place

Lotnisko Bielsko-Biała Aleksandrowice

Infrastruktura transportu we WrocławiuLotniska w Polsce oddane do użytku w latach 30. XX wiekuLotniska w województwie śląskimSzablon odn bez numeru strony
Lotnisko Bielsko Biala
Lotnisko Bielsko Biala

Lotnisko Bielsko-Biała Aleksandrowice (kod IATA: QEO, kod ICAO: EPBA) – cywilne lotnisko sportowe Aeroklubu Bielsko-Bialskiego położone w dzielnicy Aleksandrowice w Bielsku-Białej. Jest bazą Aeroklubu Bielsko-Bialskiego.

Fragment artykułu z Wikipedii Lotnisko Bielsko-Biała Aleksandrowice (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Lotnisko Bielsko-Biała Aleksandrowice
Lotnicza, Bielsko-Biała Aleksandrowice

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Linki zewnętrzne Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Lotnisko Bielsko-Biała AleksandrowiceCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 49.804997 ° E 19.002019 °
placePokaż na mapie

Adres

Bielsko-Biała-Aleksandrowice

Lotnicza
43-308 Bielsko-Biała, Aleksandrowice
województwo śląskie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

linkWikiData (Q11762706)
linkOpenStreetMap (85568096)

Lotnisko Bielsko Biala
Lotnisko Bielsko Biala
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Aeroklub Bielsko-Bialski
Aeroklub Bielsko-Bialski

Aeroklub Bielsko-Bialski (ABB) – regionalny oddział Aeroklubu Polskiego, działający od 1945 r. w Bielsku-Białej. Posiada cztery sekcje: samolotową, szybowcową, spadochronową i modelarską. Liczy ok. 150 członków. Jest zrzeszony w Międzynarodowej Federacji Lotniczej FAI. Bazą aeroklubu jest utworzone w 1936 r. trawiaste lotnisko sportowe Bielsko-Biała Aleksandrowice. Aeroklub ma do dyspozycji 20 własnych szybowców. Członkami aeroklubu byli m.in. znani lotnicy oraz konstruktorzy: Wanda Modlibowska, Edward Adamski, Tadeusz Góra (odznaczony Medalem Liliethala), Henryk Kwiatkowski, Franciszek Kępka (odznaczony Medalem Lilienthala), płk Roman Gancarczyk, Hanna Badura, Irena Kempówna, Władysław Dziergas, Adam Zientek, Stanisław Zientek, Bolesław Zoń, Adam Witek, Marian Wędzel, Adam Dziurzyński, Wacław Bortliczek, Jerzy Nieroda i Adolf Byrski. Obecnie największe sukcesy odnosi Sebastian Kawa, dziewięciokrotny mistrz świata w konkurencjach szybowcowych (najwięcej tytułów mistrzowskich w światowej historii szybownictwa) i obecny mistrz świata w klasie 15 metrów i Standard. Sebastian Kawa był też kandydatem do tytułu Sportowca Roku 2012 w plebiscycie Przeglądu Sportowego. Przy aeroklubie działa Klub Seniorów Lotnictwa (KSL), założony w 1980 r. ABB współpracuje z organizacjami polonijnymi, m.in. z Polskim Związkiem Kulturalno-Oświatowym na Zaolziu. Aktualnym prezesem jest Zbigniew Weksej, dyrektorem Maja Ponikiewska. Co roku na przełomie sierpnia i września Aeroklub Bielsko-Bialski na lotnisku w Aleksandrowicach organizuje Piknik Lotniczy, podczas którego organizowane są pokazy lotnicze, wystawy sprzętu latającego oraz liczne występy artystyczne.

Osiedle Wojska Polskiego (Bielsko-Biała)
Osiedle Wojska Polskiego (Bielsko-Biała)

Osiedle Wojska Polskiego – osiedle mieszkaniowe położone w Bielsku-Białej, w dzielnicy Aleksandrowice. Zostało wybudowane w technologii wielkopłytowej w latach 1976–1980 według projektu Jerzego Skulimowskiego. Granice jednostki pomocniczej gminy o nazwie Osiedle Wojska Polskiego pokrywają się z urbanistycznymi granicami osiedla. W 2017 była ona zamieszkiwana przez 4975 osób. Osiedle składa się z 21 bloków (dziewięć 11-kondygnacyjnych i dwanaście 5-kondygnacyjnych) ulokowanych pomiędzy linią kolejową nr 190 na północy, ulicą Stawową na wschodzie, ulicą Cieszyńską na południu i końcowym odcinkiem ulicy Spółdzielców na zachodzie, które uzupełniają pawilony handlowo-usługowe przy ulicy Stawowej i Spółdzielców, budynek Przedszkola nr 51 i Szkoły Podstawowej nr 1. W rejonie ulicy Dywizji Kościuszkowskiej występuje starsza zabudowa jednorodzinna, pośrodku osiedla znajduje się też cmentarz wojskowy założony na potrzeby garnizonu Bielsko w 1921. W jego sąsiedztwie wybudowano w 1999 Centrum Rehabilitacyjno-Readaptacyjne „Nadzieja”. Osiedle obsługuje (stan 2022) dwanaście linii autobusowych MZK Bielsko-Biała, z których sześć kursuje przez ulicę Spółdzielców, a sześć przez ulicę Cieszyńską. Ulica Cieszyńska stanowi drogę wylotową z miasta na zachodów, na przystanku Cieszyńska/Osiedle Wojska Polskiego zatrzymują się również autobusy Komunikacji Beskidzkiej i prywatnych przewoźników w kierunku Jaworza, Jasienicy, Cieszyna i Strumienia. W obrębie osiedla znajduje się niewykorzystywany od 2009 przystanek kolejowy Bielsko-Biała Aleksandrowice na trasie Bielsko-Biała – Cieszyn. Nazwy ulic na osiedlu w większości nawiązują do pojęć związanych z historią Wojska Polskiego: 1 Armii Wojska Polskiego, Czwartaków, Dywizji Kościuszkowskiej, Podchorążych, Saperów.

Kościół św. Małgorzaty w Bielsku-Białej
Kościół św. Małgorzaty w Bielsku-Białej

Kościół Świętej Małgorzaty – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Bielsko-Biała II – Stare Bielsko diecezji bielsko-żywieckiej. Znajduje się w dzielnicy Kamienica. Budowa świątyni została rozpoczęta w drugiej połowie sierpnia 1897 roku według projektu wiedeńskiego architekta Karola Stainhofera. Prace budowlane prowadził Andrzej Walczok z Bielska. Koszt budowy został oszacowany na 60000 guldenów austro-węgierskich. Nazwiska ofiarodawców, do których należeli między innymi papież Leon XIII i kardynał Georg Kopp, zostały umieszczone na tablicy wykonanej z czarnego marmuru. W dniu 11 czerwca 1899 roku świątynia została konsekrowana. Budowlę konsekrował wspomniany wyżej biskup wrocławski kardynał Georg Kopp. W metalowej puszce pod wieżą został umieszczony dokument budowy nowej świątyni z datą 3 lipca 1898 roku. Jest to budowla reprezentująca styl neoromańsko-neogotycki i wzniesiona na planie krzyża, wymiary świątyni to: długość – 25 metrów, szerokość – 11 metrów. Do kościoła jest dostawiona asymetrycznie ustawiona wieloboczna wieża posiadająca wysmukły hełm i nakryta spadzistym dachem miedzianym; jej wysokość od strony głównego wejścia to 40 metrów. W wieży znajdowały się dwa dzwony, które zostały zarekwirowane podczas działań wojennych w czasie I wojny światowej. W latach sześćdziesiątych XX wieku świątynia została zradiofonizowana i otrzymała ogrzewanie, wyremontowane zostały dach i wieża oraz zostały założone nowe tynki. W 1968 roku biskup katowicki Herbert Bednorz konsekrował trzy nowe dzwony.