Pomnik Pomordowanych Żydów Europy

Akademie der Künste (berlińska Akademia Sztuk, Akademia Sztuk w Berlinie) – wspierająca rozwój sztuk organizacja mająca siedzibę w Berlinie w Niemczech. Jej prezydentem jest Jeanine Meerapfel.

Pariser Platz (pol. plac Paryski) – kwadratowy plac o powierzchni około 1,5 hektara znajdujący się w centrum Berlina, w dzielnicy Mitte. Leży po wschodniej stronie Bramy Brandenburskiej i stanowi zakończenie alei Unter den Linden.

Führerbunker (niem., znaczenie dosłowne: „bunkier Wodza” lub „bunkier Führera”) – wspólna nazwa dla kompleksu dwóch schronów przeciwlotniczych pod Starą Kancelarią Rzeszy w Berlinie (Niemcy), gdzie Adolf Hitler spędził ostatnie tygodnie swego życia, a także miejsce, gdzie wraz z Evą Braun popełnił samobójstwo (zob. śmierć Hitlera). Führerbunker był ostatnim z miejsc pełniących rolę Führerhauptquartier – Głównej Kwatery Wodza.

Hotel Adlon, oficjalnie Hotel Adlon Kempinski Berlin – pięciogwiazdkowy hotel, znajdujący się w Berlinie, w dzielnicy Mitte, przy alei Unter den Linden i placu Pariser Platz. Jest własnością sieci hotelowej Kempinski, jest członkiem prestiżowej międzynarodowej organizacji The Leading Hotels of the World. Powstał w latach 1995–1997 na miejscu pierwszego Hotelu Adlon, oddanego do użytku w 1907 roku i zniszczonego pod koniec II wojny światowej, a następnie rozebranego w 1952 i 1984 roku. W swej architekturze jest zorientowany na klasyczno-tradycyjny język projektowania i stanowi nawiązanie do poprzednika. Obecnie jest uważany za jeden z najbardziej luksusowych hoteli w Niemczech.

Pomnik pamięci osób homoseksualnych prześladowanych przez nazizm (niem. Denkmal für die im Nationalsozialismus verfolgten Homosexuellen) w Berlinie został odsłonięty 27 maja 2008. Pomnik ten znajduje się w parku Großer Tiergarten, niedaleko Pomnika Pomordowanych Żydów Europy.

Brama Brandenburska (niem. Brandenburger Tor) – zabytkowa budowla w Berlinie, zaprojektowana przez niemieckiego architekta Carla Gottharda Langhansa. Budowano ją w latach 1788–1791. Jest jednym z charakterystycznych punktów miasta. Budowana po wojnie siedmioletniej, w czasach umacniania się Królestwa Prus. W 1793 roku została wzbogacona kwadrygą, którą powoziła naga wówczas Wiktoria, bogini zwycięstwa uwieńczona dębowymi liśćmi. Pomalowana na biało budowla została wtedy nazwana Bramą Pokoju. Brama Brandenburska jako symbol Pokoju i Wolności od 3 października 1990, w rocznicę zjednoczenia Niemiec, jest znowu w swej oryginalnej formie. Remont tej historycznej budowli trwał dwa lata. Zabytek znajduje się na niemieckich rewersach monet 10, 20 i 50 eurocentów jako symbol zjednoczenia państwa niemieckiego.

III Rzesza (niem. Drittes Reich) – nieoficjalna nazwa państwa niemieckiego pod rządami Adolfa Hitlera i NSDAP w latach 1933–1945. Oficjalnie państwo nosiło nazwę Rzesza Niemiecka (Deutsches Reich), od 1938 (po Anschlussie Austrii) używano także nazwy Rzesza Wielkoniemiecka (Großdeutsches Reich), a przez Hitlera i propagandę narodowosocjalistyczną państwo często określane było jako Rzesza Tysiącletnia (Tausendjähriges Reich). W III Rzeszy partia nazistowska sprawowała totalitarną kontrolę nad niemal wszystkimi aspektami życia obywateli. Reżim nazistowski dobiegł końca po zwycięstwie wojsk alianckich nad III Rzeszą w maju 1945 roku, co zakończyło II wojnę światową w Europie.

Nowa Kancelaria Rzeszy (niem. Die Neue Reichskanzlei) – siedziba Kanclerza III Rzeszy, Adolfa Hitlera, w okresie od 1939 do 1945, w Berlinie.

Brandenburger Tor – stacja metra w Berlinie, w dzielnicy Mitte, w okręgu administracyjnym Mitte linii U5. Znajduje się pod ulicą Unter den Linden, obok Bramy Brandenburskiej. Stację metra ówczesnej linii U55 otwarto 8 sierpnia 2009.

Berlin Brandenburger Tor (od 1936 do 2009 Unter den Linden) – przystanek kolejowy S-Bahn w Berlinie w dzielnicy Mitte, w okręgu administracyjnym Mitte. Znajduje się pod ulicą Unter den Linden, obok Bramy Brandenburskiej. Stacja została otwarta w 1936 roku jako część tunelu północ-południe dla szybkiej kolei miejskiej S-Bahn. Nosiła wówczas nazwę Unter den Linden. Działała do 21 kwietnia 1945 roku, potem została otwarta ponownie w 1946. Po budowie Muru Berlińskiego stała się stacją-widmo, gdyż znalazła się na terenie Berlina Wschodniego, a sąsiednie przystanki były już w Berlinie Zachodnim. Ponownie otwarto ją dla S-Bahn w 1990 roku.

Kancelaria Rzeszy (niem. Reichskanzlei) – historyczna nazwa urzędu pomocniczego zapewniającego obsługę niemieckich kanclerzy, kolejno: Cesarstwa Niemieckiego, Republiki Weimarskiej i III Rzeszy. Od roku 1875 do 1938 ulokowana w tzw. Pałacu Radziwiłłowskim, w Berlinie, przy Wilhelmstraße 77, a od 1939 w nowo wybudowanym według projektu Alberta Speera budynku przy Voßstraße 6. Dla odróżnienia obiekty zaczęto nazywać odpowiednio – Starą Kancelarią Rzeszy i Nową Kancelarią Rzeszy. W czasie bitwy o Berlin, w ataku na budynek Kancelarii Rzeszy uczestniczyli żołnierze z 248 Dywizji Piechoty i 301 Dywizji Piechoty z 5 Armii Uderzeniowej Armii Czerwonej. Po zakończeniu walk, czerwoną flagę na gmachu zatknęła mjr Anna Nikulina, pełniąca funkcję oficera politycznego 9 Korpusu Armijnego. Po upadku III Rzeszy oba budynki utraciły swoje znaczenie i do roku 1949 zostały całkowicie rozebrane.

Stara Kancelaria Rzeszy – siedziba kanclerzy Niemiec w okresie od 1875 do 1938 roku w tzw. „Pałacu Radziwiłłowskim” w Berlinie, przy Wilhelmstraße 77 (aktualnie nr 93).