Głaz Honoriusza Kowalczyka

Pomnik Polskiego Państwa Podziemnego (dokładnie: Pomnik Polskiego Państwa Podziemnego i AK) – dekonstruktywistyczny pomnik zlokalizowany w centrum Poznania, na tyłach Teatru Wielkiego, w pobliżu kościoła Dominikanów, na narożniku Alei Niepodległości i ul. Libelta oraz Wieniawskiego, na skraju parku Wieniawskiego.

Kościół Królowej Różańca Świętego w Poznaniu (nazywany też kościołem Dominikanów) – świątynia należąca do zakonu dominikanów znajdująca się w centrum Poznania na narożniku ulicy Libelta i Alei Niepodległości. Od 2017 r. wielkopostny kościół stacyjny.

Budynek Urzędu Wojewódzkiego w Poznaniu (dawna Wojewódzka Rada Narodowa) – modernistyczny zespół gmachów z 1969, będących siedzibą władz województwa wielkopolskiego. Obiekty stoją w centrum Poznania, przy Alei Niepodległości 18. Pierwotnie planowano ich umieszczenie w sąsiedztwie Izby Rzemieślniczej. Zespół dwóch biurowców (A i B) zaprojektowali Jerzy Buszkiewicz i Józef Maciejewski z Biura Projektów Budownictwa Przemysłowego (konstruktor: W. Lemański), wychodząc naprzeciw poważnemu wyzwaniu: duży program użytkowy (60.000 m²) na niewielkiej działce. Zbudowano dwa równoległe obiekty (dziewięcio- i siedmiokondygnacyjny, ten drugi od ul. Kościuszki). Według Piotra Marciniaka, znawcy architektury XX wieku, zespół należy do najwybitniejszych osiągnięć poznańskiego modernizmu. Charakteryzuje się dobrymi proporcjami i wykończeniem ze szlachetnych materiałów (trawertyn). Bezpośrednio przed gmachem stoi pomnik Stanisława Mikołajczyka oraz głaz z napisem o treści: My nie łączymy państw, my jednoczymy ludzi / Jean Monnet / W dniu włączenia Wielkopolski do rodziny regionów Unii Europejskiej / Poznań, 1 maja 2004. 5 września 2013 wmurowano na ścianie budynku tablicę pamiątkową upamiętniającą Wojciecha Trąmpczyńskiego - pierwszego marszałka Sejmu i Senatu w II RP. Z obiektem sąsiadują: Collegium Maius i biblioteka Wydziału Filologii Polskiej i Klasycznej UAM.

Aleja Niepodległości – główna ulica Poznania biegnąca równolegle do ul. Tadeusza Kościuszki wzdłuż ścisłego centrum miasta. Została wytyczona w 1905 po likwidacji poligonalnych umocnień Twierdzy Poznań, w trakcie budowy Dzielnicy Cesarskiej. Na całej długości posiada kategorię drogi powiatowej.

Ulica Karola Libelta w Poznaniu – ulica w centrum Poznania (Osiedle Stare Miasto), łącząca plac Cyryla Ratajskiego (na południu) z ul. Kazimierza Pułaskiego i ul. Franklina Roosevelta (na północnym zachodzie). W latach międzywojennych fragment ulicy między placem Ratajskiego a obecną ulicą Kościuszki nosił nazwę ul. Augusta Cieszkowskiego. Na całej długości posiada kategorię drogi powiatowej.

Willa miejska przy ul. Wieniawskiego 21/23 w Poznaniu – zabytkowa willa miejska usytuowana przy ul. Henryka Wieniawskiego (niem. Königsring), od 1919 obowiązywała nazwa ul. Wały Wazów, na obszarze Centrum Poznania.

Gimnazjum Heinricha Belowa i Marii Knothe – zabytkowy budynek dawnego prywatnego gimnazjum żeńskiego w Poznaniu, należącego do Heinricha Belowa (ul. Kościuszki 95). Obecnie mieści agendy Urzędu Marszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego. Obiekt zbudowano w latach 1910-1911 według projektu Fritza Teubnera w stylu nawiązującym do architektury barokowej, na rzucie litery H. Sale lekcyjne usytuowano na piętrach, a w przyziemiu zlokalizowano m.in. salę gimnastyczną i pomieszczenia gospodarcze, w tym mieszkanie woźnego. Z uwagi na swoją prestiżową lokalizację (na skraju Dzielnicy Cesarskiej), gmach charakteryzował się wybujałymi formami i bogatą ornamentyką. Po II wojnie światowej salę gimnastyczną zlikwidowano, dzieląc ją na dwie kondygnacje. Usunięto też część ornamentu (głównie boniowania).

Pomnik Stanisława Mikołajczyka w Poznaniu – pomnik przedstawiający stojącą postać Stanisława Mikołajczyka, zlokalizowany przed Wielkopolskim Urzędem Wojewódzkim w centrum Poznania przy al. Niepodległości 16.

Pomnik Stanisława Moniuszki – pomnik w formie popiersia na wysokim, granitowym cokole, zlokalizowany w centrum Poznania, w parku Moniuszki przy ul. Chopina.

Ośrodek Nauki PAN w Poznaniu – jedna z jednostek w strukturze Instytutu Chemii Bioorganicznej PAN Budynek Ośrodka znajduje się w centrum miasta przy ul. Wieniawskiego 17/19, koło Parku Wieniawskiego.

Collegium Maius w Poznaniu – gmach wzniesiony na działce przy ulicy Fredry (dawniej Paulikirchstraße), pomiędzy ulicami Al. Niepodległości (dawniej Königsring) i Tadeusza Kościuszki (dawniej Ober Wall), w latach 1908–1910 w stylu neobarokowym z elementami stylu neoklasycznego, jako część Dzielnicy Cesarskiej.

Wydział Filologii Polskiej i Klasycznej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (WFPiK UAM) – jeden z 21 wydziałów Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, kształcący studentów w kierunkach zaliczanych do nauk humanistycznych - w obrębie Filologii polskiej, na studiach stacjonarnych i niestacjonarnych, Filologii klasycznej, a także na Filologii polskiej jako obcej, Humanistyce w szkole - polonistyczno-historycznych studiach nauczycielskich, Polonistyczno-filozoficznych studiach nauczycielskich, kierunku Polacy i Niemcy w Europie, Sztuce pisania, Studiach śródziemnomorskich, Literaturze powszechnej, Studiach slawistycznych, Central European and Balkan Studies, Central Europe in the International Perspective, Filmoznawstwie i kulturze mediów, Groznawstwie, Międzyobszarowych Indywidualnych Studiach Humanistycznych i Społecznych, na studiach stacjonarnych oraz studiach podyplomowych. Mieści się on w całości w budynku Collegium Maius przy ul. Aleksandra Fredry 10. 25 września 2009 roku nastąpiło otwarcie nowej biblioteki wydziałowej, która została wybudowana na tyłach budynku Collegium Maius, połączonego z budynkiem głównym. Od 2018 roku biblioteka nosi imię byłego dziekana, prof. dr. hab. Józefa Tomasza Pokrzywniaka. Przedtem biblioteka mieściła się w gmachu Collegium Novum przy al. Niepodległości 4 – poprzedniej siedzibie polonistyki UAM. W roku akademickim 2017/2018 na wydziale kształciło się 1964 studentów oraz 143 doktorantów. W 1939 jako Seminarium Historii i Literatury Polskiej U. P. zostało członkiem Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania.