Gazownia miejska na Tarnogaju we Wrocławiu

Kościół św. Stefana we Wrocławiu – rzymskokatolicka świątynia parafialna znajdująca się przy ulicy Kamienieckiej na osiedlu Tarnogaj.

Parafia Świętego Stefana we Wrocławiu – parafia rzymskokatolicka dekanatu Wrocław południe w archidiecezji wrocławskiej. Została erygowana w 2000 roku. Obsługiwana przez kapłanów archidiecezjalnych. Kościół parafialny został wzniesiony w latach 1980–1981, a następnie rozbudowany w latach 1999–2000.

mPTech Sp. z o.o. (dawniej myPhone Sp. z o.o.) – działający od 2007 roku polski producent urządzeń mobilnych i małej elektroniki użytkowej lepiej znany ze smartfonów i telefonów komórkowych pod markami własnymi myPhone i HAMMER. Zajmuje się sprzedażą i dystrybucją produktów do kilkunastu krajów Europy. Jest członkiem Grupy Kapitałowej TelForceOne. W 2008 spółka jeszcze pod nazwą myPhone Sp. z o.o. wprowadziła na rynek polski, czeski i słowacki pierwsze modele telefonów komórkowych pod marką myPhone. W swoich produktach udostępniała technologie mobilne tj. obsługę dwóch kart SIM bez konieczności przełączania (Dual SIM), odbiornik telewizji naziemnej w telefonie np. myPhone 8830 TV, Touch Screen. W 2009 wprowadziła do sprzedaży telefony z serii myPhone Simple Life – urządzenia przyjazne dla użytkownika, z intuicyjnym menu, o prostej funkcjonalności. W 2010 firma wprowadziła na rynek pierwsze smartfony pod polską marką działające pod kontrolą systemu Android. W 2012 do oferty trafiły tablety pod marką myTab, a w 2013 – kolejne smartfony myPhone. W 2014 roku producent wprowadził pierwszy telefon o wzmocnionej konstrukcji – myPhone HAMMER, który dał początek nowej linii urządzeń odpornych pod nazwą HAMMER. Spółka w 2017 roku zmieniła nazwę z myPhone na mPTech, przy czym marka myPhone działa do dzisiaj. Firma w 2018 roku wprowadziła Flix TV Box – multimedialne urządzenie – przystawkę do telewizora. Produkt zadebiutował na rynku i dał początek nowej marce urządzeń o nazwie techbite. Dziś ofertę marki tworzą też laptopy, tablet i inne rozwiązania. mPTech na przełomie 2020 i 2021 roku wprowadził do sprzedaży swój pierwszy smartwatch, tj. wzmocniony HAMMER Watch z GPS. Wybrane produkty firmy dostępne są w Programie Android Enterprise Recommended, który ułatwia ich wybór innym firmom oraz wdrożenie i zarządzanie nimi. Współpracuje też z producentami chipsetów – MediaTek i Unisoc, a także z jednostkami certyfikującymi: DEKRA oraz TUV. Firma posiada własny serwis, dział IT i nowoczesne centrum dystrybucji we Wrocławiu. Posiada serwery OTA, które umożliwiają niezależną implementację aktualizacji i łatek bezpieczeństwa dla modeli własnych. Firma systematycznie bierze udział w największych branżowych targach międzynarodowych (m.in. IFA Berlin oraz MWC w Barcelonie). Siedziba spółki mieści się we Wrocławiu. W latach 2008–2013 sprzedaż telefonów komórkowych pod marką myPhone wyniosła ponad 1 mln sztuk. Według badań zleconych przez firmę we wrześniu 2014, liczba użytkowników telefonów myPhone w Polsce była podobna do liczby użytkowników telefonów takich marek jak Apple Inc., BlackBerry czy Motorola.

Wzgórze przy ulicy Ziębickiej (Wzgórze Tarnogajskie) – sztucznie utworzone wzniesienie, położone w południowej części Wrocławia, na osiedlu Tarnogaj, przy ulicy Ziębickiej. Według mapy topograficznej okolic Wrocławia z 1939 roku, usypisko miało wysokość bezwzględną równą 138 m n.p.m.. Obecnie Wzgórze Tarnogajskie ma wysokość 133 m n.p.m. i wybitność 8,5 m ponad otaczający teren. Na południe i na wschód od wzgórza przebiega kolejowa obwodnica Wrocławia, na północnym wschodzie znajdują się budynki nieczynnej obecnie gazowni miejskiej, od północy ulokowane są ogródki działkowe, a za nimi zabudowa mieszkalna, natomiast na zachodzie – Cmentarz Ducha Świętego przy ulicy Bardzkiej.

Osiedle mieszkaniowe Tarnogaj we Wrocławiu (niem. Wohnsiedlung Dürrgoy) – zespół jedno- i wielorodzinnych domów mieszkalnych na osiedlu Tarnogaj we Wrocławiu.

Tarnogaj – osiedle w południowo-wschodniej części Wrocławia, w dawnej dzielnicy Krzyki, pomiędzy ulicą Bardzką na zachodzie a torami kolejowymi na południu (za ulicą Śliwkową), wschodzie (poza ulicami biskupa Bogedaina i Międzyleską) i północy (tam osiedle sięga ulic Prudnickiej i Sernickiej). Nieformalnie podzielone jest ulicą Armii Krajowej na dwie części Osiedle Henrykowskie i Osiedle mieszkaniowe Tarnogaj we Wrocławiu, a każda część posiada własną parafię: parafię Ducha Świętego i parafię św. Stefana.

Most Parkowy (Niedere Ohlebrücke) – most położony we Wrocławiu, w rejonie osiedla Wilczy Kąt, stanowiący przeprawę nad jednym z ramion bocznych rzeki Oława, tj. nad Górną Oławą. Most położony jest w ciągu drogi stanowiącej łącznik pomiędzy ulicą Krakowską a terenem obejmującym bezimienną wyspę objętą ramionami rzeki, na której położony jest Park Wschodni (prawy brzeg ramienia rzeki). Obecnie, po rozbiórce innej przeprawy: Kładki Parkowej, most ten jest jedyną przeprawą zapewniającą komunikację dla tego obszaru. Przed mostem, na lewym brzegu rzeki, urządzono parking dla samochodów. W obszarze, w którym obecnie zlokalizowany jest Most Parkowy, znajdował się niegdyś Młyn Guzikowy (Knopfmühle, odnotowany w 1795 r.), który był młynem wodnym, napędzanym wodami przepływającymi w korycie rzeki (wzmiankowany w 1288 r.). Stanowił on także stopień wodny (piętrzący), którego zadaniem było utrzymanie odpowiedniego stanu wody dla pobliskich terenów wodonośnych Wrocławia. Przy młynie również istniała w tym rejonie przeprawa – most wybudowany jako konstrukcja oparta na technologii drewnianej. Podczas regulacji rzeki Oława i budowy założenia parkowego, wybudowano tu jednoprzęsłowy, sklepiony most ceglany. Uległ on zniszczeniu w 1945 roku. Most odbudowano w 1951 roku w żelbetowej technologii monolitycznej, również jako most jednoprzęsłowy, ramowy, o długości 6,7 m.

Brochów (niem. Bracke, Brockau, Prochów (1945), Prochowo, Brochowo) – osiedle w południowo-wschodniej części Wrocławia, na terenie byłej dzielnicy Krzyki. W latach 1939–1950 samodzielne miasto. Stacja towarowa w Brochowie, jest dzisiaj drugą co do wielkości w Polsce (po węźle w Tarnowskich Górach) i jedną z największych w Europie. Liczba mieszkańców: ok. 7 tys. Działa tutaj stowarzyszenie Romów we Wrocławiu Romani Bacht (romani: cygańskie szczęście). Na osiedlu działają drużyna piłkarska KS Brochów oraz drużyna hokeja na trawie Romani Bacht.

Ulica Krakowska – jedna z wylotowych arterii Wrocławia (osiedla Przedmieście Oławskie, Księże), długości 2,37 km, prowadząca wzdłuż Oławy i Górnej Oławy na południowy wschód, przedłużenie ul. gen. Romualda Traugutta. Zaczyna się przy Moście Rakowieckim (przy skrzyżowaniu z ul. Na Niskich Łąkach), w miejscu, gdzie ul. gen. Romualda Traugutta zbiega się z ul. Tadeusza Kościuszki, a kończy przy skrzyżowaniu z ul. Karwińską, przechodząc w sposób płynny w ul. Opolską. W przeszłości był to fragment szosy Oławskiej (niem. Ohlauer Chaussee), od Czerwonego Mostu do Czerwonej Karczmy. Trakt ten przebiegał przez tereny będące częścią majątku biskupiego; od połowy XIX wieku zagospodarowywane (w latach 1856–1858 urządzono tu m.in. cmentarze ewangelickie), w drugiej połowie XIX wieku pojawiła się także zabudowa przemysłowa (m.in. ze względu na bliskość linii Kolei Górnośląskiej), w tym browar Haasego oraz komunalna (komenda straży pożarnej, zajezdnia tramwajowa) i użyteczności publicznej. Od roku 1904 (włączenie Rakowca w granice miasta) ma status ulicy (niem. Ofenerstraße), w 1928 wydłużona o odcinek do ul. Rybnickiej. Wybudowane przy ul. Krakowskiej obiekty zachowały się po II wojnie światowej tylko częściowo. Współczesny charakter zabudowy ulicy podobny jest do przedwojennego: dominują obiekty handlowo-produkcyjne. Na całej długości ulicy biegnie nią dwutorowa linia tramwajowa. Na odcinku od węzła z obwodnicą śródmiejską (al. Armii Krajowej) do skrzyżowania z ulicą Karwińską jest częścią drogi krajowej nr 94. Przed reformą sieci drogowej w 2000 roku na całej długości stanowiła fragment drogi krajowej nr 456, a w czasach Polski Ludowej jej śladem biegła droga państwowa nr 34.

Kładka Parkowa – nieistniejący most położony we Wrocławiu, w rejonie osiedla Wilczy Kąt, stanowiący przeprawę nad jednym z ramion bocznych rzeki Oława, tj. nad Górną Oławą. Konstrukcja pomostu, którego głównymi elementami nośnymi były dwa dźwigary wykonane jako beleki stalowe, dwuteowe, została rozebrana. Most łączył teren bezimiennej wyspy objętej ramionami rzeki, na której położony jest częściowo Park Wschodni (prawy brzeg ramienia rzeki) z terenem osiedla Wilczy Kąt (ulica Wilcza). Obecnie z kładki pozostały tylko przyczółki po obu stronach koryta rzeki, a jedyną przeprawą zapewniającą komunikację dla obszaru Parku Wschodniego, pozostaje od tego momentu Most Parkowy zlokalizowany nieco powyżej dawnej Kładki Parkowej (względem biegu rzeki). Kładka Parkowa służyła przede wszystkim jako przeprawa umożliwiająca komunikację z terenami rekreacyjno–sportowymi Klubu Sportowego Burza, które rozpoczynały się tuż przy kładce. Znajdował się tu między innymi basen kąpielowy, obecnie również zlikwidowany.

Wzgórze przy ulicy Wilczej we Wrocławiu – położone w rejonie osiedli Wilczy Kąt i Rakowiec usypisko powstałe w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku.

Kładka Siedlecka (Pfennig Brücke), to kładka dla pieszych i rowerzystów we Wrocławiu, przerzucona nad rzeką Oława, łącząca osiedla Wilczy Kąt i Siedlec. Położona jest w rejonie ulicy Wilczej, ulicy Młodej i Krzywej Grobli. Na prawym brzegu rzeki znajduje się Las Rakowiecki, na lewym – tereny osiedla Wilczy Kąt, ogródków działkowych i zakład PZ Cussons Polska S.A. (dawniej Pollena). Kładka została wybudowana w 1928 roku. Konstrukcję nośną kładki stanowią dwa, pięcioprzęsłowe, stalowe dźwigary kratowe. Górny pas dźwigarów ma kształt paraboliczny. Pomost komunikacyjny zamocowany jest w pasie dolnym dźwigarów. Nawierzchnia pomostu jest drewniana..