Piriform

Blackfriars – dzielnica Londynu, w ścisłym centrum miasta, w zachodniej części City of London, położona nad północnym brzegiem Tamizy, na wschód od Temple i południowy zachód od katedry św. Pawła. Nazwa dzielnicy pochodzi od funkcjonującego w tym miejscu w latach 1278–1538 klasztoru dominikanów, których w Wielkiej Brytanii tradycyjnie określano mianem Blackfriars – „czarni zakonnicy”, co odnosiło się do koloru noszonych przez nich szat. Londyński klasztor dominikanów był zamożną i wpływową instytucją, przez co jego zabudowania niejednokrotnie służyły za miejsce spotkań organów władzy państwowej, m.in. Tajnej Rady i parlamentu. Po likwidacji zakonu w ramach kasaty klasztorów przeprowadzonej przez Henryka VIII, większą część kompleksu klasztornego wkrótce zburzono, a w zachowanej części w XVI i XVII wieku funkcjonowały kolejno dwa teatry. Pozostałości zabudowy klasztornej zostały zniszczone w wielkim pożarze Londynu w 1666 roku. W XVII wieku, jeszcze przed pożarem, Blackfriars było pożądaną dzielnicą mieszkaniową – mieszkali tutaj m.in. Ben Jonson (ok. 1607), William Shakespeare (po 1612) i Antoon van Dyck (1632–1641). Od 1769 roku na wysokości Blackfriars znajdował się most przez Tamizę. Obecnie biegną tam obok siebie równolegle most drogowy Blackfriars Bridge (otwarty 1869) oraz kolejowy Blackfriars Railway Bridge (1886), zaś na rzece zachowane są także filary starszego mostu kolejowego z 1864 roku. W dzielnicy mieści się dworzec kolejowy Blackfriars.

Blackfriars – średniowieczny klasztor dominikanów w Londynie, istniejący od XIII do XVI w.; obecnie nazwę Blackfriars nosi obszar położony w centrum Londynu, w południowo-zachodniej części City of London.

Blackfriars (London Blackfriars) – stacja i dworzec kolejowy w centralnym Londynie, położona, jako jedyna w brytyjskiej stolicy, nad oboma brzegami Tamizy. Główny budynek dworcowy ulokowany jest na brzegu północnym, w dzielnicy Blackfriars (City of London), a dodatkowe wejście znajduje się nad brzegiem południowym, w dzielnicy Bankside (gmina Southwark). Stacja zajmuje całą długość mostu kolejowego Blackfriars Railway Bridge, na którym znajdują się perony. Ma 4 krawędzie peronowe (2 tory przelotowe, 2 czołowe). Obsługuje podmiejski i regionalny ruch pasażerski wzdłuż linii kolejowej Thameslink.

Pałac Bridewell (ang. Bridewell Palace) – budynek istniejący w Londynie od XVI do XIX wieku, początkowo stanowiący siedzibę króla Henryka VIII, a potem zamieniony na więzienie. Henryk VIII wydał na budowę pałacu kwotę 39 tysięcy ówczesnych funtów. Wprowadził się do nowego gmachu w 1515, mieszkał tam 8 lat. W 1530 budynek stracił status rezydencji królewskiej, a rok później został wydzierżawiony poselstwu Francji, któremu służył przez osiem kolejnych lat. W 1553 Edward VI przekazał budynek władzom miejskim Londynu, które utworzyły tam szpital, warsztaty oraz więzienie. Po jakimś czasie słowo "Bridewell" stało się w angielszczyźnie tak mocno utożsamiane z więzieniem, że wiele kolejnych instytucji tego rodzaju w Wielkiej Brytanii, a później także Irlandii i Kanadzie, umieszczało je w swojej nazwie. Budynek w znacznej mierze spłonął podczas wielkiego pożaru z 1666, ale został odbudowany – mieściły się tam więzienie i szkoła. Obie instytucje działały do lat 50. XIX wieku. Pałac został rozebrany w latach 1863–1864. Od 1931 w jego miejscu stoi gmach stanowiący brytyjską siedzibę koncernu Unilever.

Więzienie Newgate – dawne więzienie w Londynie, położone na rogu ulic Newgate Street i Old Bailey, u wejścia do City of London. Pierwotnie, za czasów panowania rzymskiego, była to jedna z bram w murze miejskim Londynu. Brama-więzienie była całkowicie przebudowana w XII wieku, a następnie zniszczona w 1777. Więzienie było rozbudowywane i przebudowywane wielokrotnie, było użytkowane przez 700 lat, od 1188 do 1902.

Blackfriars Bridge – most nad Tamizą w Londynie znajdujący się pomiędzy mostami Waterloo Bridge a Blackfriars Railway Bridge. Na północnym krańcu mostu znajdują się m.in.: Inns of Court, Temple Church oraz stacja kolejowa Blackfriars. Na przeciwnym brzegu Tamizy znajduje się m.in.: brytyjskie muzeum Tate Modern oraz fabryczna wieża OXO Tower. Most ma 303 m długości, został poszerzony w 1910 r. do 32 m szerokości (pierwotnie 21 m). Zaprojektowany w stylu włoskim i zbudowany z wapienia. Od momentu otwarcia były pobierane opłaty za przejazd. Początkowo był nazwany William Pitt Bridge na cześć ówczesnego premiera. Obecny most ukończony w 1869 r., składa się z metalowej konstrukcji zaprojektowanej przez Josepha Cubitta.

Blackfriars Railway Bridge – most kolejowy nad Tamizą, w centralnym Londynie, łączący dzielnicę Blackfriars (City of London) na północnym brzegu z Bankside (gmina Southwark) na południu. Położony jest w bezpośrednim sąsiedztwie mostu drogowego Blackfriars Bridge; w dół rzeki najbliższym mostem jest pieszy Millennium Bridge. Pierwszy most pod tą nazwą został otwarty w 1864 r., równolegle z mostem drogowym (ten zastąpił wcześniejszą budowlę); oba o identycznym rozstawie filarów, zaprojektowane przez Josepha Cubitta. Most kolejowy zburzono w 1984 roku, zachowując jedynie ozdobne, czerwone podpory. W 1886 roku równolegle wybudowano drugi most kolejowy, obecnie istniejący, pierwotnie nazwany St Paul′s Railway Bridge. Prowadził na stację kolejową St Paul′s (jej nazwę w 1937 roku zmieniono na obecną, Blackfriars). Jego projektantami byli John Wolfe-Barry oraz Henry Marc Brunel. W latach 2008–2012 w ramach gruntownej modernizacji stacji Blackfriars, most poszerzono, wybudowano na nim perony; stacja zajmuje odtąd całą długość mostu, rozpościerając się na oba brzegi Tamizy. Południowy przyczółek mostu z 1864 roku jest zabytkiem klasy II.

Holborn Viaduct – most w Londynie i nazwa ulicy, która na nim biegnie (stanowiąca część drogi A40). Łączy ulicę Holborn z Newgate Street w dzielnicy City of London. Budowa trwała w latach 1863-1869, według projektu architekta Williama Haywooda. Był to pierwszy wiadukt na świecie, a jego koszt oszacowano na 2 miliony funtów. Został otwarty przez królową Wiktorię, w tym samym dniu co Blackfriars Bridge. Na balustradzie wiaduktu umieszczone są cztery rzeźby. Na południowej stronie figury reprezentujące "handel" i "rolnictwo", ich autorem jest rzeźbiarz Henry Bursill. Na północnej stronie figury przedstawiają "naukę" i "sztuki piękne" i zostały wykonane, podobnie jak cztery skrzydlate lwy na końcach wiaduktu, przez firmę Farmer & Brindley. W pobliżu znajdowała się niegdyś stacja kolejowa Holborn Viaduct, ale została zastąpiona przez stację City Thameslink, zlokalizowaną przy Ludgate Circus.

Queen Victoria Street – ulica w centralnym Londynie (Anglia) w City of London, łącząca New Bridge Street z Mansion House Street. Została nazwana na cześć królowej Wiktorii panującej w latach 1837-1901. Ulica została otwarta w 1861 roku, a jej budowa pochłonęła milion funtów. Stanowi wizytówkę City of London. Najbliższymi stacjami metra są Blackfriars, Mansion House i Bank.

Instytut Kultury Polskiej w Londynie (ang. Polish Cultural Institute in London) – polska placówka kulturalna w stolicy Wielkiej Brytanii podlegająca Ministerstwu Spraw Zagranicznych RP.

London Stock Exchange (LSE) – jedna z największych giełd papierów wartościowych na świecie. Założona w 1801 roku w Londynie. Obecna siedziba giełdy mieści się przy Paternoster Square, niedaleko katedry św. Pawła w Londynie.

Parafia Zaśnięcia Matki Bożej – parafia prawosławna w Londynie, w dzielnicy Holborn. Podlega Wikariatowi Wielkiej Brytanii i Irlandii Zachodnioeuropejskiego Egzarchatu Parafii Rosyjskich. Nabożeństwa w parafii odbywają się w każdą pierwszą, trzecią i piątą niedzielę miesiąca w anglikańskim kościele św. Andrzeja.