Parafia Ewangelicko-Metodystyczna w Bielsku-Białej

Parafia św. Franciszka z Asyżu w Bielsku-Białej – parafia rzymskokatolicka znajdująca się w Bielsku-Białej, w dzielnicy Wapienica. Należy do Dekanatu Bielsko-Biała II – Stare Bielsko diecezji bielsko-żywieckiej. Erygowana w 1957. Jest prowadzona przez księży diecezjalnych. 1 stycznia 2015 roku parafia została przeniesiona ze zlikwidowanego dekanatu Bielsko-Biała IV do dekanatu Bielsko-Biała II.

Kościół świętego Franciszka z Asyżu w Bielsku-Białej – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat Bielsko-Biała II – Stare Bielsko diecezji bielsko-żywieckiej). Znajduje się w Wapienicy, dzielnicy Bielska-Białej. Świątynia powstała oryginalnie jako kaplica pod wezwaniem świętego Franciszka i Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych. 14 września 1930 roku, w święto Podwyższenia Krzyża Świętego, został poświęcony kamień węgielny pod jej budowę. Projekt świątyni został wykonany przez firmę „Korn” z Bielska. Zaraz po poświęceniu kamienia węgielnego rozpoczęła się budowa kaplicy. 4 września 1931 roku kaplica została poświęcona. Początkowo funkcjonowała jako filia parafii św. Mikołaja w Bielsku. Po objęciu w 1948 roku przez księdza Jana Jeżowicza funkcji stałego duszpasterza przy kaplicy filialnej w Wapienicy podjęto decyzję o rozbudowę kaplicy. W 1950 roku, po uzyskaniu pozwolenia od władz kościelnych i państwowych, rozpoczęły się prace budowlane. 17 września tego samego roku został poświęcony kamień węgielny pod nowa świątynię, natomiast w 1951 roku kościół został poświęcony. 16 marca 1953 roku przy świątyni została utworzona kuracja, natomiast 28 maja 1957 roku kuracja została przekształcona w samodzielną parafię.

Bielsko-Biała Wapienica – stacja kolejowa w Bielsku-Białej (w dzielnicy Wapienica), w województwie śląskim, w Polsce. Znajduje się na wysokości 342 m n.p.m.

Wapienica (niem. Lobnitz) – wysunięta najbardziej na zachód i południe część Bielska-Białej, położona w dolinie rzeki Wapienicy, u podnóża Beskidu Śląskiego. Została założona w XVI w. i do 1977 r. stanowiła odrębną wieś, będącą przed 1945 gminą jednostkową, 1945–54 wsią w gminie Jaworze, 1954–72 siedzibą gromady Wapienica, a w 1973–77 siedzibą gminy Wapienica. Od 2002 r. obszar dzielnicy wchodzi w skład osiedla (jednostki pomocniczej gminy) o tej samej nazwie, które obejmuje również zachodnią część Aleksandrowic i południowo-wschodnią Kamienicę. Zwyczajowo dzielnicę dzieli się na Wapienicę Dolną (północną, uprzemysłowioną część) oraz Wapienicę Górną (południową część, obejmującą osiedla willowe i tereny górskie).

Młyńska Kępa (403 m n.p.m.) – wyraźnie zaznaczające się, zalesione wzgórze na Pogórzu Cieszyńskim, wznoszące się na pn.-wsch. od centrum Jaworza. Nazwa niewątpliwie związana jest z młynem, który istniał u stóp wzgórza na przepływającym tu potoku, natomiast "kępami" nazywa tutejsza ludność wszystkie tego typu izolowane pagórki u podnóży Beskidów. Na szczycie wzgórza odkryto ślady osadnictwa prehistorycznego z okresu kultury łużyckiej, m.in. żelazny nóż z łukowato wygiętym ostrzem i sztabkowatą rękojeścią.

Muzeum Fauny i Flory Morskiej i Śródlądowej – muzeum w Jaworzu, eksponujące zbiory fauny i flory wodnej. Początkiem muzeum była kolekcja spreparowanych okazów fauny i flory morskiej z całego świata, którą miejscowej szkole podstawowej podarował w latach 60. XX wieku były uczeń, Erwin Pasterny (1928–2011), który pracował jako bosman na statkach handlowych polskiej floty. Eksponaty te były wystawione w dwóch pomieszczeniach w szkole i udostępnione do zwiedzania. Przewodnikami po ówczesnej wystawie byli uczniowie szkoły, którzy przed objęciem funkcji byli dokształcani i egzaminowani przez pracowników Instytutu Biologii Akademii Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowe w Krakowie. Wystawa była otwarta dla wszystkich; odwiedzali ją nie tylko uczniowie i mieszkańcy Jaworza, ale też goście z innych części Polski i z zagranicy. W 2005 roku jeszcze jako poseł muzeum odwiedził Prezydent Bronisław Komorowski. Staraniem Gminy Jaworze i Lokalnej Grupy Rybackiej, kosztem ponad 1 miliona złotych (w części z dotacji unijnych), w 2014 ukończono budowę nowego budynku dla Muzeum, tuż koło Gimnazjum nr 1 im. Gen. Maczka, gdzie wystawa mieściła się wcześniej. Nowy budynek nawiązuje do tematyki muzeum: kształt budynku przypomina dziób statku, zaś okrągłe okna – iluminatory. Przed budynkiem zaaranżowano płytki zbiornik wodny, a zamiast utwardzonych przejść są pomosty. Muzeum w nowej siedzibie otwarto 5 września 2014. Powierzchnia muzeum wynosi około 260 m². Zawiera salę wystawienniczą o powierzchni 150 m² i salę wykładową o powierzchni 42 m² oraz zaplecze biurowe i sanitarne. W sali wystawienniczej znajdują się dwa akwaria, dzięki przeszklonej fasadzie budynku i podświetleniu widoczne z zewnątrz także nocą. Oprócz akwariów i gablot, w sali znajdują się dekoracje z żagli, łódź, do której można wchodzić, oraz prezentacje multimedialne. Oświetlenie zaaranżowano w sposób budujący nastrój, a płynne zmiany oświetlenia mają prowadzić widza przez wystawę. Oprócz wystawy, muzeum udostępnia salę do prowadzenia lekcji, a także organizuje imprezy edukacyjne z dziedziny przyrody.

Park Przemysłowy i Usługowy w Bielsku-Białej, PPiU – park technologiczny w Bielsku-Białej, znajdujący się w północnej części dzielnicy Wapienica. Istnieje od 2005 r. Teren Parku obejmuje 5,12 ha między drogą ekspresową S52 na południu, obszarem Wapienica Katowickiej SSE na północy, rzeką Wapienicą na wschodzie i ul. Wypoczynkową na zachodzie. Działalność Parku ma na celu wsparcie rozwoju gospodarczego regionu, zapewnienie warunków rozwoju firmom technologicznym oraz umożliwienie współpracy świata nauki i biznesu oraz wsparcie komercjalizacji wiedzy. Nie ma konkretnej specjalizacji branżowej, przy czym dominuje w nim przemysł motoryzacyjny. Jedną z głównych przyczyn jego utworzenia była potrzeba stworzenia nowych miejsc pracy. Pomysł utworzenia Parku zrodził się w 1999 r. Biuro ds. Integracji Europejskiej Urzędu Marszałkowskiego Województwa Śląskiego skierowało wówczas do gmin informację o możliwości wsparcia takiego przedsięwzięcia ze środków Phare. W odpowiedzi Urząd Miejski w Bielsku-Białej we współpracy z Agencją Rozwoju Regionalnego (ARR) opracował koncepcję utworzenia Parku Przemysłowego i Usługowego w stolicy Podbeskidzia. Ostatecznie Park powstał w roku 2005. Od początku PPiU zarządza Agencja Rozwoju Regionalnego, która jest jednocześnie jednym z jego lokatorów. Właścicielem całego terenu jest miasto Bielsko-Biała, natomiast właścicielami znajdujących się w obrębie Parku obiektów są poszczególne firmy, dzierżawiące zajmowane przez siebie działki od miasta. Sam Park nie ma odrębnej struktury organizacyjnej. Obecnie wiodącym inwestorem jest korporacja Eaton Automotive Systems. Swoje hale posiadają także Multiform z branży budowlanej i motoryzacyjnej, Hutchinson (przemysł motoryzacyjny) oraz TI Poland (również przemysł motoryzacyjny). Ponadto znajduje się tu Beskidzki Inkubator Technologiczny (BIT) – inkubator wybudowany przez ARR w latach 2005–2006. Jest to trzykondygnacyjny budynek o powierzchni użytkowej 3660 m², w którym znajduje się Centrum Szkoleniowo-Konferencyjne, dysponujące 150 miejscami wraz z zapleczem socjalnym oraz bazą noclegową (33 pokoje), a także powierzchnie biurowe, zajmowane przez 30 firm. Planuje się powiększenie powierzchni obiektu poprzez dobudowanie części laboratoryjnej oraz zaplecza gastronomicznego i rekreacyjnego. W ramach BIT działa także Beskidzkie Centrum Innowacji i Transferu Technologii oraz Ośrodek Doradztwa i Transferu Technologii. Współpraca Parku z innymi instytucjami opiera się przede wszystkim na kontaktach Agencji Rozwoju Regionalnego, która nim zarządza. ARR jest częścią lokalnego systemu wsparcia sektora MŚP, w którego skład wchodzą również Stowarzyszenie "Bielski Inkubator Przedsiębiorczości", Fundusz Pożyczkowy, Fundusz Poręczeń Kredytowych oraz Regionalna Izba Handlu i Przemysłu. Agencja nawiązała też współpracę z Akademią Techniczno-Humanistyczną w Bielsku Białej. Ponadto PPiU współpracuje z parkami technologicznymi w Oświęcimiu i Katowicach oraz jest członkiem Krajowego Forum Parków Przemysłowych.

Kościół Opatrzności Bożej w Jaworzu – rzymskokatolicki kościół parafialny w Jaworzu, w powiecie bielskim w województwie śląskim.

Parafia pod wezwaniem Opatrzności Bożej w Jaworzu – parafia rzymskokatolicka znajdująca się w Jaworzu. Należy do dekanatu Jasienica diecezji bielsko-żywieckiej. Jej kościołem parafialnym jest Kościół Opatrzności Bożej w Jaworzu.

Jaworze – gmina wiejska w południowej części województwa śląskiego, w południowo-zachodniej części powiatu bielskiego, na granicy z powiatem cieszyńskim. W latach 1975–1998 gmina położona była w województwie bielskim. Gmina położona jest w krainie historycznej Śląska Cieszyńskiego i przynależy do euroregionu Śląsk Cieszyński. Jaworze znajduje się w strefie obejmującej zurbanizowany obszar Aglomeracja bielska i graniczy z jej śródmiejską częścią tj. miastem Bielsko-Biała. Siedzibą i jedyną wsią gminy jest licząca sobie ponad 700 lat podgórska osada rolniczo–turystyczna Jaworze, które obejmuje swym zasięgiem cztery przysiółki: Jaworze Średnie, Jaworze Górne, Jaworze Nałęże, Jaworze Dolne. Według rejestru TERYT do gminy należy także osada Błatnia. Według danych z 2018 roku gminę zamieszkiwały 7299 osoby.

Parafia Ewangelicko-Augsburska w Jaworzu – parafia luterańska w Jaworzu, należąca do diecezji cieszyńskiej. Mieści się przy Placu Kościelnym. Według stanu na dzień 31 grudnia 2022 liczyła 2544 wiernych.

Pałac w Jaworzu – zabytkowy pałac wybudowany w 1793 w miejscowości Jaworze.