Rejon centralny (Mińsk)

Zacień (biał. Зацань, ros. Зацень) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mińskim, w sielsowiecie Papiernia. Od południa graniczy z Mińskiem. Część wsi weszła w skład Mińska.

Prospekt Zwycięzców (biał. Праспект Пераможцаў) – aleja w Mińsku, stolicy Białorusi, jedna z ważniejszych dróg miasta. Posiada długość 9 km i wchodzi w skład drugiej miejskiej drogi średnicowej. Do 1980 roku nosiła nazwę magistrali Parkowej, w latach 1980–2005 – prospektu Piotra Maszerawa (ku czci sowieckiego polityka Piotra Maszerawa). W 2005, z okazji 60. rocznicy zwycięstwa ZSRR w II wojnie światowej, przemianowany na prospekt Zwycięzców. W 2013 oddano do użytku Pałac Niepodległości mieszczący się przy alei. Przy ulicy znajduje się hala Mińsk Arena. Pod numerem 111 ulicy działa siedziba klubu hokejowego Dynama Mińsk

Monaster św. Elżbiety – prawosławny żeński klasztor w Mińsku, w jurysdykcji eparchii mińskiej. Monaster został założony w 1999 decyzją metropolity mińskiego i słuckiego, egzarchy Białorusi Filareta, poprzez przekształcenie w żeński klasztor żeńskiego bractwa św. Elżbiety. Organizacja ta powstała trzy lata wcześniej i zrzeszała kobiety pracujące bezpłatnie w szpitalu psychiatrycznym w Mińsku i otaczające opieką chorych i wykluczonych ze społeczeństwa. Początkowo organizacja była związana z soborem Świętych Piotra i Pawła w Mińsku. W grudniu 1999 poświęcona została pierwsza cerkiew klasztorna pod wezwaniem św. Mikołaja. W kolejnych latach wznoszone były dalsze obiekty monasterskie. W 2005 poświęcona została główna klasztorna cerkiew św. Elżbiety. Przy monasterze działają pracownie ikonopisarska, architektoniczna, konserwatorska, mozaiki, malarstwa ściennego, studio nagraniowe zajmujące się wydawaniem płyt z muzyką cerkiewną, wydawnictwo. W czasie pandemii Covid-19 w 2020 roku nabożeństwo wielkanocne odprawiało ponad tysiąc wiernych, przy czym na sto trzydzieści sióstr zakonnych u około stu stwierdzono zakażenie Covid-19. Podczas rosyjskiej inwazji na Ukrainę od 2022 r. klasztor zbierał datki na rzecz armii rosyjskiej pod przewodnictwem zakonnicy Aleksandry (prawdziwe nazwisko: Ludmiła Liachowa). Do września 2023 roku klasztor zakupił dla armii rosyjskiej dziewięć samochodów. Drony dostarczono także wojskom rosyjskim. Klasztor krytykowano także za udział w kampanii homofobicznej, wspieranie Aleksandra Łukaszenki i politycznie zwolnienia w 2020 r., a także za zarządzanie finansami.

Pałac Niepodległości w Mińsku (biał. Палац Незалежнасцi) – pałac znajdujący się w stolicy Białorusi przy Prospekcie Zwycięzców, wybudowany w latach 2011–2013. 7 maja 2013 roku prezydent Białorusi, Alaksandr Łukaszenka powiedział, że Pałac Niepodległości w połączeniu z Placem Flagi Państwowej podkreśli nienaruszalność białoruskiej państwowości i niepodległości. W Pałacu odbywają się ważne wydarzenia publiczne takie jak składania listów uwierzytelniających przez zagranicznych ambasadorów czy goszczenie szefów państw odwiedzających Republikę Białorusi. W październiku 2013 roku Alaksandr Łukaszenka zapowiedział, że budynek będzie otwarty dla zwiedzających, jednak pałac nie został udostępniony turystom i odkąd został oddany do użytku, jest pilnowany przez straż. Pałac ma kilkaset pomieszczeń o łącznej powierzchni 50 tysięcy metrów kwadratowych i jest orientowany. Pierwszym oficjalnym spotkaniem w Pałacu Niepodległości było spotkanie Najwyższej Euroazjatyckiej Rady Gospodarczej 24 października 2013 roku. Następnego dnia odbyło się spotkanie rady szefów państw członkowskich Wspólnoty Niepodległych Państw. 25 lutego 2014 roku Alaksandr Łukaszenka wręczył trzykrotnej złotej medalistce igrzysk w Soczi, Darji Domraczawej, tytuł Bohatera Białorusi. 26 sierpnia 2014 roku w Pałacu Niepodległości odbyło się spotkanie Rosji, Ukrainy, Białorusi, Kazachstanu oraz Unii Europejskiej związane z wojną w Donbasie. 12 lutego 2015 roku w pałacu ogłoszono przyjęcie postanowień porozumienia zwanego Mińsk II, które przewidywało wycofanie ciężkiego sprzętu z linii frontu, uwolnienie jeńców wojennych i reformę konstytucyjną na Ukrainie.

Welodrom kompleksu „Mińsk-Arena” (biał. Веладром Мінск-Арэны, ros. Велодром Минск-Арены) – kryty tor kolarski w Mińsku, stolicy Białorusi. Został otwarty 30 grudnia 2008 roku. Może pomieścić 2000 widzów. Długość toru kolarskiego wynosi 250 m, a jego nawierzchnia wykonana jest z drewna świerka syberyjskiego. Welodrom został otwarty 30 grudnia 2008 roku. Obiekt jest częścią kompleksu Mińsk-Areny, połączony jest on bezpośrednio z krytym torem łyżwiarskim (otwartym 30 stycznia 2010 roku). W lutym 2013 roku w arenie zostały rozegrane mistrzostwa świata w kolarstwie torowym. W czerwcu 2019 roku obiekt gościł konkurencje kolarstwa torowego w ramach II Igrzysk Europejskich.

Mińsk-Arena, oficjalnie Multidyscyplinarny kompleks kulturalno-sportowy „Mińsk-Arena“ (ros. Многопрофильный культурно-спортивный комплекс «Минск-Арена», trb. Mnogoprofiłnyj kułturno-sportiwnyj kompleks „Mińsk-Arena“; biał. Шматпрофільны культурна-спартыўны комплекс „Мінск-Арэна“, trb. Szmatprofiłny kułturna-spartyunyŭny kompleks „Mińsk-Arena“), skrótowo MKKS Mińsk-Arena (ros. МКСК «Минск-Арена», trb. MKSK „Mińsk-Arena“; biał. ШКСК „Мінск-Арэна“, trb. SzKSK „Mińsk-Arena“) – kompleks widowiskowo-sportowy w Mińsku na Białorusi.

Cnianka (biał. Цнянка, ros. Цнянка) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mińskim, w sielsowiecie Papiernia. Od południa graniczy z Mińskiem. Dawniej zaścianek. W czasach Rzeczypospolitej ziemie te leżały w województwie mińskim. Odpadły od Polski w wyniku II rozbioru. W granicach Rosji wieś należała do ujezdu mińskiego w guberni mińskiej. Ponownie pod polską administracją w latach 1919–1920 w okręgu mińskim Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich.

Stadion łyżwiarski (ros. Конькобежный стадион, biał. Канькабежны стадыён) – kryty tor łyżwiarski w Mińsku, stolicy Białorusi. Został otwarty 30 stycznia 2010 roku. Może pomieścić 3000 widzów. Obiekt połączony jest bezpośrednio z krytym torem kolarskim, a poprzez podziemne przejście także z halą widowiskowo-sportową Mińsk-Arena. Tor został otwarty 30 stycznia 2010 roku, w tym samym dniu, w którym dokonano oficjalnego otwarcia Mińsk-Areny. Obiekt jest częścią kompleksu Mińsk-Areny, połączony jest on bezpośrednio z krytym torem kolarskim (został on oddany do użytku nieco wcześniej, pod koniec 2008 roku), a także, poprzez podziemne przejście, z samą Mińsk-Areną. Obiekt powstał jako pierwszy kryty tor łyżwiarski na Białorusi. Długość toru wynosi 400 m, a trybuny areny mogą pomieścić 3000 widzów. Wewnątrz toru znajdują się dodatkowe lodowiska, dzięki czemu hala przystosowana jest również do uprawiania curlingu, łyżwiarstwa figurowego czy hokeja na lodzie. W budynku znajdują się także, unikalne w skali kraju, pomieszczenia wyposażone w urządzenia do wytwarzania niskiego ciśnienia atmosferycznego oraz deficytu tlenowego, dzięki czemu można w nich trenować w warunkach zbliżonych do klimatu wysokogórskiego. Na torze rozegrano m.in. mistrzostwa Europy w łyżwiarstwie szybkim w wieloboju w 2016 roku, a także finał Pucharu Świata w łyżwiarstwie szybkim sezonu 2017/2018.

Ulica Orłowska (biał. Вуліца Арлоўская, Vulica Arłoŭskaja) – magistralna ulica w Mińsku, stolicy Białorusi, położona w rejonach sowieckim i centralnym, część drugiej obwodnicy miejskiej. Jej długość wynosi 4020 m. Nazwana ku czci Kiryła Arłouskiego (1895–1968), jednego z przywódców sowieckiego ruchu partyzanckiego na Białorusi (1920–1925, 1941–1944) і w Hiszpanii (1937–1938), Bohatera Związku Radzieckiego (1943), Bohatera Pracy Socjalistycznej (1958), kawalera 5 Orderów Lenina. Do 1990 ulica nosiła imię Klimenta Woroszyłowa.

Czyżewka (biał. Чыжоўка, ros. Чижовка) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mińskim, w sielsowiecie Papiernia. Od południa graniczy z Mińskiem.

Masiukowszczyzna (biał. Масюкоўшчына, ros. Масюковщина) – przystanek kolejowy w Mińsku, na Białorusi.

Jakubowo (biał. Якубовічы, ros. Якубовичи) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mińskim, w sielsowiecie Papiernia. W czasach Rzeczypospolitej ziemie te leżały w województwie mińskim. Odpadły od Polski w wyniku II rozbioru. W granicach Rosji wieś należała do ujezdu mińskiego w guberni mińskiej. Ponownie pod polską administracją w latach 1919–1920 w okręgu mińskim Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich.