Plac Jakuba Wujka w Szczecinie

Wyższa Szkoła Administracji Publicznej w Szczecinie – niepubliczna wyższa szkoła zawodowa w Szczecinie, założona w 1995 roku przez Fundację Rozwoju Demokracji Lokalnej. Uczelnia została wpisana do rejestru uczelni niepaństwowych pod numerem 57 na podstawie zarządzenia nr DNS 3-0145-119/2/AM/95 Ministra Edukacji Narodowej z dnia 29 maja 1995 roku. Państwowa Komisja Akredytacyjna w Uchwale Nr 1016/2009 z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie jakości kształcenia na kierunku „administracja” na poziomie studiów pierwszego stopnia wydała WSAP ocenę pozytywną. Pierwszym rektorem uczelni był dr Włodzimierz Puzyna.

Willa Wellmera – zabytkowa willa znajdująca się przy ulicy Marii Skłodowskiej-Curie 11 w Szczecinie. Willa została wzniesiona w latach 20. XX wieku. Wobec niezachowania się dokumentów archiwalnych dotyczących budowy, dokładna data pozostaje nieznana. Utrzymany w klasycystycznych formach budynek posiada od strony alei Wojska Polskiego reprezentacyjną, symetryczną fasadę. Zdobią ją dwie kolumny w wielkim porządku jońskim oraz taras, ze schodami po obydwu stronach. Willę otacza duży ogród. W głębi posesji znajduje się budynek gospodarczy. Pierwszym właścicielem willi był dr Wellmer, którego inicjały (H.W.) znajdują się na kracie drzwi wejściowych. W 1933 roku mieszkał w niej dr Rieck. W 1938 budynek nabyła firma ubezpieczeniowa National Versicherung Stettin, która urządziła w nim mieszkanie dla konsula i głównego dyrektora, Bruno Stieringera. Obecnie w budynku mają swoją siedzibę Okręgowa Izba Lekarska, Okręgowy Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej, Okręgowy Sąd Lekarski oraz klub „Remedium”. Wewnątrz z oryginalnego wyposażenia zachowały się jedynie wykonane z piaskowca kominek i portal drzwi wewnętrznych.

Willa Lindnera – zabytkowa willa znajdująca się przy alei Wojska Polskiego 211 w Szczecinie. Budynek, zaprojektowany przez szczecińskiego architekta Pawela, został wzniesiony w 1925 roku dla kupca Ottona Lindnera, posiadającego w mieście hurtownię i sklep z obuwiem. Rok później w willi zamieszkał syn Lindnera, Fritz, wraz z rodziną i kierowcą. W 1935 roku dom nabył hurtownik czekolady Erich Kilian, który mieszkał w nim do końca II wojny światowej. Budynek został wzniesiony w stylu modernizmu o uproszczonych formach, z elementami baroku i klasycyzmu. Zbudowano go na planie krótkiego prostokąta. Posesję oddziela od ulicy drewniany parkan o betonowych słupkach. Od frontu willę przesłania bujna zieleń, na jej tyłach znajduje się natomiast ogród. W elewacji frontowej, od strony ulicy, znajduje się półkolisty ryzalit z wejściem, do którego prowadzą niewielkie schody. Nad wejściem, na poziomie pierwszego piętra, znajdują się trzy okna. Z tyłu budynku, na obydwu bokach elewacji, znajdują się dwa półkoliste ryzality z trzema oknami, stanowiące podporę dla mieszczących się u góry tarasów ogrodzonych tralkowaną balustradą. Wewnątrz willi zachowało się w dużej mierze oryginalne wyposażenie, nawiązujące do stylu art déco: drewniana boazeria na ścianach, faseta, obudowy grzejników, kamienny kominek i fontanna w holu, zdobione drzwi i szafy oraz prowadzące na piętro okazałe schody z balustradą. Po 1945 roku willa pełniła funkcję reprezentacyjnego budynku Urzędu Wojewódzkiego, w latach 1956-1964 siedziba Konsulatu Finlandii. W latach 70. na elewacji tylnej dobudowano przeszklony pawilon, który częściowo popsuł oryginalne walory estetyczne willi. W 1981 roku budynek przekazano na potrzeby Przedszkola Publicznego nr 2.

Aleja Wojska Polskiego w Szczecinie (przed 1945 r. niem. Falkenwalder Straße, tj. ulica Tanowska) – jedna z głównych ulic Szczecina (długość 6,9 km) przebiegająca od centrum miasta w kierunku północno-zachodnim. Położona na terenie ośmiu miejskich osiedli: Centrum, Śródmieście-Zachód, Śródmieście-Północ, Łękno, Pogodno, Arkońskie-Niemierzyn, Zawadzkiego-Klonowica i Głębokie-Pilchowo. Stanowi fragment drogi wojewódzkiej nr 115. Według artykułów prasowych, folderów turystycznych, stron internetowych, a także oficjalnej strony Urzędu Miejskiego w Szczecinie aleja Wojska Polskiego jest najdłuższą ulicą w Szczecinie. Formalnie najdłuższą ulicą w Szczecinie od 2015 stała się ul. Floriana Krygiera o długości ok. 8,5 km, jednak nie ma ona charakteru ulicy miejskiej, gdyż znajduje się na terenie niezabudowanym na terenie tzw. Autostrady Poznańskiej.

Miejska Biblioteka Publiczna w Szczecinie – biblioteka publiczna w Szczecinie, miejska instytucja kultury utworzona w 1995. Terenem działania biblioteki jest Szczecin, na obszarze którego rozmieszczone są trzydzieści cztery filie oraz Magazyn Rezerwy Zbiorów Bibliotecznych. Centralną siedzibą Miejskiej Biblioteki Publicznej w Szczecinie jest budynek znajdujący się przy ulicy Józefa Marii Hoene-Wrońskiego 1. Celem działalności biblioteki jest zaspokajanie i rozwijanie potrzeb czytelniczych społeczeństwa, wspomaganie systemu edukacji i wychowania oraz upowszechnianie wiedzy i informacji na temat kultury i nauki.

Zespół przyrodniczo-krajobrazowy „Zespół Parków Kasprowicza-Arkoński” – zespół przyrodniczo-krajobrazowy w Szczecinie o powierzchni 91,69 ha. Jest położony na terenie dzielnic Śródmieście i Zachód, a w jego skład wchodzą części graniczących ze sobą Parku Kasprowicza i Lasu Arkońskiego. Powołany został w celu ochrony i odtworzenia walorów krajobrazu kulturowego z elementami krajobrazu naturalnego Uchwałą Rady Miejskiej w Szczecinie nr L/708/94 z dn. 16 maja 1994 roku.

Szczecin Łękno (niem. Bhf. Westend) – kolejowy przystanek osobowy (dawniej stacja kolejowa) w Szczecinie zlokalizowany przy ul. Pawła Jasienicy, nieopodal al. Wojska Polskiego (droga wojewódzka nr 115) – wejść na stację można było z obydwu ulic. Znajduje się w zachodniej części Łękna, na nieczynnej dla ruchu pasażerskiego linii nr 406 do st. Trzebież Szczeciński. Od listopada 2018 przystanek jest przebudowywany w związku z budową obwodnicy śródmiejskiej Szczecina, w ramach której w grudniu 2018 zburzono XIX-wieczny szachulcowy budynek dworca.

Szczecińska Fabryka Motocykli – nazwa nadana oficjalnie pod koniec 1957 r. (według niektórych źródeł na pocz. 1958 r.) „Szczecińskiej Wytwórni Sprzętów Metalowych” w związku z uruchomieniem w tym zakładzie produkcji motocykli Junak.

Ogród Różany w Szczecinie, „Różanka” (do 1945 niem. Staudengarten, Rosengarten) – dwuhektarowy ogród założony na Łęknie (wówczas Westend) w 1928 r. z okazji zjazdu ogrodników. W 1935 r. powstała „Ptasia Fontanna” z rzeźbami ptaków autorstwa Kurta Schwerdtfegera. II wojnę światową ogród przetrwał w stanie nienaruszonym i do lat 70. XX wieku był miejscem wypoczynku szczecinian. Z powodu braku pieniędzy na jego utrzymanie zaczął stopniowo popadać w ruinę. W roku 1983 teren został przekazany Archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej, zaś w roku 2005 z powrotem trafił w ręce miasta. W latach 2006–2007 dzięki funduszom miasta Szczecina przeprowadzono odbudowę ogrodu w stylu z lat trzydziestych (projekt odbudowy opracowała Małgorzata Haas-Nogal). Po zakończeniu prac oddany do użytku 20 kwietnia 2007 r. Zasadzono tu ponad dziewięć tysięcy róż w 99 odmianach, wykonano schody, alejki oraz plac zabaw. Prócz kwiatów występują tutaj również egzotyczne drzewa i krzewy posadzone w czasie zakładania ogrodu, m.in. miłorząb dwuklapowy, kasztanowiec gładki, metasekwoja chińska, tawlina jarzębolistna, korkowiec amurski, jabłonie, wiśnie, grab amerykański, trzmielina oskrzydlona, różne gatunki głogów, klon kolchidzki oraz świerk serbski, na stanowiskach naturalnych występujący jedynie w górach wschodniej Bośni i zachodniej Serbii. Jedną z atrakcji ogrodu jest „Ptasia Fontanna”, odtworzona z klinkieru i marmuru na podstawie zdjęć i rycin, na wzór budowli przedwojennej. Jej głównymi elementami są cztery betonowe gęsi osadzone na cokole (trzy z nich oryginalne, odrestaurowane, czwarta – stworzona od podstaw). Różanka znajduje się na obszarze Łękna, na skraju Parku Kasprowicza pomiędzy ulicami Jasienicy, Zaleskiego i Moczyńskiego oraz ścieżką rowerową (Fałata) w pobliżu nieczynnego przystanku kolejowego Szczecin Łękno.

Ulica Jacka Malczewskiego – ulica w centrum Szczecina o długości ok. 1,5 km, prowadząca wzdłuż Parku im. Stefana Żeromskiego od ulicy Parkowej do alei Wyzwolenia, której przedłużeniem jest ulica Generała Ludomiła Rayskiego. Na odcinku od ulicy Parkowej do ulicy Matejki przylega park im. Stefana Żeromskiego. Ulica utworzona w 1875 pod nazwą Birkenalee. Na zniszczonym podczas II wojny światowej terenie na odcinku między ulicą Jana Matejki a aleją Wyzwolenia w latach 60. XX w. wybudowano 4-piętrowe bloki mieszkalne tworzące Osiedle Grunwaldzkie. Znajduje się tu Szkoła Podstawowa nr 56 im. kpt. ż.w. Konstantego Maciejewicza oraz Przedszkole Publiczne nr 41 „Źródełko”. Ponadto na narożniku z al. Wyzwolenia w 2010 r. oddano do użytku biurowiec Oxygen.

Biurowiec Oxygen w Szczecinie – budynek biurowo-usługowy znajdujący się przy ulicy Jacka Malczewskiego 26 w Szczecinie w pobliżu skrzyżowania z aleją Wyzwolenia.

Pomnik Miłosiernego Samarytanina – rzeźba znajdująca się przed budynkiem dyrekcji szpitala przy ul. Unii Lubelskiej w Szczecinie. Wykonany z piaskowca, pomnik o wysokości prawie 3 metrów został odsłonięty pod koniec lat 30. XX wieku (dokładna data nieznana), przed oddanym wówczas do użytku szpitalem, ówcześnie wojskowym szpitalem Luftwaffe. Został zaprojektowany przez niemieckiego rzeźbiarza Georga Morina i sygnowany jest na postumencie jego nazwiskiem. Utrzymany w klasycyzujących formach typowych dla sztuki okresu nazizmu monument przedstawia dwie nagie, atletycznie zbudowane postaci mężczyzn, z których jeden podtrzymuje rannego towarzysza, jadącego na koniu.