Fontanna Pamięci

Ulica Borowska – ulica Wrocławia, położona w południowej części miasta w miejscu, gdzie niegdyś znajdowała się droga z Wrocławia do miejscowości Borów (powiat strzeliński), od której ma swoją tak współczesną polską, jak i niemiecką nazwę (do 1945 roku Bohrauerstraße).

Ulica Kamienna – jedna z równoleżnikowych arterii w południowej części Wrocławia, łącząca ulicę Powstańców Śląskich (od pl. Powstańców Śl.) z ulicami Bardzką i Hubską. Na planach urbanistycznych arteria ta pojawiła w roku 1895 przy projektowaniu Przedmieścia Południowego. Najpierw w 1900 przeprowadzono krótki dwustumetrowy odcinek pomiędzy pl. Powstańców a ul. Drukarską. Ten odcinek ulicy był dwupasmowy, z pasem zieleni pośrodku. Patronem ulicy został zmarły w 1831 pruski minister Heinrich Friedrich Karl Reichsfreiherr vom und zum Stein, nazwano ją więc Steinstraße. Nieco później, wskutek problemów własnościowych tutejszych gruntów, powstał niespójny z poprzednim odcinek środkowo-wschodni tej ulicy (od dzisiejszego skrzyżowania ulicy Kamiennej ze Ślężną do skrzyżowania z Hubską i Bardzką). W 1902 przy skrzyżowaniu wschodniego odcinka Kamiennej ze Ślężną (ówczesnych Steinstraße i Lohestraße) wybudowano zajezdnię tramwajową, która funkcjonuje do dziś jako zajezdnia tramwajowa nr 1. Ulicą Kamienną na odcinku między Borowską a Ślężną kursowały tramwaje. Na planie miasta z roku 1909 nazwa Steinstraße obowiązuje na obu tych odcinkach, a pomiędzy nimi znajduje się m.in. fragment Neudorfer Friedhof (Cmentarza Nowowiejskiego). W krótkim czasie po wytyczeniu Steinstraße uzyskała kanalizację, wybudowano wzdłuż niej kilkadziesiąt kamienic czynszowych, a obie części ulicy łączyła wówczas ze sobą droga (dziś nieistniejąca) przebiegająca kilkadziesiąt metrów na północ od dzisiejszej Kamiennej, nazwana Kräuterweg (dosłownie: „Droga Ziołowa”). Stan niedokończonej arterii utrzymał się przez następne dziesięciolecia, również po II wojnie światowej, w wyniku której zrównana została niemal cała dotychczasowa zabudowa wzdłuż Steinstraße i Kräuterweg. Po wojnie polska komisja nazewnictwa potraktowała nazwisko patrona ulicy rzeczownikowo (Stein = kamień) i nadała jej nazwę ul. Kamiennej; tę samą nazwę otrzymał łącznik obu części ulicy – dawna Kräuterweg. Dopiero na przełomie lat 60. i 70. rozpoczęto zabudowę zrujnowanego podczas wojny obszaru osiedli Południe, Huby (osiedle mieszkaniowe „Huby”), a jeszcze później Gaj. Około roku 1975 przedłużono oś dwupasmowej ulicy Kamiennej tak, jak planowane to było jeszcze na początku XX wieku, aż do skrzyżowania ze Ślężną, a odcinek od Ślężnej do Borowskiej również poszerzono do dwóch pasów ruchu z zielenią pośrodku. Rejon Kräuterweg znikł pod współczesną zabudową i poszerzoną ulicą Kamienną. Dzisiejsza ulica Kamienna stanowi ważny fragment systemu komunikacyjnego miasta, łączący węzłowy plac Powstańców Śląskich z nową zabudową mieszkalną osiedli Huby, Gaj i Tarnogaj. Liczy około 2,1 km długości i w swym zachodnim odcinku przebiega niemal dokładnie równoleżnikowo, a od skrzyżowania z ulicą Ślężną nieznacznie skręca w kierunku południowo-wschodnim.

Zespół Szkół Gastronomicznych we Wrocławiu – wrocławska placówka oświatowa, założona w 1947 roku. Na jej terenie znajduje się kilka szkół kształcących w kierunku gastronomii, turystyki oraz hotelarstwa.

Park Generała Władysława Andersa – park miejski zlokalizowany we Wrocławiu, w rejonie ulic: Kamiennej, Borowskiej, Ślężnej oraz Wieczystej. Jego obecna nazwa obowiązuje na podstawie Uchwały Rady Miejskiej Wrocławia z dnia 9 października 1993 roku (nr LXXI/454/93) w sprawie nazw parków i terenów leśnych istniejących we Wrocławiu. Na terenie parku znajdują się m.in. dwa place zabaw. Sieć alejek w parku przypomina układ spotykany na cmentarzach. Na podstawie Uchwały Rady Miejskiej Wrocławia z dnia 23 listopada 1996 roku (nr XXXI/351/96) w sprawie przyjęcia programu rozwoju turystyki we Wrocławiu stanowi część ciągu zieleni określanego jako „trasa południowa” lub „zielony klin” (wraz ze Wzgórzem Andersa, Małą Sobótką, Parkiem Skowronim i Parkiem Południowym).

Aquapark Wrocław – aquapark we Wrocławiu z głównym i największym obiektem na Hubach oraz dwiema mniejszymi filiami na Brochowie i Zakrzowie.

Wzgórze Andersa – sztuczne utworzone wzniesienie na osiedlu Huby we Wrocławiu o wysokości bezwzględnej 138,14 m n.p.m. Wzgórze Andersa jest jednym z kilku wysypisk gruzu ze zburzonych w czasie oblężenia Wrocławia domów, które zostało utworzone po roku 1945. Obszar Wzgórza Andersa jest ograniczony czterema ulicami – od południa Kamienną, od zachodu Ślężną, od północy ulicą Marka Petrusewicza i od wschodu Borowską, w miejscu gdzie znajduje się wzgórze przebiegała dawniej Zobten Strasse (po 1945 r. nazwana ulicą Sobótkowską, która w kolejnych latach zasypana została zwożonym tu z okolic gruzem). Wzgórze ma kształt płaskiego kopca uformowanego z pięciu zmniejszających się ku górze warstw, najwyższy punkt znajduje się w części południowo-zachodniej.

Plac Ludwika Zamenhofa (Kantplatz , Göring Platz, Plac Trójkątny ) – plac położony na osiedlu Huby (Hüben ) w obrębie dzielnicy Krzyki we Wrocławiu. Wcześniej obszar ten przynależał do osiedla Gaj . Obecnie obszar tego placu zagospodarowany jest jako teren ogrodzony z zieleńcem, w ramach którego urządzono miasteczko ruchu drogowego z placem zabaw dla dzieci. Skwer pozostaje w Zarządzie Zieleni Miejskiej we Wrocławiu  .

Ulica Łódzka – ulica położona we Wrocławiu na osiedlu Huby, w dawnej dzielnicy Krzyki. Ma 655 m długości i biegnie od ulicy Glinianej do ulicy Wieczystej. Ulica przebiega przez obszar wpisany do gminnej ewidencji zabytków pod pozycją Huby i Glinianki (z wyłączeniem odcinka od ulicy Kamiennej do ulicy Wieczystej), którego historyczny układ urbanistyczny podlega ochronie. Ponadto przy ulicy i w najbliższym otoczeniu znajdują się obiekty wpisane do gminnej ewidencji zabytków.

Ulica Przestrzenna – ulica położona we Wrocławiu na osiedlu Huby, w dawnej dzielnicy Krzyki. Ma 661 m długości i biegnie od ulicy Borowskiej do ulicy Wapiennej, za którą stanowi sięgacz. Ulica przebiega przez obszar wpisany do gminnej ewidencji zabytków pod pozycją Huby i Glinianki, którego historyczny układ urbanistyczny podlega ochronie. Ponadto przy ulicy i w najbliższym otoczeniu znajdują się obiekty wpisane do gminnej ewidencji zabytków, w tym kamienice ujęte w rejestrze zabytków. Przed II wojną światową ulica Przestrzenna wraz z ulicą Wielką i nieistniejącym dziś odcinkiem ulicy pomiędzy ulicami Ślężną i Borowską, stanowiła jedną ulicę – Goethestrasse – lecz w wyniku powstania w okresie powojnnym Wzgórza Andresa, ulica ta została podzielona na dwa niepowiązane odcinki, a wschodni odcinek z czasem, w 1974 r., otrzymał odrębną nazwę ulicy Przestrzennej, natomiast dotychczasową nazwę – ulica Wielka – zachował odcinek zachodni.

Ulica Wesoła – ulica położona we Wrocławiu na osiedlu Huby, w dawnej dzielnicy Krzyki. Ma 472 m długości i biegnie od ulicy Borowskiej do ulicy Gajowej, oraz obejmuje sięgacz o długości 126 m. Ulica przebiega przez obszar wpisany do gminnej ewidencji zabytków pod pozycją Huby i Glinianki, którego historyczny układ urbanistyczny podlega ochronie. Ponadto przy ulicy i w najbliższym otoczeniu znajdują się obiekty wpisane do gminnej ewidencji zabytków. Przed II wojną światową ulica Wesoła wraz z ulicami Szczęśliwą, Radosną, Pabianicką i Marka Petrusewicza oraz nieistniejącym fragmentem przy rondzie Żołnierzy Wyklętych, stanowiła jedną ulicę – Augustastrasse – lecz w wyniku powstania w okresie powojennym nowej zabudowy, ulica ta została podzielona na kilka ulic z odrębnymi nazwami, a jedną z nich jest ulica Wesoła.

V Liceum Ogólnokształcące im. gen. Jakuba Jasińskiego we Wrocławiu – publiczne liceum ogólnokształcące, mieszczące się przy ul. Kuronia we Wrocławiu. Jest jedną z trzech placówek we Wrocławiu kształcącą uczniów w ramach programu Matury Międzynarodowej.

Osiedle mieszkaniowe „Huby” – osiedle mieszkaniowe we Wrocławiu, którego budowę rozpoczęto pod koniec lat 50. XX wieku i kontynuowano w latach 60. i 70. XX wieku, na osiedlu Huby w dawnej dzielnicy Krzyki. Obejmuje obszar otoczony ulicami: Kamienną od strony południowej, Borowską od strony zachodniej, Dyrekcyjną od strony północnej i Hubską od strony wschodniej. Osiedle powstało na miejscu zniszczonej i rozebranej zabudowy przedwojennej pośród zachowanych częściowo kamienic i siatki dawnych ulic, w niektórych miejscach jednak zmieniając układ komunikacyjny. Do budowy budynków w ramach osiedla stosowano technologię Wrocławskiej Wielkiej Płyty. Powstała wówczas głównie zabudowa mieszkaniowa, w tym liczne wieloklatkowe, cztero- i pięciokondygnacyjne budynki liniowe i inne, w tym między innymi dwa bloki mieszkalne jedenastokondygnacyjne w centralnej części osiedla oraz trzy charakterystyczne budynki punktowe, stanowiące rytmicznie rozmieszczone dominanty wzdłuż ulicy Borowskiej, zrealizowane według powtarzalnego projektu punktowca przy ulicy Jastrzębiej. Przedwojenna zabudowa oraz powstała wówczas zabudowa mieszkaniowa była w późniejszych latach uzupełniana współczesnymi, rozproszonymi realizacjami głównie budynków plombowych, mieszkalnych i mieszkalno-usługowych.