Wielka Polana (Beskid Śląski)

Góra Przykra (818 m n.p.m.), Przykra (824 m) – niewybitny szczyt w bocznym ramieniu Pasma Błatniej w północnej części Beskidu Śląskiego. Przykra jest pierwszym wzniesieniem w grzbiecie odchodzącym w kierunku północnym od szczytu Błatniej, od której oddzielona jest Siodłem pod Przykrą. Jest również zwornikiem dla rozgałęziających się tu grzbietów Wielkiej Polany i Palenicy. Przykra jest całkowicie porośnięta lasem. Z dolin u jej podnóży wypływają potoki Błatnia, Jasienica i Szeroki Potok. Grzbietem biegnie granica administracyjna między miastem Bielsko-Biała i wsią Jaworze w województwie śląskim, w powiecie bielskim.

Siodło pod Przykrą – przełęcz położona w Paśmie Błatniej w Beskidzie Śląskim, w bocznym jego grzbiecie pomiędzy szczytami Błatniej (917 m) i Przykrej (818 m). Rejon przełęczy jest porośnięty lasem. Zachodni stok opada do dolinki potoku Jasienica, wschodni do jednego z cieków potoku Błatnia. Przez przełęcz biegnie granica administracyjna między miastem Bielsko-Biała i wsią Jaworze w województwie śląskim, w powiecie bielskim.

Bucznik (683 m n.p.m.) – szczyt w północnej części Beskidu Śląskiego, stanowiący zakończenie górskiego ramienia Wielkiej Polany w bocznym ramieniu Pasma Błatniej. Ramię to oddziela dolinę potoku Jasienica (na zachodzie) od doliny Kamiennego Potoku (na wschodzie). Wznosi się od wschodu nad Jaworzem Nałężem. Bucznik jest całkowicie porośnięty lasem, w drzewostanie przeważa buk pospolity. Przez szczyt nie prowadzi żaden znakowany szlak turystyczny, dlatego nie ma on znaczenia turystycznego. Znajduje się w obrębie wsi Jaworze w województwie śląskim, w powiecie bielskim, siedziba gminy Jaworze.

Błatnia – osada w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie bielskim, w gminie Jaworze. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie bielskim.

Wysokie (756 m n.p.m.) – szczyt w północnej części Beskidu Śląskiego, w Paśmie Błatnej. Znajduje się na północno-wschodnim ramieniu Przykrej, które poprzez szczyty Wysokie, Kopany i Palenica biegnie na północ. Na Wysokim w kierunku zachodnim odgałęzia się krótki, boczny grzbiet Borowiny oddzielający dolinę Szerokiego Potoku od doliny Potoku Wysokiego. Północno-wschodnie zbocza Wysokiego opadają do Jeziora Wapienickiego, wschodnie do doliny potoku Błatnia. Szczyt i stok porośnięte lasem. Na zboczach opadających do Jeziora Wapienickiego duży rezerwat przyrody Jaworzyna. Grzbietem Kopanego biegnie granica między wsią Jaworze i miastem Bielsko-Biała, oraz niebieski szlak na Błatnią. Wysokie jest dobrze widoczne z tego szlaku, głównie z rejonu zapory. Niedaleko szczytu, po skręceniu ze szlaku niebieskiego w kierunku Borowiny znajduje się Uroczysko Kultowe z XVII wieku, w którym odbywały się tajne nabożeństwa i śluby ewangelickie. W miejscu tym na kształt amfiteatru wyciosane jest kilkanaście kamiennych stopni.

Jaworzyna – leśny rezerwat przyrody na terenie dzielnicy Wapienica w Bielsku-Białej w województwie śląskim. Utworzony rozporządzeniem Wojewody Śląskiego z dnia 25 sierpnia 2003 r. (Dziennik Urz. Woj. Śląskiego Nr 85, poz. 2281), zajmuje powierzchnię 40,03 ha. Rezerwat zlokalizowany jest w Dolinie Wapienicy, na stromych, północno-wschodnich zboczach Wysokiego i Kopanego, opadających do Jeziora Wapienickiego, w północno-wschodniej części Beskidu Śląskiego. Jest położony na terenie Parku Krajobrazowego Beskidu Śląskiego. Obszar rezerwatu jest w zarządzie Nadleśnictwa Bielsko. Przedmiotem ochrony na jego terenie są górskie zespoły leśne: jaworzyna górska z miesiącznicą trwałą, kwaśna buczyna górska, żyzna buczyna karpacka.

Jaworze (niem. Ernsdorf, cz. Javoří) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie bielskim, siedziba gminy Jaworze (obejmującej tylko tę miejscowość), na Śląsku Cieszyńskim. Powierzchnia wynosi 21,32 km², a liczba ludności 7299, co daje gęstość zaludnienia równą 342,4 osób na km². W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Jaworze. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie bielskim. Przez Jaworze kursuje Komunikacja Beskidzka. W pobliżu granicy Bielska-Białej z Jaworzem kursują linie nr 7 i 16 z MZK Bielsko-Biała. Natomiast centralnie do Jaworza kursują linie 121 i 122 Komunikacji Beskidzkiej. Mieści się tu Parafia Ewangelicko-Augsburska. Jej proboszczem w latach 1960–1995 był ks. radca Ryszard Janik. Na terenie miejscowości funkcjonuje również zbór Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego.

Goruszka (411 m n.p.m.) – wyraźnie zaznaczające się wzgórze na Pogórzu Cieszyńskim, wznoszące się tuż na zachód od centrum Jaworza. Orograficznie wznosi się w grzbiecie, wybiegającym na północ od szczytu Borowina w Beskidzie Śląskim, na lewym brzegu Wysokiego Potoku. Wzgórze zbudowane jest z wapieni cieszyńskich i łupków cieszyńskich dolnych. Szczyt porośnięty jest laskiem, w którym występują sosny czarne (Pinus nigra), sprowadzone tu w XIX w. z Karyntii przez ówczesnych właścicieli Jaworza, hrabiów Saint Genois d’Anneaucourt. Wśród sosen rosną nieliczne modrzewie. Na wzgórzu występują ponadto stanowiska goryczki trojeściowej, marzanki wonnej i bodziszka żałobnego. Na starych mapach Goruszka nazywana jest Allianzberg (niem. Sojusznicza Góra). Nazwa związana jest z faktem, że Goruszka tak samo jak sąsiednia Młyńska Kępa wznosi się nad Jaworzem i razem tworzą północną część krawędzi Beskidu Śląskiego. W okresie, gdy Jaworze było znanym uzdrowiskiem (druga poł. XIX w.), Goruszka wchodziła w obręb parku uzdrowiskowego. Na zalesionym szczycie Goruszki wznosi się do dziś typowy element dawnego, barokowego założenia parkowego: okrągła glorieta z XVIII w., podparta sześcioma klasycystycznymi kolumnami.

Kopany (690 m n.p.m.) – szczyt w bocznym grzbiecie Pasma Błatniej w Beskidzie Śląskim. Znajduje się na północno-wschodnim ramieniu Przykrej, które poprzez szczyty Wysokie, Kopany i Palenica biegnie na północ. Zachodnie zbocza Kopanego opadają do Potoku Wysokiego, wschodnie do Jeziora Wapienickiego. Szczyt i stok porośnięte lasem, ale dawniej na grzbiecie była polana, obecnie zarastające lasem. Na wschodnich zboczach opadających do Jeziora Wapienickiego duży rezerwat przyrody Jaworzyna.

Kościół Ewangelicko-Augsburski w Jaworzu – ewangelicko-augsburski kościół parafialny mieszczący się w Jaworzu na ulicy pl. Kościelny 25. Kościół powstał w latach 1782–1786 z fundacji Jerzego hr. Laschowskiego. Wieżę dodano w 1852 roku. W 1912 roku został przebudowany w stylu neoklasycystycznym przez Ludwika Kametza z Cieszyna. Wewnątrz na uwagę zasługują: neoklasycystyczny ołtarz główny z figurami dwóch ewangelistów, ambona i pochodzący z końca XVIII wieku obraz „Ostatnia Wieczerza” Kramolina. Najciekawszym elementem wyposażenia jest jednak dzwon z 1794 r. ufundowany przez barona Arnolda Saint-Genois, ozdobiony herbami rodziny Saint Genois d’Anneaucourt oraz Nałęcz-Laschowskich. Na południowej elewacji kościoła widać herb Cesarstwa Austrii. Obok kościoła znajdują się zabytkowe budynki dawnej szkoły ewangelickiej z ok. 1831 r. (obecnie dom parafialny) i plebanii z 1794 r. przebudowanej w 1868 r.

Jaworze – gmina wiejska w południowej części województwa śląskiego, w południowo-zachodniej części powiatu bielskiego, na granicy z powiatem cieszyńskim. W latach 1975–1998 gmina położona była w województwie bielskim. Gmina położona jest w krainie historycznej Śląska Cieszyńskiego i przynależy do euroregionu Śląsk Cieszyński. Jaworze znajduje się w strefie obejmującej zurbanizowany obszar Aglomeracja bielska i graniczy z jej śródmiejską częścią tj. miastem Bielsko-Biała. Siedzibą i jedyną wsią gminy jest licząca sobie ponad 700 lat podgórska osada rolniczo–turystyczna Jaworze, które obejmuje swym zasięgiem cztery przysiółki: Jaworze Średnie, Jaworze Górne, Jaworze Nałęże, Jaworze Dolne. Według rejestru TERYT do gminy należy także osada Błatnia. Według danych z 2018 roku gminę zamieszkiwały 7299 osoby.

Parafia Ewangelicko-Augsburska w Jaworzu – parafia luterańska w Jaworzu, należąca do diecezji cieszyńskiej. Mieści się przy Placu Kościelnym. Według stanu na dzień 31 grudnia 2022 liczyła 2544 wiernych.