place

Centrum Biznesu Descont we Wrocławiu

Wieżowce poniżej 100 metrówWieżowce we Wrocławiu

Centrum Biznesu Descont (znany również pod nazwą Millenium Towers) – zespół czterech 13-kondygnacyjnych budynków biurowych o wysokości 55 metrów każdy, zlokalizowanych na obszarze pomiędzy ul. Strzegomską i Robotniczą we Wrocławiu. Pierwszy biurowiec wchodzący w skład kompleksu Millennium Tower I zaczęto budować w 1999 roku a jego budowa trwała do roku 2001, kolejnym krokiem w budowie centrum biurowego było postawienie w latach 2007–2008 biurowca Millennium Tower II. W latach 2012–2013 ukończono trzeci biurowiec pod nazwą Millennium Tower IV, wchodzący w skład Millennium Towers. Rozpoczęcie budowy ostatniego, czwartego biurowca o nazwie Millennium Tower III planowane jest na rok 2017. W skład kompleksu wchodzą 4 wieże: Millennium Tower I Adres: ul. Strzegomska 42C Rok oddania do użytku: 2001 Liczba kondygnacji: 11 kondygnacji naziemnych + 1 podziemna) Powierzchnia całkowita: 7510 m² Millennium Tower II Adres: ul. Strzegomska 42B Rok oddania do użytku: 2009 Liczba kondygnacji: 13 naziemnych + 1 podziemna Powierzchnia całkowita: 9800 m² Millennium Tower III Adres: ul. Strzegomska 42AA Rok oddania do użytku: Q4 /2017 Liczba kondygnacji:Parter + 13 Powierzchnia całkowita: 14 700 m² Millennium Tower IV Adres: ul. Strzegomska 42AB Rok oddania do użytku: IX. 2013 Liczba kondygnacji: Parter + 12 Powierzchnia całkowita: 9800 m² i ogólnodostępny wielopoziomowy parking na 809 miejsc postojowych

Fragment artykułu z Wikipedii Centrum Biznesu Descont we Wrocławiu (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy).

Centrum Biznesu Descont we Wrocławiu
Strzegomska, Wrocław Szczepin

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Centrum Biznesu Descont we WrocławiuCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 51.112858 ° E 16.999659 °
placePokaż na mapie

Adres

Medicover

Strzegomska
53-614 Wrocław, Szczepin
województwo dolnośląskie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Cmentarz Wolnego Związku Religijnego
Cmentarz Wolnego Związku Religijnego

Cmentarz Wolnego Związku Religijnego we Wrocławiu, niem. Freidenkerfriedhof (dawniej cmentarz ofiar epidemii cholery z 1831, niem. Cholerafriedhof) – cmentarz utworzony przez magistrat wrocławski na Szczepinie, z dala od ówczesnej ścisłej zabudowy miasta (przy Bunzlauer Straße, obecnie ulica Bolesławiecka; w pobliżu An der Hahnenkrähe, obecnej ul. Stacyjnej oraz Frankfurter Straße, obecnej Legnickiej) po wybuchu epidemii. Kilkanaście lat po epidemii, w roku 1845, cmentarz objął w zarząd powstały rok wcześniej z inicjatywy ks. Johannesa Ronge Niemiecki Kościół Katolicki, zwany też (do 1859) Katolicką Wspólnotą w Chrystusie. Kilka lat później, w roku 1849, wskutek nałożonej nań przez biskupa wrocławskiego Melchiora von Diepenbrocka ekskomuniki, J. Ronge wyemigrował do Londynu, a w roku 1859 członkowie wspólnoty weszli w skład liberalno-racjonalistycznego ruchu religijnego noszącego nazwę Wolnego Związku Religijnego. Zmarły w ubóstwie Christian Gottfried Daniel Nees von Esenbeck, były profesor uniwersytetów w Erlangen, Bonn i Wrocławiu, lekarz, botanik oraz działacz społeczny i polityczny, były poseł do pruskiego landtagu, pochowany został w roku 1858 w południowo-zachodniej części cmentarza Wolnego Związku Religijnego. Nagrobek von Esenbecka z jego reliefowym przedstawieniem miał kształt postumentu na kwadratowej podstawie. W 1906 roku na cmentarzu postawiony został dom przedpogrzebowy. Po rozwiązaniu gminy wyznaniowej w roku 1938 cmentarz został zamknięty, a ostatecznie zlikwidowano go w 1957 roku. Obecnie teren dawnego cmentarza wchodzi w skład Parku Aleksandry Natalli-Świat, upamiętniającego polską posłankę, która zginęła w katastrofie polskiego Tu-154 w Smoleńsku w 2010 roku

Cmentarz św. Barbary (II) we Wrocławiu
Cmentarz św. Barbary (II) we Wrocławiu

Cmentarz św. Barbary (II), niem. Friedhof zu St. Barbara lub Cholera Friedhof – dawny cmentarz protestancki, założony przed rokiem 1852 przez parafię św. Barbary we Wrocławiu. Zlokalizowany został na zachód od obecnego placu Strzegomskiego (niem. Striegauer Platz) w rozwidleniu obecnych ulic Strzegomskiej (niem. Striegauer Straße) i Legnickiej (niem. Frankfurter Straße). Projektując nekropolię, przewidziano osobny – parterowy, podpiwniczony i przykryty dwuspadowym dachem – dom mieszkalny dla grabarza (położony w południowo-wschodniej części parceli), a także osobny budynek na planie prostokąta o rozmiarach 14×29 metrów z przeznaczeniem na kostnicę i magazyn podręczny. Położenie cmentarza, dość daleko od XIX-wiecznej zwartej zabudowy ówczesnego miasta, sprzyjało wykorzystaniu go do pochówków osób, które zmarły w 1866 roku podczas epidemii cholery. Wobec liczby ofiar, która wyniosła wówczas około 4,5 tys. osób, cmentarz ten bardzo szybko się wypełnił (stąd jego później używana nazwa Cholera Friedhof), a z obawy przed powtórnymi zakażeniami zadecydowano o jego zamknięciu w 1867 roku. W roku 1903 zarząd miasta podjął decyzję o przeznaczeniu terenu pocmentarnego na plac zabaw, ale nie uzyskał na to zgody parafii. Po kilku latach negocjacji zgodzono się na rozwiązanie kompromisowe: parcelę podzielono, na jednej z jej części zbudowany został (w latach 1911–1913) nowy kościół pod wezwaniem św. Pawła, a pozostałą część wykupił magistrat i urządził tam zieleniec. Obecnie na terenie dawnego cmentarza znajduje się m.in. gmach Dolmedu, wybudowany w latach 70. XX wieku. Podczas robót ziemnych, związanych z budową w 2021 roku torowiska tramwajowego w rejonie ulic Legnickiej, Strzegomskiej i Złotoryjskiej, robotnicy natknęli się na kilka trumien z ludzkimi szczątkami. Wszystko wskazuje na to, że są to pochówki na Friedhof zu St. Barbara, być może z okresu epidemii w 1866 roku.

Autorskie Liceum Artystyczne i Akademickie „ALA”

Autorskie Liceum Artystyczne i Akademickie „ALA” – powstało w 1995 roku we Wrocławiu. Działalność szkoły opiera się na koncepcji Mariusza Budzyńskiego, który tworząc ją, czerpał z własnego doświadczenia pracy w charakterze nauczyciela historii w Autorskiej Szkole Samorozwoju (ASSA). Podjęto tu udaną próbę wcielania idei szkoły uznającej różnorodność uczniów, umożliwiającej im realne współdecydowanie zarówno o własnej ścieżce kształcenia, jak i funkcjonowaniu całej wspólnoty szkolnej. Stanowi wzór placówki zorientowanej na ucznia. Podstawą pracy w „ALA” są założenia dialogu personalnego. Szkoła dostrzega, że najskuteczniejsze narzędzie edukacyjne, w jakie wyposażyła nasz gatunek natura, to właśnie rozmowa. Znamienną cechą „ALA” jest położenie nacisku na współpracę, zamiast na rywalizację. Jest wspólnotą ludzi wspierających się w rozwoju. ALA to szkoła otwarta na ucznia, ufająca w jego samodzielność, zdolność do działania. Ułatwiająca odkrywanie i wykorzystanie wrodzonego potencjału, zasobów, jakimi dysponuje. Tworząca podłoże do podejmowania świadomych wyborów i uczącej ponoszenia za nie odpowiedzialności. Szkoła, w której uczeń wie, po co się uczy. Program opiekuńczo - wychowawczy szkoły realizowany jest metodą tutorską. Zamiast wychowawstwa klasowego, każdy uczeń wybiera spośród nauczycieli, swojego tutora, z którym planuje własny rozwój edukacyjny i osobowościowy.

Naukowe Towarzystwo Poradoznawcze

Naukowe Towarzystwo Poradoznawcze – polskie towarzystwo naukowe z dziedziny poradoznawstwa. Towarzystwo zostało powołane do życia 24 stycznia 2011 we Wrocławiu z inicjatywy pracowników Zakładu Pedagogiki Społecznej i Poradoznawstwa Dolnośląskiej Szkoły Wyższej. Pierwszym prezesem NTP został prof. Józef Kargul, kolejnym dr hab. prof. DSW Alicja Czerkawska, obecnie stanowisko prezesa zajmuje dr hab. prof. DSW Bożena Wojtasik. Zgodnie ze statutem celem jego działania jest opracowywanie teorii poradnictwa poprzez prowadzenie interdyscyplinarnego dyskursu naukowo-praktycznego, rozwijanie i upowszechnianie wiedzy poradoznawczej i podtrzymywanie międzynarodowej współpracy. Towarzystwo podejmuje działania badawcze, edukacyjne i popularyzatorskie, współpracując z doradcami-praktykami. Jako takie jest platformą współdziałania pracowników naukowych, badaczy i wykładowców tytułujących się minimum stopniem doktora (obecnie z Polski, Niemiec, Francji i Grecji) oraz pracowników poradni psychologiczno-pedagogicznych, różnorodnych poradni specjalistycznych, szkolnych doradców zawodowych, specjalistów zatrudnionych w ośrodkach konsultacyjnych i doradczych. Przedmiotem badań i debat członków Towarzystwa są zarówno szeroko rozumiane procesy poradnicze czy sposób i skuteczność udzielania porad, jak i teoria poradnictwa i jej status. Członkowie NPT opracowują i opiniują programy nauczania, organizują konferencje (w tym międzynarodowe), a także wydają od 2012 roku czasopismo (rocznik) Studia Poradoznawcze/Journal of Counsellogy (dwujęzyczne: polskie i angielskie). Redaktorem naczelnym pisma jest Alicja Kargulowa.