place

Parafia św. Mikołaja w Waszyngtonie

Parafie diecezji WaszyngtonuParafie pod wezwaniem św. MikołajaParafie prawosławne w Waszyngtonie
St Nicholas Wash DC1
St Nicholas Wash DC1

Parafia św. Mikołaja – prawosławna parafia w Waszyngtonie, należąca do dekanatu Waszyngton DC diecezji Waszyngtonu Kościoła Prawosławnego w Ameryce. Parafia została powołana w 1930. Pierwotnie jej świątynią była kaplica domowa przy Riggs Place; w tym samym budynku zamieszkiwał pierwszy proboszcz, ks. John Dorosh. Pięć lat później parafia przeniosła się do budynku przy 1708 Church Street. W 1938 nowy proboszcz, ks. Paul Lutov, wprowadził do nabożeństw język angielski, co miało otworzyć parafię na wiernych narodowości innej niż rosyjska. W 1950 wspólnota osiągnęła liczbę 100 członków. Rok później metropolita Leoncjusz (Turkiewicz) pobłogosławił miejsce wyznaczone pod budowę znacznie większej cerkwi św. Mikołaja. Prace budowlane nad jej wzniesieniem trwały przez kolejne 12 lat. Od 1950 parafia prowadzi szkołę niedzielną św. Mikołaja, do której uczęszcza ok. 25–30 dzieci. Kapłani pracujący w parafii pracują również jako kapelani wśród prawosławnych studentów Uniwersytetu w Waszyngtonie. Głównym językiem liturgicznym parafii pozostaje angielski, w mniejszym stopniu cerkiewnosłowiański i gruziński. Od początku XXI w. część nabożeństw jest odprawiana przy użyciu języka migowego. Parafia ma charakter wieloetniczny.

Fragment artykułu z Wikipedii Parafia św. Mikołaja w Waszyngtonie (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Parafia św. Mikołaja w Waszyngtonie
Observatory Court Northwest, Waszyngton

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Parafia św. Mikołaja w WaszyngtonieCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 38.921306 ° E -77.063222 °
placePokaż na mapie

Adres

Observatory Court Northwest

Observatory Court Northwest
20007 Waszyngton (Ward 3)
Dystrykt Kolumbii, Stany Zjednoczone
mapOtwórz w Mapach Google

St Nicholas Wash DC1
St Nicholas Wash DC1
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Kościół Prawosławny w Ameryce
Kościół Prawosławny w Ameryce

Kościół Prawosławny w Ameryce (ang. Orthodox Church in America, OCA) – jeden z Kościołów prawosławnych, działający na terytorium Stanów Zjednoczonych, Kanady, Meksyku oraz Australii. Jego zwierzchnikiem jest metropolita całej Ameryki i Kanady Tichon (Mollard), zaś funkcję katedry metropolitalnej pełni sobór św. Mikołaja w Waszyngtonie. Liczbę placówek duszpasterskich Kościoła szacuje się na 550; sam Kościół podaje liczbę 700. Kościół podzielony jest na 12 jednostek terytorialnych (11 diecezji oraz egzarchat) i trzy diecezje etniczne. Według R. Robersona liczy milion wiernych, jednak podawane są zarówno dane wyższe, jak i znacznie niższe (nawet 100 tys. wiernych). Kościół Prawosławny w Ameryce jest Kościołem o mieszanym składzie etnicznym, jednak udział poszczególnych narodowości w nim pozostaje przedmiotem dyskusji. Zdaniem E. Lowiga zdecydowaną większość jego wiernych stanowią osoby pochodzenia ukraińskiego (lub rusińskiego), które jednak uważają się w pierwszej kolejności za Amerykanów. Kościół Prawosławny w Ameryce jest kontynuatorem tradycji misji prowadzonych na kontynencie amerykańskim przez Rosyjski Kościół Prawosławny. Od niego też otrzymał w 1970 r. autokefalię. Akt ten nie został uznany przez wszystkie Kościoły prawosławne; o ile nie jest przez nie podważana ważność sakramentów udzielanych w OCA ani kanoniczność święceń poszczególnych kapłanów, przedmiotem sporu jest jego status kanoniczno-prawny i stosunek do innych struktur prawosławnych działających na terenie Stanów Zjednoczonych i Kanady. W I połowie XXI w. Kościół Prawosławny w Ameryce jest uznawany za kanoniczną Cerkiew autokefaliczną przez Rosyjski Kościół Prawosławny, Gruziński Kościół Prawosławny, Bułgarski Kościół Prawosławny, Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny oraz Kościół Prawosławny Czech i Słowacji.

Dumbarton Oaks
Dumbarton Oaks

Dumbarton Oaks − pałac w stylu federalnym wraz z przyległymi ogrodami zlokalizowany w waszyngtońskiej dzielnicy Georgetown, siedziba biblioteki Dumbarton Oaks Research Library and Collection, centrum bizantynologii, centrum studiów cywilizacji prekolumbijskich oraz ośrodek studiów architektury krajobrazu. Ośrodek naukowy wydaje własne czasopismo Dumbarton Oaks Papers i inne monografie dotyczące trzech wymienionych powyżej dziedzin. Willa była waszyngtońską siedzibą amerykańskiego senatora i wiceprezydenta Johna Caldwella Calhouna. W 1920 zakupił ją Robert Woods Bliss (1875-1962) wraz ze swoją żoną kolekcjonerką sztuki Mildred Bliss Barnes (1875-1969). W XX w. obiekt przekształcił architekt Philip Johnson. Małżeństwo Blissów wzbogaciło posiadłość w pokaźną bibliotekę i zbiory sztuki. W 1940 postanowili ofiarować dom wraz ze zbiorami na cele Dumbarton Oaks Research Library and Collection. Instytucja ta została również zabezpieczona przez nich finansowo. Odpowiedzialność za jej rozwój powierzono Uniwersytetowi Harvarda. Początkowo zakres działań badawczych obejmował tylko bizantologię. Księgozbiór Dumbarton Oaks liczy 100.000 woluminów. Część naukowców jest na stałe związana z ośrodkiem badawczym. Instytucja oferuje też stypendia. Z willą sąsiaduje czterohektarowy teren zielony, obejmujący ogrody i park. Zaprojektowała go w latach 1922-1947 Beatrix Farrand przy współpracy z Mildred Bliss. Ogrody zakładano na schodzących w kierunku strumienia tarasach za głównym budynkiem willowym. Część terenów celowo nie została zmodyfikowana przy projektowaniu architektury ogrodowej. Tereny ogrodowe otwarte są dla zwiedzających. Wyróżnia się następujące części ogrodów: Star Garden Green Garden Beech Terrace Urn Terrace Rose Garden Arbor Terrace Fountain Terrace Lover's Lane Pool Pebble Terrace Camellia Circle Prunus Walk Cherry Hill Crabapple Hill Forsythia Hill Fairview Hill W 1938 Igor Strawinski został poproszony o skomponowanie koncertu dla uczczenia trzydziestej rocznicy ślubu Blissów. Koncert ten popularnie nazywany jest "Dumbarton Oaks 8-v-1938" (Concerto in E-flat). W 1944 willa gościła międzynarodową konferencję, podczas której położono fundamenty ideologiczne pod przyszłą Organizację Narodów Zjednoczonych.