Meczet Ortaköy

Synagoga Etz Ahayim w Stambule – synagoga znajdująca się w stambulskiej dzielnicy Ortaköy, przy ulicy Muallim Naci 40/1. Powstała na miejscu poprzedniej, która uległa doszczętnemu zniszczeniu w wyniku pożaru w dniu 1 października 1941 r.; zachował się jedynie marmurowy aron ha-kodesz, noszący hebrajską inskrypcję. Ta wcześniejsza synagoga również ulegała poważnym uszkodzeniom w pożarach w latach 1703 i 1813. Na początku lat 90. XX wieku budynek synagogi został odnowiony i ponownie udostępniony wiernym 20 marca 1994 r. Nazwa synagogi (hebr. ‏עץ החיים‎, ec ha-chajim) oznacza dosłownie „Drzewo Życia” i jest często spotykana w synagogach z czasów bizantyjskich i osmańskich. Etz Ahayim została zarejestrowana 27 listopada 1960 r. jako zabytek podlegający ochronie (numer rejestru 1443).

Zamach w Stambule – zamach, do którego doszło 1 stycznia 2017 w klubie Reina w dzielnicy Stambułu Besiktas. Do klubu wszedł jeden napastnik w stroju świętego Mikołaja, uzbrojony w karabinek typu AK, a następnie otworzył ogień do znajdujących się w środku osób. Odpowiedzialność za zamach wzięło na siebie Państwo Islamskie.

Most Bosforski (też: I Most Bosforski, tur. Boğaz Köprüsü) – drogowy most wiszący nad cieśniną Bosfor w Turcji, oddany do użytku w 1973 r., łączący dzielnice Stambułu: Ortaköy w Europie z Beylerbeyi w Azji. Leży na południe od Mostu Mehmeda Zdobywcy, w pobliżu zatoki Złoty Róg. Jest najdalej położonym na południe mostem nad Bosforem, na południe od mostu znajdują się przeprawy tunelem kolejowym Marmaray i tunelem drogowym Eurazja.

Pałac Beylerbeyi (tur. Beylerbeyi Sarayı) – znajduje się w Stambule w Turcji, w azjatyckiej części miasta, nad Bosforem. Został wybudowany z polecenia sułtana Abdulaziza I przez braci architektów: Agopa i Sarkisa Baylana w latach 1861–1865, we francuskim stylu Neobarokowym, ale na tradycyjnym osmańskim planie: prostokątnym, z fasadą zwróconą w stronę Bosforu, z sześcioma holami (po trzy na każdym piętrze) i 24 pokojami. Część południowo-zachodnia pałacu pełniła funkcje oficjalne, w części północno-wschodniej mieściły się prywatne apartamenty oraz harem.

Pałac Gwiazd lub Pałac Yıldız (tur. Yıldız Sarayı) – drugi co do wielkości pałac w Stambule w Turcji. Znajduje się nad Bosforem, w dzielnicy Beşiktaş, w gaju istniejącym tu od czasów Bizancjum. Pałac zajmuje powierzchnię 500 000 m². Obecnie jest podzielony na różne sekcje, w jednej z nich od 1994 istnieje muzeum. Pałac składa się z wielu pawilonów, budowanych przez sułtanów w XIX w. Pierwszym budynkiem była Willa Merasim, zbudowana w 1880 przez architekta Sarkisa Balyana. Drugi pawilon powstał w 1889 roku, zaprojektowany przez Włocha Raimondo D'Aranco, trzeci wybudowano w 1898. Nazwa Yıldız pochodzi od nazwy pałacu, który sułtan Selim III kazał tu postawić dla swojej matki. Pałac główny powstał za panowania Abdülhamida II. Główny budynek jest trzypiętrowy, podpiwniczony, podzielony na część oficjalną i prywatne apartamenty sułtana: harem i Selamlık. Pałac posiadał własne dwa meczety, hammam (łaźnię), teatr, warsztat stolarza i kuźnię w oddzielnych pawilonach. Między pawilonami poprowadzono aleje, oddzielono je bramami. Część północna obecnie należy do wojska, pozostałe do politechniki, miasta, Głównego Zarządu Pałaców oraz Instytutu Badań nad Historią Sztuki Islamskiej i Kultury. Parki, wiele starych pawilonów, w tym pracownia porcelany, są otwarte dla zwiedzania. Najbardziej znanym obiektem jest Pawilon Şale, obecnie muzeum. Przy wejściu do Pałacu Gwiazd znajduje się inny znany budynek – Pawilon Muayede – również muzeum. Obok niego znajduje się Pawilon Qt, służący w przeszłości gościom przybywającym z wizytą do sułtana.

Muzeum Morskie w Stambule (tur. Deniz Müzesi) w Turcji znajduje się w budynku Urzędu Finansowego w dzielnicy Beşiktaş. Jest pierwszym muzeum o charakterze wojskowym założonym w Turcji.

Pałac Dolmabahçe (Dolmabahcze, tur. Dolmabahçe Sarayı) – pałac w Stambule, w Turcji, położony po europejskiej stronie cieśniny Bosfor. Służył jako centrum administracyjne Imperium Osmańskiego od 1853 do 1922 roku, z przerwą w latach 1889–1909. Pałac ten był pierwszym pałacem w Stambule zbudowanym w stylu europejskim przez sułtana Abdulmecida I pomiędzy 1842 a 1853 rokiem. Architektem był Ormianin Karabet Balyan. Pałac kosztował równowartość 35 ton złota. W jego wnętrzu znajduje się kryształowy żyrandol o 750 lampach, ważący 4,5 tony, będący darem od królowej Wiktorii. W pałacu znajduje się również największa kolekcja bakaratowych żyrandoli na świecie, z tego szkła wykonano także jedne z poręczy schodów. W 1887 roku gościł tu cesarz Wilhelm II podczas wizyty w Stambule. Podczas prac renowacyjnych w 1910 pałac wyposażono w centralne ogrzewanie. Po powstaniu Republiki Tureckiej oddano go do dyspozycji Atatürka, który zatrzymywał się tu podczas letnich wizyt w mieście. Budynek ma powierzchnię 45 000 m², posiada 285 pokoi, 46 korytarzy, 6 łaźni, 68 toalet i 1427 okien. Pałac miał z założenia sprawiać wrażenie na zagranicznych gościach, dlatego wzorowano go na Luwrze i Pałacu Buckingham. Marmur użyty przy budowie pałacu pochodzi z wyspy Marmara, alabaster z Egiptu, porfir z Pergamonu. Wnętrza pałacu pokrywają obrazy włoskich i francuskich mistrzów, sławnego rosyjskiego malarza Ajwazowskiego. Meble sprowadzono z Paryża, porcelanę z Sèvres, wyroby jedwabne z Hereke i Lyonu. Z Hereke pochodzą ręcznie tkane dywany: 131 dużych i 99 małych. Ich łączna powierzchnia to 4500 m². Od lądu i morza prowadzi do pałacu 12 bram. Obecnie jako brama jest używana Brama Skarbu, przy której znajduje się Wieża Zegarowa Dolmabahçe. Projekty dekoracji i mebli są dziełem dekoratora wnętrz Sechana, autora wyposażenia Opery Paryskiej Dla zwiedzających udostępnione są dwie części pałacu: Selamlık (część oficjalna) oraz Harem (prywatna część rodziny sułtana). Zwiedzanie obu części trwa dwie godziny.

Üsküdar – dzielnica Stambułu w Turcji. Jego miastem partnerskim jest Zenica w Bośni i Hercegowinie. Starożytny Chryzopol.

Zamach w Stambule (10 grudnia 2016) – akt terrorystyczny, który miał miejsce 10 grudnia 2016 przed stadionem Beşiktaş JK w Stambule. W wyniku eksplozji dwóch bomb zginęło 48 osób, a 166 odniosło obrażenia. Do dokonania tego zamachu przyznała się grupa bojowników kurdyjskich Sokoły Wolności Kurdystanu.

Stadion BJK İnönü (tur. BJK İnönü Stadı) – nieistniejący już stadion piłkarski, na którym swoje mecze rozgrywał Beşiktaş JK. Był to jedyny na świecie obiekt piłkarski, z którego widać dwa kontynenty: Azję i Europę. Zamknięty od 2013 r. W jego miejscu wybudowano następnie nowy stadion Beşiktaşu. 8 maja 1993 r. na stadionie odbył się finał Mistrzostw Europy w piłce nożnej do lat 16. Polska wygrała w nim 1ː0 z Włochami.

Meczet Dolmabahçe – świątynia muzułmańska wybudowana w latach 1853–1855 w Stambule przez Nikoğosa Balyana, syna znanego budowniczego Karabeta Balyana dla matki sułtana Abdülmecida I - Sułtanki Bezmialem. Położony na południe od Pałacu Dolmabahçe, na nabrzeżu. Widać w nim wpływy baroku i renesansu. Nad kwadratowym meczetem wznosi się jedna kopuła. Meczet posiada łukowate okna, rzadko występujące w tego typu architekturze. Meczet posiada dwa minarety z pojedynczym balkonem.

Stadion im. Alego Sami Yena (tur. Ali Sami Yen Stadyumu) – położony w centrum Stambułu stadion, na którym swoje spotkania rozgrywał jeden z najbardziej utytułowanych tureckich zespołów – Galatasaray SK. Stadion nosi nazwę od imienia i nazwiska założyciela Galatasarayu – Ali Samiego Yena. Obiekt jest położony w centralnej części Stambułu – Mecidiyeköy. Grę na Ali Sami Yen zainaugurowano 14 grudnia 1964 spotkaniem towarzyskim między Turcją i Bułgarią, na którym zanotowano jednocześnie najwyższą w historii obiektu frekwencję – 50 000 widzów. W przeszłości na spotkania przychodziło 40 000 osób, a stadion zyskał przydomek "Piekło" dzięki znakomitej atmosferze wytwarzanej przez kibiców Galatasarayu. W roku 2005 została przeprowadzona renowacja. 12 stycznia 2011 roku na stadionie odbył się ostatni mecz, po czym zostanie rozebrany, a tereny po nim przeznaczone pod budowę kompleksu komercyjno-mieszkaniowego. Drużyna Galatasaray przeniosła się natomiast na zupełnie nowy Türk Telekom Arena.