Stary Cmentarz Żydowski we Wrocławiu

Kaplica cmentarna na Południu – nieistniejąca już kaplica cmentarna wzniesiona na Starym Cmentarzu Żydowskim we Wrocławiu przy ulicy Ślężnej. Obiekt został zaprojektowany przez wrocławskich architektów Richarda i Paula Ehrlichów. Kaplica powstała w 1912 na cmentarzu żydowskim przy ulicy Ślężnej. Wzniesiono ją przed bramą główną cmentarza na osi jego głównej alei. Była to budowla centralna na planie krzyża równoramiennego. Składała się z hali głównej i przedsionków. Miała 48 miejsc siedzących i 300 miejsc stojących. W obiekcie znajdowała się także sala do mycia zwłok i pokój dla grabarzy. Została zniszczona w czasie wojny i rozebrana w latach 70. XX wieku.

V Liceum Ogólnokształcące im. gen. Jakuba Jasińskiego we Wrocławiu – publiczne liceum ogólnokształcące, mieszczące się przy ul. Kuronia we Wrocławiu. Jest jedną z trzech placówek we Wrocławiu kształcącą uczniów w ramach programu Matury Międzynarodowej.

Ulica Ślężna we Wrocławiu – jedna z arterii prowadzących ze śródmieścia w kierunku południowych osiedli peryferyjnych (Borek i dalej Partynice). Zaczyna się w miejscu, gdzie ulica Stawowa, prowadząca niegdyś do podwrocławskich Pól Stawowych, krzyżuje się z Suchą i Swobodną i rozwidla na prowadzącą w kierunku południowym i południowo-wschodnim ulicę Borowską oraz zmierzającą w kierunku południowo-zachodnim i południowym ulicę Ślężną; kończy się natomiast u zbiegu z ulicą Sudecką, tuż przed przecinającą ją wiaduktem Towarową Obwodnicą Wrocławia. Całkowita długość ulicy wynosi około 3,3 km; na niemal całej tej długości (od skrzyżowania z Dyrekcyjną od północy do końca na południu) ulica jest dwujezdniowa, z pasem zieleni oraz dwutorową linią tramwajową pomiędzy jezdniami. Nazwa ulicy, tak współczesna, jak i historyczna (niem. Lohestraße), wywodzi się od nazwy podwrocławskiej wsi Ślęza (niem. Lohe), do której wiodła droga łącząca ją z Wrocławiem. Około roku 1850 przy drodze tej powstał cmentarz żydowski (dziś określany nazwą Starego Cmentarza Żydowskiego), a wkrótce potem także – nieistniejące już dziś – cmentarz ewangelicko-reformowany (utworzony naprzeciw żydowskiego w 1862, w miejscu dzisiejszych terenów rekreacyjnych, m.in. basenu kąpielowego i lodowiska) i wojskowy (tzw. nowy cmentarz garnizonowy, uruchomiony w 1864 przy skrzyżowaniu z ul. Wiśniową i przy Wiązowej), ale aż do roku 1868, kiedy w granice miasta włączone zostały wsie Glinianki (niem. Lehmgruben) i Nowa Wieś Komandorska (Commende Neudorf, dzisiejsze osiedle Południe), była to droga raczej wiejska lub podmiejska. Jej charakter, zwłaszcza na odcinku północnym (bliższym centrum Wrocławia), zaczął się zmieniać po tej dacie; pierwsze kamienice wybudowano tu w latach osiemdziesiątych XIX wieku; w 1882 przy Ślężnej 22–24 zakończono budowę szkoły Auf den Hälteräckern (po roku 1945 szkoła podstawowa nr 59 i 77, obecnie gimnazjum nr 17). W 1892 otwarty został, przy końcowym odcinku Ślężnej i Sudeckiej, założony przez Juliusa Schottländera Park Południowy, w latach 1894–1896 na działce pomiędzy Ślężną a Komandorską, wzdłuż Kamiennej, wybudowany został szpital, w 1896 na Ślężną 89 (przy skrzyżowaniu z ul. Wiśniową) przeniesiono katolicki sierociniec fundacji cukiernika Schiffkego, w 1904 zbudowano zajezdnię tramwajową. Do II wojny światowej powstały – przy południowym odcinku ulicy – także kolonie domków jednorodzinnych oraz charakterystycznych dla lat 20. i 30. tanich, dwu- i trzykondygnacyjnych budynków wielorodzinnych. Przy Ślężnej miały też swoje siedziby niewielkie przedsiębiorstwa, np. wytwórnia musztardy, majonezu, octu i innych artykułów spożywczych H. Schäffera przy Ślężnej 23, wytwórnia opakowań papierowych pod numerem 144 itp. Podczas oblężenia Festung Breslau natarcie Armii Czerwonej posuwało się z południowej strony miasta, toteż około 90% tutejszej zabudowy legło w gruzach, w tym wszystkie – najczęściej pięcio- i sześciokondygnacyjne – kamienice wzdłuż północnego odcinka ulicy. Zaraz po wojnie zniszczone kwartały ulic początkowo pozostawały albo niezabudowane, albo powstawały na ich miejscu ogródki działkowe; około lat sześćdziesiątych w kwartale pomiędzy Ślężną, Kamienną, Borowską i Wesołą wysypywać zaczęto gruz, powstały jeszcze w czasie wojny i wciąż zbierany z miasta (wcześniej, w latach 40. i 50., wywożono go na inne wysypiska, a odzyskaną część nieuszkodzonych cegieł rozbiórkowych wywożono m.in. do Warszawy w ramach „akcji odbudowy stolicy”). Powstałe w ten sposób kilkunastometrowej wysokości wzgórze częściowo zrekultywowano, obsadzając je roślinnością i wytyczając ścieżki. W 1985 nadano mu oficjalną nazwę „Wzgórza Gomułki” wmurowując akt erekcyjny pod budowę Pomnika Ziem Odzyskanych. Pomnik w rezultacie jednak nie powstał, a po przemianach ustrojowych w Polsce w roku 1989 zmieniono patrona tego wzgórza i okolicznych terenów rekreacyjnych; od tego czasu wzgórze i przyległy park noszą imię Władysława Andersa. W roku 2005 rozpoczęto częściową niwelację Wzgórza Andersa na potrzeby aquaparku, który został otwarty w marcu 2008.

Pomnik Oskara Langego – wzniesiony we Wrocławiu u na terenie Uniwersytetu Ekonomicznego. Pomnik Oskara Langego w formie popiersia (wykonanego ze sjenitu) na granitowym cokole wzniesiono dla upamiętnienia nadania uczelni (wówczas: Akademia Ekonomiczna) imienia uczonego i odsłonięto 2 października 1974 r. Autorem rzeźby jest Władysław Tumkiewicz. Pomnik stoi na szerokim, jednostopniowym podium ze sjenitu, a otoczenie wyłożono granitowymi płytami. Na cokole widnieją napisy: OSKAR LANGE i niżej: WIELKIEMU UCZONEMU PRACOWNICY, STUDENCI I ABSOLWENCI AKADEMII EKONOMICZNEJ. . Ze względu na związki Langego z reżimem PRL, ten pomnik budzi kontrowersje i pojawiają się żądania jego usunięcia. Jednak uczelnia nie chce likwidacji pomnika.

Wydział Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu (WNE UE we Wrocławiu) – jeden z 4 wydziałów Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, powstały w 1950 roku jako jeden z pierwszych wydziałów na tej uczelni. Kształci on studentów na czterech podstawowych kierunkach zaliczanych głównie do nauk ekonomicznych: ekonomia, finanse i rachunkowość, międzynarodowe stosunki gospodarcze oraz zarządzanie na studiach stacjonarnych oraz niestacjonarnych. Wydział Nauk Ekonomicznych jest jednostką interdyscyplinarną. W jego ramach znajdują się dwa instytuty w ramach których mieści się siedem katedr oraz z jedenastu samodzielnych katedr. Aktualnie zatrudnionych jest 198 nauczycieli akademickich, w tym 21 profesorów zwyczajnych, 34 profesorów nadzwyczajnych, 66 adiunktów, 59 asystentów i 16 starszych wykładowców. Wydział współpracuje również z emerytowanymi profesorami, których autorytet wspiera zarówno proces dydaktyczny, jak i przede wszystkim wymianę międzynarodową. Według stanu na rok akademicki 2006/2007 rok na wydziale studiuje łącznie około 6056 studentów, w tym 2992 na studiach dziennych, 2367 na studiach zaocznych, 375 na studiach wieczorowych oraz 122 doktorantów, odbywających studia trzeciego stopnia, a także 200 słuchaczy studiów podyplomowych.

Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu (daw. Akademia Ekonomiczna im. Oskara Langego we Wrocławiu) – polska publiczna uczelnia ekonomiczna z siedzibą we Wrocławiu. W Rankingu Szkół Wyższych miesięcznika „Perspektywy” 2021 została sklasyfikowana na 38. miejscu w Polsce. Wśród uczelni ekonomicznych zajęła 4. pozycję (na sześć możliwych).

Wydział Zarządzania, Informatyki i Finansów Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu (WZIF UE we Wrocławiu) – jeden z 4 wydziałów Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, powstały w 1976 roku jako trzeci z wydziałów tej uczelni. Kształcił on studentów na sześciu podstawowych kierunkach zaliczanych głównie do nauk ekonomicznych: analityka gospodarcza, finanse i rachunkowość, informatyka i ekonometria, informatyka w biznesie, zarządzanie oraz logistyka na studiach stacjonarnych oraz niestacjonarnych. Wydział Zarządzania, Informatyki i Finansów był jednostką interdyscyplinarną. W jego ramach znajdowało się pięć instytutów w ramach których mieściły się dwadzieścia cztery katedry oraz w jednej samodzielnej Katedry Prawa Gospodarczego. Zatrudnionych było 228 nauczycieli akademickich, w tym 41 samodzielnych pracowników naukowych. Wydział współpracował również z emerytowanymi profesorami, których autorytet wspierał zarówno proces dydaktyczny, jak i przede wszystkim wymianę międzynarodową. Według stanu na 2007 rok na wydziale studiowało łącznie około 6000 studentów, w tym na studiach dziennych, na studiach zaocznych oraz kilkunastu doktorantów odbywających studia trzeciego stopnia.

Wydział Inżynieryjno-Ekonomiczny Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu (WIE UE we Wrocławiu) – jeden z 4 wydziałów Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, powstały w 1954 roku jako jeden z pierwszych wydziałów tej uczelni. Kształci studentów na kierunku zarządzanie i inżynieria produkcji na studiach stacjonarnych oraz niestacjonarnych. W ramach Wydziału Inżynieryjno-Ekonomicznego znajdują się 2 instytuty, w skład których wchodzi 17 katedr. Aktualnie zatrudnionych jest 144 pracowników naukowo-dydaktycznych (z czego 10 profesorów tytularnych, 21 doktorów habilitowanych, 64 doktorów i 49 magistrów inżynierów). Wydział współpracuje również z emerytowanymi profesorami, których autorytet wspiera zarówno proces dydaktyczny, jak i przede wszystkim wymianę międzynarodową. Według stanu na 2007 rok na wydziale studiuje łącznie 2026 studentów, w tym na studiach dziennych, na studiach zaocznych oraz kilkunastu doktorantów odbywających studia trzeciego stopnia.

Impel – grupa kapitałowa, której wiodącą spółką jest spółka akcyjna (Impel S.A.). Spółka Impel powstała 19 listopada 1990 r. jako spółka jawna. Od początku działalności firma świadczyła usługi w modelu business to business, promując system zarządzania określany jako outsourcing.

Mrówkowiec – potoczna nazwa wielokondygnacyjnego budynku mieszkalnego we Wrocławiu przy ul. Drukarskiej. W momencie konstrukcji był największym budynkiem mieszkalnym w mieście i jednym z najdłuższych w Polsce. W szczytowym okresie mieszkało w nim 3 tys. osób.

Synagoga w Szpitalu Żydowskim we Wrocławiu – nieistniejąca synagoga, która znajdowała się we Wrocławiu w budynku Szpitala Żydowskiego, przy ulicy Pawła Włodkowica 19. Synagoga została założona w 1780 roku. Była przeznaczona głównie dla personelu oraz pacjentów szpitala, ale prawdopodobnie korzystali z niej również okoliczni mieszkańcy. W 1844 roku szpital wraz z synagogą zostały przeniesione do nowej siedziby przy ulicy św. Antoniego 6/8.

Synagoga w Szpitalu Żydowskim we Wrocławiu – synagoga znajdująca się we Wrocławiu w budynku biurowym Szpitala Żydowskiego, przy ulicy Sudeckiej 96. Synagoga została założona w 1939 roku. Była przeznaczona głównie dla personelu oraz pacjentów szpitala, ale prawdopodobnie korzystali z niej również okoliczni mieszkańcy. Podczas II wojny światowej, około 1940 roku hitlerowcy zdewastowali synagogę. Obecnie pomieszczenie po niej jest wykorzystywane do innych celów.