonych w tej części miasta. Nadal jest używany przez rodzinę królewską i podległych jej urzędników, w związku z czym pozostaje niedostępny dla turystów.

Clarence House – rezydencja królewska w Londynie, położona bezpośrednio obok Pałacu św. Jakuba. Oficjalna siedziba Króla Karola III i jego żony królowej Kamili.

Koronacja Elżbiety II – ceremonia koronacyjna królowej Elżbiety II z dynastii Windsorów. Odbyła się 2 czerwca 1953 roku w Opactwie Westminsterskim w Londynie. Elżbieta II wstąpiła na tron w wieku 25 lat po śmierci swojego ojca, Jerzego VI (6 lutego 1952); wkrótce potem została ogłoszona królową. W uroczystości, która odbyła się w St. James’s Palace, wzięli udział m.in. członkowie Tajnej Rady Wielkiej Brytanii i lord mer Londynu. Koronacja odbyła się ponad rok później ze względu na tradycję, zgodnie z którą po śmierci monarchy musi upłynąć odpowiedni czas przed zorganizowaniem takich uroczystości. Dało to również komisjom planistycznym odpowiednio długi czas na przygotowanie się do ceremonii. Podczas nabożeństwa Elżbieta złożyła przysięgę, została namaszczona krzyżmem przez arcybiskupa Canterbury, ubrana w szaty, przekazano jej również insygnia królewskie (berło i jabłko) oraz koronowano na królową Wielkiej Brytanii, Kanady, Australii, Nowej Zelandii, Związku Południowej Afryki, Pakistanu i Cejlonu (obecnie Sri Lanka). Do momentu koronacji jej syna, Karola (2023) była to jedyna koronacja brytyjskiego monarchy transmitowana w pełni przez telewizję (w 1937, podczas koronacji Jerzego VI, kamery mogły rejestrować jedynie przejazd królewskiej karety ulicami stolicy). Polskim radiosłuchaczom ceremonię koronacyjną relacjonował korespondent Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa, Tadeusz Nowakowski. Na pamiątkę tego wydarzenia ustanowiono Medal Koronacyjny Królowej Elżbiety II.