Szpetal Dolny

Pomnik Poległych Obrońców Wisły 1920 – pomnik na wzgórzu Szpetal we Włocławku, poświęcony poległym obrońcom miasta w czasie wojny polsko-bolszewickiej w 1920. W dniach 14–19 sierpnia 1920 na prawym brzegu Wisły toczyły się walki z oddziałami 3 Korpusu Kawalerii pod dowództwem komkora Gaja Dimitriewicza Gaja. Rok później, 22 sierpnia 1920 na wzgórzu Szpetal uroczyście pochowano szczątki czterdziestu żołnierzy poległych w czasie walk. Niebawem też podjęto decyzję o budowie w tym miejscu pomnika. Pomnik miał kształt obelisku, wykonanego z granitu. Znajdował się on na zbudowanym w kształcie półkola tarasie, usytuowanym na specjalnie usypanym kopcu, obłożonym kamieniami. Naprzeciw pomnika, w centrum tarasu, znajdowała się marmurowa płyta. Na szczycie obelisku znalazł się spiżowy orzeł, odlany w firmie braci Łopieńskich. Projektantem monumentu był Ludwik Sokołowski.Za prace budowlane odpowiedzialna była firma budowlana „Popławski i Furstenwald”. Uroczyste odsłonięcie pomnika odbyło się 1 października 1922. W październiku 1939 pomnik, podobnie jak inne pomniki we Włocławku, został zniszczony przez Niemców. Po wojnie, z przyczyn politycznych nie został odbudowany. Dopiero w grudniu 1988 zawiązał się Obywatelski Komitet Odbudowy Pomnika Poległych Obrońców Wisły 1920. 11 listopada 1989 odbyło się wmurowanie aktu erekcyjnego w miejscu pomnika. Uroczyste odsłonięcie odbudowanego pomnika miało miejsce 18 sierpnia 1990. Obecny kształt pomnika jest wierny temu z 1922. Jest on tradycyjnym miejscem obchodów rocznicy obrony Włocławka w 1920.

Port zimowy we Włocławku – niegdyś włocławski port na prawym brzegu Wisły (km 679,40), znajdujący się w dzielnicy Zawiśle, tuż poniżej mostu stalowego. Obecnie nie funkcjonuje prawidłowo ze względu na zbyt niski poziom wody poniżej włocławskiej zapory. Co najmniej od 1960 r. było to zimowisko statków i siedziba strażnika Zarządu Dróg Wodnych. W okresie późniejszym z obiektu korzystał również Klub Morski LOK.

Most im. Edwarda Śmigłego-Rydza we Włocławku – kratownicowy most stalowy na Wiśle, łączący Śródmieście z Zawiślem. Jest położony 4 km w dół rzeki od mostu na zaporze we Włocławku i 45 km w górę rzeki od mostu autostradowego im. Armii Krajowej pod Toruniem. Most mierzy 620 metrów długości i 9 metrów szerokości (6 m droga i po 1,5 metra chodników). Wybudowano go w 1937 roku. W czasie II wojny światowej wojsko polskie wysadziło most w powietrze (w 1939 roku), został odbudowany przez niemieckie władze okupacyjne w 1944 roku, a następnie przez niemieckie wojsko wysadzony (podczas wycofywania się Niemców z miasta w 1945 roku). Odbudowano go ponownie w roku 1948. Ostatni gruntowny remont przeszedł w roku 2008, w 2009 zainstalowano na nim zielono-bursztynową iluminację zbudowaną na bazie opraw LED. Nazwany został na cześć Edwarda Śmigłego-Rydza, jednego z honorowych obywateli miasta, który 25 września 1937 roku uroczyście przeciął wstęgę i otworzył most. Dobór patrona był przejawem budowanego w tym czasie kultu Edwarda Śmigłego-Rydza. Nie była to pierwsza przeprawa mostowa na rzece Wiśle we Włocławku – wcześniej, na wprost ulicy Gdańskiej, funkcjonował wzniesiony w 1865 r. drewniany most łyżwowy (zniszczony w trakcie I wojny światowej), niemiecki most drewniany (zniszczony w trakcie wojny polsko-bolszewickiej) oraz polski most drewniany. Na moście od strony Katedry zamocowana jest nowa tablica upamiętniająca patrona, nawiązująca wyglądem do przedwojennej. 26 września 2017 roku telewizja CW 24tv wyemitowała materiał sugerujący, że najprawdopodobniej tablicę wytworzyła i samowolnie pod osłoną nocy zamontowała anonimowa osoba prywatna. Tablica miała jakoby pojawić się na moście w 2006 roku, następnie zostać zdjęta na czas remontu mostu i znowu się na nim pojawić w 2008 roku.

Most łyżwowy we Włocławku – most łyżwowy na Wiśle we Włocławku, łączący niegdyś centrum miasta ze Szpetalem Dolnym. Spalony w 1914, odbudowany w 1915, ponownie zniszczony w 1920, odbudowany w 1922 i ostatecznie rozebrany w 1938 roku.

Bulwary im. Marszałka Józefa Piłsudskiego we Włocławku – ulica położona wzdłuż lewego brzegu rzeki Wisły z przylegającą do niej promenadą przekraczającą rzekę Zgłowiączkę. Dawniej nosiła nazwy: Nadbrzeżna (XIX wiek), Bulwarowa (XIX wiek-1945) i Bulwary Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (1945–1989). W XIX wieku potocznie nazywany Bulwarkiem (narzędnik wyrazu Bulwark). Bulwary są miejscem odbywania się cyklicznych imprez: Dni Włocławka, Festiwalu Wisły oraz Bulwarów Sportu i Sztuki (w sezonie letnim), a także innych koncertów i eventów. Znajduje się tu m.in. plac zabaw dla dzieci i siłownia plenerowa, wytyczono ścieżki spacerowe i rowerowe, a także parking samochodowy na 30 miejsc. Wzdłuż całej promenady znajduje się 27 stojaków rowerowych. Wzdłuż promenady ustawiono 13 tarasów widokowych z posadzonymi nowymi drzewami i krzewami. Na jednym z nich leżącym naprzeciw Kościoła św. Jana Chrzciciela znajduje się herb miasta ułożony z kostki, a także odległości do najważniejszych miast Polski i świata i inne wzory, np. ryby (symbol chrześcijaństwa). Sezonowo pracuje tu stoisko sprzedające kawę i lody. Do promenady przymocowana jest Pływająca Scena na Wiśle, zaś naprzeciw niej postawiono krzesła dla widzów. Włocławskie Bulwary znajdują się na trasie Wiślanej Trasy Rowerowej.

Późnogotycki kościół św. Jana Chrzciciela we Włocławku, dawna fara miejska, został zbudowany w 1538 r., na miejscu świątyni opisywanej w 1065 r. Budowla stoi nad Wisłą, przy Starym Rynku. Jest to jednonawowy kościół o dwuprzęsłowym prezbiterium zamkniętym pierwotnie prostą ścianą, a obecnie węższą i niższą od niego półkolistą apsydą. Nawa jest również dwuprzęsłowa, o takiej samej szerokości i wysokości co prezbiterium, oddzielona od niego ostrołukowym łukiem tęczowym. Od zachodu do nawy przylega przysadzista trójkondygnacyjna wieża zwieńczona barokowym hełmem baniastym z latarnią. Do wyposażenia wnętrza, utrzymanego w stylu późnobarokowym i rokokowym, należą m.in.: ołtarz główny z 1 połowy XVIII w., dwa ołtarze boczne z 3 ćwierci XVIII w., obraz Anioła Stróża (1635 r.), barokowa chrzcielnica (XVII w.) i rokokowa ambona z XVII w.

Stary Rynek – jest jednym z najważniejszych placów Śródmieścia we Włocławku. Przeważająca część zabudowy stanowią kamienice pochodzące z XIX wieku. Plac objęty jest lokalnym programem rewitalizacji. Ma kształt prostokąta o wymiarach 150x70 metrów. Wpadają do niego ważniejsze ulice starego miasta jak: Tumska, 3 Maja, Łęgska, Zamcza, Szpichlerna.

Muzeum Etnograficzne we Włocławku – oddział Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku.

Parafia Świętego Jana Chrzciciela we Włocławku – rzymskokatolicka parafia we Włocławku, należąca do diecezji włocławskiej i dekanatu włocławskiego I. Powołana w XI wieku przez księdza biskupa Jana Rzymianina. Obsługiwana przez księży diecezjalnych. Proboszczem jest ks. kan. dr Piotr Dykowski.

Muzeum Historii Włocławka – jeden z oddziałów Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku. Znajduje się na trasie Szlaku Piastowskiego.

Barokowe kamienice na Starym Rynku we Włocławku – dwie kamienice usytuowane na Starym Rynku we Włocławku oznaczone numerami 14 i 15, zbudowane między XVI a XVIII wiekiem. Swoją nazwę zawdzięczają barokowym szczytom ujętym we faliste spływy. Są jednymi z nielicznych zachowanych we Włocławku budynków pochodzących z XVIII wieku oraz przykładów mieszczańskiej kamienicy barokowej. Obecnie, wraz z trzecią kamienicą przy ul. Szpichlernej 19 zbudowaną w latach 50. XIX wieku, stanowią siedzibę Muzeum Historii Włocławka, oddziału Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku. 10 grudnia 1985 roku zostały wpisane do rejestru zabytków.

Pomnik Ludziom Pracy – rzeźba stojąca we Włocławku przy bulwarach. W miejscu, w którym do 1939 znajdował się pomnik Józefa Piłsudskiego w 1978 postawiono pomnik upamiętniający połączenie się Polskiej Partii Socjalistycznej i Polskiej Partii Robotniczej. Uroczyste odsłonięcie pomnika miało miejsce 14 grudnia 1978, w 30. rocznicę powstania Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i 60. rocznicę powstania Komunistycznej Partii Polski. Pomnik ma kształt dwóch połączonych ze sobą flag, mających symbolizować obie partie, które utworzyły PZPR. Znalazła się na nim tablica z napisem „Ludziom Pracy”. Pomnik wykonano z betonu pokrytego warstwą lastrika. Jego budowa miała uzasadnić powojenną zmianę nazw włocławskich bulwarów, które przed 1939 nosiły imię Józefa Piłsudskiego, po wojnie zaś – Zjednoczonej Klasy Robotniczej. Od 1979 pomnik był miejscem, z którego tradycyjnie wyruszały pochody pierwszomajowe we Włocławku. Po 1989, w ramach dekomunizacji, pomnik, podobnie jak pomnik Juliana Marchlewskiego miał zostać wyburzony. W 1992 decyzję w tej sprawie podjęła rada miasta, jednak ostatecznie usunięto z niego tylko tablicę. Wiele razy był oblewany czerwoną farbą. 15 kwietnia 2002 Zarząd Miasta uchwalił przywrócenie tablicy na jej poprzednie miejsce, co uroczyście odbyło się 1 maja 2002. W 2009 dolna z flag została pomalowana na biało–czerwono.