Lancaster Gate

Marble Arch – stacja londyńskiego metra położona na trasie Central Line pomiędzy stacjami Lancaster Gate a Bond Street. Znajduje się przy Oxford Street (City of Westminster), w pierwszej strefie biletowej. Została otwarta 30 lipca 1900 roku W 2010 roku obsłużyła 17,790 milionów pasażerów. Nazwa stacji pochodzi od Marble Arch, marmurowego monumentu znajdującego się w północno-wschodniej części okolicy Marble Arch, na końcu Oxford Street. Stacja obsługiwana jest przez linie autobusowe 2, 10, 16, 30, 36, 73, 74, 82, 94, 98, 137, 148, 159, 390, 414 i 436.

Marble Arch – marmurowy łuk triumfalny w Londynie, w City of Westminster, ustawiony przy skrzyżowaniu Oxford Street, Park Lane i Edgware Road, na północno-wschodnim krańcu Hyde Parku. Do 1851 stał przed Buckingham Palace. W przeszłości jedynie członkowie rodziny królewskiej i oddziały Królewskiej Artylerii Konnej były przepuszczani pod łukiem, podczas uroczystych pochodów. Nazwa „Marble Arch” odnosi się także do okolicy, w której monument się znajduje. Nazwę tę nosi również pobliska stacja metra.

Animals in War Memorial – pomnik w centralnym Londynie, przy ulicy Park Lane na skraju Hyde Parku, upamiętniający zwierzęta, które zginęły, służąc w brytyjskich siłach zbrojnych. Zaprojektowany został przez angielskiego rzeźbiarza Davida Backhouse'a, a odsłonięty przez angielską księżniczkę Annę Mountbatten-Windsor, podczas uroczystości 24 listopada 2004 roku. Pomnik wyraża szczególne uznanie dla 60 zwierząt odznaczonych medalem Dickin, w tym 54 biorących udział w II wojnie światowej (32 gołębie, 18 psów, trzy konie i kot).

Oxford Street – ulica w centralnym Londynie, w obrębie West Endu, na terenie gminy City of Westminster, biegnąca od Marble Arch na zachodzie do St Giles Circus na wschodzie; jej kontynuację w kierunku wschodnim stanowi New Oxford Street. Jedna z najliczniej uczęszczanych ulic handlowych w Europie. Mieszczą się przy niej m.in. domy towarowe, które dały początek sieciom John Lewis oraz Selfridges. Dawniej jeden z głównych traktów prowadzących z Londynu na zachód, współcześnie stanowi część drogi A40 (nieoznakowana). Obecna nazwa ulicy pochodzi z XVIII wieku i nawiązuje do faktu, że położona była na skraju włości należących do hrabiów Oksfordu.

Connaught Square – plac w centralnym Londynie (Anglia), znajdujący się w granicach City of Westminster, na północ od Hyde Parku. Najbardziej znany jako miejsce zamieszkania byłego premiera Wielkiej Brytanii Tony'ego Blaira. Nazwa placu pochodzi od Wilhelma Fryderyka Hanowerskiego, księcia Gloucester i Edynburga, oraz hrabiego Connaught. W momencie powstania placu książę mieszkał w pobliżu.

Park Lane – ulica w centralnym Londynie, na terenie gminy City of Westminster, biegnąca na długości nieco ponad 1 km, od Marble Arch na północy do Hyde Park Corner na południu. Rozdziela Hyde Park na zachodzie od dzielnicy Mayfair na wschodzie. Na ulicę składają się dwie jezdnie przedzielone pasem zieleni z nasadzonymi drzewami. Park Lane stanowi ważną arterię komunikacyjną jako część wewnętrznej obwodnicy Londynu (Inner Ring Road). Przeważająca część zabudowy ulicy pochodzi z XIX i XX wieku i ma charakter mieszkalno-biurowy. Wzdłuż ulicy znajdują się liczne luksusowe hotele.

Katedra greckokatolicka świętej Rodziny na wygnaniu (ang. The Ukrainian Catholic Cathedral of the Holy Family in Exile) – katedra eparchii Świętej Rodziny w Londynie kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko-ukraińskiego. Mieści się w londyńskiej dzielnicy Mayfair, w gminie City of Westminster, przy ulicy Duke Street. Kościół został zbudowany w latach 1888–1891 i zaprojektowany przez Alfreda Waterhouse'a jako kościół kongregacjonalny. Wybudowany z czerwonej cegły i bogato ozdobiony płowożółtą terakotą; dach pokryte dachówkami. Świątynia reprezentuje karoliński styl romański. Kościół znajduje się między ulicami Binney Street i Duke Street. Nad prostokątnym parterem wznosi się eliptyczny korpus nawowy, trzyczęściowy, zachodnie wejście od strony ulicy Duke Street; to symetria złamana przez południowo-zachodnią narożną wieżę z iglicą i z lewej strony przez szczyt i wieżyczkę wentylacyjną. Potrójna arkadowa kruchta w antach sięgająca do biegu schodów; grupa środkowa z wysokimi wąskimi okrągło-łukowymi oknami lancetowymi powyżej, wpisana w łuk wypełniający i rozbudowany szczyt z arkadowymi machikułami. Wieża posiada wąskie arkadowe przesłony na środkowym przęśle i ośmiokątne przęsło z dzwonami na planie kwadratu; pinaklowe, narożne przypory; iglica z małymi szczytami. Sprzężone, zakończone szczytami, otwory drzwiowe z głównymi schodami od strony narożnika ulic Binney Street i Weighhouse Street; podwyższone przez lukarnę, zakończoną szczytami na gzymsie parterowej kondygnacji. Eliptyczna sala posiada stromy, czterospadowy dach z żelaznym kalenicowym zwieńczeniem.

Eparchia Świętej Rodziny w Londynie – eparchia Kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko-ukraińskiego z siedzibą w Londynie, obejmujący całe terytorium Wielkiej Brytanii. Egzarchat został ustanowiony w 1957 roku, przy czym początkowo obejmował tylko Anglię i Walię. W 1967 jego terytorium zostało rozszerzone, a nazwa zmieniona. 18 stycznia 2013 papież Benedykt XVI podniósł egzarchat do rangi eparchii, nadając jej obecną nazwę.

Bond Street – podziemna stacja metra w Londynie, położona w dzielnicy City of Westminster, w pobliżu ulicy Bond Street. Działa od 1900 roku i obecnie obsługuje dwie linie: Central Line i Jubilee Line. Co roku korzysta z niej ok. 36,7 miliona pasażerów. Stacja należy do pierwszej strefy biletowej.

The Connaught – zabytkowy luksusowy hotel położony na rogu Carlos Place i Mount Street w dzielnicy Mayfair w Londynie. Jest on własnością Maybourne Hotel Group, która również zarządza londyńskimi hotelami: Claridge’s i The Berkeley.

Claridge’s – zabytkowy hotel w Londynie usytuowany na rogu ulic Brook Street i Davies Street w dzielnicy Mayfair w gminie City of Westminster. Claridge’s jest luksusowym hotelem o wysokiej renomie, ze względu na korzystanie z jego usług przez członków rodziny królewskiej i znane osobistości. Obecnie Claridge’s Hotel jest własnością Maybourne Hotel Group, która również zarządza londyńskimi hotelami: The Berkeley i The Connaught.

Serpentine – sztuczny zbiornik wodny znajdujący się w Hyde Parku, w Londynie. Został stworzony około 1730 roku na polecenie królowej Karoliny. Serpentine łączy się na zachodzie ze zbiornikiem The Long Water. Zbiornik powstał przez spiętrzenie wód strumienia Westbourne. Strumień ten był już wcześniej podpiętrzany w celu utworzenia stawów będących wodopojami dla zwierzyny hodowanej w parkach Kensington i Hyde na potrzeby królewskich polowań. W późniejszym okresie został orurowany i stał się strumieniem podziemnym. Współcześnie zbiornik zasilany jest wodami gruntowymi i opadowymi. Nie ma powiązań z systemem kanalizacji. Sztuczne jezioro powstało po roku 1728, kiedy z inicjatywy królowej Karoliny rozdzielono parki Kensington i Hyde, co wiązało się z pracami ziemnymi. Serpentine jest jednym z pierwszych sztucznych zbiorników w Anglii, które nie mają prostej formy geometrycznej, tylko przypominają naturalne jezioro. W 1814, roku pokonania Napoleona, było ono centralnym punktem fetowania zwycięstwa pod Trafalgarem. Kilka lat później ugruntowano rozdzielenie parków, wytyczając między nimi drogę West Carriage Drive, której częścią stał się most nad Serpentine wybudowany przez Johna Renniego młodszego. Od 1864 roku działa Serpentine Swimming Club, jedna z najstarszych angielskich organizacji sportowych. Od początku organizuje wyścigi pływackie na różnych dystansach. Jeden z nich organizowany na dystansie 100 jardów w Bożonarodzeniowy poranek został nazwany wyścigiem o Puchar Piotrusia Pana ze względu na wkład sponsora – Jamesa Barriego, twórcy postaci Piotrusia Pana. Od 1930 na Serpentine funkcjonuje pływalnia Lido. Jej powstanie, a konkretnie budowa infrastruktury z przebieralniami, ułatwiło aktywność pływacką kobietom. Od 1998 działa na niej kąpielisko wyznaczone zgodnie wymogami dyrektywy kąpieliskowej. Jest to obszar o długości ok. 100 m i szerokości ok. 30 m położony przy południowym brzegu zbiornika. Jakość wody według kryteriów kąpieliskowych klasyfikowano zwykle jako dostateczną, tylko w 1999 ocena była niedostateczna. Na taką ocenę roczną miały wpływ pojedyncze przypadki podwyższonej liczby enterokoków jelitowych i pałeczki okrężnicy. Podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich 2012 rozgrywano na nim dwie konkurencje pływackie oraz triathlon. W XXI w. zbiornik nie jest legalnym odbiornikiem żadnych ścieków. Zakwity stwierdzane są stosunkowo rzadko i przez służby środowiskowe nie były uważane za niebezpieczne, podobnie jak zaśmiecenie. Co jakiś czas stwierdzane jest zanieczyszczenie kałem, ale analizy wykazały, że jego źródłem były ptaki wodne.