Browar Jerzego Bojańczyka we Włocławku

Zespół Szkół Katolickich im. ks. Jana Długosza zaczął funkcjonować 1 września 2003 roku. Historia funkcjonowania placówki szkolnej im. ks Jana Długosza we Włocławku sięga jednak roku 1916, kiedy to ówczesny biskup włocławski, Stanisław Zdzitowiecki, otrzymał zezwolenie od okupacyjnych władz niemieckich na otwarcie szkoły w Pałacu Biskupim. Szkoła wyposażona jest w internat bezpośrednio dobudowany do budynku szkoły. Placówka jako jedna z dwóch szkół w Polsce wyposażona jest w najnowocześniejszy sprzęt dydaktyczny – w każdej sali lekcyjnej zamontowane są tablice interaktywne z dostępem do internetu. W szkole zamontowanych zostało 28 tablic o przekątnej 88 cali. Od 2001 roku w szkole funkcjonuje monitoring, który obejmuje prawie każdą salę lekcyjną, korytarze, szatnie i inne pomieszczenia szkolne. Uczniowie wraz z nauczycielami mają ujednolicone stroje (mundurki).

Pałac Steinhagena we Włocławku – zabytkowa willa, która mieści się w zabudowie śródmiejskiej Włocławka, tuż przy spacerowym bulwarze nadwiślańskim.

Pomnik Ludziom Pracy – rzeźba stojąca we Włocławku przy bulwarach. W miejscu, w którym do 1939 znajdował się pomnik Józefa Piłsudskiego w 1978 postawiono pomnik upamiętniający połączenie się Polskiej Partii Socjalistycznej i Polskiej Partii Robotniczej. Uroczyste odsłonięcie pomnika miało miejsce 14 grudnia 1978, w 30. rocznicę powstania Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i 60. rocznicę powstania Komunistycznej Partii Polski. Pomnik ma kształt dwóch połączonych ze sobą flag, mających symbolizować obie partie, które utworzyły PZPR. Znalazła się na nim tablica z napisem „Ludziom Pracy”. Pomnik wykonano z betonu pokrytego warstwą lastrika. Jego budowa miała uzasadnić powojenną zmianę nazw włocławskich bulwarów, które przed 1939 nosiły imię Józefa Piłsudskiego, po wojnie zaś – Zjednoczonej Klasy Robotniczej. Od 1979 pomnik był miejscem, z którego tradycyjnie wyruszały pochody pierwszomajowe we Włocławku. Po 1989, w ramach dekomunizacji, pomnik, podobnie jak pomnik Juliana Marchlewskiego miał zostać wyburzony. W 1992 decyzję w tej sprawie podjęła rada miasta, jednak ostatecznie usunięto z niego tylko tablicę. Wiele razy był oblewany czerwoną farbą. 15 kwietnia 2002 Zarząd Miasta uchwalił przywrócenie tablicy na jej poprzednie miejsce, co uroczyście odbyło się 1 maja 2002. W 2009 dolna z flag została pomalowana na biało–czerwono.

III Liceum Ogólnokształcące im. Marii Konopnickiej we Włocławku – liceum ogólnokształcące we Włocławku, powstałe w 1918 roku. W obecnym gmachu przy ul. Bechiego 1 liceum funkcjonuje od 1932, budynek wpisany został na listę zabytków we Włocławku.

Muzeum Etnograficzne we Włocławku – oddział Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku.

Muzeum Historii Włocławka – jeden z oddziałów Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku. Znajduje się na trasie Szlaku Piastowskiego.

Zespół Szkół Technicznych we Włocławku – jedna z najstarszych placówek oświatowo-wychowawczych we Włocławku. Istnieje od 1920 roku, a w obecnym gmachu przy ul. Ogniowej 2 mieści się od 1929 roku. W jego skład wchodzą: Technikum Nr 6 i Zasadnicza Szkoła Zawodowa Nr 6.

Budynek dawnego Banku Gdańskiego we Włocławku – zabytkowa kamienica we Włocławku, mieszcząca się u zbiegu ulic Żabiej i Królewieckiej w dzielnicy Śródmieście.

Parafia Świętego Jana Chrzciciela we Włocławku – rzymskokatolicka parafia we Włocławku, należąca do diecezji włocławskiej i dekanatu włocławskiego I. Powołana w XI wieku przez księdza biskupa Jana Rzymianina. Obsługiwana przez księży diecezjalnych. Proboszczem jest ks. kan. dr Piotr Dykowski.

Stary Rynek – jest jednym z najważniejszych placów Śródmieścia we Włocławku. Przeważająca część zabudowy stanowią kamienice pochodzące z XIX wieku. Plac objęty jest lokalnym programem rewitalizacji. Ma kształt prostokąta o wymiarach 150x70 metrów. Wpadają do niego ważniejsze ulice starego miasta jak: Tumska, 3 Maja, Łęgska, Zamcza, Szpichlerna.

Barokowe kamienice na Starym Rynku we Włocławku – dwie kamienice usytuowane na Starym Rynku we Włocławku oznaczone numerami 14 i 15, zbudowane między XVI a XVIII wiekiem. Swoją nazwę zawdzięczają barokowym szczytom ujętym we faliste spływy. Są jednymi z nielicznych zachowanych we Włocławku budynków pochodzących z XVIII wieku oraz przykładów mieszczańskiej kamienicy barokowej. Obecnie, wraz z trzecią kamienicą przy ul. Szpichlernej 19 zbudowaną w latach 50. XIX wieku, stanowią siedzibę Muzeum Historii Włocławka, oddziału Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku. 10 grudnia 1985 roku zostały wpisane do rejestru zabytków.

Późnogotycki kościół św. Jana Chrzciciela we Włocławku, dawna fara miejska, został zbudowany w 1538 r., na miejscu świątyni opisywanej w 1065 r. Budowla stoi nad Wisłą, przy Starym Rynku. Jest to jednonawowy kościół o dwuprzęsłowym prezbiterium zamkniętym pierwotnie prostą ścianą, a obecnie węższą i niższą od niego półkolistą apsydą. Nawa jest również dwuprzęsłowa, o takiej samej szerokości i wysokości co prezbiterium, oddzielona od niego ostrołukowym łukiem tęczowym. Od zachodu do nawy przylega przysadzista trójkondygnacyjna wieża zwieńczona barokowym hełmem baniastym z latarnią. Do wyposażenia wnętrza, utrzymanego w stylu późnobarokowym i rokokowym, należą m.in.: ołtarz główny z 1 połowy XVIII w., dwa ołtarze boczne z 3 ćwierci XVIII w., obraz Anioła Stróża (1635 r.), barokowa chrzcielnica (XVII w.) i rokokowa ambona z XVII w.