Parafia św. Franciszka z Asyżu w Bielsku-Białej

Kościół świętego Franciszka z Asyżu w Bielsku-Białej – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat Bielsko-Biała II – Stare Bielsko diecezji bielsko-żywieckiej). Znajduje się w Wapienicy, dzielnicy Bielska-Białej. Świątynia powstała oryginalnie jako kaplica pod wezwaniem świętego Franciszka i Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych. 14 września 1930 roku, w święto Podwyższenia Krzyża Świętego, został poświęcony kamień węgielny pod jej budowę. Projekt świątyni został wykonany przez firmę „Korn” z Bielska. Zaraz po poświęceniu kamienia węgielnego rozpoczęła się budowa kaplicy. 4 września 1931 roku kaplica została poświęcona. Początkowo funkcjonowała jako filia parafii św. Mikołaja w Bielsku. Po objęciu w 1948 roku przez księdza Jana Jeżowicza funkcji stałego duszpasterza przy kaplicy filialnej w Wapienicy podjęto decyzję o rozbudowę kaplicy. W 1950 roku, po uzyskaniu pozwolenia od władz kościelnych i państwowych, rozpoczęły się prace budowlane. 17 września tego samego roku został poświęcony kamień węgielny pod nowa świątynię, natomiast w 1951 roku kościół został poświęcony. 16 marca 1953 roku przy świątyni została utworzona kuracja, natomiast 28 maja 1957 roku kuracja została przekształcona w samodzielną parafię.

Bielsko-Biała Wapienica – stacja kolejowa w Bielsku-Białej (w dzielnicy Wapienica), w województwie śląskim, w Polsce. Znajduje się na wysokości 342 m n.p.m.

Wapienica (niem. Lobnitz) – wysunięta najbardziej na zachód i południe część Bielska-Białej, położona w dolinie rzeki Wapienicy, u podnóża Beskidu Śląskiego. Została założona w XVI w. i do 1977 r. stanowiła odrębną wieś, będącą przed 1945 gminą jednostkową, 1945–54 wsią w gminie Jaworze, 1954–72 siedzibą gromady Wapienica, a w 1973–77 siedzibą gminy Wapienica. Od 2002 r. obszar dzielnicy wchodzi w skład osiedla (jednostki pomocniczej gminy) o tej samej nazwie, które obejmuje również zachodnią część Aleksandrowic i południowo-wschodnią Kamienicę. Zwyczajowo dzielnicę dzieli się na Wapienicę Dolną (północną, uprzemysłowioną część) oraz Wapienicę Górną (południową część, obejmującą osiedla willowe i tereny górskie).

Parafia Ewangelicko-Metodystyczna w Bielsku-Białej – zbór metodystyczny działający w Bielsku-Białej z siedzibą na dzielnicy Wapienica, należący do okręgu południowego Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego w RP. Nabożeństwa odbywają się w niedziele o godzinie 9:00.

Parafia pw. Świętego Pawła Apostoła w Bielsku-Białej – parafia rzymskokatolicka znajdująca się w Bielsku-Białej, na osiedlu Polskich Skrzydeł. Należy do Dekanatu Bielsko-Biała II – Stare Bielsko diecezji bielsko-żywieckiej. Erygowana w 1999. Jest prowadzona przez księży diecezjalnych.

Muzeum Fauny i Flory Morskiej i Śródlądowej – muzeum w Jaworzu, eksponujące zbiory fauny i flory wodnej. Początkiem muzeum była kolekcja spreparowanych okazów fauny i flory morskiej z całego świata, którą miejscowej szkole podstawowej podarował w latach 60. XX wieku były uczeń, Erwin Pasterny (1928–2011), który pracował jako bosman na statkach handlowych polskiej floty. Eksponaty te były wystawione w dwóch pomieszczeniach w szkole i udostępnione do zwiedzania. Przewodnikami po ówczesnej wystawie byli uczniowie szkoły, którzy przed objęciem funkcji byli dokształcani i egzaminowani przez pracowników Instytutu Biologii Akademii Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowe w Krakowie. Wystawa była otwarta dla wszystkich; odwiedzali ją nie tylko uczniowie i mieszkańcy Jaworza, ale też goście z innych części Polski i z zagranicy. W 2005 roku jeszcze jako poseł muzeum odwiedził Prezydent Bronisław Komorowski. Staraniem Gminy Jaworze i Lokalnej Grupy Rybackiej, kosztem ponad 1 miliona złotych (w części z dotacji unijnych), w 2014 ukończono budowę nowego budynku dla Muzeum, tuż koło Gimnazjum nr 1 im. Gen. Maczka, gdzie wystawa mieściła się wcześniej. Nowy budynek nawiązuje do tematyki muzeum: kształt budynku przypomina dziób statku, zaś okrągłe okna – iluminatory. Przed budynkiem zaaranżowano płytki zbiornik wodny, a zamiast utwardzonych przejść są pomosty. Muzeum w nowej siedzibie otwarto 5 września 2014. Powierzchnia muzeum wynosi około 260 m². Zawiera salę wystawienniczą o powierzchni 150 m² i salę wykładową o powierzchni 42 m² oraz zaplecze biurowe i sanitarne. W sali wystawienniczej znajdują się dwa akwaria, dzięki przeszklonej fasadzie budynku i podświetleniu widoczne z zewnątrz także nocą. Oprócz akwariów i gablot, w sali znajdują się dekoracje z żagli, łódź, do której można wchodzić, oraz prezentacje multimedialne. Oświetlenie zaaranżowano w sposób budujący nastrój, a płynne zmiany oświetlenia mają prowadzić widza przez wystawę. Oprócz wystawy, muzeum udostępnia salę do prowadzenia lekcji, a także organizuje imprezy edukacyjne z dziedziny przyrody.

Wyższa Szkoła Finansów i Prawa w Bielsku-Białej – niepubliczna szkoła wyższa utworzona na podstawie decyzji Ministra Edukacji Narodowej z dnia 18 lipca 1995 r. i wpisana do Rejestru Uczelni Niepaństwowych pod numerem 66. W 2011 zmieniono nazwę szkoły z Wyższa Szkoły Bankowości i Finansów na Wyższa Szkoła Finansów i Prawa. Założycielem uczelni jest Stowarzyszenie Inicjatyw Oświatowych w Bielsku-Białej. Uczelnia posiada akredytację Niemieckiego Instytutu Jakości Kształcenia – certyfikat Lernerorientierte Qualität In der Weiterbildung (LQW). Oczekuje ponadto uzyskania uprawnień akredytowania w ramach LQW. Uczelnia realizuje nauczanie wybranych przedmiotów specjalizacyjnych w języku angielskim, prowadzi programy praktyk i staży zagranicznych, Biuro Karier Zawodowych, kursy specjalistyczne oraz studia podyplomowe.

Park Przemysłowy i Usługowy w Bielsku-Białej, PPiU – park technologiczny w Bielsku-Białej, znajdujący się w północnej części dzielnicy Wapienica. Istnieje od 2005 r. Teren Parku obejmuje 5,12 ha między drogą ekspresową S52 na południu, obszarem Wapienica Katowickiej SSE na północy, rzeką Wapienicą na wschodzie i ul. Wypoczynkową na zachodzie. Działalność Parku ma na celu wsparcie rozwoju gospodarczego regionu, zapewnienie warunków rozwoju firmom technologicznym oraz umożliwienie współpracy świata nauki i biznesu oraz wsparcie komercjalizacji wiedzy. Nie ma konkretnej specjalizacji branżowej, przy czym dominuje w nim przemysł motoryzacyjny. Jedną z głównych przyczyn jego utworzenia była potrzeba stworzenia nowych miejsc pracy. Pomysł utworzenia Parku zrodził się w 1999 r. Biuro ds. Integracji Europejskiej Urzędu Marszałkowskiego Województwa Śląskiego skierowało wówczas do gmin informację o możliwości wsparcia takiego przedsięwzięcia ze środków Phare. W odpowiedzi Urząd Miejski w Bielsku-Białej we współpracy z Agencją Rozwoju Regionalnego (ARR) opracował koncepcję utworzenia Parku Przemysłowego i Usługowego w stolicy Podbeskidzia. Ostatecznie Park powstał w roku 2005. Od początku PPiU zarządza Agencja Rozwoju Regionalnego, która jest jednocześnie jednym z jego lokatorów. Właścicielem całego terenu jest miasto Bielsko-Biała, natomiast właścicielami znajdujących się w obrębie Parku obiektów są poszczególne firmy, dzierżawiące zajmowane przez siebie działki od miasta. Sam Park nie ma odrębnej struktury organizacyjnej. Obecnie wiodącym inwestorem jest korporacja Eaton Automotive Systems. Swoje hale posiadają także Multiform z branży budowlanej i motoryzacyjnej, Hutchinson (przemysł motoryzacyjny) oraz TI Poland (również przemysł motoryzacyjny). Ponadto znajduje się tu Beskidzki Inkubator Technologiczny (BIT) – inkubator wybudowany przez ARR w latach 2005–2006. Jest to trzykondygnacyjny budynek o powierzchni użytkowej 3660 m², w którym znajduje się Centrum Szkoleniowo-Konferencyjne, dysponujące 150 miejscami wraz z zapleczem socjalnym oraz bazą noclegową (33 pokoje), a także powierzchnie biurowe, zajmowane przez 30 firm. Planuje się powiększenie powierzchni obiektu poprzez dobudowanie części laboratoryjnej oraz zaplecza gastronomicznego i rekreacyjnego. W ramach BIT działa także Beskidzkie Centrum Innowacji i Transferu Technologii oraz Ośrodek Doradztwa i Transferu Technologii. Współpraca Parku z innymi instytucjami opiera się przede wszystkim na kontaktach Agencji Rozwoju Regionalnego, która nim zarządza. ARR jest częścią lokalnego systemu wsparcia sektora MŚP, w którego skład wchodzą również Stowarzyszenie "Bielski Inkubator Przedsiębiorczości", Fundusz Pożyczkowy, Fundusz Poręczeń Kredytowych oraz Regionalna Izba Handlu i Przemysłu. Agencja nawiązała też współpracę z Akademią Techniczno-Humanistyczną w Bielsku Białej. Ponadto PPiU współpracuje z parkami technologicznymi w Oświęcimiu i Katowicach oraz jest członkiem Krajowego Forum Parków Przemysłowych.

Aeroklub Bielsko-Bialski (ABB) – regionalny oddział Aeroklubu Polskiego, działający od 1945 r. w Bielsku-Białej. Posiada cztery sekcje: samolotową, szybowcową, spadochronową i modelarską. Liczy ok. 150 członków. Jest zrzeszony w Międzynarodowej Federacji Lotniczej FAI. Bazą aeroklubu jest utworzone w 1936 r. trawiaste lotnisko sportowe Bielsko-Biała Aleksandrowice. Aeroklub ma do dyspozycji 20 własnych szybowców. Członkami aeroklubu byli m.in. znani lotnicy oraz konstruktorzy: Wanda Modlibowska, Edward Adamski, Tadeusz Góra (odznaczony Medalem Liliethala), Henryk Kwiatkowski, Franciszek Kępka (odznaczony Medalem Lilienthala), płk Roman Gancarczyk, Hanna Badura, Irena Kempówna, Władysław Dziergas, Adam Zientek, Stanisław Zientek, Bolesław Zoń, Adam Witek, Marian Wędzel, Adam Dziurzyński, Wacław Bortliczek, Jerzy Nieroda i Adolf Byrski. Obecnie największe sukcesy odnosi Sebastian Kawa, dziewięciokrotny mistrz świata w konkurencjach szybowcowych (najwięcej tytułów mistrzowskich w światowej historii szybownictwa) i obecny mistrz świata w klasie 15 metrów i Standard. Sebastian Kawa był też kandydatem do tytułu Sportowca Roku 2012 w plebiscycie Przeglądu Sportowego. Przy aeroklubie działa Klub Seniorów Lotnictwa (KSL), założony w 1980 r. ABB współpracuje z organizacjami polonijnymi, m.in. z Polskim Związkiem Kulturalno-Oświatowym na Zaolziu. Aktualnym prezesem jest Zbigniew Weksej, dyrektorem Maja Ponikiewska. Co roku na przełomie sierpnia i września Aeroklub Bielsko-Bialski na lotnisku w Aleksandrowicach organizuje Piknik Lotniczy, podczas którego organizowane są pokazy lotnicze, wystawy sprzętu latającego oraz liczne występy artystyczne.

Lotnisko Bielsko-Biała Aleksandrowice (kod IATA: QEO, kod ICAO: EPBA) – cywilne lotnisko sportowe Aeroklubu Bielsko-Bialskiego położone w dzielnicy Aleksandrowice w Bielsku-Białej. Jest bazą Aeroklubu Bielsko-Bialskiego.

Bielsko-Biała Aleksandrowice – przystanek osobowy w Bielsku-Białej, w województwie śląskim, w Polsce. Znajduje się na wysokości 349 m n.p.m.

Osiedle Wojska Polskiego – osiedle mieszkaniowe położone w Bielsku-Białej, w dzielnicy Aleksandrowice. Zostało wybudowane w technologii wielkopłytowej w latach 1976–1980 według projektu Jerzego Skulimowskiego. Granice jednostki pomocniczej gminy o nazwie Osiedle Wojska Polskiego pokrywają się z urbanistycznymi granicami osiedla. W 2017 była ona zamieszkiwana przez 4975 osób. Osiedle składa się z 21 bloków (dziewięć 11-kondygnacyjnych i dwanaście 5-kondygnacyjnych) ulokowanych pomiędzy linią kolejową nr 190 na północy, ulicą Stawową na wschodzie, ulicą Cieszyńską na południu i końcowym odcinkiem ulicy Spółdzielców na zachodzie, które uzupełniają pawilony handlowo-usługowe przy ulicy Stawowej i Spółdzielców, budynek Przedszkola nr 51 i Szkoły Podstawowej nr 1. W rejonie ulicy Dywizji Kościuszkowskiej występuje starsza zabudowa jednorodzinna, pośrodku osiedla znajduje się też cmentarz wojskowy założony na potrzeby garnizonu Bielsko w 1921. W jego sąsiedztwie wybudowano w 1999 Centrum Rehabilitacyjno-Readaptacyjne „Nadzieja”. Osiedle obsługuje (stan 2022) dwanaście linii autobusowych MZK Bielsko-Biała, z których sześć kursuje przez ulicę Spółdzielców, a sześć przez ulicę Cieszyńską. Ulica Cieszyńska stanowi drogę wylotową z miasta na zachodów, na przystanku Cieszyńska/Osiedle Wojska Polskiego zatrzymują się również autobusy Komunikacji Beskidzkiej i prywatnych przewoźników w kierunku Jaworza, Jasienicy, Cieszyna i Strumienia. W obrębie osiedla znajduje się niewykorzystywany od 2009 przystanek kolejowy Bielsko-Biała Aleksandrowice na trasie Bielsko-Biała – Cieszyn. Nazwy ulic na osiedlu w większości nawiązują do pojęć związanych z historią Wojska Polskiego: 1 Armii Wojska Polskiego, Czwartaków, Dywizji Kościuszkowskiej, Podchorążych, Saperów.