Centrum Biznesu Descont we Wrocławiu

Cmentarz Wolnego Związku Religijnego we Wrocławiu, niem. Freidenkerfriedhof (dawniej cmentarz ofiar epidemii cholery z 1831, niem. Cholerafriedhof) – cmentarz utworzony przez magistrat wrocławski na Szczepinie, z dala od ówczesnej ścisłej zabudowy miasta (przy Bunzlauer Straße, obecnie ulica Bolesławiecka; w pobliżu An der Hahnenkrähe, obecnej ul. Stacyjnej oraz Frankfurter Straße, obecnej Legnickiej) po wybuchu epidemii. Kilkanaście lat po epidemii, w roku 1845, cmentarz objął w zarząd powstały rok wcześniej z inicjatywy ks. Johannesa Ronge Niemiecki Kościół Katolicki, zwany też (do 1859) Katolicką Wspólnotą w Chrystusie. Kilka lat później, w roku 1849, wskutek nałożonej nań przez biskupa wrocławskiego Melchiora von Diepenbrocka ekskomuniki, J. Ronge wyemigrował do Londynu, a w roku 1859 członkowie wspólnoty weszli w skład liberalno-racjonalistycznego ruchu religijnego noszącego nazwę Wolnego Związku Religijnego. Zmarły w ubóstwie Christian Gottfried Daniel Nees von Esenbeck, były profesor uniwersytetów w Erlangen, Bonn i Wrocławiu, lekarz, botanik oraz działacz społeczny i polityczny, były poseł do pruskiego landtagu, pochowany został w roku 1858 w południowo-zachodniej części cmentarza Wolnego Związku Religijnego. Nagrobek von Esenbecka z jego reliefowym przedstawieniem miał kształt postumentu na kwadratowej podstawie. W 1906 roku na cmentarzu postawiony został dom przedpogrzebowy. Po rozwiązaniu gminy wyznaniowej w roku 1938 cmentarz został zamknięty, a ostatecznie zlikwidowano go w 1957 roku. Obecnie teren dawnego cmentarza wchodzi w skład Parku Aleksandry Natalli-Świat, upamiętniającego polską posłankę, która zginęła w katastrofie polskiego Tu-154 w Smoleńsku w 2010 roku

Wrocław Mikołajów – przystanek osobowy we Wrocławiu, na osiedlu Szczepin, przy ul. Stacyjnej 5, położony w obrębie skrzyżowania linii nr 271 Wrocław Główny – Poznań Główny oraz linii nr 143 Kalety – Wrocław Popowice WP2. Dworzec znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie ul. Legnickiej, ważnej arterii miejskiej. Według klasyfikacji PKP ma kategorię dworca aglomeracyjnego. Przystanek jest drugim co do popularności na terytorium Wrocławia i pełni ważną rolę w ruchu miejskim i podmiejskim w ramach Dolnośląskich Kolei Aglomeracyjnych.

Kościół św. Pawła (niem.: Pauluskirche) – luterański kościół, który znajdował się we Wrocławiu. Wyburzony w latach 60. XX wieku.

Dolnośląskie Centrum Medyczne Dolmed S.A. to placówka medyczna świadcząca usługi w trybie komercyjnym i NFZ. Podstawowa Opieka Zdrowotna (POZ), z poradniami dla dzieci i dorosłych poradnie specjalistyczne pracujące komercyjnie i w ramach Ambulatoryjnej Opieki Zdrowotnej (AOS) poradnie i badania Medycyny Pracy diagnostyka laboratoryjna diagnostyka obrazowa bezpłatne programy profilaktyki zdrowotnej Dolmed posiada także 2 filie świadczące usługi medyczne w ramach podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) w filiach: Miękini i Lutyni.

Cmentarz św. Barbary (II), niem. Friedhof zu St. Barbara lub Cholera Friedhof – dawny cmentarz protestancki, założony przed rokiem 1852 przez parafię św. Barbary we Wrocławiu. Zlokalizowany został na zachód od obecnego placu Strzegomskiego (niem. Striegauer Platz) w rozwidleniu obecnych ulic Strzegomskiej (niem. Striegauer Straße) i Legnickiej (niem. Frankfurter Straße). Projektując nekropolię, przewidziano osobny – parterowy, podpiwniczony i przykryty dwuspadowym dachem – dom mieszkalny dla grabarza (położony w południowo-wschodniej części parceli), a także osobny budynek na planie prostokąta o rozmiarach 14×29 metrów z przeznaczeniem na kostnicę i magazyn podręczny. Położenie cmentarza, dość daleko od XIX-wiecznej zwartej zabudowy ówczesnego miasta, sprzyjało wykorzystaniu go do pochówków osób, które zmarły w 1866 roku podczas epidemii cholery. Wobec liczby ofiar, która wyniosła wówczas około 4,5 tys. osób, cmentarz ten bardzo szybko się wypełnił (stąd jego później używana nazwa Cholera Friedhof), a z obawy przed powtórnymi zakażeniami zadecydowano o jego zamknięciu w 1867 roku. W roku 1903 zarząd miasta podjął decyzję o przeznaczeniu terenu pocmentarnego na plac zabaw, ale nie uzyskał na to zgody parafii. Po kilku latach negocjacji zgodzono się na rozwiązanie kompromisowe: parcelę podzielono, na jednej z jej części zbudowany został (w latach 1911–1913) nowy kościół pod wezwaniem św. Pawła, a pozostałą część wykupił magistrat i urządził tam zieleniec. Obecnie na terenie dawnego cmentarza znajduje się m.in. gmach Dolmedu, wybudowany w latach 70. XX wieku. Podczas robót ziemnych, związanych z budową w 2021 roku torowiska tramwajowego w rejonie ulic Legnickiej, Strzegomskiej i Złotoryjskiej, robotnicy natknęli się na kilka trumien z ludzkimi szczątkami. Wszystko wskazuje na to, że są to pochówki na Friedhof zu St. Barbara, być może z okresu epidemii w 1866 roku.

Autorskie Liceum Artystyczne i Akademickie „ALA” – powstało w 1995 roku we Wrocławiu. Działalność szkoły opiera się na koncepcji Mariusza Budzyńskiego, który tworząc ją, czerpał z własnego doświadczenia pracy w charakterze nauczyciela historii w Autorskiej Szkole Samorozwoju (ASSA). Podjęto tu udaną próbę wcielania idei szkoły uznającej różnorodność uczniów, umożliwiającej im realne współdecydowanie zarówno o własnej ścieżce kształcenia, jak i funkcjonowaniu całej wspólnoty szkolnej. Stanowi wzór placówki zorientowanej na ucznia. Podstawą pracy w „ALA” są założenia dialogu personalnego. Szkoła dostrzega, że najskuteczniejsze narzędzie edukacyjne, w jakie wyposażyła nasz gatunek natura, to właśnie rozmowa. Znamienną cechą „ALA” jest położenie nacisku na współpracę, zamiast na rywalizację. Jest wspólnotą ludzi wspierających się w rozwoju. ALA to szkoła otwarta na ucznia, ufająca w jego samodzielność, zdolność do działania. Ułatwiająca odkrywanie i wykorzystanie wrodzonego potencjału, zasobów, jakimi dysponuje. Tworząca podłoże do podejmowania świadomych wyborów i uczącej ponoszenia za nie odpowiedzialności. Szkoła, w której uczeń wie, po co się uczy. Program opiekuńczo - wychowawczy szkoły realizowany jest metodą tutorską. Zamiast wychowawstwa klasowego, każdy uczeń wybiera spośród nauczycieli, swojego tutora, z którym planuje własny rozwój edukacyjny i osobowościowy.

Dolnośląska Instytucja Pośrednicząca (DIP) – samorządowa jednostka budżetowa województwa dolnośląskiego, która pełni funkcję Instytucji Pośredniczącej we wdrażaniu Regionalnych Programów Operacyjnych Unii Europejskiej. DIP została utworzoną uchwałą nr XVI/196/07 Sejmiku Województwa Dolnośląskiego z dnia 30 października 2007 roku.

Muzeum Współczesne Wrocław (MWW) – muzeum sztuki współczesnej we Wrocławiu, działające jako gminna instytucja kultury pod bezpośrednim nadzorem Prezydenta Wrocławia, otwarte 2 września 2011 roku. Muzeum ma na celu wystawianie, popularyzowanie i gromadzenie zbiorów sztuki współczesnej i sztuki wrocławskiej II połowy XX wieku. Koncentruje się także na edukacji i programach społecznych skierowanych do mieszkańców Wrocławia. Jest jedynym muzeum w Polsce mieszczącym się w naziemnym schronie przeciwlotniczym, stąd nazywane jest „schronem dla sztuki”. Schron został wybudowany w 1942 roku według projektu architekta, Richarda Konwiarza i był przeznaczony dla ludności cywilnej do ochrony przed nalotami. Mieści się na osiedlu Szczepin przy Placu Strzegomskim. Obok Muzeum Współczesnego na Placu Strzegomskim znajduje się instalacja autorstwa Andrzeja Jarodzkiego pt. „Pociąg do nieba” z 2010 roku, będąca największą rzeźbą w Polsce. Instalacja składa się z torów, podkładów kolejowych i parowozu typu Ty2-1035 z 1944 roku, pędzącego w kierunku nieba.

Bunkier przy placu Strzegomskim – cylindryczny wolno stojący schron przeciwlotniczy znajdujący się we Wrocławiu przy ulicy Legnickiej, koło placu Strzegomskiego. Swoją dzisiejszą nazwę zawdzięcza właśnie temu placowi. Zaprojektowany został przez znanego wrocławskiego projektanta Richarda Konwiarza – niemieckiego architekta, autora projektu m.in. Stadionu Olimpijskiego. Schron zachował się do dziś w stanie dobrym, nie doznając większych uszkodzeń ani w czasie oblężenia Wrocławia, ani też w czasie ponad sześćdziesięcioletniej eksploatacji po wojnie, kiedy pełnił funkcję magazynu. Budynek nie jest wpisany do rejestru zabytków, ale widnieje w wykazie zabytków architektury i budownictwa miasta Wrocławia. Obecnie siedziba Muzeum Współczesnego Wrocław, co czyni je jedynym muzeum w Polsce mieszczącym się w bunkrze.

Pociąg do nieba – instalacja znajdująca się we Wrocławiu na placu Strzegomskim, odsłonięta w październiku 2010 roku. Do jej zbudowania użyto prawdziwego zabytkowego parowozu Ty2-1035.

Plac Strzegomski we Wrocławiu znajduje się na Szczepinie, części Przedmieścia Mikołajskiego. Plac, którego założenie planowano już w połowie XIX wieku (wytyczono w roku 1856 , nazwano 1870  jako Striegauer Platz ) leży na skrzyżowaniu ulic Legnickiej, Poznańskiej, Smoleckiej, Braniborskiej oraz Strzegomskiej, tj. na węźle spinającym dwie trasy z centrum miasta na północny zachód, w stronę Legnicy i Berlina (Legnicka i Braniborska) z trasą na zachód w stronę Strzegomia (Strzegomska) i na północ (Poznańska).

Naukowe Towarzystwo Poradoznawcze – polskie towarzystwo naukowe z dziedziny poradoznawstwa. Towarzystwo zostało powołane do życia 24 stycznia 2011 we Wrocławiu z inicjatywy pracowników Zakładu Pedagogiki Społecznej i Poradoznawstwa Dolnośląskiej Szkoły Wyższej. Pierwszym prezesem NTP został prof. Józef Kargul, kolejnym dr hab. prof. DSW Alicja Czerkawska, obecnie stanowisko prezesa zajmuje dr hab. prof. DSW Bożena Wojtasik. Zgodnie ze statutem celem jego działania jest opracowywanie teorii poradnictwa poprzez prowadzenie interdyscyplinarnego dyskursu naukowo-praktycznego, rozwijanie i upowszechnianie wiedzy poradoznawczej i podtrzymywanie międzynarodowej współpracy. Towarzystwo podejmuje działania badawcze, edukacyjne i popularyzatorskie, współpracując z doradcami-praktykami. Jako takie jest platformą współdziałania pracowników naukowych, badaczy i wykładowców tytułujących się minimum stopniem doktora (obecnie z Polski, Niemiec, Francji i Grecji) oraz pracowników poradni psychologiczno-pedagogicznych, różnorodnych poradni specjalistycznych, szkolnych doradców zawodowych, specjalistów zatrudnionych w ośrodkach konsultacyjnych i doradczych. Przedmiotem badań i debat członków Towarzystwa są zarówno szeroko rozumiane procesy poradnicze czy sposób i skuteczność udzielania porad, jak i teoria poradnictwa i jej status. Członkowie NPT opracowują i opiniują programy nauczania, organizują konferencje (w tym międzynarodowe), a także wydają od 2012 roku czasopismo (rocznik) Studia Poradoznawcze/Journal of Counsellogy (dwujęzyczne: polskie i angielskie). Redaktorem naczelnym pisma jest Alicja Kargulowa.