Zawiśle (Włocławek)

Suszyce – osiedle we Włocławku, położone w dzielnicy Zawiśle, w północnej części miasta. Miejscowość Suszyce była wsią w ziemi dobrzyńskiej (położona na północnym brzegu Wisły) i do roku 1927 znajdowała się w gminie Szpetal, gdy przyłączono ją do miasta Włocławka.

Kulin – miejscowość stanowiąca część miasta Włocławek, należy do dzielnicy Zawiśle Znajduje się tu m.in. Rezerwat przyrody Kulin.

Pomnik Poległych Obrońców Wisły 1920 – pomnik na wzgórzu Szpetal we Włocławku, poświęcony poległym obrońcom miasta w czasie wojny polsko-bolszewickiej w 1920. W dniach 14–19 sierpnia 1920 na prawym brzegu Wisły toczyły się walki z oddziałami 3 Korpusu Kawalerii pod dowództwem komkora Gaja Dimitriewicza Gaja. Rok później, 22 sierpnia 1920 na wzgórzu Szpetal uroczyście pochowano szczątki czterdziestu żołnierzy poległych w czasie walk. Niebawem też podjęto decyzję o budowie w tym miejscu pomnika. Pomnik miał kształt obelisku, wykonanego z granitu. Znajdował się on na zbudowanym w kształcie półkola tarasie, usytuowanym na specjalnie usypanym kopcu, obłożonym kamieniami. Naprzeciw pomnika, w centrum tarasu, znajdowała się marmurowa płyta. Na szczycie obelisku znalazł się spiżowy orzeł, odlany w firmie braci Łopieńskich. Projektantem monumentu był Ludwik Sokołowski.Za prace budowlane odpowiedzialna była firma budowlana „Popławski i Furstenwald”. Uroczyste odsłonięcie pomnika odbyło się 1 października 1922. W październiku 1939 pomnik, podobnie jak inne pomniki we Włocławku, został zniszczony przez Niemców. Po wojnie, z przyczyn politycznych nie został odbudowany. Dopiero w grudniu 1988 zawiązał się Obywatelski Komitet Odbudowy Pomnika Poległych Obrońców Wisły 1920. 11 listopada 1989 odbyło się wmurowanie aktu erekcyjnego w miejscu pomnika. Uroczyste odsłonięcie odbudowanego pomnika miało miejsce 18 sierpnia 1990. Obecny kształt pomnika jest wierny temu z 1922. Jest on tradycyjnym miejscem obchodów rocznicy obrony Włocławka w 1920.

Ignackowo – część wsi Szpetal Górny, położonej w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim, powiecie włocławskim, gminie Fabianki. Ignackowo znajduje się w okolicach ulic Włocławskiej i Dobrzyńskiej, graniczy bezpośrednio z miastem Włocławkiem. Po drugiej stronie ulicy, na terenie Włocławka znajduje się 90-metrowy maszt nadawczy (ul. Dobrzyńska 26). W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego.

Rezerwat przyrody Kulin – rezerwat leśny utworzony w 1967 roku, położony w północnej części miasta Włocławek (na prawobrzeżnej skarpie Wisły), na gruntach zarządzanych przez Nadleśnictwo Włocławek (leśnictwo Szpetal). Jest to jeden z najcenniejszych obiektów przyrodniczych na terenie środkowej Polski. Początkowo powierzchnia rezerwatu wynosiła 15,46 ha, lecz w 2001 roku jego teren powiększono. Obecnie jego powierzchnia wynosi 50,88 ha. Obszar rezerwatu podlega ochronie czynnej. W rezerwacie położonym na niezwykle malowniczych i trudno dostępnych skarpach, wytworzył się specyficzny mikroklimat (cieplejszy niż na terenach przyległych), który pozwolił na wykształcenie się biocenoz zbliżonych do lasostepów Ukrainy czy Niziny Węgierskiej. W rezerwacie chroni się interesujące gatunki ciepłolubnej roślinności stepowej, okrajowej, zaroślowej i leśnej z udziałem wielu osobliwości florystycznych: dyptamu jesionolistnego („gorejący krzak Mojżesza”), ostnicy Jana, zawilca wielokwiatowego, omanu szorstkiego, wężymordu stepowego, wisienki karłowatej, a także kilku gatunków kserotermicznych porostów i wielu innych rzadkich roślin. Celem rezerwatu jest również ochrona interesujących gleb, które wykształciły się w tym rejonie, jak również wielu rzadkich zwierząt bezkręgowych m.in. cykad i ślimaków. Dodatkowym atutem rezerwatu są bytujące w nim rzadkie gatunki ptaków, głównie wodnych m.in.: czapla biała, zimorodek, bocian czarny, żuraw, ale także dobrze się czującego na wysokich skarpach bielika, sokoła wędrownego i innych gatunków ptaków szponiastych. Szczególnie wyróżniającą cechą terenu rezerwatu jest zróżnicowana rzeźba terenu – liczne skarpy i wąwozy, które sprawiają wrażenie krajobrazu wyżynnego, osadzonego pośród nizin, co przyciąga uwagę turystów odwiedzających to miejsce.

Zakłady Celulozowo-Papiernicze im. Juliana Marchlewskiego (potocznie zwane Ameryką, Celulozą) – zakłady celulozowo-papiernicze we Włocławku działające w latach 1899–1994.

Szpetal, dziś Szpetal Dolny – osiedle włocławskie, stanowiące część prawobrzeżnej dzielnicy Zawiśle. Nazwa wywodzi się od XIII-wiecznego hospicjum dla podróżnych pw. św. Gotarda (Hospitale sancti Gothardi), zbudowanego w pobliżu wczesnośredniowiecznej przeprawy przez Wisłę.

Port letni we Włocławku – niegdyś włocławski port na lewym brzegu Wisły (km 677,40), znajdujący się w dzielnicy Wschód Mieszkaniowy, niedaleko ul. Płockiej i Barskiej. Obecnie nie funkcjonuje prawidłowo ze względu na zbyt niski poziom wody poniżej włocławskiej zapory. Może być wykorzystywany m.in. podczas akcji ratunkowych. Jest elementem infrastruktury śródlądowej drogi wodnej – szlaku żeglownego na Wiśle. Nieopodal, przy samym brzegu, na wysokości dzisiejszej ulicy Leonida Teligi, znajdowała się niegdyś stacja kolei wąskotorowej Włocławek Port.

Zespół Szkół Technicznych we Włocławku – jedna z najstarszych placówek oświatowo-wychowawczych we Włocławku. Istnieje od 1920 roku, a w obecnym gmachu przy ul. Ogniowej 2 mieści się od 1929 roku. W jego skład wchodzą: Technikum Nr 6 i Zasadnicza Szkoła Zawodowa Nr 6.

Wschód Mieszkaniowy – jedna z dzielnic (jednostek strukturalnych) Włocławka. Według oficjalnego projektu Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego z 2007 r. Wschód Mieszkaniowy stanowi tereny na wschód od Śródmieścia, na północy graniczy z Wisłą, na wschodzie kończy się na ul. Zielnej, Al. Kazimierza Wielkiego i Al. Królowej Jadwigi, na południu graniczy z linią kolejową nr 18. W latach siedemdziesiątych całą wschodnią część miasta nazywano oficjalnie dzielnicą Wschód, nie rozróżniano wówczas na Wschód Mieszkaniowy, Wschód Przemysłowy i Wschód Leśny, te nowe oficjalne nazwy funkcjonują głównie w dokumentach miejskich ostatnich lat. Największym osiedlem Wschodu Mieszkaniowego jest os. Kazimierza Wielkiego. W południowej części Wschodu Mieszkaniowego znajdują się obiekty sportowe Ośrodka Sportu i Rekreacji (Hala Mistrzów, hala widowiskowo-sportowa, stadion piłkarsko-lekkoatletyczny, kryta pływalnia „Delfin”), duże sklepy, hurtownie, centra handlowe, hipermarkety, a także cmentarz komunalny.

Kościół świętego Józefa w Szpetalu Górnym – rzymskokatolicki kościół parafialny znajdujący się podwłocławskim Szpetalu Górnym (dekanat szpetalski diecezji włocławskiej). Jest to świątynia wybudowana w latach 1808–1809 dzięki staraniom właściciela dóbr szpetalskich, Mariana Rutkowskiego. Budowla reprezentuje styl klasycystyczny, wzniesiona została z cegły i jest otynkowana. Jej projektantem był zapewne architekt M. Szpikowski. Kościół został konsekrowany w 1815 roku. W 1945 roku hitlerowcy spalili świątynię, tak że zachowały się tylko same mury. Kościół został odbudowany w latach 1946–1947 i w dniu 19 października 1947 roku został konsekrowany przez ordynariusza włocławskiego Karola Radońskiego. W kolejnych latach świątynia wzbogaciła się o nowe wyposażenie wnętrza. W 1999 roku została przeprowadzona konserwacja stropu. Polichromia została wykonana przez Zygmunta Klaryskę w 1977 roku i odnowiono ją w 1996 roku. Ołtarz w kościele jest marmurowy, posadzka została wykonana z terakoty. Organy zostały zamontowane w 1955 roku, natomiast w 1980 roku zostały wstawione nowe meble. W 1991 roku na wieży została zamontowana konstrukcja stalowa i na niej zostały zawieszone trzy dzwony o imionach: „Józef”, „Barbara”, „Anioł”. W latach 2008–2011 świątynia została powiększona, a także został wykonany gruntowny remont starej zabytkowej części kościoła. Ordynariusz włocławski, wiesław Mering, w dniu 4 października 2015 roku uroczyście poświęcił nową część świątyni.

Parafia Świętego Józefa w Szpetalu Górnym – parafia rzymskokatolicka, znajdująca się w diecezji włocławskiej, w dekanacie szpetalskim.