Pomnik Franciszka Mączyńskiego w Krakowie

Uniwersytet Ignatianum w Krakowie (dawniej Akademia Ignatianum w Krakowie) – uczelnia kościelna prowadzona przez Towarzystwo Jezusowe posiadająca państwowe uprawnienia do prowadzenia studiów wyższych. Tworzą ją dwa Wydziały: Filozoficzny i Pedagogiczny. Wydziały Filozoficzny i Pedagogiczny posiadają prawo nadawania stopnia naukowego doktora. Na Wydziale Filozoficznym prowadzone jest pięć kierunków studiów: filozofia, psychologia, dziennikarstwo i komunikacja społeczna, kulturoznawstwo oraz turystyka i rekreacja, a na Wydziale Pedagogicznym: pedagogika, arteterapia, nauki o polityce, praca socjalna, administracja i polityka publiczna, zarządzanie i nowe technologie w sferze publicznej oraz filologia angielska. W ofercie kształcenia na wszystkich Wydziałach znajduje się także szereg studiów podyplomowych. Stan prawny „Ignatianum” określa Umowa między Rządem RP a Konferencją Episkopatu Polski z 1 lipca 1999 r.Skrótowa nazwa uczelni – „Ignatianum” – wprowadzona na początku lat 90. XX wieku, nawiązuje do obchodzonych przez jezuitów jubileuszy: pięćsetnej rocznicy urodzin świętego Ignacego Loyoli (1491–1991), założyciela zakonu oraz czterystu pięćdziesięciu lat istnienia Towarzystwa Jezusowego (1540–1990). 1 października 2011 Wyższa Szkoła Filozoficzno-Pedagogiczna „Ignatianum” zmieniła nazwę na Akademia Ignatianum. Zgodnie z Dekretem Przełożonego Generalnego Towarzystwa Jezusowego, Wielkiego Kanclerza Akademii Ignatianum w Krakowie Arturo Sosy SJ, w sprawie zmiany nazwy Uczelni, od 1 października 2023 r. Akademia Ignatianum w Krakowie zmieniła nazwę na Uniwersytet Ignatianum w Krakowie. Zmiana ta była możliwa dzięki uzyskaniu przez Akademię uprawnień do nadawania stopnia naukowego doktora i doktora habilitowanego w sześciu dyscyplinach naukowych i w trzech dziedzinach nauk.

Kolegium jezuitów przy bazylice pod wezwaniem Najświętszego Serca Jezusa, przy ulicy Kopernika 26, sięga swoich początków 1868 roku. Jego początki wiążą się z ponownym przybyciem jezuitów do Krakowa w 1867 i otwarciem w kamienicy zbudowanej przy klasztorze kanoników regularnych (ul. Bożego Ciała) studiów filozoficznych i teologicznych dla jezuitów. Przeniosła się tu jednocześnie również ze Lwowa kuria prowincjalska prowincji galicyjskiej Towarzystwa Jezusowego. Jezuici korzystali z kaplicy domowej kanoników i pomagali w pracy duszpasterskiej w kościele Bożego Ciała. W 1868 zakupiono posiadłość przy ul. Kopernika i 10 października 1868 otwarto w istniejących tam budynkach kolegium krakowskie, przenosząc się z klasztoru kanoników regularnych. Tymczasową trójnawową kaplicę publiczną urządzono w 1870. Kolegium budowano etapami na podstawie planów Antoniego Łuszczkiewicza, Ignacego Miarczyńskiego, Stanisława Krzyżanowskiego, Franciszka Mączyńskiego. Wielokrotnym kierownikiem robót był brat zakonny Stanisław Dydek SJ. Podczas I i II wojny światowej mieścił się w kolegium szpital wojskowy. Z chwilą wybuchu wojny w 1939 gmach kolegium został udostępniony z umeblowaniem na szpital wojskowy, zaś sami jezuici zatrzymali kilkanaście pokoi, z których zostali wyrzuceni przez Niemców 23 czerwca 1941 roku. Po powrocie jezuitów do części kolegium w 1946 wyposażono na nowo pokoje mieszkalne, których nie zajmował szpital państwowy. Kolegium zostało zwrócone jezuitom w całości ostatecznie etapami dopiero w latach 1980-96. Obecnie dużą część kolegium zajmują pomieszczenia Ignatianum. Na tej samej parceli znajdują się jeszcze Dom pisarzy im. Piotra Skargi SI, Wydawnictwo WAM oraz Biblioteka Naukowa Jezuitów.

Willa Zofiówka – willa znajdująca się w Krakowie przy ul. Kopernika 30, na Wesołej. Budynek, willa z gankiem, została zaprojektowana przez krakowskiego architekta Antoniego Łuszczkiewicza i wybudowana w 1872 roku jako jego dom własny. Obecnie należy do Uniwersytetu Ignatianum w Krakowie.

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa – rzymskokatolicki kościół konwentualny jezuitów, znajdujący się w Krakowie, w Dzielnicy II, przy ul. Kopernika 26, na Wesołej. Modernistyczna budowla reprezentuje architekturę młodopolską i jest jednym z najwybitniejszych dzieł polskiej sztuki sakralnej z pierwszej ćwierci XX stulecia.

Wesoła – obszar Krakowa, według współczesnego podziału administracyjnego Krakowa wchodzący częściowo w skład Dzielnicy I Stare Miasto, a częściowo w skład Dzielnicy II Grzegórzki. Wesoła położona jest pomiędzy Starym Miastem na zachodzie, Warszawskim na północy, Grzegórzkami na wschodzie oraz Kazimierzem i Stradomiem na południu. Dawna VI dzielnica katastralna Krakowa. Granicami Wesołej są ulice: św. Gertrudy, Westerplatte, Pawia, tunel tramwajowy pod Dworcem Głównym, Wita Stwosza, Lubomirskiego, al. Powstania Warszawskiego, południowa część Ogrodu Botanicznego, Śniadeckich, Grzegórzecka, Dietla, Sarego. Osią przedmieścia był dawny trakt handlowy z Krakowa przez Mogiłę do Sandomierza i na Ruś, czyli dzisiejsza ulica Kopernika. Na Wesołej znajduje się kilka zabytkowych kościołów, zabudowań, wiaduktów i ogrodów. Oto one: kościół św. Mikołaja – jeden z najstarszych kościołów Krakowa, wzmiankowany już na początku XI wieku, kościół jezuitów przy ul. Kopernika (1909-1921), pokarmelicki kościół Niepokalanego Poczęcia NMP, znany obecnie jako kościół św. Łazarza, kościół św. Teresy wraz z zespołem klasztornym karmelitanek, pałac Mańkowskich według projektu Józefa Sowińskiego i Władysława Kaczmarskiego wzniesiony w stylu neoklasycznym w latach 1901–1904. W czasach PRL mieścił Muzeum Lenina. Obecne znajduje się tu siedziba Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, Ogród Botaniczny powstały w 1779 r. z budynkiem Obserwatorium Astronomicznego (1788–1792), kliniki uniwersyteckie Collegium Medicum UJ przy ul. Kopernika, Park Strzelecki powstały pod koniec XVIII wieku i będący obecnie siedzibą Bractwa Kurkowego, Browar Kraków Opera Krakowska Dawny most na Starej Wiśle, a obecnie wiadukt kolejowy nad ulicą Wielopole

Ulica Hugona Kołłątaja – ulica w Krakowie, w dzielnicy II, na Wesołej. Łączy ulicę Blich z ulicą św. Łazarza. Jest jednojezdniowa.

Browar Lubicz (początkowo Browar Johna, później Browar Krakowski i Fabryka Przetworów Słodowych J. Götza i Krakowskie Zakłady Piwowarsko-Słodownicze w Krakowie) – browar funkcjonujący w Krakowie w latach 1840–2001 i ponownie od 2015 roku. Znajduje się przy ul. Lubicz 13-17 i otoczony jest ogrodem kościoła jezuitów, linią kolejową 91 i ul. Strzelecką.

Konsulat Generalny Węgier w Krakowie (węg. Magyarország Főkonzulátusa Krakkó) – misja konsularna Węgier w Krakowie, w Rzeczypospolitej Polskiej. Okręg konsularny Konsulatu Generalnego Węgier w Krakowie obejmuje województwa: dolnośląskie małopolskie opolskie podkarpackie śląskie świętokrzyskie.

Ulica Mikołaja Kopernika – ulica w Krakowie, w dzielnicach Stare Miasto i Grzegórzki na Wesołej. Jest przedłużeniem ulicy Mikołajskiej. Biegnie ona od skrzyżowania z ul. Westerplatte do skrzyżowania z ul. Lubicz i do Ronda Mogilskiego. Do połowy XIX w. nosiła nazwę ul. Wesoła. Przy ulicy znajdują się następujące obiekty: Hotel turystyczny PTTK – zbudowany w 1963 r. według projektu Zbigniewa Mikołajewskiego, Stanisława Spyta i Zbigniewa Szpyrkowskiego. Znany jako „Dom Turysty im. Kazimierza Sosnowskiego”, dysponuje ok. 900 miejscami noclegowymi. pod numerem 7 dawny budynek loży masońskiej i późniejszy pierwszy szpital kliniczny przy ulicy Kopernika, przeniesiony tam w 1827 roku przez Macieja Brodowicza Kościół świętego Mikołaja (pod nr 9) – pochodzi z XII w. Wielokrotnie przebudowywany, zachował sporo architektury gotyckiej i barokowej. pod numerem 12 Theatrum Anatomicum – zabytkowy budynek Katedry Anatomii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w którym mieszkał i pracował Adam Bochenek (twórca popularnego polskiego podręcznika anatomii) Kliniki Szpitala Uniwersyteckiego (pod nr 15 i 17) – dawny Szpital Św. Łazarza. Kościół świętego Łazarza (pod nr 19) – budowla barokowa. Budynek pod nr 21 – II Katedra Chirurgii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego tzw. „Czerwona Chirurgia” z 1893 roku Bazylika Najświętszego Serca Pana Jezusa w Krakowie (pod nr 26) – charakteryzuje się jedną z najwyższych wież w Krakowie. Kolegium oo. Jezuitów (pod nr 26) – siedziba Uniwersytetu Ignatianum. Willa Zofiówka (pod nr 30) - prywatny dom architekta Antoniego Łuszczkiewicza z 1872 r., obecnie biura Uniwersytetu Ignatianum. Klasztor i Kościół SS. Karmelitanek (pod nr 44) – w kościele tym, w bocznym ołtarzu, znajduje się gotycka rzeźba Madonny z Dzieciątkiem z roku 1390. Ogród Botaniczny UJ (pod nr 27) – założony w 1783 r. przez Hugona Kołłątaja.Nad ulicą za kościołem świętego Mikołaja przebiega wiadukt kolejowy na trasie Kraków – Kraków Płaszów (linia kolejowa nr 91), który w styczniu 1945 roku został wysadzony przez Niemców. Przez ulicę przebiega trasa Małopolskiej Drogi św. Jakuba z Sandomierza do Tyńca.

Ulica Strzelecka w Krakowie – łączy ulicę Kopernika i Lubicz. Wytyczona została na początku XVII wieku jako droga do kościoła świętego Łazarza. We wschodniej pierzei dominuje wielorodzinna zabudowa mieszkalna z przełomu XIX i XX wieku. Na rogu, przy ulicy Lubicz znajduje się willa Biały Domek oraz budynek dawnego Browaru Krakowskiego, a pod nr 2 w pierzei zachodniej – Szpital Dziecięcy św. Ludwika (projekt Wincentego Schella, wzniesiony przez Antoniego Łuszczkiewicza). Do XIX stulecia ulica była bezimienna, później nazywana była ulicą Krzyżową. Obecną nazwę nadano jej w roku 1881. Przez ulicę przebiega trasa Małopolskiej Drogi św. Jakuba z Sandomierza do Tyńca.

Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny (dzisiaj bardziej znany pod wezwaniem św. Łazarza od nazwy szpitala) – zabytkowy kościół rzymskokatolicki, szpitalny, znajdujący się w Krakowie przy ulicy Kopernika 19, na Wesołej.

Chaczkar (ormiański kamień krzyżowy) – pomnik Ormian polskich znajdujący się w Krakowie, w Dzielnicy I Stare Miasto, przy ul. Kopernika 9 obok kościoła św. Mikołaja. Pomnik ma formę chaczkaru – ormiańskiej kamiennej płyty wotywnej, upamiętniającej szczególne wydarzenia. Krakowski chaczkar stoi przy dawnym trakcie komunikacyjnym wychodzącym z Krakowa w kierunku wschodnim i ma formę ołtarza skierowanego na wschód. Na wschodniej, tylnej elewacji monumentu wykuty jest majuskułą napis dedykacyjny w języku polskim następującej treści: "TEN / CHACZKAR, / CZYLI / "KAMIEŃ KRZYŻOWY" / Z ORMIAŃSKIM "KRZYŻEM KWITNĄCYM", / UPAMIĘTNIA ORMIAN, / KTÓRZY OD XIV WIEKU MIESZKALI W POLSCE / I POŁOŻYLI WIELE ZASŁUG / DLA RZECZYPOSPOLITEJ. // MONUMENT JEST POŚWIĘCONY RÓWNIEŻ: / OFIAROM LUDOBÓJSTWA DOKONANEGO / NA ORMIANACH W TURCJI W 1915 ROKU, / ORMIANOM I POLAKOM ZAMORDOWANYM / PRZEZ UKRAIŃSKICH NACJONALISTÓW Z UPA / 19-21 IV 1944 W KUTACH NAD CZEREMOSZEM / ORAZ W INNYCH MIEJSCOWOŚCIACH KRESOWYCH, / KSIĘŻOM ORMIAŃSKOKATOLICKIM / ARESZTOWANYM, ZABITYM LUB WYWIEZIONYM NA SYBIR / PRZEZ SOWIECKIE WŁADZE OKUPACYJNE / W LATACH II WOJNY ŚWIATOWEJ." Na zachodniej fasadzie pomnika dominuje motyw ormiańskiego "kwitnącego krzyża", z charakterystycznymi pąkami na zakończeniach ramion i palmetowo ukształtowanymi liśćmi u podstawy. Bowiem, zgodnie z prastarą ormiańską legendą, drzewo krzyża zakwitło, po ukrzyżowaniu na nim Zbawiciela. Jest to nawiązanie do religijnego symbolu "Drzewa Życia". Autorem projektu chaczkaru jest krakowski architekt i historyk sztuki Jacek Chrząszczewski. W projekcie tym oparł się on na swoich badaniach naukowych nad architekturą i sztuką Ormian zamieszkałych na terenach należących niegdyś do Korony Królestwa Polskiego. Zastosował w nim detale i ornamenty orientalne występujące w architekturze i sztuce ormiańskiej, takie jak: "gzyms stalaktytowy" (mukarnas) pochodzenia perskiego, "łańcuchy seldżuckie" pochodzenia tureckiego, ormiański "krzyż kwitnący" umieszczony na fasadzie zachodniej w dużej niszy wraz z medalionami, na których widnieją ormiańskie ligatury imienia Zbawiciela: "ՅՍ ՔՍ" (ՅԻՍՈՒՍ ՔՐԻՍՏՈՍ = JEZUS CHRYSTUS), poniżej jednobrzmiący napis w językach ormiańskim i polskim: "ՀԱՅԵՐԻՆ / ORMIANOM", flankowany przez trójkątnie wcięte nisze zwieńczone łukami "w ośli grzbiet", zegar słoneczny z ormiańskimi literami na elewacji południowej, dwa "krzyżyki wotywne" poświęcone "braciom w podróży" po stronie południowej i "braciom zmarłym" po stronie północnej, a także napis dedykacyjny i gmerki ormiańskich rodzin kupieckich ze Lwowa na elewacji wschodniej. Chaczkar został wykonany w zakładzie kamieniarskim Stanisława Cekiery w Dębniku pod Krakowem z jasnożółtego żyłkowanego piaskowca, sprowadzonego z kamieniołomu w Długopolu-Polance koło Bystrzycy Kłodzkiej. Pomnik odsłonięto 17 kwietnia 2004 roku w przededniu 89. rocznicy ludobójstwa dokonanego na około 1,5 mln ludności ormiańskiej w Turcji w 1915 roku.