Pomnik Ludziom Pracy we Włocławku

Pałac Steinhagena we Włocławku – zabytkowa willa, która mieści się w zabudowie śródmiejskiej Włocławka, tuż przy spacerowym bulwarze nadwiślańskim.

III Liceum Ogólnokształcące im. Marii Konopnickiej we Włocławku – liceum ogólnokształcące we Włocławku, powstałe w 1918 roku. W obecnym gmachu przy ul. Bechiego 1 liceum funkcjonuje od 1932, budynek wpisany został na listę zabytków we Włocławku.

Browar Bojańczyka we Włocławku – zespół fabryczny XIX-wiecznego zabytkowego Browaru Bojańczyka z lat 1832-1880. Składa się z 5 budynków: głównego budynku Browaru, trzech magazynów oraz Domu Zarządcy. Obiekt wpisany jest do rejestru zabytków pod nr rej.: 413/A z 12.06.1998

Zespół Szkół Katolickich im. ks. Jana Długosza zaczął funkcjonować 1 września 2003 roku. Historia funkcjonowania placówki szkolnej im. ks Jana Długosza we Włocławku sięga jednak roku 1916, kiedy to ówczesny biskup włocławski, Stanisław Zdzitowiecki, otrzymał zezwolenie od okupacyjnych władz niemieckich na otwarcie szkoły w Pałacu Biskupim. Szkoła wyposażona jest w internat bezpośrednio dobudowany do budynku szkoły. Placówka jako jedna z dwóch szkół w Polsce wyposażona jest w najnowocześniejszy sprzęt dydaktyczny – w każdej sali lekcyjnej zamontowane są tablice interaktywne z dostępem do internetu. W szkole zamontowanych zostało 28 tablic o przekątnej 88 cali. Od 2001 roku w szkole funkcjonuje monitoring, który obejmuje prawie każdą salę lekcyjną, korytarze, szatnie i inne pomieszczenia szkolne. Uczniowie wraz z nauczycielami mają ujednolicone stroje (mundurki).

Muzeum Etnograficzne we Włocławku – oddział Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku.

Zespół Szkół Technicznych we Włocławku – jedna z najstarszych placówek oświatowo-wychowawczych we Włocławku. Istnieje od 1920 roku, a w obecnym gmachu przy ul. Ogniowej 2 mieści się od 1929 roku. W jego skład wchodzą: Technikum Nr 6 i Zasadnicza Szkoła Zawodowa Nr 6.

Muzeum Historii Włocławka – jeden z oddziałów Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku. Znajduje się na trasie Szlaku Piastowskiego.

Stary Rynek – jest jednym z najważniejszych placów Śródmieścia we Włocławku. Przeważająca część zabudowy stanowią kamienice pochodzące z XIX wieku. Plac objęty jest lokalnym programem rewitalizacji. Ma kształt prostokąta o wymiarach 150x70 metrów. Wpadają do niego ważniejsze ulice starego miasta jak: Tumska, 3 Maja, Łęgska, Zamcza, Szpichlerna.

Parafia Świętego Jana Chrzciciela we Włocławku – rzymskokatolicka parafia we Włocławku, należąca do diecezji włocławskiej i dekanatu włocławskiego I. Powołana w XI wieku przez księdza biskupa Jana Rzymianina. Obsługiwana przez księży diecezjalnych. Proboszczem jest ks. kan. dr Piotr Dykowski.

Późnogotycki kościół św. Jana Chrzciciela we Włocławku, dawna fara miejska, został zbudowany w 1538 r., na miejscu świątyni opisywanej w 1065 r. Budowla stoi nad Wisłą, przy Starym Rynku. Jest to jednonawowy kościół o dwuprzęsłowym prezbiterium zamkniętym pierwotnie prostą ścianą, a obecnie węższą i niższą od niego półkolistą apsydą. Nawa jest również dwuprzęsłowa, o takiej samej szerokości i wysokości co prezbiterium, oddzielona od niego ostrołukowym łukiem tęczowym. Od zachodu do nawy przylega przysadzista trójkondygnacyjna wieża zwieńczona barokowym hełmem baniastym z latarnią. Do wyposażenia wnętrza, utrzymanego w stylu późnobarokowym i rokokowym, należą m.in.: ołtarz główny z 1 połowy XVIII w., dwa ołtarze boczne z 3 ćwierci XVIII w., obraz Anioła Stróża (1635 r.), barokowa chrzcielnica (XVII w.) i rokokowa ambona z XVII w.

Barokowe kamienice na Starym Rynku we Włocławku – dwie kamienice usytuowane na Starym Rynku we Włocławku oznaczone numerami 14 i 15, zbudowane między XVI a XVIII wiekiem. Swoją nazwę zawdzięczają barokowym szczytom ujętym we faliste spływy. Są jednymi z nielicznych zachowanych we Włocławku budynków pochodzących z XVIII wieku oraz przykładów mieszczańskiej kamienicy barokowej. Obecnie, wraz z trzecią kamienicą przy ul. Szpichlernej 19 zbudowaną w latach 50. XIX wieku, stanowią siedzibę Muzeum Historii Włocławka, oddziału Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku. 10 grudnia 1985 roku zostały wpisane do rejestru zabytków.

Bulwary im. Marszałka Józefa Piłsudskiego we Włocławku – ulica położona wzdłuż lewego brzegu rzeki Wisły z przylegającą do niej promenadą przekraczającą rzekę Zgłowiączkę. Dawniej nosiła nazwy: Nadbrzeżna (XIX wiek), Bulwarowa (XIX wiek-1945) i Bulwary Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (1945–1989). W XIX wieku potocznie nazywany Bulwarkiem (narzędnik wyrazu Bulwark). Bulwary są miejscem odbywania się cyklicznych imprez: Dni Włocławka, Festiwalu Wisły oraz Bulwarów Sportu i Sztuki (w sezonie letnim), a także innych koncertów i eventów. Znajduje się tu m.in. plac zabaw dla dzieci i siłownia plenerowa, wytyczono ścieżki spacerowe i rowerowe, a także parking samochodowy na 30 miejsc. Wzdłuż całej promenady znajduje się 27 stojaków rowerowych. Wzdłuż promenady ustawiono 13 tarasów widokowych z posadzonymi nowymi drzewami i krzewami. Na jednym z nich leżącym naprzeciw Kościoła św. Jana Chrzciciela znajduje się herb miasta ułożony z kostki, a także odległości do najważniejszych miast Polski i świata i inne wzory, np. ryby (symbol chrześcijaństwa). Sezonowo pracuje tu stoisko sprzedające kawę i lody. Do promenady przymocowana jest Pływająca Scena na Wiśle, zaś naprzeciw niej postawiono krzesła dla widzów. Włocławskie Bulwary znajdują się na trasie Wiślanej Trasy Rowerowej.