Ambasada Łotwy w Waszyngtonie

Ambasada Estonii w Waszyngtonie (est. Eesti Suursaatkond Washingtonis, ang. Embassy of Estonia in Washington, D.C.) – misja dyplomatyczna Republiki Estońskiej w Stanach Zjednoczonych Ameryki. W ambasadzie działa ataszat obrony. Ambasador Estonii w Waszyngtonie oprócz Stanów Zjednoczony Ameryki akredytowany jest także w Meksykańskich Stanach Zjednoczonych.

The Phillips Collection (Kolekcja Phillipsa) – prywatna galeria sztuki w Waszyngtonie, założona w 1921 przez Duncana Phillipsa jako Phillips Memorial Art Gallery położona w obrębie Dupont Circle na przedmieściach Waszyngtonu. Specjalnością galerii są dzieła sztuki nowoczesnej.

Zamach na Ronalda Reagana – zamach na prezydenta Stanów Zjednoczonych, Ronalda Reagana, który miał miejsce 30 marca 1981, kiedy prezydent Ronald Reagan opuszczał Hotel Hilton w Waszyngtonie; został wtedy postrzelony przez Johna Hinckleya Jr., który użył rewolweru Röhm RG-14. Oprócz prezydenta obrażenia odnieśli: jego rzecznik prasowy James Brady (w wyniku postrzału w głowę stał się inwalidą), agent United States Secret Service Tim McCarthy oraz waszyngtoński policjant Thomas Delahanty. Rannego prezydenta przetransportowano do szpitala uniwersyteckiego imienia George'a Washingtona w Waszyngtonie, gdzie chirurdzy poddali go operacji po to, aby usunąć kulę, która o kilka centymetrów ominęła jego serce. Chwilę przed zapadnięciem w narkozę prezydent wypowiedział do chirurgów następujące zdanie: Mam nadzieję, że wszyscy jesteście republikanami. „I hope you’re all Republicans,” (ang.) Na co jedna z osób obecnych na sali operacyjnej odpowiedziała: Myślę, Panie prezydencie, że w tej chwili wszyscy jesteśmy republikanami. Motywacją Johna Hinckleya Jr. do dokonania zamachu na życie prezydenta była jego obsesja na punkcie aktorki Jodie Foster w związku z jej rolą w filmie Taksówkarz. Atakiem na Ronalda Reagana Hinckley chciał zrobić wrażenie na Foster.

Brookings Institution, Instytut Brookingsa – think tank amerykański z siedzibą w Waszyngtonie. Zajmuje się działalnością badawczą i edukacyjną w dziedzinie nauk społecznych, przede wszystkim w obszarze ekonomii, polityki miejskiej, administracji, polityki zagranicznej, oraz ekonomii globalnej i ekonomii rozwoju. Jego statutową misją jest, aby „zapewniać innowacyjne i praktyczne rekomendacje, które służą trzem szerokim celom: umacnianiu amerykańskiej demokracji; promowaniu gospodarczego i społecznego dobrobytu, bezpieczeństwa i szans życiowych wszystkich Amerykanów; i staraniu o bardziej otwarty, bezpieczny, dostatni i partnerski układ międzynarodowy”. Brookings prowadzi pięć programów badawczych w siedzibie w Waszyngtonie (Badania Ekonomiczne, Polityka Zagraniczna, Badania Administracyjne, Światowa Gospodarka i Rozwój i Polityka Miejska), oraz trzy centra międzynarodowe, z siedzibą w Doha w Katarze (Centrum Brookings-Doha), w Pekinie w Chinach (Centrum Polityki Publicznej Brookings-Tsinghua) i w Nowym Delhi w Indiach (Brookings India). Brookings został wielokrotnie uznany za jeden z czołowych amerykańskich i światowych think tanków, np. ranking Uniwersytetu Pensylwanii 2015 Global Go To Think Tanks Report wyróżnił go jako „think tank roku”. Brookings deklaruje, że jego kadra „reprezentuje różnorodne światopoglądy” i opisuje się jako bezpartyjny, natomiast media opisują go czasem jako centrowy lub liberalny. W badaniu transkryptów sesji Kongresu USA z okresu od 1993 do 2002 roku stwierdzono, że na Instytut powoływali się niemal równie często politycy konserwatywni, jak i liberalni, umiejscawiając go na tej osi politycznej przy skali 1–100% w 53%. Badanie to wskazało też, że Brookings było najczęściej przywoływanym przez media i polityków amerykańskich think tankiem.

George Washington University (Uniwersytet Jerzego Waszyngtona) – największa uczelnia w Waszyngtonie.

Metropolia waszyngtońska – metropolia Kościoła rzymskokatolickiego obejmująca w całości Waszyngton, 5 hrabstw stanu Maryland w Stanach Zjednoczonych i Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych. Archikatedrą metropolitarną jest katedra św. Mateusza Apostoła w Waszyngtonie.

Archidiecezja waszyngtońska (łac. Archidioecesis Vashingtonensis, ang. Archdiocese of Washington) – rzymskokatolicka archidiecezja ze stolicą w Waszyngtonie, w Stanach Zjednoczonych. Obejmuje Waszyngton oraz hrabstwa Calvert, Charles, Montgomery, Prince George’s i Saint Mary’s w stanie Maryland. Wchodzi w skład metropolii Waszyngton. Oprócz niej w skład metropolii wchodzi diecezja Saint Thomas, która pokrywa się z terytorium Wysp Dziewiczych Stanów Zjednoczonych. Na terenie archidiecezji znajduje się Bazylika Niepokalanego Poczęcia – największy kościół w Stanach Zjednoczonych (ósmy na świecie) oraz Katolicki Uniwersytet Ameryki.

1900 K Street – biurowiec położony w Waszyngtonie w Stanach Zjednoczonych. Budowę biurowca rozpoczęto w 1995 roku, a zakończono w 1996. Budynek ma wysokość 52 metrów oraz posiada 13 kondygnacji. Jego całkowita powierzchnia użytkowa wynosi 102 851 m².

Katedra św. Mateusza Apostoła w Waszyngtonie (ang. Cathedral of Saint Matthew the Apostle in Washington) jest kościołem arcybiskupim archidiecezji Waszyngton w Stanach Zjednoczonych. Świątynia została zbudowana w stylu neoromańsko-bizantyjskim w latach 1893–1913. Mieści się przy Rhode Island Avenue. Katedra znajduje się na liście National Register of Historic Places.

Byzantine Institute of America – organizacja założona w 1931 roku w celu ochrony bizantyńskiej sztuki i architektury. Jego fundatorem był Thomas Whittemore. Jej największym znaczącym sukcesem była restauracja zachowanej mozaiki w Hagia Sophia rozpoczęta w czerwcu 1931 roku. Instytut znajduje się w Dumbarton Oaks Research Library and Collection.

Dumbarton Oaks − pałac w stylu federalnym wraz z przyległymi ogrodami zlokalizowany w waszyngtońskiej dzielnicy Georgetown, siedziba biblioteki Dumbarton Oaks Research Library and Collection, centrum bizantynologii, centrum studiów cywilizacji prekolumbijskich oraz ośrodek studiów architektury krajobrazu. Ośrodek naukowy wydaje własne czasopismo Dumbarton Oaks Papers i inne monografie dotyczące trzech wymienionych powyżej dziedzin. Willa była waszyngtońską siedzibą amerykańskiego senatora i wiceprezydenta Johna Caldwella Calhouna. W 1920 zakupił ją Robert Woods Bliss (1875-1962) wraz ze swoją żoną kolekcjonerką sztuki Mildred Bliss Barnes (1875-1969). W XX w. obiekt przekształcił architekt Philip Johnson. Małżeństwo Blissów wzbogaciło posiadłość w pokaźną bibliotekę i zbiory sztuki. W 1940 postanowili ofiarować dom wraz ze zbiorami na cele Dumbarton Oaks Research Library and Collection. Instytucja ta została również zabezpieczona przez nich finansowo. Odpowiedzialność za jej rozwój powierzono Uniwersytetowi Harvarda. Początkowo zakres działań badawczych obejmował tylko bizantologię. Księgozbiór Dumbarton Oaks liczy 100.000 woluminów. Część naukowców jest na stałe związana z ośrodkiem badawczym. Instytucja oferuje też stypendia. Z willą sąsiaduje czterohektarowy teren zielony, obejmujący ogrody i park. Zaprojektowała go w latach 1922-1947 Beatrix Farrand przy współpracy z Mildred Bliss. Ogrody zakładano na schodzących w kierunku strumienia tarasach za głównym budynkiem willowym. Część terenów celowo nie została zmodyfikowana przy projektowaniu architektury ogrodowej. Tereny ogrodowe otwarte są dla zwiedzających. Wyróżnia się następujące części ogrodów: Star Garden Green Garden Beech Terrace Urn Terrace Rose Garden Arbor Terrace Fountain Terrace Lover's Lane Pool Pebble Terrace Camellia Circle Prunus Walk Cherry Hill Crabapple Hill Forsythia Hill Fairview Hill W 1938 Igor Strawinski został poproszony o skomponowanie koncertu dla uczczenia trzydziestej rocznicy ślubu Blissów. Koncert ten popularnie nazywany jest "Dumbarton Oaks 8-v-1938" (Concerto in E-flat). W 1944 willa gościła międzynarodową konferencję, podczas której położono fundamenty ideologiczne pod przyszłą Organizację Narodów Zjednoczonych.

Parafia św. Mikołaja – prawosławna parafia w Waszyngtonie, należąca do dekanatu Waszyngton DC diecezji Waszyngtonu Kościoła Prawosławnego w Ameryce. Parafia została powołana w 1930. Pierwotnie jej świątynią była kaplica domowa przy Riggs Place; w tym samym budynku zamieszkiwał pierwszy proboszcz, ks. John Dorosh. Pięć lat później parafia przeniosła się do budynku przy 1708 Church Street. W 1938 nowy proboszcz, ks. Paul Lutov, wprowadził do nabożeństw język angielski, co miało otworzyć parafię na wiernych narodowości innej niż rosyjska. W 1950 wspólnota osiągnęła liczbę 100 członków. Rok później metropolita Leoncjusz (Turkiewicz) pobłogosławił miejsce wyznaczone pod budowę znacznie większej cerkwi św. Mikołaja. Prace budowlane nad jej wzniesieniem trwały przez kolejne 12 lat. Od 1950 parafia prowadzi szkołę niedzielną św. Mikołaja, do której uczęszcza ok. 25–30 dzieci. Kapłani pracujący w parafii pracują również jako kapelani wśród prawosławnych studentów Uniwersytetu w Waszyngtonie. Głównym językiem liturgicznym parafii pozostaje angielski, w mniejszym stopniu cerkiewnosłowiański i gruziński. Od początku XXI w. część nabożeństw jest odprawiana przy użyciu języka migowego. Parafia ma charakter wieloetniczny.