Archikatedra św. Jerzego w Southwark

Metropolia Southwark − jedna z pięciu metropolii Kościoła rzymskokatolickiego na terytorium Anglii i Walii. Obejmuje jedną archidiecezję i trzy diecezje w południowo-zachodniej Anglii. Powstała 28 maja 1965 roku. Najważniejszą świątynią jest katedra św. Jerzego w Southwark, w południowym Londynie. Od 4 grudnia 2009 stanowisko metropolity pozostawało nieobsadzone po tym, jak ze względu na pogarszający się stan zdrowia zrezygnować musiał abp Kevin McDonald. Od 2019 roku na czele metropolii stoi arcybiskup John Wilson.

Imperial War Museum (pol. Imperialne Muzeum Wojny) – muzeum w Wielkiej Brytanii w Londynie, poświęcone historii wojskowości. Muzeum zostało założone w roku 1917 dla upamiętnienia poległych w czasie I wojny światowej. Otwarcia w 1920 dokonał król Jerzy V. Początkowo mieściło się w budynku Kryształowego Pałacu, który spłonął w 1936 roku. Siedzibę przeniesiono na Lambeth Road w Southwark do budynku pierwotnie pełniącego funkcję szpitala psychiatrycznego. Kolekcja muzeum była uzupełniana w czasie II wojny światowej i w 1953 wystawiane były eksponaty ze wszystkich zbrojnych konfliktów brytyjskich. Muzeum posiada także dużą kolekcję nagrań wywiadów ze świadkami wojen i Holocaustu.

Lambeth North – stacja metra londyńskiego na trasie Bakerloo Line, położona w dzielnicy Lambeth. Pierwotnie nazywała się Kennington Road, a potem Westminster Bridge Road. Obecną nazwę uzyskała w 1917. Projektantem jej budynku był Leslie Green. Rocznie korzysta z niej ok. 2,94 mln pasażerów.

The Old Vic, Old Vic Theatre – teatr w Londynie, otwarty w 1818 roku jako Coburg Theatre. W teatrze tym, specjalizującym się głównie w repertuarze szekspirowskim, pracowało wielu wybitnych twórców angielskiego teatru.

Southwark – podziemna stacja metra w Londynie, położona w dzielnicy Southwark. Jest jedną z najmłodszych stacji w całej sieci – została zbudowana w ramach projektu przedłużenia Jubilee Line i otwarta 20 listopada 1999. Projektantami byli architekci z pracowni MacCormac Jamieson Pritchard. Cechą wyróżniającą obiektu jest podziemna ściana z niebieskiego szkła, licząca 40 metrów długości. Autorem tej instalacji jest Alexander Beleschenko. Obecnie ze stacji korzysta ok. 8,52 mln pasażerów rocznie. Należy do pierwszej strefy biletowej.

London Waterloo – stacja kolejowa, jedna z największych w Londynie. Podzielona jest na część krajową i międzynarodową. Do 13 listopada 2007 z części międzynarodowej korzystały pociągi Eurostar zapewniające bezpośrednie połączenie z Paryżem i Brukselą. Obecnie ten fragment jest nieużywany. Stacja posiada 19 peronów i obsłużyła w roku 2005 prawie 68,5 mln pasażerów. Operatorem wszystkich pociągów zatrzymujących się na dworcu jest obecnie firma South West Trains, której składy jeżdżą stąd m.in. do Woking, Reading, Dorking, Guildford, Weybridge, Basingstoke, Portsmouth, Alton, Southampton, Bournemouth, Poole i Exeter.

Waterloo – podziemna stacja metra w Londynie, położona w bezpośrednim sąsiedztwie dworca kolejowego Waterloo Station. Stanowi jeden z krańców Waterloo & City line. Ponadto obsługuje trzy inne linie: Bakerloo Line, Northern Line oraz Jubilee Line. Ta ostatnia zatrzymuje się w nowej części stacji, oddanej do użytku w 1999 i położonej 140 metrów od starszych peronów. Odległość tę pasażerowie pokonują na ruchomych chodnikach. Ze stacji korzysta ok. 74,85 mln pasażerów rocznie, co daje jej trzecie miejsce w całej sieci metra. Leży w pierwszej strefie biletowej.

Elephant & Castle – stacja metra londyńskiego położona w dzielnicy Southwark. Stanowi południowy kraniec Bakerloo Line, ponadto zatrzymują się na niej także pociągi Northern Line. Posiada dwa nadziemne budynki o zupełnie różnych stylach architektonicznych. Rocznie korzysta z niej ok. 17,1 miliona pasażerów. Jest stacją graniczną między pierwszą i drugą strefą biletową.

Londyn (ang. London) – stolica i największe miasto Anglii i Wielkiej Brytanii, położone w południowo-wschodniej części kraju, nad Tamizą. Jest trzecim co do wielkości miastem Europy, po Moskwie i Stambule, a jednocześnie jednym z większych miast świata zarówno w skali samego miasta, jak i całej aglomeracji. Liczba mieszkańców Londynu (w granicach tzw. Wielkiego Londynu) wynosi ok. 8,982 mln (2019) na obszarze 1572 km²; cały zaś obszar metropolitalny Londynu w 2018 r. liczył prawie 12,5 milionów mieszkańców. Około 20% mieszkańców pochodzi z Azji, Afryki i Karaibów. Współczesny Londyn jest drugim pod względem wielkości centrum finansowym świata. Dokonuje się tam 30% światowego obrotu walutami i 40% światowego obrotu euroobligacjami. Swoje główne siedziby ma tam kilkaset banków oraz wielkie towarzystwa ubezpieczeniowe i inwestycyjne. Jest także ogromnym ośrodkiem medialnym. W 2018 Londyn odwiedziło 20,42 mln turystów z całego świata – był na drugim miejscu wśród najczęściej odwiedzanych miast świata po Bangkoku w Tajlandii.

Archidiecezja westminsterska – archidiecezja Kościoła rzymskokatolickiego w Wielkiej Brytanii. Tradycyjnie uważana za "pierwszą wśród równych" w grupie angielskich i walijskich diecezji katolickich. Jej arcybiskup metropolita otrzymuje zwykle godność kardynała, zwyczajowo pełni również funkcje przewodniczącego Konferencji Episkopatu Anglii i Walli. Powstała w 1622 jako wikariat apostolski Anglii. W 1688 zmieniła nazwę na wikariat apostolski dystryktu londyńskiego. 29 września 1850, po reformie administracyjnej Kościoła katolickiego w Wielkiej Brytanii, została podniesiona do rangi archidiecezji. Obecne granice uzyskała w czerwcu 1917 roku. Jest jedną z trzech katolickich diecezji w granicach Londynu. Granicę z archidiecezją Southwark stanowi Tamiza - do archidiecezji westminsterskiej należą parafie na północ od tej rzeki. Z kolei od diecezji Brentwood oddziela ją rzeka Lea. Do archidiecezji przynależy część Londynu na zachód od jej koryta.

Pożar na stacji metra Kings Cross w Londynie – stacja londyńskiego metra Kings Cross została zniszczona przez pożar, który wybuchł 18 listopada 1987. Pożar, zaprószony na schodach ruchomych, najprawdopodobniej od niedogaszonej zapałki, najpierw rozprzestrzeniał się pod tymi schodami po śmieciach, po smarze smarującym cięgła schodów, po drewnianych, plastikowych i gumowych elementach konstrukcji schodów, a następnie w ciągu kilku minut objął całe schody i poręcze, po czym gwałtowną ścianą ognia przeniósł się do znajdującego się nad schodami hallu kasowego, zabijając 31 osób spośród pasażerów i personelu metra, nie dając im szans na ucieczkę. W rezultacie dochodzenia przyczyn pożaru stwierdzono, że odpowiedzialnym za przebieg i skutki pożaru było nieznane dotąd zjawisko fizyczne – efekt okopowy. Po opublikowaniu wyników dochodzenia wprowadzono nowe regulacje w londyńskim metrze (m.in. zaostrzono zakaz palenia), przebudowano schody, likwidując drewniane elementy konstrukcji, zainstalowano czujniki dymu i przeciwpożarowe instalacje zraszające.

Republika Angielska, Rzeczpospolita Angielska (ang. Commonwealth of England) – byt państwowy obejmujący Anglię w latach 1649–1660, w którym rządy sprawował parlament (1649–1653, 1659–1660) oraz lordowie protektorzy – Oliver Cromwell (1653–1658) i Richard Cromwell (1658–1659). Rządy lordów protektorów miały charakter dyktatury, a samo państwo nosiło w ich czasie nazwę Protektoratu (the Protectorate; formalnie Commonwealth of England, Scotland and Wales). Okres istnienia Republiki zwany jest także bezkrólewiem (Interregnum).