Mansion House (stacja metra)

Cheapside – ulica w centrum Londynu, jedna z głównych ulic City of London, dawny główny ośrodek handlowy miasta.

One New Change – centrum handlowe i biurowiec w Londynie (Anglia) w City of London. Zajmuje około 52 000 m² powierzchni użytkowej, w tym ok. 20 500 m² powierzchni handlowej i ok. 31 500 m² powierzchni biurowej. Obecnie jest to jedyne duże centrum handlowe w centralnym Londynie. Budowa kosztowała 500 milionów funtów. Oficjalne otwarcie nastąpiło 28 października 2010 roku. Nowoczesny obiekt znajduje się w sąsiedztwie katedry św. Pawła, co wzbudziło wiele kontrowersji w procesie planowania i budowy, włącznie z krytyką ze strony Karola, księcia Walii. Sześciokondygnacyjne centrum, o wysokości 34 metrów zastąpiło jedenastopiętrowy budynek, wybudowany dla Bank of England, który rozebrano w 2007 roku. Drzwi centrum otwarto dla publiki w południe 28 października 2010. Taras na dachu, z restauracją i kawiarnią, otwarto 18 listopada. W centrum znajduje się około 60 sklepów i restauracji, m.in. Topshop, Next, Nando’s, H&M, Hobbs, Banana Republic, Reiss, Zizzi’s, Hugo Boss, TM Lewin i Calvin Klein Underwear. Najbliższymi stacjami metra są: St. Paul’s (Central Line) i Mansion House (Circle i District Line).

Southwark Bridge to most na rzece Tamizie w Londynie znajdujący się pomiędzy mostami Millennium Bridge a Cannon Street Railway Bridge, łączy on dzielnice Southwark oraz City of London. Most został zaprojektowany przez Ernesta George’a i Basila Motta a zbudowany przez szkockie przedsiębiorstwo Sir William Arrol & Co. Oficjalne otwarcie mostu miało miejsce w 1921 r. Pierwotnie w tym samym miejscu w 1819 r. został otwarty pierwowzór mostu a jego autorem był John Rennie starszy. Pod mostem po stronie południowej znajdują się stare schody, które były używane przez rybaków, którzy w pobliżu mostu cumowali swe łodzie rybackie.

Mitreum w Londynie – rzymska świątynia poświęcona bogu Mitrze – mitreum, której pozostałości zostały odkryte w 1954 roku w Walbrook na terenie City of London. Dwukrotnie rekonstruowana i przenoszona, obecnie znajduje się w podziemiach gmachu europejskiej centrali agencji prasowej Bloomberg, udostępniona dla zwiedzających.

Cannon Street Station – stacja kolejowa i jednocześnie stacja metra w Londynie, w City of London, w Anglii.

City of London (potocznie The City lub Square Mile) – jednostka administracyjna w granicach Londynu, położona w centralnej części miasta, nad północnym brzegiem Tamizy. Zajmuje niewielki obszar (2,9 km²) ściśle odpowiadający najstarszej części miasta (Londinium). Wraz z 32 gminami (London boroughs) tworzy Wielki Londyn; dla potrzeb ceremonialnych stanowi odrębne hrabstwo. Jest jedną z dwóch jednostek na terenie Londynu (obok City of Westminster) posiadających status city. City of London ma unikalny status prawny, który kształtował się na przestrzeni wielu wieków, z którym wiąże się duży stopień autonomii (m.in. prawo utrzymywania własnej policji). Choć w 2021 roku liczba mieszkańców City wynosiła tylko 8583 (niespełna 0,1% ludności Londynu), codziennie odwiedzają je setki tysięcy osób, w tym pracownicy tutejszych instytucji oraz turyści. City of London jest ważnym ośrodkiem sektora finansowego; mieści się tu siedziba Banku Anglii oraz giełdy papierów wartościowych London Stock Exchange. W jego granicach znajduje się katedra św. Pawła. Organem zarządzającym jest City of London Corporation. Gildie kupieckie wybierają co roku pod koniec września ze swojego grona lorda majora, który sprawuje nadzór nad City; przejęciu urzędu przez nowego mera towarzyszy coroczna parada ulicami City.

County of London – byłe hrabstwo w Anglii, obejmujące Londyn (w graniach zbliżonych do obecnego Londynu Wewnętrznego), istniejące w latach 1889-1965. W 1961 roku hrabstwo liczyło 3 200 484 mieszkańców. Hrabstwo utworzone zostało w 1889 roku na pograniczu hrabstw Middlesex, Surrey i Kent. W 1965 roku zastąpione zostało przez region i hrabstwo ceremonialne Wielki Londyn.

Cannon Street Railway Bridge – most kolejowy w centrum Londynu, między Southwark Bridge i London Bridge. Jest przeznaczony dla transportu kolejowego do Cannon Street Station, znajdującej się po jego północnej stronie. Pierwotnie most nosił nazwę Alexandra Bridge, na cześć córki króla Danii Christiana IX Duńskiego oraz żony króla Edwarda VII. Cannon Street Railway Bridge zaprojektowany został przez Johna Hankshawa i Johna Wolfe-Barry'ego na potrzeby kolei brytyjskich – South Eastern Railway. Prace budowlane trwały trzy lata a w 1866 nastąpiło oficjalne otwarcie mostu, który pierwotnie posiadał pięć łuków i zbudowany był z żelazowych kolumn w stylu doryckim. Wkrótce po otwarciu w latach 1886 – 1893, został przedłużony do Francis Brady a w latach 1979 – 1982 został odnowiony i usunięte zostały z niego elementy zdobiące.

Wielki pożar Londynu (ang. Great Fire of London) – pożar w centralnym Londynie trwający od niedzieli 2 września do czwartku 6 września 1666 roku, obejmujący głównie średniowieczną dzielnicę City of London otaczaną przez zbudowany jeszcze w czasach rzymskich mur londyński, a następnie rozprzestrzeniający się na zachód. Oficjalna liczba ofiar katastrofy jest relatywnie nieduża, chociaż część historyków kwestionuje to przekonanie. Pożar rozpoczął się w niedzielę 2 września niedługo po północy w piekarni na ulicy Pudding Lane, szybko się rozprzestrzeniając. Użycie skutecznych metod przeciwpożarowych w postaci tworzenia pasów przeciwpożarowych poprzez usunięcie struktur stojących na drodze ognia zostało znacząco opóźnione ze względu na niezdecydowanie ówczesnego lorda majora Londynu, sir Thomasa Bloodwortha. Wyburzenie większych budynków zarządzono dopiero w niedzielę w nocy, jednak do tego czasu wiatr zamienił już pożar w burzę ogniową, wobec której zastosowanie takich środków było nieskuteczne; w poniedziałek pożoga rozprzestrzeniła się na północ, w kierunku centrum City. Szybko pojawiły się podejrzenia, jakoby za podpaleniem stali obcokrajowcy, a ludzie pozbawieni domów swój gniew skupili na Francuzach i Holendrach, z którymi Anglia toczyła wówczas II wojnę angielsko-holenderską; znaczna liczba imigrantów z tych krajów stała się ofiarami ulicznej przemocy. We wtorek pożar opanował niemal całe City, niszcząc katedrę św. Pawła, i przeskoczył na drugą stronę rzeki Fleet, zagrażając dworowi Karola II Stuarta przy Whitehall. Równocześnie prowadzone były skoordynowane działania przeciwpożarowe, jednak za kluczowe czynniki ugaszenia pożaru uznaje się zmniejszenie siły wschodniego wiatru oraz użycie przez garnizon z Tower of London ładunków czarnego prochu do tworzenia pasów przeciwpożarowych, co powstrzymało rozprzestrzenianie się ognia w kierunku wschodnim. Po opanowaniu żywiołu Londyn stanął przed olbrzymimi problemami ekonomicznymi i społecznymi. Król Karol II zalecał, żeby opuścić miasto i osiedlić się gdzieś indziej, obawiając się, że niezadowoleni mieszkańcy mogą wzniecić przeciwko niemu powstanie. Zaproponowano różne – niekiedy radykalne – plany odbudowy miasta. Ostatecznie Londyn odbudowano na planie średniowiecznym, a zastosowany wtedy układ ulic przetrwał do XXI wieku.

Office of Communications, powszechnie znany jako Ofcom – organ państwowy istniejący w Wielkiej Brytanii kontrolujący i nadzorujący rynek mediów i telekomunikacji. W 2003 roku zastąpił i przejął uprawnienia 5 istniejących wcześniej urzędów: Broadcasting Standards Commission Independent Television Commission Office of Telecommunications (Oftel) Radio Authority Radiocommunications Agency System regulacji zbudowany wokół Ofcom jest charakterystyczny dla mediów publicznych i komercyjnych. Charakteryzuje się minimalną ingerencją regulatora i naciskiem na samokontrolę nadawcy. Ofcom dba o przestrzeganie standardów jakości i przyzwoitości w mediach, o dobrą kondycję ekonomiczną mediów elektronicznych i telekomunikacji. Zadania ogólne Ofcom wynikają z Office Communication Act z 2002 roku. Przewiduje on: ochronę konsumentów zapewnienie optymalnego wykorzystania częstotliwości radiowych ochronę odbiorców przed szkodliwym działaniem mediów ochronę osób fizycznych i prawnych przed nieuczciwym potraktowaniem w programach telewizyjnych i radiowych

St. Paul’s – stacja londyńskiego metra położona na trasie Central Line, pomiędzy stacjami Bank i Chancery Lane, w pierwszej strefie biletowej, w City of London. Stacja znajduje się przy skrzyżowaniu ulic: Newgate Street, Cheapside i St Martin's le Grand, w sąsiedztwie katedry Świętego Pawła, od której zapożyczyła swoją nazwę. W sąsiedztwie stacji znajduje się również London Stock Exchange (giełda papierów wartościowych) i centrum handlowe One New Change.

National Firefighters Memorial – pomnik znajdujący się w centralnym Londynie (Anglia), na południe od katedry św. Pawła, na północnym brzegu Tamizy, w pobliżu Millennium Bridge. Powstał celem upamiętnienia strażaków walczących z pożarami Londynu podczas niemieckich nalotów Blitz, trwających w czasie II wojny światowej. Wykonany na zlecenie, istniejącego od 1990, Firefighters Memorial Charitable Trust, został odsłonięty 4 maja 1991 przez Królową Matkę. Rzeźba została wykonana z brązu przez brytyjskiego artystę Johna W. Millsa. Przedstawia trzech naturalnej wielkości strażaków podczas akcji gaśniczej. W 1998 podjęto decyzję, aby pomnik upamiętniał wszystkich strażaków, którzy zginęli podczas służby, w całym Zjednoczonym Królestwie. W tym czasie przeniesiono pomnik z Old Change Court na miejsce, w którym znajduje się dziś. Wzniesiono cokół o wysokości ponad metra, a także dodano nazwiska strażaków, którzy zginęli w czasie pokoju. 16 września 2003 pomnik został ponownie poświęcony, a w oficjalnej uroczystości uczestniczyła Księżniczka Królewska. Dodano również 1192 nazwiska strażaków. Uroczystości upamiętniające odbywają się corocznie, w niedzielę najbliższą 7 września (rocznicy rozpoczęcia nalotów Blitz).